Ik zit al twee dagen gebogen over mappen vol met rechtbankstukken. Elf jaar verslaggeving moet eindelijk weer eens goed gearchiveerd worden. Voor mijn ogen passeren zaken die mij bij het lezen van een half woord weer duidelijk voor ogen staan, maar ik kom ook zaken, zelfs moordzaken, tegen die me nu helemaal niets meer zeggen. Er kan een hoop weg, maar er moet ook een hoop ingevoegd worden.
Opvallend is het verschil tussen de rechtbanken van Provinciehoofdstad en Beschuitstad. Mijn archief van de laatste is vele malen groter, de zaken vele malen zwaarder. De weegschaal op het gebied van gewelddadige levensbeëindiging slaat duidelijk over naar onze regio.
Verder kom ik veel viezeriken tegen, dodelijke ongevallen, overvallen op banken, tankstations en winkels. Politiemensen op het verkeerde pad, drugs, ontucht, diefstal en onterechte declaraties. Ook de afdeling waanzinnigen is redelijk uitgebreid, inclusief de dief, op de vlucht voor het systeem, klem in het wc-raampje. Verder een best verrassend lange lijst van publieke figuren, directeuren, wethouders en politici. Of de afdeling geestelijk leven, predikanten, dominees, zondagsschoolmederwerkers, ontucht, diefstal en zelfs moord.
En dan ben ik pas halverwege. Ik heb toch wel een mooie baan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten