maandag 30 augustus 2010

Royal Wedding/Diner


Of we gereserveerd hebben? Ehm, nee, het is een spontane actie op een totaal verregende zondag inclusief Royal Wedding. Reserveren zat er niet meer in, hadden we ook niet bedacht dat het nodig was. Tenslotte wie gaat er nou in Industriestad op een grauwe zondagavond uit eten? Ja, wij, we rammelen van de honger en willen ons op volle borden heerlijkheden storten.
Plek is er pas om negen uur, over twee uur. Als we dan terug willen komen komt het goed. We wisselen blikken en weten één ding, dat gaan we niet trekken. We delen het de gerant mede en maken rechtsomkeert. Een kale man met een blauw overhemd komt ons achterna. Of we zo vriendelijk willen zijn om zijn tafel te nemen, zijn reservering is voor vier personen en ze zijn met z'n vijven. Alsteblieft?
Opnieuw wisselen we blikken en draaien om, de zaak weer in. We danken de beste man hartelijk en worden naar een tafel gebracht. We vragen de ober om het gezelschap een drankje aan te bieden vanwege het gulle gebaar maar het heeft een (on)gewenst effect. Dezelfde ober komt terug met een fles prosecco en schenkt ons in. Met de complimenten van de meneer met het kale hoofd en het blauwe overhemd. Want dat is de mede-eigenaar en hij wenst ons het beste. 
De hilariteit stijgt gelijk met de bubbels in onze glazen en we maken een keuze uit de menukaart. Voorgerecht de Pasta di Intenzo, huisgemaakte pasta met parmesaanse kaas. Een waanzinnig lekker gerecht dat we het bijna ook als hoofdgerecht bestellen. Toch doen we dat niet en gaan voor een keuze uit de Terra afdeling van de kaart. Een überheerlijke keuze! Tot slot komt de ijskaart. En waar de menukaart keurig beperkt is tot een aantal heerlijke keuzes, is de ijskaart meters langs. Net zo groot als de coupes die even later voorgezet worden, zo groot dat we uiteindelijk de deur uitrollen. 
Een aanrader dus, Intenzo in Industriestad. Fantastisch eten, een super bediening, kundig, vaardig en attent en ze schenken er een verdomd lekker glas prosecco!


Het etentje is de perfecte afsluiting van een perfecte Royal Wedding. Hetliefstezusje is eindelijk deskundig aan de haak geslagen door haar prins in een cabrio. Op een prachtige locatie kan de regen het geluk niet tegenhouden. Met een staatssecretaris als BABS een onvergetelijk feest. Een stralende bruid, een bijna nog stralender bruidegom, een moeder die het liefst aan het begin van de ceremonie meteen al "Ja! Ja!" wil roepen, een schone vader die speecht over "vrinden", een mooi glas champagne, feestelijk wit geklede gasten en als afsluiting een jawoord, een langdurige kus en een ringsteekmoment.

Zondag was een mooie dag...












Watertocht


Niet alleen dreigt er water uit de hemel te vallen binnen 20 minuten nadat ik op pad ga, ook kom ik per ongeluk op plekken waar heel veel water is. Mijn tocht bestaat uit willekeurige keuzes om links en/of rechts te gaan en weer ik ook fiets, overal is water. Afgesloten fietspaden vanwege de overstroming is nog het minste probleem. De Dinkel heeft kilometers land onder water gezet. Ik ben net op tijd bij een overstroomd gebied om Hart van NL opnamen te zien maken met de dijkgraaf en loop een collega tegen het lijf. Dan krijg ik de zoveelste regenbui over me heen, met emeers vol komt het naar beneden. Voor het eerst deze tocht ga ik schuilen, dit is me echt te erg. Thuis gekomen ben ik goed nat maar wel met een smile op mijn gezicht.








zondag 29 augustus 2010

Joost en Peter (profronde pt. 3)


Bij de prijsuitreiking van de krant, twee wielerhelden in een blik gevangen. Links Joost Posthuma, de Raborenner die komende seizoen dat team gaat verlaten om te gaan rijden voor het team van de Schleck broertjes. Rechts Peter Post (foto Cor Vos, uit collectie Wielersportmuseum), vooral bekend als ploegleider van de roemruchte Raleigh formatie, indertijd beter bekend als "de ploeg Post" omdat reclame maken op de publieke omroep indertijd not done was.

De komende dagen meer foto's uit de Profronde van Beschuitstad op deze site.

zaterdag 28 augustus 2010

de ronde (2)

Bram Tankink

Sammy Sanchez

 Even poseren...

