donderdag 30 september 2010

DolDwaas


Textielstad kent zo zijn eigen nukkigheden. De winter staat voor de deur met als gevolg dat de helft van de straten open liggen voor werkzaamheden. En dan gaat het regenen. Gevolg, één lang lint van auto's vol ongedurige bestuurders. Elke vorm van sociaal weggedrag is plots verdwenen. Wil een fietser oversteken maar is er plots een gaatje van een halve meter, gas erop en laat de fietser maar uitzoeken waar hij blijft. Voorrang op de rotonde? No way, sta hier al zo lang te wachten, nu ben ik aan de beurt.
Ondertussen rijden halflege stadsbussen richting stad, maar men zal op pad gaan met de eigen heilige koe. Zelf laat ik me lekker natregenen om mijn paar gemiste boodschapjes te doen, maar koop voor de zekerheid wat extra fietslampjes bij de EenheidsMaatschappij. Dit zijn momenten om waakzaam en zichtbaar te zijn merk ik als ik een ongedurige automobilist een goed verlichte fietser zie aanrijden. Gelukkig loopt het goed af, de schrik is groter dan de schade, maar ik neem het zekere voor het onzekere!


En waar gaan al die mensen dan naar toe? Naar de Drie Dwaze Dagen denk ik. Daar is het nog nooit zo druk geweest volgens de kaasboer ertegenover. Want het blijkt dat de kooplustigen van de "doldrieste" aanbiedingen na afloop graag een pondje kaas mee naar huis nemen.
Op weg naar huis kan ik op de rotonde nog net een doldwaze automobilist ontwijken. Met gierende banden scheurt hij richting het groene verkeerslicht verderop. Gerechtigheid, het springt op oranje en de auto ervoor stopt.

Bye-ves


Het was lastig te vinden, maar uiteindelijk had ik het dan toch voor elkaar. De Hyvesverwijderknop. Dag Hyves, ik vond er toch al nooit wat aan, deed er niets mee, linkte alleen maar door en volgde het alleen maar omdat anderen "op hyves" zaten. Nu ben ik er eindelijk van af. Voelt niet als afscheid, maar als opluchting.

woensdag 29 september 2010

Een Monica Lewinsky onderzoek...


Ik krijg het beeld van een blauwe jurk voor ogen als ik vanmiddag in zaal C een rechtszaak volg. Een kleermaker/eigenaar bruidsmodewinkel zou terecht moeten staan. Zou, want de man is zelf niet verschenen. Op advies van zijn advocaat, mr. AltijdopTV. De zaak is wat deze jachtadvocaat betreft bij lange na niet volledig. Belangrijk onderzoek ontbreekt. Onderzoek naar spermasporen op kleding.
De kleermaker zou namelijk begin dit jaar zowel een stagiaire (oh, zoete overeenkomst)  als een klant hebben aangerand. Bij deze onzedelijke handelingen zou er links en rechts het een en ander aan DNA gemorst zijn. Advocaat AltijdopTV wil nader onderzoek. Het onderzoek tot nu toe gedaan, is er gemorst en bevat het DNA is onvoldoende. De deskundige moet op de zitting aan de tand gevoeld worden, aldus de advocaat. 
De rechtbank, die net een huilende* veelpleegster met ISD als zwaard van Damocles boven het hoofd hangend, voor zich heeft gezien, moet even over het verzoek nadenken. Dan wijzen ze het toe. Binnenkort dus taferelen die we kennen uit het Beloofde land. Hoop ik.

"If it doesn't fit, you must acquit! "


*huilbui had geen uitwerking op de rechters, er kon geen zakdoekje of glaasje water van af.

Am Donau


Voordat ik het wist stond ik aan de Donau. Heel bijzonder wel, als je bedenkt dat ik gewoon een rondje Graes-Wessum-Ahaus-Ahle-Nienburg-Weiner-Ochtrup-Glane deed. Een eerste winterrit bijna, met 7 graden van huis vertrokken. jasje was echt nodig, maar gelukkig scheen de zon wel heerlijk. De warme choco bij thuiskomst smaakte goed. Zeker met de bijna 70 km in de benen.


dinsdag 28 september 2010

groetjes uit de onderbuik!



jetje:

dinsdag 28 september 2010 13:11

Erg heh zo,n baan als advocaat. Moet je die lafaard ook nog beschermen. Opsluiten die 8 jaar, veel te weinig ook nog, die mensen die erbij betrokken waren hebben levenslang een onveilig gevoel.


visser

dinsdag 28 september 2010 11:19

Camerabeelden hangen er niet voor niets en als dat een middel is om misdaad te bestraffen moet dat aanvaard worden.We leven niet in de tijd van sherlock Holmes dat er met een loep op vingerafdrukken gecontroleerd moet worden.


