tocht...

Zo, de fiets is ook weer gepoetst. Morgen een grote tocht voor de boeg. De GroeneGrensTocht, georganiseerd door de Wiewetvanniksdorpse wielervereniging. Rond de 110 kilometer schat ik de lengte van de tocht. Met halverwege een stop voo Kaffee und Kuchen. En maandag natuurlijk spierpijn. Mooi werk.

episode 174 (een speciale reis)

In Grensregio kampt de Vaderlandsche Ijzeren Spoorweg Maatschappij met grote problemen. Vorig weekend werd een klein stukje tijdelijk noodspoor aangelegd. Een werkje van twee daagjes dacht de Ijzeren. Mooi niet, het gaat nog zeker twee weken duren voordat er weer normaal treinverkeer mogelijk is tussen Industriestad en Beschuitstad. Twee weken! De langste storing uit de geschiedenisboeken!
En wie heeft er geen rijbewijs (wel heel verstandig hoor) en is dus afhankelijk voor zijn werk van deze verbinding? Precies Harm Job. Daarom een kort verslag van een reis die begon met gratis koffie en oranjekoek op het Textielstadse station.

episode 173

Het is donderdagavond 22.00 uur. Het tijdstip dat het kluphuiszangkoor alle registers open trekt en volledig los gaat. Luister, zing mee en oordeel zelf...

mannetje

En dit is 'm dan geworden. De nieuwe vierwieler, heilige koe, vriend. Ons oude "Vriendje" was al 15 geworden en met het vooruitzicht op een aantal mega-reparaties werd het tijd om een modelletje jonger in te stappen. Over acht dagen staat ie helemaal gepoetst op ons te wachten. Voor het eerste ritje. Kan niet wachten...

wel @$%$#$^&**((^%#$@!!!!!!!!!!!

Ik denk dat ik morgen de bus naar OoitOlympischeSpelenmaarnuallesplatGrad maar neem. Dat zal een stuk makkelijker gaan dan een simpele reis naar Beschuitstad. Want met de vaderlansche spoorwegen schiet het niet op. Lees dit bericht maar...

Geen treinverkeer tussen Beschuitstad en Industriestad tot maandag

Het treinverkeer tussen Beschuitstad en Industriestad zal niet voor maandag 2 april worden hervat. Reizigers moeten tot en met het weekend rekening houden met langere reistijden. Vrijdag 30 maart komt ProRail met een prognose over de hervatting van de treinenloop. Het aansluiten van het hulpspoor voor het project Beschuitstad Verdiept in het weekend van 24 en 25 maart leidde tot langdurige vertraging doordat het testen van het veiligheidssysteem op problemen stuitte.

ProRail geeft het spoor pas vrij als de veiligheid gegarandeerd is. Ondanks alle inspanningen zijn de betrokken partijen er de afgelopen dagen niet in geslaagd een werkende en veilige oplossing te vinden. ProRail heeft extra deskundigheid ingeschakeld. Ook in de komende dagen zal in volcontinudienst worden gewerkt aan het oplossen van de problemen.

Het is toch niet te geloven!!!


einde bericht

afgelast

In verband met het voetballen (Oranje tegen een ander land) is er geen klupavond vandaag! Deze gezellige bijeenkomstmogelijkheid is verplaatst naar donderdag, zelfde tijd, zelfde plek!

spoorzoeken...

episode 172

Waarin Harm Job op zoek gaat naar zijn Krien...

s.o.s.

Wel handig dat de plaatselijke super reddingsboeien verkoopt. Want stel je voor dat je met dit tapijtje echt kan vliegen en een noodlanding moet maken in een hele grote oceaan. Blijf je in ieder geval drijven.

episode 171

De treinen reden niet vandaag, dan maar op de fiets...

zondagse toer

Ondertussen fiets ik ook "echt" mee met de Zondagse Fietsklup. En het is een bijzondere klup, dat is me inmiddels wel duidelijk geworden. Roep dat er in Grachtengordelstad een mooie brouwerij zit en er worden direct plannen gemaakt voor een fietstocht daarheen. Ergens in september geloof ik. En als ik het goed heb onthouden dan fietsen we het laatste stuk op een waterfiets. Om maar eens wat op te noemen.
Maar goed, we deden dus een tocht richting Kasteeldorf in Oosterburen. Met een flinke klim vlak voor het rustpunt. Smaakt de versnapering daarna beter. Het was niet de eerste keer dat er gestopt werd. Sanitaire stops, daar is deze klup ook erg goed in. Zelf heb ik het vermoeden dat een van de klupdoelstellingen het succesvol bewateren van de omgeving van Textielstad is. De kreet "plasstop" is een veelgehoorde onderweg. Het is ook een erg sociale klup, als er één gaat plassen gaat de rest ook. Sympathiek.
Samenvattend, we reden een kilometer of 65, met een gemiddelde van 28, prachtig weer, een stevig windje en geen materiaalpech. Alhoewel, voor een van de klupleden was er reden om de zadelhoogte aan te passen. Vanwege een gesloten kluphek. Logisch toch? Hoop dat het weer volgende week zondag ook mooi is.

oale kluptocht

Een fotoverslag van de zaterdagtocht met Fietsklup d'O.F. (*)


* d'Oale Fietse

geslaagde tocht!

Op de afloop van de eerste geslaagde fietstocht seizoen 2007! Drie man sterk, drie klimmen, 51 kilometer en thuis komen met 2 fietsen omdat het achterwiel van secretaris Krattenstapelaar onderweg een giga slag kreeg door een geknapte spaak.

(met morgen een beeldverslag van deze spannende voorjaarstocht)

proefbieren

episode 170

Hij is weer beter!

episode 169 (nog een keer)

"Ik kan vanavond niet, maar zing gerust zonder mij" sms-te onze Voorzitter gisteravond net na aanvang van de klupavond. Alsof we van plan waren om niet te zingen. Vandaar deze nieuwe poging, en tegelijkertijd de eerste officiële cd-opname. Want we hebben natuurlijk wel ambities.

blaaskat

De uitslag van KlaasKat zijn bloedtest is binnen en het resultaat is goed! KlaasKat is een Blaas(ontsteking)Kat en meer niet. Geen zorgen meer dus, kuurtje afmaken en dan mag onze vrolijke vriend weer buiten spelen. Gelukkig. Heb direct een blije Krien gebeld en ook de buurtjes Knobbelopzijnkop. Zij past altijd op en beiden zaten ze al de hele dag te piekeren over KlaasKat. Samen hadden ze al besloten dat ze desnoods maar zouden leren om een eventueel zieke kat te behandelen. Ik weet het, af en toe zijn ze een beetje raar, maar ook wel lief.

Namens KlaasKat bedank ik iedereen voor de goede zorgen en wensen, hij laat mij weten dol te zijn op: worst, kip, kattensnoepjes en kaas...

dringen!

Ik ben vroeg op pad naar de Omdehoeksupermarkt. De Oosterbuurse prijsdiscounter heeft deze week de fiets hoog in het vandel staan. Oftewel, het is tijd dat er voor een paar geringe centen een nieuw kluptenue aangeschaft wordt. Die opdracht ligt bij mij, als financieel man zorg ik voor de inkoop.
Als ik de hoek om kom fietsen zie ik de reden waarom ik anders bijna nooit iets vind uit het aanbiedingenkrantje. Voor de deur staat, in volle slagkracht, een enorme rij mensen te wachten. Met het winkelwagentje in de aanslag staan ze paraat om bij het bewegen van de schuifdeuren naar binnen te stormen. Ik zet mijn fiets neer en neem de zaak als een echte tacticus in oogschouw. Meteen zie ik de zwakke punten.
Als de deur twee seconden later opengaat ben ik binnen. Even de tas van een blonde mevrouw ontwijken en niet de eerste, maar de tweede doorgang nemen (openbaar vervoer ervaring én wijze lessen ooit opgedaan in Chinatown) en even later sta ik als eerste voor het vak met de tenue-aanbiedingen.
Ik maak me breed en begin rustig te graaien. De shirts, geel van kleur, heb ik snel bij elkaar. De twee bestelde broeken leveren iets meer moeite op, maar uiteindelijk heb ik ze. Ook de helm voor Klupwijze Buur#15 heb ik vrij snel. Alleen de beloofde bodywarmers zijn er niet. Niet geleverd door een productiefoutje hoor ik even later. Ook Buurman K.'s maat 45 fietsschoenen zie ik nergens. Bij 42 houdt het op lijkt het.
Tien minuten later sta ik weer buiten. Achter me laat ik in waar slagveld achter. Beschaafde mensen van middelbare leeftijd die elkaar in de grijzewassen&watergolvenharen vliegen. Ik zie fietsshirts en broeken door de winkel vliegen. En ik ben blij dat ik buiten sta. Mission accomplished!

katziek

"Komt u maar direct even langs" hoor ik aan de andere kant van de lijn. En dus zitten Krien en ik even later bij de beste dierenarts van het land. KlaasKat was plots niet lekker, wilde geen aandacht, geen eten en het leek alsof hij niet kon plassen. Alarmbellen dus.

Als Dokter Jan voelt aan KlaasKat zijn blaas is dat niet het probleem. Hij laat spontaan een straal gaan, waarna Dokter Jan driftig met een spuitje urine begint op te zuigen. Ook gooit hij er direct een soort van lakmoespapiertje in. Na een blik onder de microscoop zijn er ernstige blikken, het suikergehalte in zijn urine is veel te hoog en wordt er, geheel tegen KlaasKat 's zin, bloed afgenomen voor nader onderzoek.

Vijftien minuten later is er een voorlopige uitslag. Of KlaasKat heeft een blaasontsteking en door alle stress een verhoogd suikerspiegel, of, ernstiger, hij heeft suikerziekte. Het eerste is makkelijk te verhelpen met een paar tabletjes. Het andere, waar we nog maar even niet aan willen denken (maar dat natuurlijk wel doen) wordt een ander verhaal en heeft de nodige consequenties. Als was het alleen dan maar dan er twee keer daags insuline gespoten moet worden. Zoals gezegd, daar wil ik nog even niet aan denken.

Morgen rond vijf uur is er het resultaat van het aanvullende onderzoek bekend. Was het maar vast zover...

Maibock (proefbieren voor gevorderden)

Oei, een potent ventje, het proefbiertje van de week. Vol van smaak, licht zoetig, mooie nasmaak, 6,9 procent en verkrijgbaar in een schattig krat van 9 flesjes. Of zoals de brouwerij het zelf omschrijft: "Jedes Jahr aufs Neue eine besondere Freude. Dieses "süffige" Vergnügen lässt sich im Frühjahr kein Bierkenner entgehen." Een aanrader!

houdt den dief!

Hij had er net iets van 11 gewonnen, ons jongste kluplid Stef. Van die hele grote knikkers. Maar toen hij even later in zijn schooltas keek zaten er nog maar 3 in. De rest? Gepikt door iemand op school! En Stef is niet het enige slachtoffer. Nee er waren meer bestolen kinderen op school.

Tijd om naar de politie te stappen denk ik. Of voor het bestuur van de fietsklup, om eens duftig te gaan praten met wat schoolkindjes. Hoe durven ze, ons jongste lid te bestelen van zijn eerlijk gewonnen knikkers! Weten ze daar op school niet dat je de hele fietsklup tegen je hebt als je aan een van ons komt! Schande!

episode 168

mannetjes

Een van hen was ook wel in oranje-alarmkleur gekleed. Gewapend met plattegronden en bouwtekeningen liepen ze door de straat, gingen achterom bij buren, gluurden bij andere buren naar binnen en veroorzaakten zo enige argwaan en verontrustheid alom. Gluren bij buren doe je niet zomaar, daar zit wat achter. Maar wat? Een boevenjacht op klaarlichte dag? Controle van "per-ongelukke bouwsels"? Of illegale verbouwseltjes?

Dan staan de mannetjes, net nadat ik er een kort gesprek met buur#15 over had, opeens bij mij in de gang. Of ze even mogen kijken naar de gasmeter en vooral waar die zit. De hele straat gaat ergens dit jaar op de kop voor nieuwe gasleidingen en ze zijn aan het bekijken hoe het met de aansluitingen zit.

Het valt wel mee dus, alhoewel het vooruitzicht op een losse straat nou ook niet echt een pretje is. Ten slotte zijn we toch een beetje afhankelijk van goede verbindingen in de Pieperdepiepstraat. Voor de fietsklup bijvoorbeeld. Of voor een goed bereik van het kluphuis tijdens de klupavond.

episode 167 (een hele koude)

Opeens vergiste de winter zich en vergat dat het allang lente was. Een korte impressie van een avondlijk ritje van Grensdorp naar Textielstad.

episode 166

Het gaat steeds beter. We moeten wel, zeker als de fietsende leden straks in mei "op tocht" gaan, een weekend fietsen in het Oosterbuurse. Die leden zullen zeker in een gezellige Stube terecht komen en wie weet worden ze dan aangesproken op hun zangtalenten. Dan mag je toch niet met een leeg zangboek staan.

drup

Kwart voor tien ging mijn telefoon. Ik nam te laat op en hoorde op de voicemail Buurman Krattenstapelaar. "Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik trek de fietskleren weer uit". Ik had het al bekeken, met voorspellingen over hagel en sneeuw lag ik nog lekker in bed. De officiële start van het fietsseizoen van de Zondagse Fietsklup zou ook in het water gaan vallen. Mijn fietskleren had ik na de mislukte poging van gisteren al opgeborgen in afwachting van mooi weer en mijn twijfel is groot of mijn klupgenoot ze wel aan had. Ach, het klonk wel mooi.

schaatspret

Uiteindelijk had ik een enorme kapotte blaar op mijn voet. Denk dat ik mijn nieuwe schaatsen toch maar wat beter moet invetten. Ze zijn nog een beetje erg stijf. Maar het was verder prachtig en heerlijk en dat ondanks mijn "bijzondere schaatsstijl" zoals Krien mijn gezwabbber op het ijs benoemde. Volgens jaar weer!

fietsseizoen

Zaterdag 17 maart 2007, kwart voor tien in de ochtend. Een bijzondere ochtend. Het hele bestuur staat paraat in het kluphuis, klaar om het nieuwe fietsseizoen te openen met een stevige rit. Het idee was mooi, de uitvoering uiteindelijk minder. Want tijdens het kopje koffie met feestelijk gebakje werd al snel besloten om de eerste officiële kluptocht van het seizoen 2007 een weekje uit te stellen. Vanwege het gelijktijdige begin van het regenzeizoen. Geen "Weizen" met stoere verhalen na afloop dus. Gelukkig hadden we wel wat uit te delen. Voor allen een nieuwe reserve binnenband. Met in het vooruitzicht een mooi flesje voor degene die aan het eind van het seizoen zijn bandje niet gebruikt heeft!

kaboem

Opeens zaten we er vlak achter, Buurman Krattenstapelaar en ik. Mocht vrijdag met hem meerijden naar het werk, kwam perfect uit. Maar ik was wel blij dat we er ongeschonden langs kwamen. Had weinig zin om het 120ste slachtoffer van de Oosterbuur voor ons te worden.

te laat

Sinds de plaatselijke krant in half-formaat verkeerd ligt ie meer dan een uur later in de bus. Met als gevolg dat we beiden regelmatig ongelezen op pad gaan. Ergelijk. Dus heb ik deze week een aantal telefoontjes gepleegd met de zogenaamde klantenservice. En dat helpt verdomde weinig. Eerst wil men mij de krant nabezorgen, waarop ik voor de zoveelste keer duidelijk moet maken dat ik 'm wel heb, alleen veel te laat en dat een tweede, te laat bezorgd, exemplaar weinig uithaalt op een gemiste leeskans, dan krijg ik een hoop beloftes en toespelingen op bezorginspecteurs. Uiteindelijk heb ik de krant nog geen minuut eerder in de bus gehad.

Vanmorgen zag ik de oorzaak Onze "nieuwe" bezorger is geen puberende schoolgaande wildebras, maar een bejaarde man die zijn fiets op de hoek van de straat neerzet en vervolgens op zijn dooie gemakkie de hele straat doorloopt. Echt op zijn gemakkie, over de honderd meter van zijn fiets naar onze brievenbus doet de beste man maar liefst 5 minuten.

Nu hebben Krien en ik een discussie. Ik wil de krant op tijd in de bus, maar Krien vindt het opeens zielig als we over een bejaarde bezorger gaan klagen. Vandaag heb ik dan ook het telefoontje maar even achterwege gelaten, maar maandag om kwart over acht ben ik de eerste die het Beloofserviceaandeklantennummer belt.

"kogelvrij"

Tegen het eind van de middag was de spanning in de buurt om te snijden. Er was geen sprake van Domstadse toestanden, maar het krioelde van de politieauto's die driftig heen en weer reden. Zelf werd ik aan het begin van de Pieperdepiepstraat bijna omver gereden door twee zwaailichtvoertuigen vol agenten in kogelwerende vesten. Reden om de fiets aan de kant te gooien, Krien te bellen met de alarmmelding, mijn camera te grijpen (in de haast vergat ik mijn nieuwe iPod-opnamemachine) en de achtervolging in te zetten.

Dankzij buurvrouw#17 kwam ik na een hoop tevergeefs gefiets en gezoek, de zwaailichtautootjes verdwenen steeds uit mijn blikveld (nadeel van de eenzame fietser), achter de aanleiding van alle commotie. Een overval op de bruidsjurkenwinkel om de hoek. De daders zijn al opgepakt en de politie wil en kan niets zeggen. Ja, één ding. "Harm Job moet niet zoveel naar buiten kijken" zegt de geplaagde politiewoordvoerder. En hij weigert vervolgens uit nijdigheid om een persbericht naar buiten te brengen. Reden, een, door het Algemeen Neerbuigend Persbureau geschonden embargo (ander verhaal.

vliegmachine

Ik wordt helemaal niet paranoia op mijn veertigste, maar ik heb wel het gevoel in de gaten gehouden te worden. Door die rare vliegmachine die al de hele tijd boven mijn hoofd heen en weer vliegt. GA WEG! Ik wil het niet!

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

"Wist je niet dat je er al vier dagen bovenop sliep?"vroeg Krien mij nadat ik een keer of wat diep adem had gehaald. Ik had net de hele buurt bij elkaar ge-WOWed en moest op adem komen.

Het was maandagmiddag, prachtig weer, we zaten buiten in de zon, ik was jarig en had zojuist mijn "grote" kado uitgepakt. Krien had me de hele dag al gek gemaakt met toespelingen op dat wat zou gaan komen. Mij voor de gek gehouden dat ik moest wachten omdat Baasje het mee moest nemen. En meer van dat.

