vrijdag 30 oktober 2009

kasseizon


Een rondje langs de twee bergdorpen aan de andere kant van de grens. Dat is het plan. Onderweg help ik een collegafietser met zijn lekke band en kom, al meefietsende uit op prachtige paadjes en weggetjes de grens over. In Gildenhuis schiet ik natuurlijk de steile klim op en vervolg mijn weg naar het mooie Kasteeldorp.
De stevige hobbelklim omhoog naar het kasteel en links naast het kasteel de kasseiweg loodrecht naar beneden. Een absolute uitdaging, het hobbelt zo veel en hard dat remmen haast niet meer kan. Prachtig. Aan de andere kant van het dorp ontdek ik een strook kasseien, zo erg, dat het bijna niet fietsbaar is. De laatste meters doe ik zelfs over de stoep. Heel bijzonder.

agent 007


Niet verder vertellen, maar stiekem ben ik 't, secret agent 007. With a licence to blog!

donderdag 29 oktober 2009

pas op!


De buurman van #12 heeft een scootmobiel. Vanmorgen was hij al druk aan het oefenen. Tot nu toe heb ik nog geen ziekenauto gezien, zoals de vorige keer toen hij zijn vrouw een gebroken been reed, maar ik was wel blij dat krien de auto vandaag mee had. Buren en bewoners van deze stad, u bent gewaarschuwd!

Vandaag rennen we rond de klok van tweeën rond tussen de zalen A, B en D van de Beschuitstadse rechtbank. Rond dat tijdstip spelen er drie verschillende rechtszaken waar ik wel verslag van wil doen en is er in Provinciehoofdstad een uitspraak die ik mee moet nemen. Lastig, dus ik stel me strategisch op. Zaal B is uitgangspunt. Daar gaat de zaak al snel niet door omdat er nog een getuige gehoord moet worden. Streep erdoor.
Zaal D dan, in A schiet het nog niet op, en D staat toch pro forma. Voor de zekerheid heb ik oom Krattenstapelaar zijn telefoonnummer, hij zit er vandaag bij voor de krant, en ik wil niets missen.
Het gaat lang duren blijkt al snel en ik schiet ondertussen een paar keer de zaal uit, wurm me tussen de schoolklassen door, om te horen dat A giga uitloopt. Mooi, weer terug naar D, met een korte stop aan de balie en een spurt richting perskamer om de rugzak met laptop in de locker te proppen, ben sneller zonder. In D is de rechtbank er na, een redelijk lange schorsing, uit. Aanhouden en naar het PBC. Mooi, two down, one to go!
De verdachte van zaal A, de 21 jarige Sultana is er al, dat heb ik al gezien. Samen met vier andere petjes wacht hij totdat hij voor de rechter moet verschijnen. Ruim 12000 euro stal hij van zijn baas Tante Pos! Sealzakken verdwenen onder zijn trui en op het toilet ging het geld er uit. De sealbags op een plaat van het systeemplafond en niemand die er om maalt. Want, zo zal hij later tegen de rechter zeggen, "ach anderen deden het ook en er werd toch niet op gelet".
Daar beging Sultana een vergissing. Tante Pos voelde wel degelijk dat er op het Textielstadse sorteercentrum iets aan de hand was en schakelde een bedrijfsrecherchebureau in. Strategisch geplaatste verborgen camera's legden zijn diefstal vast. Geen ontkennen aan. Het geld is op, gewoon aan " stomme dingen, uitgaan, casinobezoek, gewoon zo".
Rechter Maaktnognietveelindruk vraagt niet door en ook officier van justitie Oepsdaargaatmijntand is niet echt van de strenge. Wat vage bewoordingen over "vertrouwen van werkgever", maar nergens de stevige draai om de oren die Sultana nodig heeft. Want echt onder de indruk is hij niet van het gebeuren. Net als zijn vriendjes. Ik ga dan ook een voorspelling doen, de opgelegde werkstraf, dat gaat mis. En Tante Pos kan fluiten naar de centen. Sultana is gestopt met leren, heeft geen werk meer en "logeert nu ff bij een vriend". Een glansrijke carrière gaat dat worden.

vladimir schenkt de zon

handig

Ik loop de voordeur uit, doe de krant bij de buren in de bus, pak de zojuist geleegde groenbak, trek de voordeur dicht, loop naar achteren en kom er achter dat de poort nog op slot zit. Oh ja, lekker slim. Er zit niet anders op dan er over heen te klimmen, dus de groenbak gaat tegen de poort en zo klim ik op de schutting, bedenk me bovenop dat de rand bovenop natuurlijk groen afgeeft op mijn kleren, dat mijn mooie schoenen niet echt handig zijn op dit moment en val vervolgens bijna naar beneden.
Ik ben zo ontzettend handig!

there will be light

woensdag 28 oktober 2009

kameraden


De DDR tentoonstelling is een groot succes. Genoten van het vijfjarenplandesign, prachtige foto's van Politbureau's en bijzondere filmopnamen. De rest van het museum, daar hadden we, na een zonovergoten terras met uitzicht op Lenin, hebben we niet echt gezien. Een meneer met een strenge blik en een horloge maakte daar om vijf uur een einde aan. Gelukkig waren we nog wel op tijd voor wat echt plastic. DDR-plastic!



aufladen


Kaffee und Küchen en de fiets opladen. Kan het nog mooier? Bij de Haarmolen aan de andere kant van die Grenze. Enne, reesfietsen is echt niet Krien haar ding. Binnen zitten bij de open haard wel. Er zijn slechtere dingen te bedenken.

dinsdag 27 oktober 2009

oeps


Het is even heel verleidelijk. Een deel van de dag breng ik al wachtende door in de perskamer. Wachten tot de zaak begint, wachten op een telefoontje van voorlichting, wachten tot er eindelijk een persofficier beschikbaar is. Op zoek naar mijn microfoon stuit ik plots op het kado van mijn broertje, afgelopen zaterdag in het draagbare kantoor gestopt en thuis nog niet uitgeladen.
Een fles rakia, sterke drank uit het verre Oostblok. De verleiding is groot om, al wachtende, een slokje te nemen, zeker als de klok na vijven aangeeft. Heb de gedachte maar snel laten varen, om in een waas van alcoholdampen een persofficier te interviewen, hmm, ik heb mijn job al te danken aan de drank, om het dan ook zo kwijt te raken. Liever niet.
Wel een mooie nieuwsdag, dat wel. Lekker veel berichten.

maandag 26 oktober 2009

dichterbij

Was even bang dat ik verschrikkelijk verdwaald was, maar de DDR is gewoon dichterbij dan je denkt. Vandaag een bemoste Trabi, zaterdag nog aan tafel met een voormalige Ossi.

nat



Vandaag ben ik ietwat ongeduldig en besluit om op de reesfiets te stappen terwijl de regen nog volop naar beneden komt. Het is ook een mooie test, doet het me eigenlijk wat dat het regent als ik fiets? Het antwoord is al snel duidelijk. Nee, echt iets uitmaken doet het me niet. Met één maar, zolang het niet te koud is. Halverwege wordt het voorzichtig droog. Echt nat ben ik dan al niet meer, de stevige tegenwind heeft mij al lang drooggeblazen. Alleen mijn schoenen en sokken zijn drijfnat, ondanks de overschoentjes die ik aanheb. Volgende keer even het, in de zomer zo fijne, luchtgat in de zool dichttapen en een paar boterhamzakjes in de schoenen schuiven, is dat ook weer opgelost. Ik heb me uitstekend vermaakt in ieder geval. En daar gaat het toch om, niet?

nog een rondje!

kadeng!

zaterdag 24 oktober 2009



Handig. In de trein hangt een post-it met het nummer van de HP helpdesk. Doet me herinneren dat de accu van de laptop niet top meer werkt. Helaas moet ik een station later er weer uit, bellen zit er even niet in. Het briefje heb ik maar laten hangen. Wie weet hangen meer mensen hun boodschappen er naast. Zou grappig zijn.




vrijdag 23 oktober 2009

skoon


"Onmundig mooi", maar deze razende reporter betrapte hem wel. De meest macho man van de Beschuitstadse rechtbankbodes is beter in ramen lappen dan z'n andere werkzaamheden. Binnenkort alle ramen streeploos schoon. En een nieuwe vacature bij de bodedienst.

boem is zitten


Vandaag mogen we samen op pad naar de Beschuitstadse rechtbank. Krien voor tv en ik doe de berichtgeving. Mooi, ik mag een paar keer de schakelaar van de zender aanzetten, zit het meest vooraan in de zaal maar los daarvan is het eigenlijk een heel erg saaie zaak. Zeker als Krien na de eerste zaak verder gaat, op pad naar nieuwe nieuwigheden.
De zaak tegen acht stadsgenoten. Jarenlang hebben ze verzekeringen opgelicht met in scene gezette of verzonnen aanrijdingen. Het leverde ze ruim 85.000 euro op, toch makkelijk verdiend. Aardig verhaal, tuurlijk, aardig. Maar ze gaan de meesten een beetje lopen bekennen of volledig ongeloofwaardig ontkennen en dat is natuurlijk niet altijd leuk.
Gelukkig is er het verhaal van de “echte” aanrijding. Daar liep het goed uit de hand, maar niet zoals de oplichtertjes doen voorkomen. In een poging om wat schade aan te brengen botst de hoofdverdachte achterop een van zijn maatjes. Heel erg soepel gaat het niet, de klap is zo ongelofelijk hard dat een tien minuten later de brandweer druk in de weer is om hem uit te zagen. Weer even later liggen beide verdachten gewond in het ziekenhuis.
Voor de rechtbank proberen de twee het verhaal recht te breien. Logisch, het ongeval leverde de meeste schade op en dus het meeste verzekeringsgeld. Deze zaak bekennen staat gelijk aan terugbetalen van bijna 10.000 euro. Dus vertellen beide vol omhaal hoe het misging, hoe ze achter elkaar aanreden op weg naar een feest, een van hen druk aan het klooien was met een autoradio en dus niet zag dat de ander plots remde voor een rood verkeerslicht.
Het valt op hoe duidelijk een van de twee zit te liegen. De man zit de hele tijd relaxed te bekennen maar als hij verhaalt over deze botsing begint hij hevig te bewegen. Alsof hij op een bobslee de afdaling inschiet. Het valt iedereen op, pokpok, shakeshake. Even later is het over als de rechtbank verder gaat met een feit dat hij wel bekende. Bijzonder.
Een andere verdachte kwam ook in het ziekenhuis terecht na een ongeval. Niet dat hij gewond was, maar ja, er was net een aanrijding in scene gezet; auto neergezet, handrem aangetrokken, uitgestapt, een medeverdachte ertegen aan gebotst en dan komt plots de politie om de hoek. Damn, dan moet je wel doen alsof je een whiplash hebt. Dus ambulance erbij, onderzoek en naar huis gezonden met een "nou meneer, u heeft geluk gehad hoor".
Voor de rechter ontkent hij dat overigens. Bij de verhoren is hij onder druk gezet door de politie. "Beken maar dan mag je naar huis", aldus de man. En heeft hij een bekennende verklaring tot in detail gegeven, komt hij potverdorie niet vrij. Hij voelt zich "beetgenomen" zegt de voormalige kledingverkoper en potentieel aanstaande politieagent met droge ogen.
Ja, de man wil bij de politie, er is zelfs al een potentiële werkplek/opleiding voor hem, niet ver uit de buurt. De kans dat hij bij de politie gaat komen, om daar "verdachten eerlijk te gaan verhoren" schat ik klein in. De politie weet nog niet dat hun toekomstig collega straks een strafblad heeft, maar dat gaat zeker gebeuren. Overigens laat de officier van justitie duidelijk blijken hoe hij tegen de plotse omwenteling aankijkt; "klinkklare onzin".

donderdag 22 oktober 2009

voor oma



S-anne houdt het net een minuut of 15 vol. Dan is de beleefdheid voorbij en komt de vraag, "mag ik op de Wii?". We maken ruimte en das maar goed ook. Hijgend, met een rooie kop en bloedfanatiek staat ze al meer dan een uur te sporten. Zoals het er uit ziet heeft ze er voorlopig nog niet genoeg van.
Het filmpje is voor Oma Jongensjulliegaanverkeerd, een vaste bezoekster van dit blog. Met de mededeling dat S-anne binnenkort jarig is...
Hmm.

hole in the sky


The creature in the sky
Got sucked in a hole now
There's a hole in the sky
And the ground's not cold
And if the ground's not cold
Everything is going to burn
We'll all take turns
I'll get mine, too

woensdag 21 oktober 2009


Tring, tring, tring.

"Met Harm Job!"
kgggrt kgrt pwgrwshh
Ik leg op.

Triiiing, triiiing!

"Hallo?"
"Ja hallo met kgggrrt stjsdh, bel ik gelegen?"

(ik sta met dampende pannen om me heen groenten te snijden)

"Nee, dat doet u niet?"
"Zal ik dan straks terugbellen?"
"Waar gaat het over?"
"Over een schoonheidssalon en daar hebben we...."

(nu ingrijpen, anders is het te laat)

"Mevrouw, ik ben van mezelf al mooi genoeg, daar heb ik geen hulp bij nodig! Goedenavond!"




leeg



Tegen twaalven vannacht reed de laatste vrachtwagen met schilderijen weg. Achter bleef een bijna leeg museum. Iets verderop staat een bijna af nieuw museum, letterlijk en figuurlijk een luchtkasteel. Werkelijk afgrijselijk, wanstaltig, lelijk, megalomaan voorbeeld van grootheidswaanzin. Alsof het door Herr Speer himself ontworpen is. Omdat het er toch niet van gaat komen en de site binnenkort ook wel in beslag genomen gaat worden, een impressie van dit staaltje wansmaak.

dinsdag 20 oktober 2009

rood


Ze wordt er langzaam toch een beetje rood van. Midden in zaal D zit ze, naar de zaal toe, wild te gebaren. Het is haar werk, wild gebaren, maar wat ze nu moet vertalen, nee, het is aan te zien, dat doet ze niet vaak. Haar cliënt is de verdachte, een dove vrouw die haar 9 jarig dochtertje in opdracht van een via MSN ontmoette zwakbegaafde man gebruikte en haar fotografeerde en filmde op manieren zoals een meisje van die leeftijd niet in beeld gebracht mag worden.
Grafisch omschrijft de dove moeder wat ze deed voor de webcam en de kleur op het gezicht wordt steeds roder. Mijn maag draait ondertussen steeds verder om, er zijn zaken en zaken, maar dit is een extreem afschuwelijke. Dat moet ook persofficier van justitie Kraak later bekennen, voordat ik de opname start; "rare zaken de laatste tijd".
Als de zitting tegen de moeder afgelopen is, haalt de tolk zichbaar opgelucht adem. De vrouw maakt plaats voor de medewerker van een sociale werkplaats. Hij is de zwakbegaafde viezerik die, hoe dom ook, wel weet hoe hij zaken als dit moet aanpakken aldus een van de bodes. De man weet het allemaal niet meer, maar praat de rechtbank naar de mond. Precies zoals de deskundigen al zeiden. Volgens zijn advocaat maakte hij gewoon vakantiefoto's.
Als de zitting is afgelopen en ik de opname heb doorgezonden, haal ik ook opgelucht adem. Frisse lucht graag!

maandag 19 oktober 2009

rondje

Het mooiste stukje natuur dat er is. Mijn vaste rondje. Dertig kilometers grens over, grens over en het hele stuk daartussen. Het zit in mijn hoofd, die bocht zo aansnijden, dat stuk minimaal boven de 40 rijden, hier een tandje zwaarder, daar wat harder aanzetten, vals plat. Prachtig. En dat vier seizoenen lang. Dus weet ik dat de 29,81 gemiddeld in deze tijd van het jaar een mooie is.

voor mijn opa


Mijn grootvader kon, na een heel leven bij de belastingen, nog steeds geen cent laten liggen op straat. Hij heeft mij daarin wel aangestoken, ik kan het ook niet laten. En ik ben weer tien cent rijker. Omgerekend zijn dat toch 22 centjes opa!

au! (het vervolg)

De poller is inmiddels weer schoongemaakt en werkt soepeler dan ooit. Dat valt zojuist te merken als ik even stop om de schade aan de poller op te nemen. Terwijl ik een foto maak, gaat het ding naar beneden en kan ik net op tijd een stadsbus ontwijken. De schade aan de poller is een indicatie van de schade aan de auto, fiks en vermoedelijk meer dan alleen een kapot oliecarter. De auto zelf is weggesleept.



zondag 18 oktober 2009

au!


Even verderop staat een auto nog na te lekker. Voor zover dat kan dan. Want het grootste deel van de motorolie zit op de poller. Toch ligt er een plasje bodemverontreiniging uit te lekken. Ernaast staat de bestuurder te bellen met zijn GSM. Dom, dat is het, gewoon heel erg dom.
Door de bussluis achter een bus aangereden waarschijnlijk. En die dingen heten niet voor niets "bussluis". Precies! Een gevaarte ontworpen om alleen bussen door te laten. Dat staat ook op de borden die aan alle kanten rond de sluis te zien zijn. Net als een hele serie aanwijzingen die de automobilist duiden dat hij er verstandig aan doet NIET te beginnen aan dit avontuur.
Met een beetje geluk is alleen de oliecarter kapot, het gestrande voertuig bekijkend zal het wel een total losje zijn.
De gelukkige bestuurder van de kapotte auto kan gerust zijn, hij is niet de enige die dom was. Er was ook eens een burgemeester die in aanraking kwam met een poller.

thats no way to say goodbye

Beck Hanson, ook wel bekend als "Beck" is bezig met een fantastisch project. Met een groep vrienden speelt hij succesvolle en bekende platen na. Onder de naam "Record Club" heeft hij zo al dé bananenplaat van The Velvet Underground opgenomen, en op dit moment werkt hij aan een Leonard Cohen plaat. Is het wat? Luister maar eens naar "Hey, thats no way to say goodbye"

Record Club: Songs Of Leonard Cohen "Hey, That's No Way To Say Goodbye" from Beck Hansen on Vimeo.


verandering


Tijd voor een verandering op HJIHW. Het zomerseizoen gaat over in de herfst, de bomen krijgen een mooie herfsttooi, tijd dat ook HJIHW van kleur verschiet.

ontsnapping


het hart bonkt in de keel en de blik
gaat schichtig heen en weer
onmerkbaar voor de rest
een twee krachtigere slagen
een korte aanzet nauwelijks merkbaar
de goede verstaander weet
deze ontsnapping gaat werken

jarig


Helemaal jarig was hij nog niet, maar toch vierde Co van KaCo zijn verjaardag vast met ons. Heel fijn, gezellig biertje drinken, lekker eten en een heerlijk wandelingetje door Koekstad naderhand. Dat we eerst een hoofdgerecht namen en dat lieten volgen door, of een voorgerecht of nog een hoofdgerecht, werd door de bediening met enig hoofdschudden doorgegeven. Dat we na afloop welgevulde buiken hadden, tjsa, dat krijg je ervan.
(Ka) en Co, bedankt en veel plezier in het dorp met de mooie watermolen!

zaterdag 17 oktober 2009

vrijdag 16 oktober 2009

puntje puntje puntje


Vanmorgen bijzonder pointillistisch uitzicht vanuit de slaapkamer, wakker worden in een museum voor moderne kunst.

donderdag 15 oktober 2009

poep!


