Aan mijn boek met ontbijtkoek kom ik haast niet toe op de terugweg. De telefoon blijft rinkelen. ik kom net terug van een fantastische zaak in Provinciehoofdstad. Tv wil meer weten over de zaak voor een item vanavond en even later wil ook een collega uit P-stad meer weten over de zaak, voor een ANPbericht. De koek prop ik vlak voor het uitstappen nog snel naar binnen en het boek kan ongelezen in de tas.
Een prachtzaak vandaag. Een inwoner van P-stad staat voor de rechter na een valse moordmelding. Op het werk heeft hij een collega waar hij de buik vol van heeft, de man vraagt hem steeds hoe het gaat met zijn vriendin. Op een dag, aan het begin van dit jaar, vertelt de man zijn collega, als die hem weer vraagt naar het welzijn van het meisje, dat hij haar tijdens een ruzie om het leven heeft gebracht. gewurgd. In de dagen die volgen vertelt hij zijn collega steeds meer. Hoe hij het lichaam van zijn vriendin in een grote koffer heeft gestopt en die, samen met een familielid, ergens in het kanaal heeft gedumpt. Alle sporen zijn weg en niemand heeft iets in de gaten.
De collega, die het eerst wel een spannend verhaal vindt, stapt naar de politie met het verhaal. De politie gaat kijken op een adres waar inderdaad een meisje woont, maar die blijkt spoorloos. Er wordt een grootschalig onderzoek opgezet, 6 agenten zijn 5 dagen druk met observeren, afluisteren, Hyves checken en ander onderzoek doen, als blijkt dat de vriendin nog steeds leeft.
Tot zover. Want, het is bijzonder dat deze zaak voor de rechter komt, voor een meervoudige kamer zelfs, met meer rechters. Er staat maximaal 1 jaar op het doen van een valse aangifte, dat kan een "simpele" politierechter ook. Het Openbaar Ministerie wil duidelijk maken dat ze niet met zich laat spotten, belastinggeld is verkwanselt en er moet een kop rollen. De aanstichter van dit alles weet tot een week geleden niet wat hem verweten wordt. Pas als hij bij een advocaat naar binnen stapt met de mededeling dat hij deze week met zijn vriendin naar de rechtbank moet om aan te tonen dat ze nog leeft, wordt duidelijk wat er aan de hand is. Uniek, want het blijkt dat zaken als dit bijna nooit voor de rechter komen. Het laatste arrest van de Hoge Raad is van bijna 50 jaar geleden. Voer voor liefhebbers van het recht dus.
Na een eis van 60 uur voorwaardelijke werkstraf is het wachten wat de rechtbank gaat doen met de zaak. Twee weken nemen ze daarvoor de tijd. Ik hoop dat ze een gemotiveerde uitspraak doen en zich er niet met een Jantje van Leiden vanaf maakt, maar dat er een mooi stukje rechtsspraak op tafel komt. Ben benieuwd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten