Aan de schandpaal en bekogelen!

Ik ben laaiend, de stoom komt uit mijn oren en als ik degene te pakken krijg die dit geflikt heeft, dan sta ik niet voor mezelf in! Driftig bezem ik door, de glassplinters liggen echt overal. Als ik er alleen al denk, dat ik vannacht ook wakker had kunnen worden en de dader op heterdaad had kunnen betrappen, verstrakt de grip op de bezemsteel. In gedachten zwaai ik het gevaarte door de lucht, bovenop zijn hersenpan. Pang, beng! Languit gestrekt, nog even een flinke trap in het kruis en dan 112 bellen. Of niet...

Het is even over achten vanmorgen als de voordeurbel gaat. Ik sta achter Kriene's fiets klaar te maken, mijn lief gaat zo voor het eerst sinds lange tijd weer op de fiets naar het werk en er moet wat lucht in de banden. Voor de deur staat overbuurvrouw De Voorzitter. "Jullie autoruit is ingetikt" zegt ze. Nee toch! Ja toch wel, zie ik als ik even later op blote voeten tussen de glasscherven naast ons Mannetje sta. Het raam aan de bestuurderskant met grof geweld ingetikt en de het navigatiesysteem weg!

Tuurlijk, het had niet achter moeten blijven in de auto, ik hamer er steeds op dat t ding uit het zicht moet. Maar toch, waar haal je het gore lef vandaan om onze Bernard te jatten? Hoe haal je het in je botte domme rotkop om onze auto te vernielen? Om met een forse uithaal de ruit in te rammen en een snelle greep te doen? De navigatie met verdeelsnoer los te rukken, een telefoonlader op straat te flikkeren, en er vandoor te gaan op je kutbrommertje?

Want je moet op een brommertje gekomen zijn. Dat begrijp ik van de hoogbejaarde buurvrouw. Die hoorde je vannacht om een uur of één langsrijden en stoppen. Haar gehoorapparaat lag op het nachtkastje, maar ze hoorde wel iets. Helaas ging ze niet even kijken. Dan had ze mij kunnen waarschuwen. Want ik had je te grazen genomen. Bang ben ik niet voor je, dat kan je maatje, die vorig jaar hier tegenover probeerde in te breken, je wel vertellen. Die ging uiteindelijk ook geboeid en gestrekt de politiewagen in. 

De verontwaardiging is heel sterk als ik, glasscherf voor glasscherf opveeg op straat. En blijft als de politie verschijnt. Veel doen ze niet, vaststellen dat er inderdaad een ruit is ingetikt, wat gegevens noteren en wat advies geven. De aangifte, noodzaak in de wereld van de schadeverzekeringen, is een dezer dagen op het bureau op te halen. In Oost-Textielstad, want van dat bureau zijn de heren. Misschien ligt de aangifte vandaag klaar, maar "als we nog vier van zulke zaakjes hebben, kunnen we dat natuurlijk niet verwerken..."

Kriene gaat bellen met verzekeringsboeren en glasschadeherstellers terwijl ik de auto schoon zuig. Glasstukjes, sommigen minuscuul groot, echt overal zitten ze. Ik haal mijn vinger open en ben ruim een half uur aan het schoonmaken. De woede daalt niet. Ik ben inmiddels, met mijn 44 jaren, wel wat gewend. Meerdere keren bedreigd, heb een kopstoot kunnen ontwijken, ben knock-out geslagen met een baseballbat, bestolen van meerdere fietsen en een dongel (in de rechtbank), heb ternauwernood een vuurwerkramp overleefd en werk al meer dan 13 jaar in de wereld van de misdaad. Toch maakt het niet uit, de verontwaardiging blijft.

Snap slachtoffers heel goed, begrijp precies dat Tutti Italia camerabeelden online wil zetten van inbrekers, vat m helemaal waarom die ene ondernemer die betrapte inbreker volledig total loss sloeg. Al 13 jaar spreek en hoor ik slachtoffers van misdrijven over hun woede en voel er soms heel erg in mee. De rode waas is heel begrijpelijk. Ik begrijp ook onze wetgever die zegt dat eigenhandig optreden niet toelaatbaar is. Natuurlijk, we zouden in een anarchie leven als het wel zo was. Ondanks dat zie ik deze onverlaat het liefst op de rotonde, hier om de hoek. Stevig vastgeklonken in een schandpaal, bord om de nek en een doos rotte tomaten ernaast. Gooien maar! Niet lief doen met een weloverwogen strafje, maar keihard optreden.

Dat is me die 100 plus euro, die dit geintje waarschijnlijk gaat kosten aan eigen bijdragen en meer, wel waard. Sukkel!

Ondertussen is duidelijk dat de aangifte klaar ligt om getekend te worden. Even na tweeën rinkelt de telefoon. Ik wil direct op de fiets springen om naar het wijkbureau Oost te gaan, maar krijg te horen dat de openingstijden tussen tien en één uur zijn. Zucht.

geld verdienen

Altijd vreemd om een bekend gezicht terug te zien op een poster als bovenstaande. Onno Kuut is een van die vele mensen die ik tegenkom in mijn werk. Onno werd daar voornamelijk vrijgesproken trouwens, het noemen van zijn naam was bij veel getuigen van delicten voldoende om hun mond te houden of zelfs meineed te plegen. 

Onno was samen met zijn broertje en zusje geadopteerd maar belandde uiteindelijk diep in de onderwereld. In Textielstad kwam hij in beeld als "enforcer", iemand die geweld niet schuwde. Het geweld schuwde hem ook niet, en "tattookiller" Onno wordt uiteindelijk vermoord aangetroffen in de duinen. 

Nu is er dus een beloning uitgeloofd. Twintigduizend euro. Benieuwd of er iemand naar voren komt met duidelijke aanwijzingen. Gezien het milieu waar Onno verkeerde ben ik daar nog niet zo zeker van. Voordat je het weet lig je met een kogel in je hoofd in de duinen.

Onno is niet de enige die ik wel eens zag in de rechtbank die vermoord werd. Zeker twee Koekstedelingen ondergingen hetzelfde lot. Leuk werk heb ik eigenlijk.

20/40

Ze hielden Textielstad Zuid in een greep van angst. Ze zouden "alles pakken wat ze pakken konden" en waren daar ook hard mee bezig. Totdat ze gestopt werden. Hoofdverdachte is de 18 jarige Haval. Deze leider van een geharde groep erg jonge overvallers wordt in maart door een arrestatieteam aangehouden Hij is dan nog 17 jaar oud en met een geladen vuurwapen in zijn broekzak, op weg om een woningoverval te plegen. Een dag eerder mislukte een overval op een geldloper nadat de politie de zaak stuk maakte.

De 18 jarige staat in het openbaar terecht, een bijzondere gebeurtenis in rechtbankland. Tenslotte was hij ten tijde van de overvallen minderjarig, normaal alle reden om achter gesloten deuren terecht te staan. Je moet het als minderjarige wel heel erg bont gemaakt hebben willen de deuren opengaan. Dat heeft deze HAVO leerling dan ook. Deskundigen omschrijven hem als slim, koud, berekenend, zonder enige vorm van mededogen voor zijn slachtoffers, die hij angst inboezemt door soms in elke hand een pistool vast te houden. 

Hij is de leider van een vriendengroep die zich 20/40 noemen, naar de prijzen van halve en hele grammen cocaine. De jongste van de groep is 15, de oudste net 21. Deze dag staan ze allemaal voor het hekje. Alleen de 15 jarige is er niet, hij is ziek en zijn zaak zal een andere keer voorkomen. De leden van de groep namen allemaal deel aan overvallen op cafetaria's, restaurants en een zonnestudio. 

Nourrahman en Dani horen de officier van justitie 4 en 5 jaar celstraf eisen. Ze overvielen binnen twee weken twee keer hetzelfde Chinese restaurant. De eerste overval wordt ingegeven door het idde om de vergokte centjes van Dani terug te halen. Ze zaaien angst en paniek en gaan er vandoor met een paar honderd euro. Voor de tweede overval hebben ze niet echt een reden. Geld om uit te gaan, drugs te gebruiken of om gewoon stoer te doen tegen de andere jongens van de groep. Op MSN voert een van hen hele gesprekken met jongere fans waarin hij opschept over zijn daden en zelfs aankondigt dat "hij er nog wel eentje gaat omleggen".

Tegenover de rechter vertonen ze allemaal berouw, gespeeld of niet. Spijt is het woord dat om de andere zin naar voren komt. "Spijt dat ze gepakt zijn" merkt de officier van justitie op. Enige communicatie met hun slachtoffers, in de vorm van een excuusbrief of anderszins, ontbreekt. In de zaal probeert de vader van een van hen de rechters iets te vertellen over zijn zoon, maar rechter Stoofvlees snoert hem de mond. 

