snurk

Heel voorzichtig gaat de tijd trager. Om me heen zie ik de mensen ook langzamer voortbewegen, op de maat van het getik op de toetsenborden. Langzaam zakken mijn ogen dicht. Plots schrik ik wakker! Ik lig niet in bed, maar ik zit in het Stadskantoor! Dan besef ik het, ik zit hier om een vergunning op te halen voor het ouderjaarsfeest! Sterker nog, ik word al geholpen!
Ik schud de slaap uit mijn hoofd en concentreer me. Klik. Klik. Tuur. Klik. Zoek. Klik. Tuur. Klik. Oh, dit duurt eeuwig! Voor de zekerheid heb iik de papieren van vorig jaar meegenomen maar dat helpt niet veel. Ja, na lang zoeken, langlang zoeken, is de aanvraag van vorig jaar gevonden, maar voor dit jaar moet alles opnieuw opgesteld worden. Dus niet even datum veranderen en voorzien van een handtekening, nee, tien minuten extra gezoek in computervensters, geklik, getuur.
Tureluurs! Dat raak ik er van. Om me heen zie ik mensen op hun dooie gemak rondlopen met een papiertje in de hand en het kopiëren van een A4 plattegrondje duurt maar liefst drie hele minuten! Serieus! Na een hoop geduld heb ik de vergunning dan. Snel een handtekening en een pinhandeling, klaar. Snel weg!
Buiten kom ik de glazenwasser tegen. Het zweet staat hem op het voorhoofd terwijl hij vrolijk bezig is om de vele vierkante kilometers glas schoon te maken. Ik word er helemaal blij van en wens hem een fijne jaarwisseling. Hij lacht en wenst mij hetzelfde.

Note aan onszelf: Groepsfoto maken tijdens feest en opsturen naar Bea. laten zien dat we onze buren goed kennen.