Tom Veelers

Schimmen in de nacht

Op naar de finish

 
Eindstrijd

De winnaar....




Profronde (1)


".................dansschool Veenstra....En daar komen de dames, want we gaan sprinten voor vijf premies bij terugkomst en punten voor de leidersprijs en daar gaat Marianne Vos...Marianne Vos, de kopvrouwe van Nederland Bloeit, ze was wereldkampioene bij de junioren, wereldkampioene in het veld, wereldkampioene op de weg, wereldkampioene op de baan, olympisch kampioene op de baan....... als het het snel achter elkaar zegt lijkt het een klein rijtje maar als je het wat langzamer zegt en gaat realiseren wat zij op 23 jarige leeftijd allemaal al gepresteerd heeft, dan kan je zeggen, hier rijdt wel een heel bijzonder wielrenner, misschien wel de beste van ons land..."

Het tettert op volle sterkte door de luidsprekers. Op het parcours van de Profronde van Beschuitsstad loopt een van de speakers heen en weer. Vanuit het finishgebied heeft hij slechts een paar honderd meter zicht op de koers, maar als een echte Theo Koomen weet hij er een adembenemende wedstrijd van te maken. Spectaculaire ontsnappingen, heldhaftige pogingen van achterblijvers om aan te haken bij de kopgroep, feitjes, weetjes, geruchten en een doorlopende stroom van reclame-uitingen, als een kakofonische waterval stromen zijn woorden over de hoofden van de toeschouwers.


Marianne Vos in de bocht

Ondertussen racen de dames onafgebroken door de straten van de beschuitstad. Ronde na ronde zoeven ze langs pleinen vol langzaam dronken wordende toeschouwers, hoempapaënde blaasorkesten, worstenkramen, leegstaande winkelpanden. Ze zoeven langs meters spandoek vol reclame van plaatselijke ondernemers en over een duister achterafstraatje. Voor de rensters is het allemaal één grote blur met hier en daar plotse scherptes en nanoseconden van herkennig. Een ouder, geliefde of die eenzame man met het rode verschoten wereldbeker wielerpetje. De concentratie is gericht op het bochtige parcours.

Marijn de Vries                                                            Kirsten Wild

Later in de permanence vertrouwt winnares Arenda Grimbergen mij toe dat daar haar geluk lag. In de bochten. Al lang geen full-time renster meer, zit ze alleen nog maar op de dinsdagen donderdag op de fiets. Ze kon slim gebruik maken van een van haar tegenstanders en "kan redelijk goed door de bochten komen". Ze straalt als ze verhaalt over haar belevenissen in de ronde. In de grote ronden komt ze niet meer mee, na 60, 70 kilometer zit ze kapot. Een koers als de profronde past haar beter en winnen in haar geboorteplaats is fantastisch...


Marianne Vos met beker derde plaats.



Kirsten Wild

 Marianne Vos in de permanence

donderdag 26 augustus 2010

Uit de oude doos....




crossfire



Watching your dress as you turn down the light
I forget all about the storm outside
Dark clouds roll their way over town
Heartache and pain came pouring down like
Chaos in the rain, yeah
They're handing it out....

Een bij het weer passend lied van de dag...

who'll stop the rain?










Natte stoel


Het weerbericht voor vandaag...

Het komt vandaag met bakken tegelijk uit de lucht. In de ochtend regent het vrijwel de hele tijd, vanmiddag zijn het meer losse plensbuien met een klap onweer. De temperatuur ligt rond 17 graden in het noorden en tussen 20 en 23 graden in het zuiden.

Met een voorspelling als bovenstaande snap ik helemaal niets van de plannen van de overburen om eens gezellig op straat te gaan zitten. Maar dat zal wel weer aan mij liggen...


woensdag 25 augustus 2010

poesie


Een mooie verrassing bij de Krattenstapelaars. Oppaskat Vino ontsnapte laatst en was geruime tijd spoorloos. Uiteindelijk verscheen mevrouw weer bij de achterdeur, broodmager en verwaarloosd. Een beetje bijvoeren en ze kwam mooi aan, vonden ze in het huis met de oranje kozijnen. Maar Vinokat bleef groeien en bleek zwanger te zijn . Nu zijn er plots vijf oppaskatjes bij, waar nog een huis voor gezocht wordt. Zie je het wel zitten om een van deze lieverds te adopteren, laat het even weten.