Haval pleegde zeker vier overvallen en plande er nog een heleboel. Dat is duidelijk. Een telefoon vol nummers van handige contacten, voor wapens, auto's en uitkijk, en breeduit gemeten plannen waar een hoop jongeren in de wijk van op de hoogte zijn. De sigarenzaak om de hoek was een mooi doelwit en in die woning daar lag een hoop geld aldus een verhaal dat rondging. Sommige overvallen gingen niet door, soms simpelweg omdat het te druk was in de zaak, soms omdat de moeder van de chauffeur belde en de uitgeleende auto nodig had. 

Uiteindelijk hoort Haval de officier 8 jaar celstraf eisen. Aan de eis is een heftige discussie vooraf gegaan met een medewerker van de jeugdreclassering. De laatste wil een behandeling in een slechts licht beveiligde kliniek en pas over twee jaar bekijken hoe het gaat. Anders verandert Haval in een tikkende tijdbom. Die tijdbom is Haval al volgens de officier, een lieve aardige zachte aanpak, daar heeft hij geen recht op. Zijn slachtoffers kregen het ook niet van hem, die lopen nog steeds doodsbang rond, met hartkloppingen bij elk hard geluid. 

Over twee weken wordt duidelijk wat de rechtbank van de zaak vindt. Duidelijk is dat voorafgaande overvallers, na forse eisen, stevig gestraft werden. Men heeft duidelijk genoeg van dit soort gedrag.

Herman ist weg!

Herman is weg! De eigenaar van het beeld, voor poptempel Hedon in Provinciehoofdstad, is bang dat koperdieven het unieke beeld zullen stelen. Ik ben bang dat ik, ondanks dat het te belachelijk is voor woorden, de man gelijk moet geven. Nu graven op kerkhoven niet meer veilig zijn vanwege de hoge koperprijs en overal beelden gestolen worden, zou het toch wat zijn als ze onze Herman zouden pikken en omsmelten. 

Ik stel overigens voor om koperdieven die graven schenden en kunst jatten zwaarder te straffen. De onbeschoftheid met je tengels aan deze dingen te zitten, hoe haal je het in je hoofd. Niet alleen de dieven, ook de helers, oud-metaalboeren, die alleen naar de weegschaal kijken en doen alsof ze niet weten wat ze opkopen, aanpakken. Bedrijf sluiten en de dieven een ongelofelijke pets om de oren geven, een cursus kunstgeschiedenis en lange indringende gesprekken met familieleden van de vernielde en bestolen graven, zodat ze beseffen wat ze aangericht hebben. . 

Blijf met je tengels van kunst en graven af, dan hebben we Herman snel weer terug.

verdacht

Bij de metaaldumpboer komt een busje aangereden. Twee mannen stappen uit en dragen een aantal kapotte kluizen naar de container. Ze kijken eens argwanend naar ons en rijden weg. Ik probeer een glimp op te vangen van het kenteken, maar onze eigen auto staat ervoor. Helaas, want ik ben er vrijwel zeker van dat ik op het spoor ben van een paar gevaarlijke kluiskrakers. U hoort nog van mij!

crash

Bots ik vandaag bij thuiskomst toch bijna tegen een van de verdachten in de fraudezaak met autoverzekeringen op! Hij sloeg, op een fiets, plots voor mijn neus van de andere kant van de weg de stoep op. Kon hem nog net ontwijken! Dan komt je werk wel heel dichtbij!

doei!

Geloof je verhalen over mij..
zonder mij echt te kennnen?
dan ben je echt zo dom..
dommer dan ik me kan indenken!!

ik heb veel foute dingen gedaan
ik heb er veel van geleerd
ik heb geleerd wie me echte vrienden zijn &
wie me de rug hebben toegekeerd

De keuze, crimineel of zelfmoord.
Door geen toekomstbeeld, je word gestoord.
Niets te verliezen, Door crimineel te kiezen.
NEUK de maatschappij en haar KUT adviezen.,!

"Doei en bedankt weet je wel'' zegt ze als de deur naar het cellenblok achter haar dicht valt. Zojuist heeft ze Officier van Justitie Oepsdaargaatmijntand een eis horen uitspreken van vier jaar waarvan twee voorwaardelijk. Niet mis, maar haar daad was dan ook niet mis.
We hebben het over de dochter van een bekende Beschuitstadse voetbaltrainer. Vorig jaar drong ze samen met haar vriend, tijdens een trainingskamp van de voetbalploeg, het ouderlijk huis binnen en overviel haar eigen moeder. En lieten haar in een plas bloed bijna levenloos achter. Motief? "Drogensucht"!
Een jaar later ziet het er heel anders uit. Niet heel ver van paard Dallas zit ze nu in een kliniek en ziet in dat ze anders moet. "Weet je wel?" De rapporten zijn ook positief, het gaat goed en de enige sliding die ze afgelopen tijd maakte, meldde ze zelf direct. Hoopvol, voor een meisje, want dat is ze eigenlijk. Wel 20 maar nog niet volwassen, reden om eerder jeugd-tbs te eisen.
Die eis is van tafel, de kliniek bij Dallas in de buurt is voldoende. In de ogen van ODGMT tenminste. De ogen van onze dichteres vertonen paniek bij het horen van de eis, 4 jaar cel?
Een van de rechters doet een poging de eis uit te leggen in gewone mensen woorden. Dat mislukt. Moeilijke woorden worden "duur" genoemd en de uitleg slaat de plank volledig mis. Haar advocaat grijpt in en legt uit. Even later is ze zichtbaar opgelucht en ontspannen. Misschien mag ze over een paar jaar haar dochtertje zelfs weer zien.
Over twee weken maakt de rechtbank bekend wat het vonnis zal zijn.

Vandaag rennen we rond de klok van tweeën rond tussen de zalen A, B en D van de Beschuitstadse rechtbank. Rond dat tijdstip spelen er drie verschillende rechtszaken waar ik wel verslag van wil doen en is er in Provinciehoofdstad een uitspraak die ik mee moet nemen. Lastig, dus ik stel me strategisch op. Zaal B is uitgangspunt. Daar gaat de zaak al snel niet door omdat er nog een getuige gehoord moet worden. Streep erdoor.
Zaal D dan, in A schiet het nog niet op, en D staat toch pro forma. Voor de zekerheid heb ik oom Krattenstapelaar zijn telefoonnummer, hij zit er vandaag bij voor de krant, en ik wil niets missen.
Het gaat lang duren blijkt al snel en ik schiet ondertussen een paar keer de zaal uit, wurm me tussen de schoolklassen door, om te horen dat A giga uitloopt. Mooi, weer terug naar D, met een korte stop aan de balie en een spurt richting perskamer om de rugzak met laptop in de locker te proppen, ben sneller zonder. In D is de rechtbank er na, een redelijk lange schorsing, uit. Aanhouden en naar het PBC. Mooi, two down, one to go!
De verdachte van zaal A, de 21 jarige Sultana is er al, dat heb ik al gezien. Samen met vier andere petjes wacht hij totdat hij voor de rechter moet verschijnen. Ruim 12000 euro stal hij van zijn baas Tante Pos! Sealzakken verdwenen onder zijn trui en op het toilet ging het geld er uit. De sealbags op een plaat van het systeemplafond en niemand die er om maalt. Want, zo zal hij later tegen de rechter zeggen, "ach anderen deden het ook en er werd toch niet op gelet".
Daar beging Sultana een vergissing. Tante Pos voelde wel degelijk dat er op het Textielstadse sorteercentrum iets aan de hand was en schakelde een bedrijfsrecherchebureau in. Strategisch geplaatste verborgen camera's legden zijn diefstal vast. Geen ontkennen aan. Het geld is op, gewoon aan " stomme dingen, uitgaan, casinobezoek, gewoon zo".
Rechter Maaktnognietveelindruk vraagt niet door en ook officier van justitie Oepsdaargaatmijntand is niet echt van de strenge. Wat vage bewoordingen over "vertrouwen van werkgever", maar nergens de stevige draai om de oren die Sultana nodig heeft. Want echt onder de indruk is hij niet van het gebeuren. Net als zijn vriendjes. Ik ga dan ook een voorspelling doen, de opgelegde werkstraf, dat gaat mis. En Tante Pos kan fluiten naar de centen. Sultana is gestopt met leren, heeft geen werk meer en "logeert nu ff bij een vriend". Een glansrijke carrière gaat dat worden.