Nadat ik maandag een volle dag kwijt was voor één enkel berichtje van de politierechter in Provinciehoofdstad ging ik vanmorgen met angst en beven opnieuw die kant op. En niet voor niets. Het onzalige plan om voor de verandering de stoptrein te pakken doet me bijna halverwege stranden en haasten naar de rechtbank is voor niets. De volledig op de kop gezette planning van de dag loopt, hoe kan het ook anders, volledig uit de hand.
De zaak van 11 uur komt ergens tegen half twee aan de beurt (daar gaat mijn geplande shoppingspree downtown) en wordt na anderhalf uur gehakkel aangehouden. De stand, vier hele uren voor nadanietsnothing. Vervolgens is het weer wachten geblazen, niet heel lang deze keer. Een uitspraak tussendoor, en dan mogen we naar binnen voor een verhaal waar ik al wat vraagtekens bij heb.
Twee keer een uur staat er voor, drieënhalf uur later denk ik in een andere tijdzone of dimensie terecht gekomen te zijn. Een uur duurt hier twee keer zo lang lijkt het wel, maar mijn klok geeft inmiddels aan dat het al aarig aan de tijd is. Gezamenlijk eten vanavond zit er niet in, da's duidelijk. Ik zie kans een bericht te pimpen tot iets wat het eigenlijk niet is, namenlijk een dom conflict tussen drie domme mensen en als de laatste advocaat het woord neemt smeer ik 'm. Weg, weg, naar een regio waar de klok gewoon loopt en rechters niet vragen om het vragen.
De toiletten zijn, na mijn klacht maandag, wel enigszins om aan te zien. Alleen nu wel met een foute rolhang! Hier leren ze het gewoon nooit! Wat erg! En daarom zeg ik POEP!
(en voor iedereen die het vergeten was, zo moet het)

woensdag 14 oktober 2009

braaaaaaaaaaaaaaaaaaaand!


Een uitgebrande helikopter op het helideck bij het plaatselijke ziekenhuis!?! Zie ik het goed uit mijn ooghoek? NIEUWS! Schande en ophef, drama en verdriet, spanning en sensatie, ramp en onmgeluk! Met gevaar voor eigen leven draai ik de feestfiets en race terug. WE SCHAKELEN NU LIVE NAAR ONZE VERSLAGGEVER TER PLAATSE! Helaas valt er weinig live te schakelen als ik een wat betere blik werp op de bordpapieren heli en de verbaasde blikken van drie oefenende brandweerlieden.

Diep in de beugel tracht ik,
met alle macht,
het stuur in mijn borst te drukken.
Benen malen op volle toeren,
tegen de pijn aan dreigt de verzuring.
Koude herfstlucht
stroomt brandende longen binnen,
warme tranen over de wangen.
Het gesponsorde jack, rood/wit bedrukt,
strak om het gekromde lijf.

dinsdag 13 oktober 2009

fietfiet


Schrik me rot als ik de achterdeur uit loop. In mijn ooghoek spot ik plots een verschijning waar "hoi" uitkomt. Zucht, buurman Ikfluitdusikstaophetdak is nog steeds niet klaar met zijn dakkie.

digitaal


Ben heel benieuwd hoe dit papier er uit ziet, digitaal foto papier. Bestaat waarschijnlijk uit een heleboel pixels. voorzichtig openmaken dus, straks vallen ze er allemaal uit!

maandag 12 oktober 2009

van de pot gerukt


Buiten adem kom ik aanrennen bij de bodebalie in Provinciehoofdstad. De trein heeft er een paar minuutjes langer over gedaan en ik heb met de Strida als gek door de stad gefietst. Ik had me de moeite kunnen besparen krijg ik te horen, er is zeker een uur achterstand. Iets meer dan twee uur later kan de zitting eindelijk beginnen. Ondertussen zijn er al meerdere belangstellenden, slachtoffers en verdachten opgestapt. Boos en vol ongeloof over de traagheid van de rechtbank. Ik blijf, vastberaden. Was twee maanden geleden ook al voor deze zaak naar Provinciehoofdstad gereisd, om bij aankomst te horen dat de zaak was ingetrokken. Niet nog een keer! Uiteindelijk sta ik om half vier buiten de zaal en kan ik gaan tikken, geen stroom in de zaal en geen ontvangst dus dat moet nu pas. En zo ben ik een hele dag kwijt voor een zaak waar oorspronkelijk een minuut of 25, 30 voor stond gepland. Thanks! En zeker ook voor die prachtige schone toiletten, die "net nog zijn schoongemaakt" maar niet heus. Getver, wat een viezigheid.

zaterdag 10 oktober 2009

grenswerk



Bijzondere tijden in Textielstad. Het bruist van de culturele uitingen. Zo is er heden ten dage "Grenswerk", een bijzonder festival vol uitingen van kunst, muziek, dans en noem maar op. Vrijdagavond lopen we een rondje "Stad als decor" gelopen. Onder aanvoering van een zichzelf regelmatig op de borst kloppende voormalige sociaal democratische wethouder deden we een route langs Textielstadse prachtplekken. Onderweg een concert van bouwmachines en trommels, een bezoek aan het paalhuis en de buren ervan en uiteindelijk, als het enorm uitloopt, een geslaagde vluchtpoging richting een goed biercafé voor een late daghap met bokbierproeverijtjes, de dag had al lang genoeg geduurd. Voor de liefhebbers, kijk rustig rond in de tuinwoning van de architecten van Project.DWG, maar loop weer snel naar buiten voordat de film begint. De "kunst"film is van een werkelijk belabberde kwaliteit, die de eerste de beste AKI student kan verbeteren. Zelden zulk slecht werk gezien!



Tijdens de rondleiding constateren we dat er alleen aandacht is voor oud en nieuw en terwijl we door het schemeriger wordende Textielstad lopen valt het ons op dat de stad vol is van bijzondere, vreemde en soms ook onopvallende gebouwen. De komende tijd meer aandacht voor deze gebouwen op deze site!

een keurig monster


Hij ziet er keurig uit, kijkt vriendelijk uit zijn ogen en is uiterst beleefd tegen de aanwezigen. Het lijkt moeilijk om in deze vriendelijke man een monster te zien die urenlang een wethouder en vier ambtenaren gijzelde in het Beschuitstadse gemeentehuis, zijn eigen zaak en (lease)auto in de fik stak.
Totdat Ahmet O., de gijzelnemer, begint te praten. De conclusie om heel snel door een dag rechtbank heen te schieten, is "de gemeente heeft mij gek gemaakt, ergens drukte iemand op een knopje en toen was ik in de war". Gekgemaakt door de gemeente, een conclusie die wordt gesteund door een documentaire van Zembla (*) en in de aanloop naar de zitting is aangenomen door vele mediacollega's.
Mooi gegeven is het, iedereen struikelt achter elkaar over de zelfde beschuldigende vinger. Totdat gisteren in de rechtbank duidelijk werd wat er nu allemaal gebeurde; Ahmet, een plaatselijke horeca-ondernemer wil groeien. Hij verlaat zijn succesvolle zaakje en begint in de binnenstad een nieuw "grand Café". Met een knipoog noemt hij het de rechter, naar de tegenovergelegen vroegere rechtbank. Ahmet leent en leent geld om de zaak in te richten en op te knappen.
In de aanloop gaat iets mis, de vergunning. De aanvraag verloopt traag en Ahmet heeft geen geduld. Hij loopt aan de lopende band het gemeentehuis binnen, heeft gesprekken met wethouders en besluit op een gegeven moment om de zaak te openen. Zonder vergunning! Ondertussen krijgt hij de ene na de andere controle, over het terras, brandveiligheid. Een check in zijn strafrechtelijke verleden levert de informatie op dat hij een aantal jaren geleden werd veroordeeld wegens verboden wapenbezit, een machinepistool!
Er volgt een onderzoek naar het doen en laten van Ahmet. Ondertussen stijgt hem het water tot aan de lippen. Aan de ene kant heeft hij de ene na de andere investering gedaan in De Rechter, aan de andere kant stapelen de schulden steeds hoger op. Vlak voor de incidenten vorig jaar juni is de schuld rond een half miljoen euro.
Over wat er dan gebeurd verschillen de meningen. Ahmet zegt dat hij doordraaide en dingen deed die hij niet meer kan herinneren. Een cultureel antropoloog komt met een ander verhaal en zegt dat de eer van Ahmet dreigt te worden aangetast. In zijn milieu is zelfstandig zijn, een goede baan hebben, of een mooi eigen bedrijf erg belangrijk. Het levert hem respect op van zijn landgenoten, zijn personeel kijkt tegen hem op en noemt hem zelfs "baba", pappa...
Het geld heeft hij grotendeels geleend van landgenoten en de dag van de brand en alles dat zal volgen, komt er een schuldeiser geld halen, €23.000,-! Het geld heeft hij niet en de schuldeiser is al zo lang aan een lijntje gehouden, langer lukt niet. Ahmet besluit, volgens de cultureel antropolog, zijn eer te redden. Hij legt al lange tijd de schuld van zijn problemen neer bij een van de wethouders en die moet dood! Dan zal hij zichzelf om het leven brengen en is de eer van de familie gered!
Het plan mislukt omdat de wethouder toevallig net op een andere kamer zit en Ahmet op zoek naar hem b ij een vergaderende collega binnen loopt, wapen in de hand. Wat volgt is een vijfenhalf uur durende nachtmerrie voor de betrokkenen, blijkt als de rechtbank voorleest wat de vijf hebben moeten doorstaan. Eten mochten ze niet, "ik ben toch geen restaurant" reageert O., hun behoefte moeten ze doen in een prullenbak en eigenlijk zijn ze doodsbang dat ze het einde van de dag niet halen. Een gedachte die ingegeven is doordat O. steeds met een van zijn twee vuurwapens speelt, de trekker overhaalt zonder dat er een kogel komt.
Tijdens de rechtszitting zegt O. dat er nooit sprake is geweest van een gijzeling. Het was een pittig gesprek en schieten of dreigen heeft hij nooit gedaan. De sfeer was ontspannen zegt hij zelfs. Een plan om de andere wethouder te vermoorden klopt niet, "ik wilde hem alleen een hand geven, meer niet". Dat hij de auto voor het gemeentehuis aanstak, nee, daar kan hij zich niets meer van herinneren. En de brand in zijn café? Kortsluiting! Ja, kortsluiting, net toen hij benzine, kort voor de brand uiterst rustig getankt bij een plaatselijk pomp blijkt uit videobeelden van de beveiligingscamera, wilde sprenkelen in zijn zaak. Zijn haar was daar zelfs bij in de brand gevlogen!
Dan wordt de tolk verweten zijn werk niet goed te doen, er moet een nieuwe tolk komen! Na een schorsing van bijna twee uur komt Ahmet terug op het verhaal van de kortsluiting, "ik heb het aangestoken" zegt hij tegen de rechtbank. Ook met de nieuwe tolk blijft hij ontwijkende antwoorden geven op de vragen van de rechters. Gedurende de hele dag zal hij geen enkele keer gewoon antwoord geven. Alles gaat omslachtig en komt neer op een ontbreken van schuld. Bij het Pieter Baan Centrum weigert hij mee te werken, alleen een psychiater, ingehuurd door zijn eigen advocaat krijgt het, inmiddels zo bekende, verhaal te horen en concludeert dat er sprake is van overmacht.
Droog verwoord de officier van justitie een weerwoord. Hij verhaalt over de ellende die over de slachtoffers heen kwam na de gijzeling, de vele bedreigingen aan het adres van gemeenteambtenaren en de speculerende verhalen in de pers. De eis, zeventien jaar, hakt erin bij sommige van de aanwezige familieleden. Net bij mevrouw O., zij heeft vanaf het moment dat de OvJ aan het woord is, een boek gepakt en zit dat te lezen. Ze wil niet horen wat ze niet wil horen. Een conclusie die voorzitter Stoofvlees ook al trok tijdens de discussie rond de tolken; "ik heb het gevoel dat u meer last heeft van vragen die u ongemakkelijk maken, dan van een onjuiste vertaling".

(*) De uitzending van Zembla is een voorbeeld van tunnelvisie bij de media. De maker, geboren in het zelfde land als de gijzelnemer, heeft er alles aan gedaan om het verhaal van Ahmet en zijn familie te belichten. In de aanloop naar de documentaire sprak ik hem en het werd al snel duidelijk dat hij maar een kant van het verhaal wilde horen, net als O.. "Wij begrijpen elkaar" vertelde hij me, "wij hebben dezelfde achtergrond". Kijk zelf en trek je eigen conclusie.

donderdag 8 oktober 2009

kentekenen


Deze is speciaal voor Mr. T-Rex. Als liefhebber van alles met vier wielen, een grote motor en dito snelheid, moet hij helemaal gaan voor deze kentekenplaat van zijn favoriete raceklasse. En het mooiste is, mocht hij snode plannen hebben om zijn Paddock wat op te leuken, gewoon de straat stadwaarts uitlopen, schuin links aan de overkant op de oprit.
;-)

druk


Wat een drukte deze week in rechtbankland. Zit vol verontwaardiging over blunderende advocaten, bewondering voor krachtig optredende officieren en veel meer. Even kort, frauderende penningmeesters, fouten bij de politie met camerabeelden, mishandelende waterpolozusjes, doodrijdende taxichauffeurs, domme autohandelaren die overvallen plegen, meer dodelijke ongevallen, een vreemde moeder die haar kinderen en zichzelf probeerde te vermoorden, gedoe met een paspoort, meer gekrakeel met paspoorten en asfalt en een dreiging met een aanslag. Morgen staat dan nog "de gijzeling" opnieuw een lange dag.
De tijd ontbreekt helaas even om daarover te bloggen. .

woensdag 7 oktober 2009

windfiets



Zondagochtend, acht heren op een fiets.

hai in de skai!







Een paar (nog onbewerkte) plaatjes van 26 hoog over het mooie Textielstad. Afgelopen weekend geschoten vanaf de Alphatoren, de hoogste torenflat van het Oosten. Prachtig....

dinsdag 6 oktober 2009

protest!