Het deed niet meer terzake op het moment dat ik mijn kado openmaakte. EEN 80 GIG iPod! Mijn droom, mijn wens, mijn noem maar op. En dus moest ik schreeuwen, gillen, dansen en niet vergeten adem te halen.

Ik ik had even schrik. Want, 80 gig, dat is hard werken om alles te vullen. Met muziek, foto's, video's en podcasts. Duizenden mogelijkheden! En ik zag het gebeuren. Mijn blog heeft daar onder te lijden. En ik besloot, voor één keer was het niet erg. Mocht het dus even een beetje stil worden op deze plek, wees gerust. Ik ben gewoon druk met mijn nieuwe speeltje. Bedenken welke muziek er op moet, welke speellijsten ik moet aanmaken, video's zoeken en omzetten naar het juiste formaat, luisteren, kijken, foto's zoeken, podcasten en ga maar door.

Ik ben dus niet weg, maar gelukkig...

...........

Ik was benieuwd of het anders zou zijn als de "BIG Four O" mijn leven zou binnentreden. En op zich, ja, er is verschil. Maar dat komt meer omdat ik gisteren zo brak was en me vandaag een stuk fitter voel. Verder moet ik het nog bezien.

In ieder geval ben ik erg blij met het prachtige weer vandaag. Passend kado voor iemand die elk jaar opnieuw verslag doet van de naderende lente. De hangmat hangt al, de tuindeuren gaan zo los, ik moet alleen nog even op zoek naar mijn korte broek.

brak...

Het was vreselijk gezellig, druk en een kast vol kado's. En het was laat vannacht. Of beter gezegd, vroeg in de ochtend. Na een lange uitslaap was ik niet best. Flink feest gevierd, erg brak. Niet zo erg als Neef, maar ik had wel behoefte aan een lekker bad, kopjes kippenbouillon, een fris sapje en ga zo maar door. Ach, je wordt niet elke dag (eigenlijk morgen pas) veertig. Vieren dus.

Ik was niet de enige die goed feest gevierd heeft. Ik zag grote sigaren, vele lege flessen en bezoekers die plots verdwenen waren. Zo ook de eigenaar van deze bril. Dus als je de eigenaar van deze bril bent...., wij bewaren hem goed en maken 'm zelfs nog even schoon.

mooi

Op pad in de onze Oosterbuurse Gröss-supermarkt met Neef, Neefvrouw, Buuf K. en krien. Boodschappen doen voor ons verjaardagsfeestje. Was wel blij dat we voortijds de banden van de auto hadden opgepompt. Want bij het zien van de collectie van deze fijne brouwerij heb ik van alles een kratje meegenomen. Oftewel Weiss, Dunkel, Export, Winter, Bock en Pilsner. Zeven kratjes in totaal (eentje twee keer). Ben net begonnen, samen met Neef, aan de Bock. En ik moet zeggen dat ik die op het bokbierfestival gemist heb... Maar wie weet volgend jaar...

troep

Wat ik niet zo goed begrijp, voor een vuilniszak naast de blokcontainer krijg je een boete of moet je zelfs voorkomen, maar bedrijven mogen ongegeneerd mijn hele fiets volhangen met reclamefolders, zadeldekjes en noem-maar-op-troep. Dat zou eigenlijk toch niet mogen? Misschien moet ik maar eens aangifte gaan doen van een zeker artikel van de milieuwet.

proefbieren

brievenbus

Ben alleen nu even driftig op zoek naar een sticker "Reclamedrukwerk NEE/Afval? - NEE!"

(Met dank aan Buurman K.)

gevoel

Als ik in mijn portemonnee kijk krijg ik altijd zo'n vakantiegevoel!

(muziekje...)

stil...?

Meerdere "pedaalemmers" voor het politiebureau voorspelt meestal niet veel goeds. Zo ook vanavond. Het was weer eens tijd voor een stille tocht. Een tbs-er schoot er een paar dagen geleden lustig op los met een dode en vier gewonden als gevolg.
Het hele land op de kop, spoeddebatten in de Tweede Kamer en vele pagina's vol verontwaardigd drukinkt. En nu dan een stille tocht. Door de familie van het dodelijke slachtoffer georganiseerd. Niet door verontruste medeburgers, maar door de zelfde mensen die nog geen 12 uur na het voorval met hun verdriet live bij de commerciële "Recht uit de Onderbuik" zijn. En een dag later op de voorkant van de krant.
Nu wil ik geen oordeel geven over andermans verdriet, maar het verschijnsel "stille tocht" is toch wel erg aan inflatie onderhevig. Ik heb er zelf één keer in meegelopen en met enige tegenzin om eerlijk te zijn, nadat een hele woonwijk in Textielstad de lucht in was gegaan. Maar om nu bij elk dodelijk slachtoffer massaal de straat op te gaan, nee, dat zie ik niet zo zitten.
Ik heb de misdaadcijfers even niet helemaal zo in mijn hoofd Zitten en al helemaal niet die van alle dodelijke verkeersslachtoffers, maar ik ben bang dat we erg druk worden met tochtwandelen. In een gemiddeld jaar, in ons simpele provincietje, vallen pakweg acht tot tien slachtoffers van moord of doodslag. En als ik kijk naar de afgelopen paar dagen kom ik met het aantal slachtoffers van verkeersongelukken per jaar al snel op een kleine 75. Trek de agenda's maar vast...

