1 april

Een geslaagde 1 aprilgrap. Op twitter plaatste ik vorige week donderdag een bericht dat ik de volgende dag, samen mijn Krien, naar de ambtenaar van de Burgerlijke Stand zou gaan waar een ja-woord gegeven zou worden. Een stroom van felicitaties volgde. Wat ik er niet bij had geschreven, was dat ik de fotograaf zou zijn van de aangekondigde bruiloft en mijn Krien gezellig de hele dag mee ging. Want wie er gingen er trouwen? Niet Krien en ik, maar twee dolgelukkige overburen van nummer 15. Het was een mooie dag, de bruidegom verraste zijn bruid met een extra kus, kort voor het ja-woord, de familie van de bruid had ook nog iets in petto en het feest ging tot in de late uurtjes door. 

Buur en buuv 15, dat jullie maar lang en gelukkig mogen zijn!

and

how much is this doggie in the window?

how much

... is that doggie in the window?

wit ?

Gaan we in Textielstad dan toch een witte overgang krijgen naar het nieuwe jaar? Omkleden dan maar, thermo-ondergoed, twee paar sokken, fleecetrui over de gewone, klompen en Glühwein natuurlijk.

snurk

Heel voorzichtig gaat de tijd trager. Om me heen zie ik de mensen ook langzamer voortbewegen, op de maat van het getik op de toetsenborden. Langzaam zakken mijn ogen dicht. Plots schrik ik wakker! Ik lig niet in bed, maar ik zit in het Stadskantoor! Dan besef ik het, ik zit hier om een vergunning op te halen voor het ouderjaarsfeest! Sterker nog, ik word al geholpen!
Ik schud de slaap uit mijn hoofd en concentreer me. Klik. Klik. Tuur. Klik. Zoek. Klik. Tuur. Klik. Oh, dit duurt eeuwig! Voor de zekerheid heb iik de papieren van vorig jaar meegenomen maar dat helpt niet veel. Ja, na lang zoeken, langlang zoeken, is de aanvraag van vorig jaar gevonden, maar voor dit jaar moet alles opnieuw opgesteld worden. Dus niet even datum veranderen en voorzien van een handtekening, nee, tien minuten extra gezoek in computervensters, geklik, getuur.
Tureluurs! Dat raak ik er van. Om me heen zie ik mensen op hun dooie gemak rondlopen met een papiertje in de hand en het kopiëren van een A4 plattegrondje duurt maar liefst drie hele minuten! Serieus! Na een hoop geduld heb ik de vergunning dan. Snel een handtekening en een pinhandeling, klaar. Snel weg!
Buiten kom ik de glazenwasser tegen. Het zweet staat hem op het voorhoofd terwijl hij vrolijk bezig is om de vele vierkante kilometers glas schoon te maken. Ik word er helemaal blij van en wens hem een fijne jaarwisseling. Hij lacht en wenst mij hetzelfde.

Note aan onszelf: Groepsfoto maken tijdens feest en opsturen naar Bea. laten zien dat we onze buren goed kennen.

briefje

Een briefje bij NeKrienvan10 onder de ruitenwisser. Een omdehoekbewoner heeft haar voiture getoucheerd en wat schade toegebracht. Keurig. Er is een spoortje lak van de buitenspiegel, niet de moeite waard om vervelend over te doen vindt NeKrienvan10.

boomhalen, the movie!

dichteres

Zien we hier de toekomstige jeugdstadsdichteres van Textielstad staan? De kans is groot, Mar-Jolein is een van de vijftien uitverkoren die binnenkort meedingt naar deze prestigieuze stadsprijs. Ze maakt grote kans vinden we hier. De strekking van haar gedicht? ".... ik hou van Textielstad"!

regenboog

Alweer en paar dagen geleden, maar Omavandeoverkant maakte deze foto vanaf de ziekenhuiskamer waar Opavandeoverkant al een hele tijd ligt. Een prachtige foto van dezelfde regenboog die ook in onze straat te zien was. Minder prachtig is dat Opavandeoverkant nog steeds niet echt vooruit lijkt te gaan, operatie na operatie, maar de pijn is nog niet weg. Laten we hopen dat deze kleurenboog een flinke portie herstel mee heeft genomen. Want ondertussen missen we Opavandeoverkant wel heel erg in de straat.

verhuis

Tegen een uur of één komt er een enorme vrachtwagen met een enorme container de Pieperdepiepstraat inrijden. De verhuizing van Korien naar #15 is een feit. De hele ochtend zijn een aantal buren al bezig om het huis schoon te maken en ze zijn net klaar. Er is ook plek voor de vrachtwagen in de straat, alle auto's zijn weg en zelfs de asobak staat niet meer in de weg. We hebben 'm met z'n allen een stukje naar achteren weten te duwen, een achterportier dat niet op slot zat maakte het wat makkelijker om de handrem er af te halen.

Dan gaan de deuren van de container gaan open en we pakken aan. In een lang lint verdwijnen alle verhuisdozen naar binnen. Koelkasten, banken en kasten volgen totdat alles binnen is. Tijd voor een welkomskadootje van de straat, een drankje en dan helpen we met uitpakken, in elkaar zetten en tot slot inrichten. Dozen met eten arriveren en zo sluiten we een succesvolle straatdag af. We zijn weer één bewoner rijker; Korien#15, veel geluk met Buur#15 en veel plezier in de Pieperdepiepstraat!

afsleepbak

Ruim over de deadline maar op tijd om een forse boete mis te lopen, de asobak is zojuist afgesleept. Door twee heren in een soortgelijke voiture. Ze liepen er wat om heen, maakten de sleepkabel vast en misten net de eveneens aso geparkeerde auto. Jammer. Maar we zijn wel van het geval af. Gelukkig.

Aso?

Het is een vreemde zaak. Al een aantal weken staat bovenstaande auto in de Pieperdepiepstraat. We hebben geen idee van wie deze auto is. Het lijkt om een gestolen auto te gaan. De airbag is uit het stuur, de tankklep in met geweld afgebroken, het klepje van de sleepkabelhaak is er af en in de auto is niet veel te zien. De politie, door Buuf#13 op de hoogte gebracht, zegt niets te kunnen doen. De auto staat niet geregistreerd als gestolen. Ondertussen zitten we er behoorlijk mee, onze straat heeft niet veel parkeerplekken en aanstaande zaterdag staat er een verhuizing gepland waarbij de plek van deze mysterieuze voiture dringend nodig is. Iemand een idee?

Afgebroken tankklep...


Verdwenen airbag...


Sleepkabelhaak zichtbaar...

houdt den boef!

Vannacht sneuvelt bij ons de glazen lampvoet als een van de katten plots besluit om een kijkje te nemen in de vensterbank. Vaag vangen we beiden er wel wat van op, maar besteden er verder geen aandacht aan.
Dom, want de kat sprong niet zomaar in het zijraam. Nee, dat blijkt wel als Buuf#13 mij vanmorgen vroeg aanspreekt. Autokrakers hebben de bus van Buur#13 leeggehaald. De portemonnee van Buuf#13 lag er nog in, zonder geld, maar wel met papieren en pasjes.
Waarschijnlijk heeft de kat het inslaan van de autoruit gehoord en heeft hij ons zo willen waarschuwen. Volgende keer een kijkje nemen dus.
En bovenstaande stereo? Die was vanmorgen ook weg. De oudjes van naast ons hebben weer last van bijzondere tikken. De 86 jarige buurman heft vorige week een nieuwe stereo gekocht omdat de buurvrouw de boxen verkeerd aangesloten had. Of iets dergelijks. Zucht.

pliessie

Bij het zien van een pliessie-auto, die voor de deur stopt, worden we allemaal nieuwsgierig. Komt de pliessie eindelijk de Mongoolvan#18 aanhouden? Of komt de wijkagent eindelijk langs voor een gesprekje over de gedragingen van de Mongool?
Niets van dat alles blijkt als ik een kijkje neem op straat (tenslotte beschik ik over een pliessieperskaart). Korienvan#15 ziet mij lopen en komt naar de deur. Ook zij zat al in spanning, maar had zicht op oom Pliessie en heeft 'm veel verderop zien lopen. Helaas, geen aanhoudingen, spannende achtervolgingen, schietpartijen met waterpistolen en een Mongoolvan#18 in de handboeien.
Een kleine teleurstelling is het wel, maar we maken we wel gebruik van de gelegenheid om een paar leuke plaatjes te schieten. Wij zijn wel blij met de pliessie!

boomplaats

Nog wat nagekomen foto's van Omavandeoverkant. Zij legde het hele gebeuren van de boomplaatsing in de Pieperdepiepstraat als een echte prof vast. Dank!

straatboom!

Ook dit jaar gaan we als buurmannen weer op pad om "onze" kerstboom om te hakken en ceremonieel over te brengen naar de Pieperdepiepstraat. "Bie 't hökske noast de bulte zaand", dat is de plek waar we dit jaar de boom mogen uitzoeken. Na wat heen en weer gedreutel vinden we het perfecte exemplaar en gaan aan het werk. Even later staat er een pracht van een boom in de donkere straat.

tringtring

Het is al laat op de avond als de bel gaat. In het duister ontwaar ik de krullenbol van Buur#15. "Harm Job, als je nog iets leuks wil voor op je blog, moet je nu even meekomen. Er zit een egeltje bij mij in de tuin!" In mijn pyama (niets nieuws voor mijn buren) loop ik naar de overkant. Inderdaad, er schommelt een egeltje door de tuin. Grappig.
We kletsen nog wat en op #15 gaan ze naar binnen. Uit een ooghoek zie ik de auto van Mr. T-Rex de straat inrijden. Ik besluit ook hem deelgenoot te maken van het natuurverschijnsel in onze straat. Hij schrikt niet van mijn nachtelijke verschijning en even later staan we naar het egeltje te kijken. De Buuf van 17 wordt er ook even bij gehaald en zo heeft iedereen een mooie herrinnering aan deze heldere avond.

dank!

Blij verrast is ze als Buuf#13 met een fruitmand om de hoek komt kijken. Namens de buurt een steuntje in de rug voor hun kromme buurvrouw. Vanaf deze plek namens haar een hele grote dank aan jullie allemaal; OmaenOpavandeoverkant, Mevrouw en Meneer de Voorzitter, Buuf&Buur#17, Buur#15 met zijn Korien, Wiefke en Mr. T-Rex, Buuf&Buum#13, Voormalig Buuf#15 en haar Meestersjoeler, De Krattenstapelaars, de glimlach op haar gezicht is duizenden woorden waard!

jubilaris

En zo is onze straat een jubilaris rijker. Onze d'Oale Fietse Voorzitter is 25 jaar in dienst bij zijn baas. Het leverde zelfs een stukje in de plaatselijke krant op. Voorzitter, van harte!

bestolen

Even na achten staat de oude buurvrouw aan de deur. "We zijn bestolen!" roept ze. Dan komt het verhaal, de oude buurman is om de hoek van de straat aangesproken door een man die hem vraagt of hij nog werkt. Ze raken aan de praat en dan zegt de man dat hij de buurman wel kent, van de kermis*, waar hij altijd met zijn hond loopt. De kermis is een teer punt van de oude baas. Jarenlang bouwde hij miniatuurkermissen, zijn grote liefde.
De man zegt dat hij op de kermis werkt bij de touwtjestrekkraam en de oude buurman nodigt de man uit bij hem thuis, kijken naar wat nog rest van zijn kermis. De man kijkt, praat en gaat weg. dan later op de dag, gisteren, staat hij voor de deur. Zijn vader heeft een ongeluk gehad en of hij even de telefoon mag gebruiken. De buurvrouw vertrouwt hem niet, maar wil de man wel helpen, laat hem voor de deur staan en haalt de telefoon uit de woonkamer. Op dat moment moet de man de eerste portemonnee te pakken hebben gekregen, uit het colbert van de buurman in de gang. Als de buurvrouw terug komt vraagt hij een telefoonboek en loopt brutaal achter haar aan, mee de woonkamer in. Op dat moment moeten alle alarmbellen bij de buurvrouw gaan luiden, ze moet al niets hebben van het onbetrouwbare tiep, maar ze laat zich overbluffen. Even later is ook de portemonnee van het buffet weg.
De arme mensjes zijn van hun stuk. "Ik had nooit gedacht dat ik hier in zou trappen" zegt de buurvrouw. Als ik haar aanbiedt om mee te gaan naar de politie wil ze er niets van weten. "Ik ben mans genoeg om ze te woord te staan" en "ze bijten me toch niet?"... Wat er ook is, de oude buurvrouw laat zich nu niet op de kop zitten.

*(waarschijnlijk heeft de oude baas zelf tegen de man gezegd dat hij niet meer werkt, maar heeft hij indruk willen maken op de belangstellende man, door hem te vertellen over zijn hobby, de kermis, waarna de man hem het "hond op de ker*(waarschijnlijk heeft de oude baas zelf tegen de man gezegd dat hij niet meer werkt, maar heeft hij indruk willen maken op de belangstellende man, en heeft hem verteld over zijn hobby, de kermis, waarna de man hem het "hond op de kermis" verhaal verteldemis" verhaal vertelde en zo het vertrouwen van de buurman won)