geld verdienen

Altijd vreemd om een bekend gezicht terug te zien op een poster als bovenstaande. Onno Kuut is een van die vele mensen die ik tegenkom in mijn werk. Onno werd daar voornamelijk vrijgesproken trouwens, het noemen van zijn naam was bij veel getuigen van delicten voldoende om hun mond te houden of zelfs meineed te plegen. 

Onno was samen met zijn broertje en zusje geadopteerd maar belandde uiteindelijk diep in de onderwereld. In Textielstad kwam hij in beeld als "enforcer", iemand die geweld niet schuwde. Het geweld schuwde hem ook niet, en "tattookiller" Onno wordt uiteindelijk vermoord aangetroffen in de duinen. 

Nu is er dus een beloning uitgeloofd. Twintigduizend euro. Benieuwd of er iemand naar voren komt met duidelijke aanwijzingen. Gezien het milieu waar Onno verkeerde ben ik daar nog niet zo zeker van. Voordat je het weet lig je met een kogel in je hoofd in de duinen.

Onno is niet de enige die ik wel eens zag in de rechtbank die vermoord werd. Zeker twee Koekstedelingen ondergingen hetzelfde lot. Leuk werk heb ik eigenlijk.

meezingen met moord en doodslag

Heinz Hermann Polzer oftewel drs. P. het zal wel door een hele dag vol moord en doodslag in de rechtbank komen, maar vandaag zitten deze twee moordliederen van Drs. P. Ik heb ooit in pakweg 1984 een genoegelijke middag met deze bijzondere man mogen doorbrengen op de middelbare school. Een welkomscomité op het Torenstadse station, alwaar deze heer sigarenrokende uit een coupe der Eerste Klasse tevoorschijn kwam, een nieuwe sigaar bij de koffie in de docentenkamer, toen nog ordinair geheten lerarenkamer en een prachtig optreden op het podium van de aula met in de zaal opvallend veel meezingers. In onze vriendengroep was deze immer correcte heer een muzikale held.

We hebben al eerder ons hoofd gebroken over een route in een bekende strafzaak, maar vandaag denkt Pleitmevrij de juiste gevonden te hebben. Duidelijk dus, de wandelschoenen gaan aan en even later lopen we de stad door voor een eigenlijk heel simpel en duidelijke route van A naar B. Eén keer rechts, een keer links en ten slotte een keer rechts. Meer niet.
In een niet al te hoog tempo toch zeker een uur en een kwartier lopen. Een werkelijk bijzonder slimme manier om iemand die de weg niet weet in de stad de weg te wijzen. Jammer voor de gever van de tip dat hij het uiteindelijk niet overleefde.

marike

"Ik denk dat alles gezegd is, alles wat ik nu nog zou zeggen, is een herhaling en dat is zonde van de tijd". Marike H. heeft zojuist haar laatste woord gesproken. Dan sluit de rechter de zaak en deelt mee dat de rechtbank over twee weken uitspraak zal doen.

Marike heeft even hiervoor officier van justitie Achilleshiel anderhalf jaar en tbs met dwangverpleging horen eisen voor de tweevoudige kinderdoodslag op haar pasgeboren zoontjes Alex en Jurgen. Onbewogen.
Haar bleke gezicht, dat inmiddels duidelijk tekenen van gevangenschap begint te vertonen, vertrekt geen spier. Even daarvoor wel, als ze de rechtbank vertelt de verwachting te hebben binnen korte tijd "beter" te zijn. Met een glimlach om haar mond zegt ze "te verwachten dat ze bergen kan verzetten" in therapie. Zodat ze "kan werken aan een toekomst". Iets met "intergratie van moslims in ons land".

Het past precies bij het plaatje dat psychologe Opera van het PBC schetst. Een beeld van een reeds borderline gestoorde zeer intelligente jonge vrouw. Nog nooit iets afgemaakt in haar leven, sterk in het liegen, zichzelf voor de gek houden en een totaal gebrek aan empathie. En, zo waarschuwt de psychologe, iemand die nog niet begonnen is met het verwerken van haar daad, nog niet eens beseft wat ze heeft gedaan.
En daarom moet het een lange, gedwongen, verpleging worden. Marike heeft haar hele leven weggelopen voor problemen en zal dat ook gaan doen als het moeilijk gaat worden in therapie. En moeilijk gaat het worden, voorspelt de deskundige. Als ze in touch komt met haar moedergevoelens en beseft dat ze haar eigen kinderen gedood heeft dan gaat het pijn doen. Heel veel. En, zolang ze niet verwerkt is de kans op herhaling groot.
Marike en haar advocaat van het bekende kantoor Voorankergaan, zien een heel andere behandeling. Een veel lichtere. Tbs onder voorwaarden, maximale behandeling 4 jaar. Of nog beter, een deels voorwaardelijke straf met een behandeling ernaast. Niets verplicht en als enige maatregel bij het niet volbrengen een omzetting van de voorwaardelijke straf. En tot slot, mocht dat allemaal niet im Frage zijn, dan een aanhouding voor extra onderzoek over behandelmethoden.
Als ik later de perskamer uitloop kom ik een medewerker van de kantine tegen met een wagen vol koffie en broodjes. Ze zijn voor de slachtoffers in deze zaak. Twee, weliswaar gescheiden, ouders die nu geen grootouder zijn, en andere familieleden en vrienden. Maar of die nou echt trek hebben in een broodje?

druk

Wat een drukte deze week in rechtbankland. Zit vol verontwaardiging over blunderende advocaten, bewondering voor krachtig optredende officieren en veel meer. Even kort, frauderende penningmeesters, fouten bij de politie met camerabeelden, mishandelende waterpolozusjes, doodrijdende taxichauffeurs, domme autohandelaren die overvallen plegen, meer dodelijke ongevallen, een vreemde moeder die haar kinderen en zichzelf probeerde te vermoorden, gedoe met een paspoort, meer gekrakeel met paspoorten en asfalt en een dreiging met een aanslag. Morgen staat dan nog "de gijzeling" opnieuw een lange dag.
De tijd ontbreekt helaas even om daarover te bloggen. .

Aan mijn boek met ontbijtkoek kom ik haast niet toe op de terugweg. De telefoon blijft rinkelen. ik kom net terug van een fantastische zaak in Provinciehoofdstad. Tv wil meer weten over de zaak voor een item vanavond en even later wil ook een collega uit P-stad meer weten over de zaak, voor een ANPbericht. De koek prop ik vlak voor het uitstappen nog snel naar binnen en het boek kan ongelezen in de tas.
Een prachtzaak vandaag. Een inwoner van P-stad staat voor de rechter na een valse moordmelding. Op het werk heeft hij een collega waar hij de buik vol van heeft, de man vraagt hem steeds hoe het gaat met zijn vriendin. Op een dag, aan het begin van dit jaar, vertelt de man zijn collega, als die hem weer vraagt naar het welzijn van het meisje, dat hij haar tijdens een ruzie om het leven heeft gebracht. gewurgd. In de dagen die volgen vertelt hij zijn collega steeds meer. Hoe hij het lichaam van zijn vriendin in een grote koffer heeft gestopt en die, samen met een familielid, ergens in het kanaal heeft gedumpt. Alle sporen zijn weg en niemand heeft iets in de gaten.
De collega, die het eerst wel een spannend verhaal vindt, stapt naar de politie met het verhaal. De politie gaat kijken op een adres waar inderdaad een meisje woont, maar die blijkt spoorloos. Er wordt een grootschalig onderzoek opgezet, 6 agenten zijn 5 dagen druk met observeren, afluisteren, Hyves checken en ander onderzoek doen, als blijkt dat de vriendin nog steeds leeft.
Tot zover. Want, het is bijzonder dat deze zaak voor de rechter komt, voor een meervoudige kamer zelfs, met meer rechters. Er staat maximaal 1 jaar op het doen van een valse aangifte, dat kan een "simpele" politierechter ook. Het Openbaar Ministerie wil duidelijk maken dat ze niet met zich laat spotten, belastinggeld is verkwanselt en er moet een kop rollen. De aanstichter van dit alles weet tot een week geleden niet wat hem verweten wordt. Pas als hij bij een advocaat naar binnen stapt met de mededeling dat hij deze week met zijn vriendin naar de rechtbank moet om aan te tonen dat ze nog leeft, wordt duidelijk wat er aan de hand is. Uniek, want het blijkt dat zaken als dit bijna nooit voor de rechter komen. Het laatste arrest van de Hoge Raad is van bijna 50 jaar geleden. Voer voor liefhebbers van het recht dus.
Na een eis van 60 uur voorwaardelijke werkstraf is het wachten wat de rechtbank gaat doen met de zaak. Twee weken nemen ze daarvoor de tijd. Ik hoop dat ze een gemotiveerde uitspraak doen en zich er niet met een Jantje van Leiden vanaf maakt, maar dat er een mooi stukje rechtsspraak op tafel komt. Ben benieuwd!

opgeborgen boeven

Het einde komt in zicht, elf jaar rechtbankverslag uitgezocht, geselecteerd, op volgorde gezet, gestanst en in mappen gedaan. Alfabetisch lexicografisch wel te verstaan. In beeld blauwe mappen met alle opvallende, bijzondere of om andere reden te bewaren zaken van de Beschuitstadse rechtbank. In de twee rode mappen een stuk of veertig moordzaken die ik heb verslagen, bijgewoond tot van dichtbij heb meegemaakt.
Wat ontbreekt nog? De rij mappen van de Provinciehoofdstadse rechtbank, een aantal zogenaamde "grote dossiers" en een fikse stapel "nog lopende zaken". De grote schoonmaak is bijna ten einde. Wat betreft het rechtbank verhaal dan. Want er staan nog een kelder en een werkkamer te wachten op een grote schoonmaak/opruimactie.

5 minuten

BRUSSEL (ANP/BELGA) - De Belgische kindermoordenaar Marc Dutroux mag donderdag een laatste blik op zijn huis in Marcinelle werpen, voordat de gemeente Charleroi het onteigent en sloopt. Hij heeft daar als eigenaar recht op.
De gemeenteraad van Charleroi, in het zuiden van België, stemde in maart in met de onteigening van het huis. Dutroux had daarin een geheime kelder gebouwd, waarin hij ontvoerde meisjes opsloot. In het huis aan de Avenue de Philippeville kwamen Julie en Melissa om het leven. Het wordt vervangen door een herdenkingsmonument.
Dutroux werd in 1996 gearresteerd en zit een levenslange gevangenisstraf uit. Een aanzienlijke politiemacht moet voorkomen dat Dutroux ontsnapt of dat mensen het bezoek aangrijpen om tegen hem te demonstreren.

Zie ook hier...

mongolen

Tsjonge wat een mongolen hebben we in ons kleine landje. En ze mogen ook allemaal hun zegje doen. Op het forum van de Telegrof bijvoorbeeld. Over Marike H.. Een paar voorbeelden;

"Er is één verklaring en dat is dat ze hartstikke knettergek is. Gewoon de eierstokken doorknippen zodat ze geen kinderen meer kan krijgen. Wat waren dat voor kerels waar ze het mee deed. Had ze nooit van een condoom of de pil gehoord? Ze is gewoon een moordenares.

"abortussen laten plegen, dan weer twee keer geboren laten worden en vervolgens vermoorden en met een breinaald prutsen. Heeft TBS voor dit soort mensen wel zin? Steralisatie lijkt me sowieso een eerste stap! Dat mens verdient het niet om nog één kind te krijgen. Triest voor al die mensen die zo graag een kind willen maar het lukt niet. En zij krijgt het maar cadeau. Te zot voor woorden."