plaats delict

Achtervolgen is een kunst. Boeven vangen ook. Mijn spierpijn zegt dat ik niet gemaakt ben om boeven te pakken, maar misschien moet ik gewoon wat meer oefenen. In ieder geval heb ik de route nog eens nagelopen. Voor het geval dat.

boeven vangen

Buur#17 staat voor de deur. "Er is iemand achter het huis bij #13, kijk, daar staat z'n fiets". Ik kom net, na het fietsen, onder de douche vandaan en ben me nog half aan het aankleden, maar bedenk me geen seconde. Ik grijp m'n telefoon en samen lopen we voorzichtig naar de overkant.
Inderdaad, achter in de tuin rommelt iemand aan de schuurdeur. We doen de tuinpoort open en confronteren de boef. "Wat moet dat hier!?"
De boef wil weglopen terwijl hij zegt, "tis niets, ik moest poepen en zocht een plekje". Ondertussen schiet ik een foto, altijd handig. We vertellen de boef dat we hem niet geloven en willen dat hij hier blijft en dat hij dat maar aan de politie moet gaan uitleggen. Dan ontstaat een klein worstelingetje, de boef wil weg en we houden hem vast. Buur#17 heeft z'n jas vast en ik grijp z'n broeksband. Hij heeft een rode onderbroek aan zie ik als de boef blijft proberen om weg te komen. Dan lukt het hem om zich los te rukken en hij gaat er als een haas vandoor.
Ik bedenk me geen moment en zet de achtervolging in. Deze gaan we dus niet laten lopen, bij #13 zijn al vaker spullen gestolen. Hij rent de straat uit en roept "volg me niet" en blijft doorrennen. Ik begin luidkeels te roepen "houd de dief, houd de dief" en constateer dat meerdere voorbijgangers het horen en zien om vervolgens niets te doen. Achteruitkijkend merk ik dat Buur#17 mij niet volgt, later hoor ik dat hij een sportblessure heeft en niet kan rennen.
Op de Höksebargerstraat schiet de boef plots richting de zij-ingang van de supermarkt daar. Ik heb inmiddels 112 ingetoetst en druk op bellen als ik met twee andere types geconfronteerd word. De ene pakt de boef beet en zegt "heb je weer gestolen?", dan draait hij zich naar mij toe en vraagt me of ik de boef niet met rust wil laten. Ondertussen heb ik de meldkamer aan de lijn en ben verslag aan het doen van de situatie. Ik vertel de man, later blijkt hij de broer van de boef te zijn, heel rustig dat ik dat niet ga doen.
Dan schiet de boef weer weg en zet ik opnieuw de achtervolging in. De twee types komen gelukkig niet achter me aan en blijken even later ook het hazenpad gekozen te hebben. We rennen inmiddels achter op het parkeerterrein van de supermarkt en ik geef nog steeds door aan de meldkamer waar ik ben en wat er gebeurt. Dan valt de boef. Ik stop en laat hem opstaan. "Schei nou eens uit" roept hij en opnieuw vertel ik hem dat ik dat niet van plan ben. In de steeg verderop draait hij zich om en loopt dreigend op me af, ik loop net zoveel passen achteruit. "Hou op met volgen anders doe ik je wat". Ik brief braaf door aan de politieagent aan de andere kant van de lijn dat de man begint te dreigen en dat ik makkelijk herkenbaar ben, omdat ik mijn fluorescerende fietsjasje aan heb, altijd handig om te weten.
Opnieuw begint de boef te rennen. Elke keer dat ik doorgeef waar we zijn, schiet hij een andere kant op. Hij rent naar de overkant en komt midden op de busbaan opnieuw te vallen. Dan schiet hij de volgende straat in. Ik geef de naam van de straat door, bellen, rennen en luisteren gaat verbluffend goed samen, en net als hij opnieuw een stevige spurt wil nemen zie ik overal politieauto's aankomen. Zwaailichten aan. De boef geeft op, ik bedank de mensen van 112, verbreek de verbinding, begroet de politiemensen en bedank ze voor hun snelle reactie. Agenten pakken de boef beet en hij gaat direct de auto in.
Ik stel me voor en doe mijn verhaal. Dan merk ik dat ik het klepje van mijn gsm kwijt ben. Twee agentes lopen met mij terug via de route terwijl ik mijn verhaal doe en zoek naar het klepje.
In de straat is iedereen uitgelopen en de agentes nemen onze verklaringen op. Ik krijg een compliment dat ik het zo lang heb volgehouden en zo duidelijk alles kan verklaren. Logisch, vertel ik, het is mijn werk, de misdaad verslaan, live of niet. Achter de laptop reconstrueer ik de route via Googlemaps. Als ik informeer of men op het bureau iets kan met foto's via bluetooth of op een stickje of cd'tje krijg ik een onzeker antwoord. Ik mail de foto's vervolgens maar, dat gaat sneller. Ik krijg te horen dat de bedreiging van de boef om mij "iets aan te doen als ik niet wegging" niet als bedreiging gezien wordt. Vreemd, zal dat deze week eens nader informeren. Dan nemen de agentes afscheid en lopen "via de artiesteningang" naar buiten. Met de fiets, waar Buur#17 als een waakhond op heeft staan passen, aan de hand gaan ze richting bureau.
In het Kluphuis nemen we de situatie even door met een aantal buren. Ook de buuf en buur#13 komen poolshoogte nemen. We praten wat na en dan is het tijd om een nieuwe voorraad Schuttingbier te brouwen.
Benieuwd of we nog iets horen van de politie.