Nathalie

dinsdag 28 september 2010 11:24 

Ik ben het eens met de vorige schrijvers!

Als je het nodig vindt om op rooftocht te gaan... dan weet je ook donders goed wat je doet en wat je aanricht!
Zo komt deze persoon er wel héél gemakkelijk vanaf!!

Wie zich brandt moet ook maar op de blaren zitten!!!


H, Koy

dinsdag 28 september 2010 14:16

Jullie weten allemaal niet waar jullie het over hebben. Hoe bedoel je volwassen berechten watefock bezielt jullie die jonge heeft ook vrijheid nodig.

PS.

Ik ben diegene waar jullie et over hebben.


Bea

dinsdag 28 september 2010 16:32

En dat weten ze maal al te goed, dat ze niet berecht worden als volwassene. De daad doen ze voor hun ouders die sturen de kinderen op pad voor deze gevallen. Berechten als volwasene maakt niet uit hoe oud je bent 


Nathalie 

dinsdag 28 september 2010 17:23

"meneer" Koy,

Mocht u echt de dader zijn: Waar haalt u het recht vandaan om te vertellen dat u vrijheid nodig hebt???? Ja dat ene half uurtje op de luchtplaats.
Het beste is gewoon: eerst denken dan doen!!!!
U moet gewoon voor uw daden boeten!!!!


pieter

dinsdag 28 september 2010 14:55 

Economische crisis,hoge werkloosheid,onnodige bezuinigingen op werkgelegenheid zijn de reden van deze overval en andere criminaliteiten.Mensen hebben geen geld meer of geen genoeg geld meer dan gaan ze zulke criminaliteiten verrichten.


henk

dinsdag 28 september 2010 11:09

En vervolgens worden minderjarige overvallers die meerdere inbraken hebben gepleegd niet als een volwassene berecht, omdat de relevante rechter niet een volwassen indruk kreeg van deze overvaller.

Mijn inziens moet je als een volwassene berecht worden wanneer je volwassene keuzes maakt een inbraak te plegen. Dat besef mag er op die leeftijd toch wel zijn niet?

't Is een krom wereldje in Nederland.

Justme

dinsdag 28 september 2010 17:20

Ik heb altijd een wapen in huis en in mijn auto. Puur en alleen om me te kunnen weren als het nodig moet zijn. Mocht het ooit nodig zijn gebruik ik hem zonder moeite


maandag 27 september 2010

diner







Kaarslicht binnen en buiten, boeken in de kast en op tafel, het aangereden hert gebraden, de Boeuf Bourguignon, volgens de kok te kort op het fornuis geweest, smakelijk, het gezelschap perfect uitgezocht en de schuttingbiertjes in de smaak gevallen. Een perfecte avond, met dank aan mijn blogcriticus en zijn lieve ega.

Fishermans friend







Zaterdag, half zes. Opening Grenswerk met de filmvertoning van de minidocu die collega Jauke maakte voor, tijdens en na een lange tocht over het Kanaal met een hoop zeeziek zijn. Heb respect voor haar dat ze doorfilmde terwijl ze kotsend overboord hing. That's a spirit! 

we've got wood!


"Die durf je wel" zeiden ze tegen Krien en ze ging braaf mee. Ik heb namelijk een ontzettend stoere vriendin. Want kijk maar eens wat ze doorstaan heeft en wel hier. Zelf was ik ook een beetje stoer, deze deed ik... Brrr.

(met dank aan Bandit en Densrka voor de filmpjes)

tattoo you


Watching girls go passing by
It ain't the latest thing
I'm just standing in a doorway
I'm just trying to make some sense
Out of these girls go passing by
The tales they tell of men
I'm not waiting on a lady
I'm just waiting on a friend

(van het album " Tattoo You) 

Shark!


Ik ben echt zo ontzettend allergisch voor vis!

zondag 26 september 2010

AAAAAAAAAAAAAAAAAAH!


Ik voel de aarde onder me verdwijnen en maak een diepe val. Mijn hart bonkt in de keel terwijl ik wanhopig naar lucht hap en tegelijkertijd mijn maag in bedwang moet houden. Een dagje Moviepark, aan de andere kant van de grens met een fijne klup mensen. Op uitnodiging van Bledders, die daar tegenwoordig werkt en vrijkaarten regelde. Mooi weer, wilde attracties, grenzen opgezocht, gelachen, nog harder gelachen, heel veel foto's gemaakt, heel hard gegild, het was een superdag. Een verslag van het moment dat ik nog durfde mijn telefoon vast te houden en hem toen niet meer weg kon doen. En inderdaad, dat speenvarken, dat ben ik. Daar schaam ik me ook niet voor....


(de rest van de belevenissen van de afgelopen volgepakte dagen volgen later nog)

vrijdag 24 september 2010

dubbelgangers en andere wilde avonturen


Ergens in de avond wordt er een man met een jas over zijn hoofd binnengebracht bij MacBerlijn. Het is tijd voor een onthulling aldus een breedlachend pasgetrouwd koppel. Voor mij, want onder de jas zit mijn dubbelganger verstopt. De jas gaat er af en het klopt. Kaal, bril, fanatiek fietser (reed afgelopen zondag per ongeluk de 150 km Dam tot Dam omdat hij afslag 100 km miste), maar het gaat tot grote verbazing van het echtpaar nog veel verder. Beiden zijn we geboren in Torenstad en beiden gingen we naar de zelfde school! Ik iets eerder dan hij, maar het schept een duidelijke band.


Het is de avond van de geplande twittermeet, een Textielstadse tweetup. Met lekker weer eerst buiten , kijken wat er allemaal langskomt op het plein bij het station. Aangenomen zoon Guus schuift aan, net als krantenman Lucien, Specht1973, Zunne, RickdeKikker, Niek. Anderen zijn verhinderd, maar het is een dolle boel.


Als de eerste regendruppels vallen gaat de tweetup binnen verder. Voor de beamer waar druk gestreden wordt wie het eerst zijn tweet op het WWW krijgt en dus de projectiewinnaar is.


Als Krien en ik uiteindelijk naar huis rijden verschijnt in het scherm van haar Zwarte Bes een uitnodiging om nog even aan te schuiven bij Cristel en Auke, voor een glaasje wijn. We draaien zonder veel overleg om en even later zitten we in het gesloten Jou en Mij achter een mooi glas. Deze onverwachte nazit is zo gezellig dat we een gat in de nacht kletsen en nog maar weinig slaap overhouden. Met zulke leuke enthousiaste mensen over eten en drinken praten, met een grappige tekkel op schoot en een dronken student aan tafel, dat moeten we nog maar een keertje doen.

donderdag 23 september 2010

uitverkoop


...

power


En dat is nou eens een echte fietskar!

lost


Disaster and disgrace
The king has lost his crown
Suddenly
He's clumsy like a clown
The world is upside down
The king has lost his crown 

dinsdag 21 september 2010

mooi!


Als hij vaart mindert om de bocht te nemen, dezelfde die ik tegemoetkomend neem, hoor ik hem plots roepen "mooie fiets"! Dan geeft hij weer gas en verdwijnt uit mijn zicht. Trots fiets ik verder. Het trapt plots een stuk lichter.

miauw


Eentje is inmiddels vergeven via twitter, maar buurman en buurvrouw Krattenstapelaar zoeken nog baasjes voor de andere vier. Hoe moeilijk het ook is, zelf kan ik er niet voor zwichten omdat er hier al twee rondlopen, maar het is wel moeilijk. Ze zijn nu vier weken oud en al helemaal gewend aan (vreemde) mensen. Wie wil er zo'n schatje?

maandag 20 september 2010

pantoffelheld



Het is nog duister als we wegrijden. Krien, een wielrenner op pantoffels, twee thermosbekers met koffie en een racefiets achterin. Het is zondagochtend, rond de klok van half zes. De snelweg is bijna helemaal leeg en de zon kruipt heel voorzichtig uit zijn schulp. Mijn lief is veel te vroeg opgestaan om mij helemaal naar Grachtengordelstad te brengen zodat ik de Dam tot Dam Fietsclassic kan gaan rijden. Geen van mijn klupgenoten wilde mee en op zondagen rijden er zo vroeg nog geen treinen. 


 Om 12 minuten over 7 sta ik op eerder genoemde pantoffels middenin de Wibautstraat. De fiets gaat uit de auto, het voorwiel in de vork, een snelle plas in een donker hoekje, een kleine rugzakje boordevol energierijk eten op de rug, regenjasje erover en ik ben klaar voor de tocht.

Krien, de mooiste, liefste en leukste vrouw van de wereld, krijgt een extra dikke zoen. Zij keert, via een korte stop in Koekstad, terug naar het verre Oosten en ik fiets door een uitgestorven stad naar de Dam.