" Deze babies, die niet eens om het Leven hebben gevraagd en dan meteen zo walgelijk eindigen. Deze vrouw stereliseren en NOOIT meer vrij laten! Eenmaal een moordenaar ALTIJD een moordenaar en dat blijkt!! Erg voor haar ouders! Je zult maar zo'n kind hebben, WALGELIJK!"

"Geen tbs in dit geval, met al die softe zielenknijpers. De zwaarste straf dient hier toegepast te worden: Levenslang en sterarisatie.

"Dus een baby vermoorden wordt zwaarder bestraft,raar want als er een volwassen iemand wordt vermoordt lopen ze binnen vijf jaar weer op straat.GEWAPEND. Goed gedrag telt mee,ze gaan twee keer naar de kerk of moskee in de gevangenis en ze zijn klaar om te gaan. LEVENSLANG is vijftig jaar zitten."

En nog meer van dat. Mooi hoor, vrijheid van meningsuiting.

tosti

Tijdens de lunch staat een van de vriendinnen van Marike H. naast onze tafel. Ze is niet tevreden met de berichtgeving, onvoldoende genuanceerd. Al snel blijkt dat alles dat geschreven is over haar vriendin haar dwars zit. "We" hebben de echte vrienden niet gesproken, alleen kennissen die vage verhalen vertellen en ga zo maar door.
Ik snap het wel. Plots blijkt je vriendin en beste maatje twee babies te hebben vermoord. Een van de ergste misdaden die we kennen, een mens die een ander mens dood maakt. En dan ook nog haar eigen pasgeboren babies. Vervolgens duikt de hele pers er bovenop en ontstaan er verhalen.
De vriendin krijgt het aanbod om haar verhaal in een van onze programma's te doen, maar slaat dat af. Net als dat ze eerder de telefoon erop gooide toen iemand van ons haar belde. Ik snap het allemaal wel, echt. maar de berichtgeving van vandaag klopt wel.
Aan de nuancering komen we vandaag niet toe. De zaak wordt aangehouden omdat de psycholoog op vakantie is. De rechtbank en advocaat willen deze wel horen en we kunnen massaal naar huis.
Ondertussen is mijn eerste lunch met collega's in elf jaar rechtbank wel verpest. En das mooi balen. Want echt heel goed heb ik nu mijn tosti niet geproefd.

plaats delict

Harm Job is niet nieuwsgierig van aard, maar als je het PD van een moord afzet met zwart landbouwplastic, gaan we natuurlijk wel een kijkje nemen. Hups de camera over de afzetting. En wat blijkt, het verbergt zonnende politiemensen.

moordplek

Gelukkig heb ik een superalibi, ten tijde van de moord zat ik bij Pleitmevrij in de tuin. Eerst achter een mooi glas en daarna achter een goed gevuld bord. Ik heb dus niets te maken met de moord die hier vanavond werd gepleegd. Alhoewel niets, het is wel weer werk aan de winkel. En zo ben ik altijd betrokken bij criminele activiteiten.

trekker

Een huiveringwekkende story waaruit blijkt dat fietsen gevaarlijk is voor moordenaars...

Ik vraag me af of al het losgeld is teruggevonden. Zo niet, dan kan het nog wel eens druk worden in de bossen rond Kasteeldorp. Guldens zijn toch nog inwisselbaar voor euro's bij de bank?

Heijn-ontvoerder Ferdi E. omgekomen

Ferdi E., de ontvoerder en moordenaar van Gerrit-Jan Heijn, is omgekomen bij een verkeersongeluk. Hij kwam in Kasteeldorp in Gelderland op de fiets onder een graafmachine, waaraan hij geen voorrang had verleend. E. (66) overleed korte tijd na aankomst in het ziekenhuis.

Bron: NOS

vakantiewerk

Ik zit al twee dagen gebogen over mappen vol met rechtbankstukken. Elf jaar verslaggeving moet eindelijk weer eens goed gearchiveerd worden. Voor mijn ogen passeren zaken die mij bij het lezen van een half woord weer duidelijk voor ogen staan, maar ik kom ook zaken, zelfs moordzaken, tegen die me nu helemaal niets meer zeggen. Er kan een hoop weg, maar er moet ook een hoop ingevoegd worden.
Opvallend is het verschil tussen de rechtbanken van Provinciehoofdstad en Beschuitstad. Mijn archief van de laatste is vele malen groter, de zaken vele malen zwaarder. De weegschaal op het gebied van gewelddadige levensbeëindiging slaat duidelijk over naar onze regio.
Verder kom ik veel viezeriken tegen, dodelijke ongevallen, overvallen op banken, tankstations en winkels. Politiemensen op het verkeerde pad, drugs, ontucht, diefstal en onterechte declaraties. Ook de afdeling waanzinnigen is redelijk uitgebreid, inclusief de dief, op de vlucht voor het systeem, klem in het wc-raampje. Verder een best verrassend lange lijst van publieke figuren, directeuren, wethouders en politici. Of de afdeling geestelijk leven, predikanten, dominees, zondagsschoolmederwerkers, ontucht, diefstal en zelfs moord.
En dan ben ik pas halverwege. Ik heb toch wel een mooie baan.

zomerpret

Omdat het zulk prachtig weer is zit ik niet in het tuinkantoor, maar het thuiskantoor. De overheid draait op een zomerrooster en ik heb de aantekeningen plus dagvaardingen van alle zaken die ik heb verslagen nog in een archief. Elf jaar misdaad in een onleesbaar handschrift, grotendeels op alfabetische volgorde, maar recent niet meer. Daar moet verandering in komen en ik ben druk bezig om oude zaken weg te gooien en nieuwe te archiveren. Heb zo'n klein vermoeden dat ik daar het hele reces wel mee bezig ben.

ijdel

Hij is een van de ijdelste mensen die ik ken, de bekende advocaat Kippenkontje. Altijd voor de microfoon en nu ook op de foto. Vanochtend de hele tijd zitten luisteren naar zijn boosheid over de vervolging van zijn cliënt. Mijn beenspieren doen zeer van de pogingen om mijn schaterlachen van tijd tot tijd in te houden.
Cliënt, voorzien van een absoluut Lombroso voorkomen, is betrokken geweest bij een vechtpartij. Er blijft één iemand liggen, pogingen om hem te reanimeren mislukken en in het plaatselijke ziekenhuis komt hij te overlijden. "Een trek- en duwpartijtje met een stuk menselijk wrakhout" aldus Kippenkontje.
De advocaat doelt daarmee op de uitslag van een autopsie. Het slachtoffer is een natuurlijke dood gestorven, had een afstervend hart en longen die inmiddels zo opgezwollen waren dat ze de twee kilo overschreden. "Gezonde longen wegen een halve". Cliënt zit 68 dagen vast en komt vrij als de uitslag van de autopsie binnen is.
Cliënt beschikt over een strafblad met geweldsveroordelingen, een rode uitgaanskaart en een stel bijzonder botte hersens. De vervolging wegens doodslag wordt afgeblazen, maar er komt een nieuwe, voor mishandeling. "Alhoewel meneer de dood niet veroorzaakt heeft, is het wel het laatste dat het slachtoffer heeft meegemaakt" aldus officier van justitie Roodhaartje. Ze is van mening dat de stervende pijn heeft gehad van de duw of klappen en komt tot geen andere conclusie dan een bewezenverklaring van eenvoudige mishandeling.
De opmerking over het "menselijk wrakhout" komt Kippenkontje op een reprimande te staan van rechtbankvoorzitter Ikkijkheelstreng. Hij moet "rekening houden met de gevoelens van de nabestaanden". De opmerking schiet in het verkeerde keelgat, maar dat komt later pas naar buiten.