brand stichting!

Al fietsende op de Strida door Provinciehoofdstad kwam deze speurneus wel een poging tot brandstichting op het spoor. Onverlaten hebben wis en warempel getracht om dit kanon in de hens te jagen. Geen echt sterke poging overigens, met een papieren zakdoekje, maar gezien de locatie wel een heel erg vervelende. Voor het enige en echte driesterrenrestaurant van chefkok Sjonnie B. namelijk! Was onze provinciehoofdstad toch bijna drie sterren minder!

moordplek

Gelukkig heb ik een superalibi, ten tijde van de moord zat ik bij Pleitmevrij in de tuin. Eerst achter een mooi glas en daarna achter een goed gevuld bord. Ik heb dus niets te maken met de moord die hier vanavond werd gepleegd. Alhoewel niets, het is wel weer werk aan de winkel. En zo ben ik altijd betrokken bij criminele activiteiten.

oplichter

Een onaangenaam mannetje. Dunne lipjes, waterige priemende rattenoogjes, grijs overhemdje. Onverstaanbaar en leugenachtig. "Meesteroplichter" Johan S. zit op nog geen twee meter van me vandaan in zaal D. Ik begin maar helemaal niet aan de enorme waslijst van verdenkingen, ben blij dat ik halverwege een definitieve tenlastelegging van de officier krijg zodat ik het ook op papier heb. Het is te triest voor woorden. Om nog door het web van leugens zijn verhaal te kunnen houden heeft hij een spiekbrief. Een hele grote, dikke brief. Voordat hij de vele vragen van de rechter beantwoordt zoekt hij eerst naar "zijn" verhaal. Op te lastige vragen komt hij niet verder dan een "wat moet ik daar op zeggen". Of een draaiverhaal waar de honden geen brood van lusten.
Het duurt uiteindelijk bijna zes-en-een-half uur voordat de zaak afgelopen is. Er ligt een eis van 30 maanden en een verzoek om vrijspraak van de advocate. Na de zitting neem ik een gesprekje met haar op en dan kan ik het gebouw verlaten. Tot mijn grote verbazing schijnt de zon. Daar had ik niets van mee gekregen.

De uitzending Tros Opgelicht

Diverse slachtoffers

trekker

Een huiveringwekkende story waaruit blijkt dat fietsen gevaarlijk is voor moordenaars...

Ik vraag me af of al het losgeld is teruggevonden. Zo niet, dan kan het nog wel eens druk worden in de bossen rond Kasteeldorp. Guldens zijn toch nog inwisselbaar voor euro's bij de bank?

Heijn-ontvoerder Ferdi E. omgekomen

Ferdi E., de ontvoerder en moordenaar van Gerrit-Jan Heijn, is omgekomen bij een verkeersongeluk. Hij kwam in Kasteeldorp in Gelderland op de fiets onder een graafmachine, waaraan hij geen voorrang had verleend. E. (66) overleed korte tijd na aankomst in het ziekenhuis.