wens?

En toen kwamen er opeens zowaar ideetjes voor een verjaardagsverlanglijstje. Een mooie, seventies, sporttas bijvoorbeeld. Als ik toch zo sportief ga doen dit jaar,met fietsen en schaatsen, wil ik ook een tas om mijn portspullen te vervoeren. En ik zoek nog een mooie donkerrode stropdas, model geslaagde zakenman. Voor op m'n Victor&Rolff shirt of een van die andere overhemden die ik "dans ce moment" zo geerne draag. Dus...

wow!

De nieuwe deur zit er in! Wow, wat is die mooi geworden. Baasje heeft 'm helemaal zelf gemaakt. Zonder tekening, maar zo van een klein plaatje in een boekje. Alle spast, loopt en gaat los zoals het moet. Binnenkort de afwerking, schilderen, mooi afwerken om de randen en een mooi afdakje erboven. Denk dat ik straks wel vaker via de voordeur naar buiten ga, zo mooi is ie...!

2 x stemmen

Gelukt! Altijd handig als je iemand kent bij het stembureau. Mag je gewoon twee keer stemmen!

stemmen

Zo, ik ga zo eens even gebruik maken van mijn democratisch recht. Stemmen dus. Bij buurman Krattenstapelaar zun stembureau. Kijken of we de opkomstcijfers nog een beetje omhoog kunnen krikken...

met de deur in huis

Het huis is weer gevuld met het geluid van boor-en-zaagmachines, de stank van slijptollen en het gekwetter van twee bouwvakkende broers. We krijgen een nieuwe voordeur. Spannend!

prachtdag

Het was echt een prachtdag. Eigenlijk de tweede al. En dat ondanks de grijsheid van de lucht en de bijbehorende nattigheid (waar ik me niks van aan wil trekken omdat het bijna lente is). Tenslotte had ik leuk gescoord.

Maandag met een, op zich onbenullig, politierechterzaakje, maar met grotere impact. Bedreigen van een ambtenaar en een koelcel zonder vergunning. Toch leuk, want de verdachten in dit zaakje staan binnenkort voor veel grotere zaken voor het hekje. Grootschalige fraude in de fruithandel, in binnen en buitenland, beetje veel faillissementsfraude en het oplichten van vrienden en kennissen. Aardige bejaarde mensen, niet?

Dinsdag werd het nog beter. Pikte voldoende mee van een dikke uitkeringsfraude voor een leuk bericht, bleek mijn gevoel over een "gewone" overvalzaak te kloppen, de verdachte kende ik inderdaad van een moordzaak acht jaar geleden en als klap op de vuurpijl had ik mijn eerste geluidsfragment op radio.

"Twee-op-één-cel werkt goed" hoorde ik verschillende keren zeggen in de zaak tegen een Zippo-(inderdaad, de aansteker)-dief. "Zippo", langdurig en zwaar alcoholverslaafd, was na vele gesprekken met zijn celmaatje tot inkeer gekomen. Kort na de strafzitting had ik mijn eerste geluidsfragment in de uitzending. Gewoon even opgenomen met de digitale camera, een "experiment" vertelde ik de advocaat. Het leidde zelfs tot een interview met de presentator later. Arme advocaat Bentjes, werd ie opeens live in de uitzending "voorstander" van de zo omstreden twee-op-één-cel maatregel. Ben benieuwd of ie de volgende keer nog wil meewerken.

Ik wel, ga de komende tijd vaker "experimenteren" met geluid. Nieuwe uitdaging...

(met muziekje om heel hard af te spelen!)

klutskwijt

Af en toe ben ik helemaal de kluts kwijt. Niet de klutser van mijn oma, die staat gewoon op het aanrecht, maar het gevoel. Want het lijkt af en toe wel of ik in de teletijdmachine reis als ik in de trein zit. The Police komt optreden in ons land, in de theaters draait een musical van Doe Maar en als klap op de vuurpijl lees ik ook iets over het terugkeren van de Fabeltjeskrant. Maar we leven toch in 2007? En niet in de jaren zeventig/tachtig? Snap er helemaal niets meer van. Ben toch nog niet zo oud dat ik aan het hersenschimmen ben?