Lees en beluister (later) het bericht en de mening van Kippenkontje.

tsja

Tsja, toen liep alles anders dan verwacht. Na een tea break blijft het hof lang weg en komt terug met een lijst van onderzoekswensen. De zaak wordt aangehouden en we kunnen naar huis. Een hele dag kwijt voor niets. Pleitmevrij heeft het hof de schrik aangejaagd met zijn 40 pagina's, heb ik zo het vermoeden en de raadsheren en dames hebben wel wat beters te doen. Ik niet, ik zit hier speciaal voor het vuurwerk. Tot nu toe is er weinig nieuws te beluisteren geweest.
De, door Buuf#13 zo verafschuwde, plassen bloed heb ik al vaker zien langskomen en de ontkenning van de Oostblokkistaanse verdachte ken ik ook wel. Net als de verhalen over wegdrukbare lijkvlekken en de invloed van omgevingstemperatuur op de lijkstijfheid.
Nee ik ben benieuwd naar het vuurwerk dat Pleitmevrij in petto heeft. En de eis, zal het 15 jaar zijn of 12? Ik gok op 15. Nu heb ik niks. Hoogstens dat ik op tijd klaar ben, maar ja, dat gaat weer verloren als we met PMV en zijn kantoorgenote Laatmijtochrijden (we proberen ff wat) even bij Dudok een korte eenglazige nazit doen.
De terugweg wordt, ondanks een volledig alcoholvrije bestuurder, een hele lange. Zowel de aanwijzingen van de Zuiderbuurse dame op de navigatiemachine als de aanwijzingen van de routedeskundigen negeert hij, zodat we een mooie rit maken door het prachtige Torenstad. Uiteindelijk belanden we wel in Twickeldorp en mag ik even mezelf vermaken met het wachten op de trein naar huis.
Hoe dat ging zie je later nog hier.

pauze

En zo is het dan pauze in het gerechtshof van Brugteverstad. Ik ben er op tijd binnen gekomen, met de nodige omzwervingen. In Torenstad willen zoveel reizigers met de sneltrein mee dat ik rechtsomkeert maak en een perron verder in de Sprinter stap. Dan maar op Brugteverstad Dukendurg uitstappen, ik weet van vroeger nog, de weg goed in de stad en ik fiets wel binnendoor. Met een glimlach op het gezicht natuurlijk.
Via de nodige balies kom ik in bezit van een pasje om de perstribune op te komen en een aanbod om mij naar die tribune te later begeleiden door een medewerkster van de afdeling communicatie. Het laatste sla ik af, ik weet de weg. tot mijn grote geluk is er ook een stroomvoorziening aanwezig.
Advocaatje Pleitmevrij is met bijna het hele kantoor uitgerukt om de Oostblokkistaanse verdachte te verdedigen. De verdachte ondertussen blijft, op een enkel klein feitje, bij hetzelfde verhaal als vorig jaar in Beschuitstad. Een medisch deskundige heeft heel veel tijd nodig om te concluderen dat het tijdstip van de dood van de schoonmaker
niet goed vast te stellen is. Het vuurwerk vandaag moet komen van Pleitmevrij. Veertig pagina's pleitnotitie heeft hij. Ik ben benieuwd.
Bovenstaande foto's zijn van de prachtig saaie perskamer waar ik nu zit. Inspirerende omgeving om een boeiend artikel te schrijven...