Bron: NOS

gejat

Een vakantie mms van Buurman Krattenstapelaar. Een dag later een sms. "Harm Job, mijn fiets is gestolen op de camping. Hoe? Geen idee, er lag geen briefje bij. Gr. de hardloper" De Krattenstapelaar heeft zo te horen een mooie vakantie.

vakantiewerk

Ik zit al twee dagen gebogen over mappen vol met rechtbankstukken. Elf jaar verslaggeving moet eindelijk weer eens goed gearchiveerd worden. Voor mijn ogen passeren zaken die mij bij het lezen van een half woord weer duidelijk voor ogen staan, maar ik kom ook zaken, zelfs moordzaken, tegen die me nu helemaal niets meer zeggen. Er kan een hoop weg, maar er moet ook een hoop ingevoegd worden.
Opvallend is het verschil tussen de rechtbanken van Provinciehoofdstad en Beschuitstad. Mijn archief van de laatste is vele malen groter, de zaken vele malen zwaarder. De weegschaal op het gebied van gewelddadige levensbeëindiging slaat duidelijk over naar onze regio.
Verder kom ik veel viezeriken tegen, dodelijke ongevallen, overvallen op banken, tankstations en winkels. Politiemensen op het verkeerde pad, drugs, ontucht, diefstal en onterechte declaraties. Ook de afdeling waanzinnigen is redelijk uitgebreid, inclusief de dief, op de vlucht voor het systeem, klem in het wc-raampje. Verder een best verrassend lange lijst van publieke figuren, directeuren, wethouders en politici. Of de afdeling geestelijk leven, predikanten, dominees, zondagsschoolmederwerkers, ontucht, diefstal en zelfs moord.
En dan ben ik pas halverwege. Ik heb toch wel een mooie baan.

zomerpret

Omdat het zulk prachtig weer is zit ik niet in het tuinkantoor, maar het thuiskantoor. De overheid draait op een zomerrooster en ik heb de aantekeningen plus dagvaardingen van alle zaken die ik heb verslagen nog in een archief. Elf jaar misdaad in een onleesbaar handschrift, grotendeels op alfabetische volgorde, maar recent niet meer. Daar moet verandering in komen en ik ben druk bezig om oude zaken weg te gooien en nieuwe te archiveren. Heb zo'n klein vermoeden dat ik daar het hele reces wel mee bezig ben.

Aso? (pt. 2)

Aso?

Het is een vreemde zaak. Al een aantal weken staat bovenstaande auto in de Pieperdepiepstraat. We hebben geen idee van wie deze auto is. Het lijkt om een gestolen auto te gaan. De airbag is uit het stuur, de tankklep in met geweld afgebroken, het klepje van de sleepkabelhaak is er af en in de auto is niet veel te zien. De politie, door Buuf#13 op de hoogte gebracht, zegt niets te kunnen doen. De auto staat niet geregistreerd als gestolen. Ondertussen zitten we er behoorlijk mee, onze straat heeft niet veel parkeerplekken en aanstaande zaterdag staat er een verhuizing gepland waarbij de plek van deze mysterieuze voiture dringend nodig is. Iemand een idee?

Afgebroken tankklep...


Verdwenen airbag...


Sleepkabelhaak zichtbaar...

speuren

Mijn gsm geeft melding van een nieuw bericht. Of ik thuis ben, want hij moet even wat uitzoeken in Textielstad aldus Pleitmevrij. Ik ben thuis en bel hem. Niet al te lang daarna lopen we beiden door de stad. Pleitmevrij wil voor een zaak wat onderzoek doen.

Op zoek naar de logica van het onlogische en dat vanuit de denkwereld van een onverstaanbare persoon. Over de zaak zelf zal ik het niet hebben, daar wordt voorlopig niemand beter van. Het lukt ons aardig om te achterhalen hoe het heeft moeten zijn, we onderzoeken meerdere mogelijkheden en zijn na afloop tevreden.


Bij de zoektocht gebruikt Pleitmevrij moderne navigatiemiddelen. Ik vind het een mooie toevoeging, zonder navigatie verdwaal ik altijd, maar deze keer werkt het "gewoon de hoek om fietsen" beter dan de GPS. We rijden al in een gezochte straat terwijl Pleitmevrij blijft roepen dat we er bijna zijn. De GPS geeft aan dat we nog 800 meter moeten.
De speurtocht naar de logica van het onlogische eindigt in een pizzafeestmaal. De leverancier verdient een tien met een griffel voor zijn calzone/dönerpizza.