Met live link van The Police...

De komende twee dagen wordt er gewerkt aan dit gedeelte van de fietsenstalling. Ben alleen bang dat de eerste dag opgaat aan het verplaatsen van al die honderden fietsen die er nog staan. Sterkte dus!

Op het eerste gezicht is er niets bijzonders te zien aan het flesje uit Kanondorp. Totdat ik iets beter kijkt. Want wat een heel normaal en gewoon alledaags knalpotje lijkt, is in werkelijkheid iets volledig anders. Altenmünster Brauer Bier lees ik. Uit het Zuid-Oosterbuurse . Hmm.
De fles plopt open met een tevreden geluid. Klinkt goed, de eerste punten zijn binnen. Ik schenk in. De kleur is wat donkerder dan een gewone pilsner, mooi goud met een stevige schuimlaag. De volgende punten zijn binnen. Ik neem een slok, de smaaktest.

Krien kijkt naast mij verschrikt op als ze mijn luide "hmmm!" hoort. Ze vraagt wat er is, maar ik kan alleen maar uitbrengen dat ik zojuist een slok van een heerlijk biertje biertje genomen heb. Lekker bitter, pittig, precies wat de kleur en naam al deden vermoeden. Ik ben niet snel teleurgesteld als een flesje leeg is, maar deze keer pink ik een traantje weg.

Binnenkort maar weer eens naar de Bierhalle in Netoverdegrensstadt...

episode 162

Harm Job op schaatsen! Voor het eerst in 25 jaar! Gaat ie onderuit of koopt hij straks nieuwe schaatsen?

"Vindt u het erg om uw MekGiantburger op een MekFunkyChickenBroodje te krijgen?" Krien en ik staan al een half uurtje in de rij bij de MekDrek en we zijn net vijf minuten aan de beurt. Om ons heen is het GIGA-druk, lopen ouders gillend achter hun kroost aan en trekt naast ons iemand zijn portemonnee om voor ruim 85 euro aan burgers af te rekenen.

"De MekGiantburgerBroodjes zijn namelijk nog bevroren" vertrouwt de pukkelige puber achter de balie me toe. Als ik luister naar de manier waarop hij me deze mededeling doet, is mijn eerste neiging om verontwaardigd uit te schreeuwen... "Een MekGiantburger op een MekFunkyChickenBroodje!!! Maar dat is toch heiligenschennis?!?! ", maar als ik hem aankijk denk ik dat elke opmerking, die verder gaat dan een simpele bestelling, hem boven de pet gaat. Dus ben ik braaf en zeg hem in duidelijk verstaanbare taal dat het goed is.

Dan komt een collega van Puberpuist langslopen. "Je moet geen MekGiantburgers meer verkopen hoor, de broodjes zijn op!" Wanhopig werp ik een blik op het menu. Wat zal ik dan nemen. Dan hoor ik Puberpuist tegen zijn collega zeggen " Het is goed hoor, deze meneer krijgt zijn MekGiantburger op een MekFunkyChickenBroodje" Ik zie de collega een fractie van een seconde ineen krimpen, maar dan hersteld ze zich en loopt door. "U moet alleen even geduld hebben, ze zijn nog niet klaar" zegt Puberpuist tegen me en schuift een blad met twee cola en een frites (medium) naar me toe.

Ik vraag of het nog lang duurt. Want als dat zo is, dan mag hij mijn frites nog wel even warm houden. Hij kijkt verbaasd op. "U wilt de MekGiantburger tegelijkertijd opeten met de frietjes?" Ik vertel hem dat me dat fantastisch lijkt. " Maar wilt u niet vast beginnen met de frietjes? De meeste mensen beginnen vast daarmee, en dan breng ik straks uw MekGiantburger."

Na een korte discussie loop ik zonder frietjes naar een tafeltje in het inmiddels bijna lege restaurant. Amper drie minuten later komt hij aanlopen met het dienblad met daarop mijn MekGiantburger op een MekFunkyChickenBroodje. Ondertussen is mijn nieuwsgierigheid gestegen tot een bijna onthoudbaar niveau. Hoe speciaal zal deze combi niet zijn?

Ik neem een hap en snap niets van deze consternatie. Het smaakt precies zoals een MekGiantburger hoort te smaken. Alleen dan op een MekFunkyChickenBroodje. Eerlijkheidshalve moet ik toevoegen dat ik, zou ik een MekFunkyChicken op een MekGiantburgerBroodje eten, ik ook geen verschil zou proeven.

episode 161

Waarin een klein hokje groot kan zijn....

beetje geduld

Heb de hele ochtend in de Beschuitstadse rechtbank gezeten bij de strafzaak tegen de eigenaar van deze "smartshop". Die had al een paar jaar grote partijen wiet en hash verkocht aan een stel Oosterburen. Halve kilo's, van dat werk. Die verkochten ze dan aan de andere kant van de grens. Met een hoop winst dus.

De zaak kwam uit op het moment dat agenten de Oosterburen aan de achterkant uit de winkel zien komen. Ze gedragen zich wat opgewonden en verdacht. Op grond van artikel 9 van de opiumwet worden ze aangehouden en slaan bijna direct door. Ze wijzen agenten de weg en de eigenaar wordt betrapt terwijl hij bezig is om de rest van de softdrugs te verstoppen in de "stash-plaats", onder de vloer.

Vanaf dat moment ontkent de man in alle toonaarden. Niet slim, de zaak is, zoals officier van justitie Grafjedelen uitdrukt "bewijstechnisch een van de volledigste ooit". Overal vingerafdrukken, stapels verklaringen en herkenningen te over. Dat wordt een half jaar zitten, aldus rechter Stoofjemee. Ook wat maatjes van de eigenaar verdwijnen achter de tralies, de Oosterburen komen vandaag nog op vrije voeten. Zij hebben hun straf uitgezeten en mogen nooit meer in ons land komen, een levenslange verbanning.

Ik fiets later langs de shop, even fotootje schieten voor bij het bericht op internet. Voor de deur van de gesloten shop staan twee Oosterburen wanhopig naar binnen te turen. Ze kloppen, bellen en proberen telefonisch contact te krijgen. Na een aantal minuten lopen ze verslagen weg. Het kost me moeite om niet om te vallen van het lachen. Ze zullen nog wel even geduld moeten hebben, met een maand of vier is de zaak weer open. Of niet. Ik hoop van wel, weet ik zeker dat ik over een half jaar de eigenaar weer terug zie in de rechtbank...

wegpiraat

Ik kan 'm nog net ontwijken, het busje dat opeens over het fietspad van rechts opduikt. Ik rij op een voorrangsweg, op het fietspad waar de bus rijdt staan haaientanden. Zonder omkijken of een spier te vertrekken gooit de eikel achter het stuur zijn bus voor me, reageert niet als ik verontwaardigd "hé" roep door zijn open raam en scheurt vervolgens richting rotonde. Op de rotonde bij het voormalige Textielmuseum kan de chauffeur nog net op tijd remmen en zo een aanrijding met een buurvrouw uit het begin van de straat voorkomen. Dan trekt de bus op en verdwijnt uit mijn gezichtsveld.

Ik weet in ieder geval dat ik dit bedrijf nooit mijn huis laat schilderen!

19 dagen

Jongens! Hallo! Nog 19 dagen en dan is het lente! Help me herinneren dat ik straks de rosé vast koud leg.

(met snelle song...)

lekke dag

Niet alleen buiten komt er een hoop water naar beneden de laatste dagen, ook binnen werd het steeds vochtiger. In de badkamer onder andere. Daar hing opeens een druppel aan het deurkozijn. Een keurig vochtspoor loopt vanuit het plafond naar beneden.

Op het dak valt me vooral de enorme hoeveelheid water op. Ik voel in de afvoer en voel alleen maar water. Vreemd, dat moet toch weglopen.

Op advies van Buurman Krattenstapelaar, riooladviseur, druk ik de bezemsteel even in de afvoer. Direct kolkt het water wild weg en daalt het niveau aanzienlijk. Dan zie ik een verdacht plekje, normaal nooit onder water vanwege het afschot, maar niet als een badmeester met alle duikdiploma's diep onder water.

Dus als iemand binnenkort even een klein brandertje te leen heeft hou ik me aanbevolen. Even dichtplakken...

(met toepasselijk liedje...)

kwast

Of ik nog even langs kom, als ik tijd heb. "Kan je mooi even een kwast vast houden" aldus Buurvrouw Krattenstapelaar gisteravond. Nooit de beroerdste op pad dus, kwast vasthouden. Helemaal in goede aarde valt mijn gebaar niet als ik inderdaad met de kwast, of verfroller, op de gevoelige plaat wil. Ik vang iets op over handen die eerst uit de zakken en dan uit de mouwen moeten. Ik kijk wel uit, en dan vieze handen bekomen? Nee dank u! Ben al druk genoeg met de spaghettisaus. En daar hoef ik geen verflucht aan.

(met muziekje)

episode 160

Nog even, en we kennen het echt uit ons hoofd...

episode 159

"Soms denk ik wat ben jij een mongool als jij zo zit te dansen" aldus ons jongste fietskluplid Stef. Tsja, wat zeg je dan terug...