Dit filmpje gaat straks heel veel geld kosten! Als het aan Buma ligt tenminste. Deze organisatie, die zegt op te komen voor de muziekwereld, gaat filmpjes als deze vanaf volgend jaar belasten! De Domstadse band the Gasoline Brothers roepen alle bloggers op als protest tegen dit besluit dit filmpje op hun site te zetten. De band is in protest tegen het besluit van Buma. De band heeft de nieuwste CD Tsjk! gratis online staan en is bang door het voorgenomen besluit luisteraars te verliezen.
Harmjobinhetwild steunt deze sympathieke band. Download de CD en plaats het filmpje ook op jouw site! Buma s**ks!

Teken de petitie hier!

maandag 5 oktober 2009

gas! gas! gas!



Een paar minuten over elf belt hij, de monteur die vandaag tussen negen en elf de kapotte gasmeter zou komen vervangen. Autoproblemen legt hij uit, te laat maar kan hij nog langskomen, rond twaalven. Twee minuten over twaalf is hij er. Een lekke band van de bus vertelt hij. Noem me maar ouderwets, maar wat mij vanmorgen overkwam en dan komt het verhaal. De bus is lease en kon dus niet 'even' naar de garage, nee, om tien uur rukt er een enorme kraanwagen uit om monteur met bus af te slepen naar Industriestad. Vol ongeloof kijkt hij mij aan, "geloof ie het? In die enorme sleepwagen voor een lekke band, dat ging vroeger toch veel makkelijker?"
Dan buigt hij zich over de gasmeter, kijkt en loopt naar zijn bus. Even later komt hij binnen met een doos en een enorme sleutel. Hij bromt wat als ik verbaasd reageer en legt uit, Textielstad heeft enorm grote gasleidingen, waarom weet hij niet. Handige informatie, dat wel. Maar het gas stroomt er vervolgens ook tien keer zo hard uit als de gasmeter eraf gaat. De gaskraan is ook defect blijkt terwijl ik als een gek graai in de doos om de meter er uit te halen. Ondertussen doet de monteur een Hansje Brinker, met zijn hand tracht hij de gasleiding af te dekken om de wervelstorm van gas tegen te houden. Dan heb ik de doos los en kan hem de meter aangeven. Geroutineerd draait hij het ding vast en zegt dat hij ook de gaskraan even gaat vervangen, wel zo handig in geval van brand of een nieuwe ketel. Ook die wissel gaat gepaard met een hoop gas en ik hou de voordeur angstvallig open om zoveel mogelijk te luchten.
Na een dubbele controle is het tijd om de administratie af te handelen. Met zijn mobiel belt hij ergens heen en geeft de informatie door. De persoon aan de andere kant bevindt zich vermoedelijk niet op een verwachte plek in de omgeving. "Woar zit ie noe, in Pompebladeland? Hoest weer doar? Wat? Hier regent 't, dan komp k zo wa jullie kant op". Dan is het afgehandeld en neemt hij afscheid, zowel aan de telefoon als van mij. Hij moet nog zeven maanden tot aan zijn pensioen, "korter dan een vrouw zwanger is...". Op zijn advies laat ik de deur nog een tijdje open staan totdat de lucht weg is.
Nu is het wachten op de afrekening. Ben benieuwd.


Een mooi weekend achter de rug. Bezoekjes hier, visite daar, logés, een grote afwas, de appeltaart schoon op, een mooie fietstocht in de zon, heerlijk dus. Maar een van de hoogtepunten dit weekend was ook echt hoog. De 26e verdieping van de Alphatoren in Textielstad was open voor een project in het kader van het GrensWerk festival. Leuk, zoeken naar zeven spiegels, die alleen vanaf deze hoogte te zien zijn. Maar stiekem was het toch meer de gelegenheid om eens rustig van grote hoogte uit te kijken over onze mooie stad. A view with a price ben ik inmiddels achter, het kost een half miljoen om op grote hoogte een woning aan te schaffen. Reden te meer om, al is het dan maar 10 minuten, gratis te genieten van dit adembenemende uitzicht.

zaterdag 3 oktober 2009

dichteres


Zien we hier de toekomstige jeugdstadsdichteres van Textielstad staan? De kans is groot, Mar-Jolein is een van de vijftien uitverkoren die binnenkort meedingt naar deze prestigieuze stadsprijs. Ze maakt grote kans vinden we hier. De strekking van haar gedicht? ".... ik hou van Textielstad"!

donderdag 1 oktober 2009

roze


Toch mooi dat iemand de moeite heeft gedaan om dit electriciteitshuisje op de foto te zetten en het zelfs op het net te zetten. Zelf heb ik het ook wel ergens op de foto staan, maar dan op een van mijn tienduizenden zwart/wit negatieven. Het was in de jaren 80, diep in de nacht, hard werken met een man of tien. "Helemaal op de fiets erheen, langs een drukke provinciale weg. De volgende dag stond het in alle kranten, met dank aan een felroze persbericht dat diezelfde nacht nog ouderwets in de brievenbus werd gegooid bij de toen nog zo pluriforme pers. Jarenlang heeft het er zo bij gestaan. Onlangs kwam ik er met de racefiets weer langs, het huisje is weg, vervangen door een lelijk stalen geval.