Ze is net een opstandige puber aldus de deskundigen. Het verschil is alleen dat ze bijna 20 is en terecht staat voor de bijzonder gewelddadige overval op haar eigen moeder. Tijdens de zitting komen de foto's even voorbij, de schoenafdruk van het verslaafde vriendje is nog op het, verder onherkenbaar bont en blauwe, gezicht van moeders te zien.
De Beschuitstadse zaak trok landelijke aandacht vanwege de functie van pa. Assistent-trainer bij de Beschuitstadse prof FC. Het is ook een schokkende zaak, los van het feit dat het slachtoffer de eigen moeder is, valt vooral het extreme geweld op. Ma moest zo snel mogelijk K.O. zodat ze Bianca *niet zou herkennen als ze in de ouderlijke woning spulletjes ging jatten. Drogensucht zeggen de Oosterburen zo mooi, er was geld nodig om de snuifroes voort te zetten.
Twee dagen eerder viel er al een ander slachtoffer, een oud-lerares van Bianca. Deze dame deed ook de deur los en ontving al snel een paar klappen en zag haar laptop onder de arm van haar belager het huis uit lopen. Zij kwam er genadig vanaf, de schrik in de benen en een zere elleboog.
Een opstandige puber, aldus de onderzoekers. Op jonge leeftijd al het huis uit na een lading van zelfveroorzaakte problemen, moeder van een kind op haar zeventiende. Een kind dat ze vanwege de Drogensucht weinig zal zien omdat het al snel bij haar weg wordt gehaald. Niets is haar schuld, iedereen heeft het gedaan en alles moet wijken voor haar behoeftes.
De conclusie is een jeugd-tbs, behandelen is beter dat simpelweg afstraffen, aldus officier van justitie Paardenstaart. Anders gaat het helemaal mis en komt het echt nooit meer goed. En alles via het jeugdstrafrecht, vanwege de geestelijke leeftijd. Misschien dat Bianca haar dochtertje dan nog eens te zien krijgt. Of dat er weer enig contact met haar ouders zou kunnen ontstaan. Dat laatste zal nog wel eens een hele zware dobber kunnen worden, de ouders hebben aangegeven dat ze Bianca nooit meer willen zien.
Over twee weken horen we wat de rechtbank met de zaak gaat doen. Of de vriend de geëiste 6 jaar aan zijn broek krijgt. Ook hij had een beetje moeite met het erkennen van zijn eigen fouten. Het was weer de maatschappij...

* naam verzonnen

25 jaar

Alle reden voor een feestje. Het Juridisch Persbureau Provinciestad van Margootje bestaat 25 jaar. Een kwart eeuw verslaggeving vanuit de persbankjes. Margootje en haar damesteam zag roemruchte strafzaken langskomen, maar schuwde nooit een klein verhaal.
Mijn eerste kennismaking, elf jaar geleden, verliep niet zo hartelijk als het etentje gisteravond in Laarzenpaddorp. Ik kwam binnen als opvolger van een van die vele sukkels die voor mijn toenmalige baas werkten. Waarschijnlijk heb ik ook de opmerking gemaakt dat ik nog nooit verslag had gedaan van een rechtszaak en dat ik geen idee had waar ik dat moest doen.
Ik geef haar groot gelijk. Inmiddels sta ik er ook sceptisch tegenover wanneer een nieuweling van een krant of omroep binnen komt lopen. Weer iemand die je moet uitleggen dat je moet staan als de rechters binnenkomen (alhoewel Margootje in Provinciehoofdstad regelde dat wij als pers dat niet hoeven), de telefoon op stil moet en meer van die rechtbanketiquette. Zeker als de nieuweling ook nog eens luidkeels uitroept dat hij of zij liever achter het "echte" nieuws aangaat dan de hele dag luisteren en de mond houden.
Rechtbankverslaggever is een beroep dat je moet liggen. Niet alleen moet je begrijpen wat er speelt, geduldig zijn, over voldoende zitvlees beschikken en zeker beschikken over de eigenschap om de emoties rond een rechtszaak niet mee te nemen naar huis.
Margootje heeft uiteindelijk haar excuses wel gemaakt tegenover mij. Het was niet meer nodig, maar wel lief. Margootje is een van mijn fijnste collega's. Tijdens rechtszittingen zit ik graag naast haar om. We nemen dan de zaak nog eens op onze eigen manier door. Soms erg kort door de bocht om zo de verschrikkingen die we horen te relativeren. En altijd met humor.
En oh ja, ondanks zijn intensieve ontkenningen, Ernest L. heeft het gewoon gedaan. Vinden wij. Tenslotte zijn wij de deskundigen.