Op de Dam is het ook nog rustig. Langzaam sijpelen kluitjes renners binnen die snel koffie bestellen. Ik volg het voorbeeld, een korte nacht, als gevolg van een OaleFietse BBQ, maakt dat de behoefte aan cafeïne groot is. Dan gaat de stempelpost open en verplaatst de meute zich naar de startlijn. Een onverstaanbare toespraak van een sponsor en het startschot valt. De meute zet zich, zeker in de eerste honderden meters, voorzichtig in beweging. Verkeersregelaars houden al het overige stadsverkeer tegen en we rijden richting IJtunnel. 

Met denderend geraas stort in me in de tunnel. Alhoewel het de vierde keer is dat ik meefiets in deze tocht, blijft het een fantastische ervaring, over de snelweg rijden onder het IJ door. Welkom in noord! 


Inmiddels ken ik de route aardig, hier en daar zijn gevaarlijke situaties uit de route gehaald en vervangen door, wonderschone, weggetjes. Dat we een land van water zijn blijkt al snel. Het grootste deel van het parcours gaat langs water. Sloten, meren, riviertjes, overal is water. 


Tijd om veel foto's te maken heb ik niet. Is de wind de eerste kilometers nog lekker in de rug, zodra we buiten de bewoonde wereld komen is het stoempen geblazen over dijken en onbeschutte wegen. Hoe anders dan hier in het oosten waar eigelijk altijd wel beschutting te vinden is. 

 

De plaatjes uit de aardrijkskundelessen van vroegen flitsen voorbij. Modderige akkers vol groene kool, langwerpige dorpjes langs de waterkant, stolpboerderijen, molens, vissersvloten in havens, hoge dijken, al dat oerhollandsche dat we hier niet kennen. Reden waarom ik zo graag eens in de zoveel tijd hier rond wil fietsen. 


Het weer is niet mooi. Grijze luchten waar van tijd tot tijd plensbuien uitkomen en de harde wind maken het een zware tocht. Ik fiets grotendeels alleen. Klupjes waar ik aansluiting bij probeer te vinden gaan of te langzaam of te snel. 

Een aantal keren heb ik even geluk en kan ik een kilometer of 5 achter zo'n groep schuilen voor de wind. De gelegenheidsgroepjes spatten na verloop van tijd uit elkaar. Ik merk het als ik aansluit bij een snel groepje. De snelheidswisselingen van 30 naar 35 en weer terug zijn slopend en na een paar keer flink aanzetten, laat ik die jongens gaan. Uiteindelijk haal ik ze stuk voor stuk, uitgeput in de strijd om mee te komen, weer in. Enkelen zie ik zelf pas binnenkomen als ik richting station fiets, een uur na mijn eigen finish!

Onderweg zijn een aantal verzorgings- annex stempelposten. Ik drink er sportdrank, bekers vol klok ik naar binnen. voor de kraam gaan er twee, drie naar binnen en met een nieuwe in de hand vervolg ik mijn weg. Het werkt wel, tijdens het stoempen heb ik plots weer energie om door te gaan.


De dijk langs het IJsselmeer is een windval. Hoe de weg ook kronkelt, de wind botst er altijd tegenaan en ik moet diep in de beugels om er tegenin te komen. Uiteindelijk is het IJ in zich en zijn de laatste kilometers door onze hoofdstad een feest. Kan keer op keer weer genieten van het manoeuvreren tussen het gekrioel. 
Bij de finish wacht ik even geduldig op mijn beurt om op de foto te komen. Er staat een dame met een ingewikkelde installatie om die directklaar foto's maakt van deelnemers. Dan haal ik mijn "herinnering" op, een medaille, een bidon en een tijdschriftje en loop naar de pomp. De bierpomp wel te verstaan, want na al die kilometers heb ik zin in een glas. 
Ik kom aan de praat met een ras Jordanees, die duidelijk plezier heeft in ons gesprek. Hij regelt nog een biertje, en nog een als ik hem, na een gesprek over wielerervaring, een foto van Joop Zoetemelk en mij op het NK laat zien. Daar kan de Opscheppert, want dat is hij wel een beetje, niet tegenop. 

Met de trein heb ik deze keer geluk. In Omroepdorp komt de internationale binnenschuiven. Mijn besmeurde Red Bull gaat in een rek en ik schuif de stoel eens lekker in de relaxstand, zet mijn iPod op en zak weg in een heerlijke droom. In Industriestad stap ik uit en fiets het laatste deel van mijn triomftocht naar huis. Een bad, een paar borden pasta en ik voel me een stuk beter. 
Volgend jaar weer.