Als ik het paaltje zie weet ik dat ik ga vallen. Rechts naast me zit een fietser en tijd om te remmen is er niet. Dan vertraagt de film, mijn voorwiel raakt het rode/witte ding dat meegeeft en alle energie opvangt. Dan val ik langzaam naar links en kom met het wegdek in aanraking. Direct sta ik weer overeind en met de fiets in de hand op het fietspad.
Voor in het peloton merken ze niets. Een zachte klap alsof een bidon op de grond valt, hoor ik later. Mijn stuur heeft een oplawaaier gehad en is door de kracht een slag gedraaid, niets ernstigs, even later zit het weer goed. Rustig fietsen we richting het Kluphuis. Onderweg zijn de grappen en grollen niet van de lucht en ik ben een gewillig slachtoffer.
De schade valt mee. Wat schade aan het stuurlint en aan het rubber van de remhendel. Vervanging daarvan wordt meteen besteld door de fietsende fietsenmaker en sponsor van d'Oale Fietse. Mijn kleding is gelukkig nog heel. Op mijn heup zit straatexceem, verder is het wat beurs. Met mijn voormalige gebroken arm, ik ben linksom gevallen, is niets mis. Gelukkig.
Verder was het een mooie tocht, wat heet, een prachtige. Tijdens een onweersbui kwamen van alle kanten fietsers naar het Kluphuis, sommigen met de auto, anderen van schuilplek naar schuilplek, om lekker te fietsen. Ik moest zelfs twee keer koffie zetten. Vakbondshenk had uiteindelijk een prachtige route die grotendeels om de regenbuien heen ging.
