Vandaag mogen we samen op pad naar de Beschuitstadse rechtbank. Krien voor tv en ik doe de berichtgeving. Mooi, ik mag een paar keer de schakelaar van de zender aanzetten, zit het meest vooraan in de zaal maar los daarvan is het eigenlijk een heel erg saaie zaak. Zeker als Krien na de eerste zaak verder gaat, op pad naar nieuwe nieuwigheden.
De zaak tegen acht stadsgenoten. Jarenlang hebben ze verzekeringen opgelicht met in scene gezette of verzonnen aanrijdingen. Het leverde ze ruim 85.000 euro op, toch makkelijk verdiend. Aardig verhaal, tuurlijk, aardig. Maar ze gaan de meesten een beetje lopen bekennen of volledig ongeloofwaardig ontkennen en dat is natuurlijk niet altijd leuk.
Gelukkig is er het verhaal van de “echte” aanrijding. Daar liep het goed uit de hand, maar niet zoals de oplichtertjes doen voorkomen. In een poging om wat schade aan te brengen botst de hoofdverdachte achterop een van zijn maatjes. Heel erg soepel gaat het niet, de klap is zo ongelofelijk hard dat een tien minuten later de brandweer druk in de weer is om hem uit te zagen. Weer even later liggen beide verdachten gewond in het ziekenhuis.
Voor de rechtbank proberen de twee het verhaal recht te breien. Logisch, het ongeval leverde de meeste schade op en dus het meeste verzekeringsgeld. Deze zaak bekennen staat gelijk aan terugbetalen van bijna 10.000 euro. Dus vertellen beide vol omhaal hoe het misging, hoe ze achter elkaar aanreden op weg naar een feest, een van hen druk aan het klooien was met een autoradio en dus niet zag dat de ander plots remde voor een rood verkeerslicht.
Het valt op hoe duidelijk een van de twee zit te liegen. De man zit de hele tijd relaxed te bekennen maar als hij verhaalt over deze botsing begint hij hevig te bewegen. Alsof hij op een bobslee de afdaling inschiet. Het valt iedereen op, pokpok, shakeshake. Even later is het over als de rechtbank verder gaat met een feit dat hij wel bekende. Bijzonder.
Een andere verdachte kwam ook in het ziekenhuis terecht na een ongeval. Niet dat hij gewond was, maar ja, er was net een aanrijding in scene gezet; auto neergezet, handrem aangetrokken, uitgestapt, een medeverdachte ertegen aan gebotst en dan komt plots de politie om de hoek. Damn, dan moet je wel doen alsof je een whiplash hebt. Dus ambulance erbij, onderzoek en naar huis gezonden met een "nou meneer, u heeft geluk gehad hoor".
Voor de rechter ontkent hij dat overigens. Bij de verhoren is hij onder druk gezet door de politie. "Beken maar dan mag je naar huis", aldus de man. En heeft hij een bekennende verklaring tot in detail gegeven, komt hij potverdorie niet vrij. Hij voelt zich "beetgenomen" zegt de voormalige kledingverkoper en potentieel aanstaande politieagent met droge ogen.
Ja, de man wil bij de politie, er is zelfs al een potentiële werkplek/opleiding voor hem, niet ver uit de buurt. De kans dat hij bij de politie gaat komen, om daar "verdachten eerlijk te gaan verhoren" schat ik klein in. De politie weet nog niet dat hun toekomstig collega straks een strafblad heeft, maar dat gaat zeker gebeuren. Overigens laat de officier van justitie duidelijk blijken hoe hij tegen de plotse omwenteling aankijkt; "klinkklare onzin".
De zaak tegen acht stadsgenoten. Jarenlang hebben ze verzekeringen opgelicht met in scene gezette of verzonnen aanrijdingen. Het leverde ze ruim 85.000 euro op, toch makkelijk verdiend. Aardig verhaal, tuurlijk, aardig. Maar ze gaan de meesten een beetje lopen bekennen of volledig ongeloofwaardig ontkennen en dat is natuurlijk niet altijd leuk.
Gelukkig is er het verhaal van de “echte” aanrijding. Daar liep het goed uit de hand, maar niet zoals de oplichtertjes doen voorkomen. In een poging om wat schade aan te brengen botst de hoofdverdachte achterop een van zijn maatjes. Heel erg soepel gaat het niet, de klap is zo ongelofelijk hard dat een tien minuten later de brandweer druk in de weer is om hem uit te zagen. Weer even later liggen beide verdachten gewond in het ziekenhuis.
Voor de rechtbank proberen de twee het verhaal recht te breien. Logisch, het ongeval leverde de meeste schade op en dus het meeste verzekeringsgeld. Deze zaak bekennen staat gelijk aan terugbetalen van bijna 10.000 euro. Dus vertellen beide vol omhaal hoe het misging, hoe ze achter elkaar aanreden op weg naar een feest, een van hen druk aan het klooien was met een autoradio en dus niet zag dat de ander plots remde voor een rood verkeerslicht.
Het valt op hoe duidelijk een van de twee zit te liegen. De man zit de hele tijd relaxed te bekennen maar als hij verhaalt over deze botsing begint hij hevig te bewegen. Alsof hij op een bobslee de afdaling inschiet. Het valt iedereen op, pokpok, shakeshake. Even later is het over als de rechtbank verder gaat met een feit dat hij wel bekende. Bijzonder.
Een andere verdachte kwam ook in het ziekenhuis terecht na een ongeval. Niet dat hij gewond was, maar ja, er was net een aanrijding in scene gezet; auto neergezet, handrem aangetrokken, uitgestapt, een medeverdachte ertegen aan gebotst en dan komt plots de politie om de hoek. Damn, dan moet je wel doen alsof je een whiplash hebt. Dus ambulance erbij, onderzoek en naar huis gezonden met een "nou meneer, u heeft geluk gehad hoor".
Voor de rechter ontkent hij dat overigens. Bij de verhoren is hij onder druk gezet door de politie. "Beken maar dan mag je naar huis", aldus de man. En heeft hij een bekennende verklaring tot in detail gegeven, komt hij potverdorie niet vrij. Hij voelt zich "beetgenomen" zegt de voormalige kledingverkoper en potentieel aanstaande politieagent met droge ogen.
Ja, de man wil bij de politie, er is zelfs al een potentiële werkplek/opleiding voor hem, niet ver uit de buurt. De kans dat hij bij de politie gaat komen, om daar "verdachten eerlijk te gaan verhoren" schat ik klein in. De politie weet nog niet dat hun toekomstig collega straks een strafblad heeft, maar dat gaat zeker gebeuren. Overigens laat de officier van justitie duidelijk blijken hoe hij tegen de plotse omwenteling aankijkt; "klinkklare onzin".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten