maandag 5 oktober 2009

gas! gas! gas!



Een paar minuten over elf belt hij, de monteur die vandaag tussen negen en elf de kapotte gasmeter zou komen vervangen. Autoproblemen legt hij uit, te laat maar kan hij nog langskomen, rond twaalven. Twee minuten over twaalf is hij er. Een lekke band van de bus vertelt hij. Noem me maar ouderwets, maar wat mij vanmorgen overkwam en dan komt het verhaal. De bus is lease en kon dus niet 'even' naar de garage, nee, om tien uur rukt er een enorme kraanwagen uit om monteur met bus af te slepen naar Industriestad. Vol ongeloof kijkt hij mij aan, "geloof ie het? In die enorme sleepwagen voor een lekke band, dat ging vroeger toch veel makkelijker?"
Dan buigt hij zich over de gasmeter, kijkt en loopt naar zijn bus. Even later komt hij binnen met een doos en een enorme sleutel. Hij bromt wat als ik verbaasd reageer en legt uit, Textielstad heeft enorm grote gasleidingen, waarom weet hij niet. Handige informatie, dat wel. Maar het gas stroomt er vervolgens ook tien keer zo hard uit als de gasmeter eraf gaat. De gaskraan is ook defect blijkt terwijl ik als een gek graai in de doos om de meter er uit te halen. Ondertussen doet de monteur een Hansje Brinker, met zijn hand tracht hij de gasleiding af te dekken om de wervelstorm van gas tegen te houden. Dan heb ik de doos los en kan hem de meter aangeven. Geroutineerd draait hij het ding vast en zegt dat hij ook de gaskraan even gaat vervangen, wel zo handig in geval van brand of een nieuwe ketel. Ook die wissel gaat gepaard met een hoop gas en ik hou de voordeur angstvallig open om zoveel mogelijk te luchten.
Na een dubbele controle is het tijd om de administratie af te handelen. Met zijn mobiel belt hij ergens heen en geeft de informatie door. De persoon aan de andere kant bevindt zich vermoedelijk niet op een verwachte plek in de omgeving. "Woar zit ie noe, in Pompebladeland? Hoest weer doar? Wat? Hier regent 't, dan komp k zo wa jullie kant op". Dan is het afgehandeld en neemt hij afscheid, zowel aan de telefoon als van mij. Hij moet nog zeven maanden tot aan zijn pensioen, "korter dan een vrouw zwanger is...". Op zijn advies laat ik de deur nog een tijdje open staan totdat de lucht weg is.
Nu is het wachten op de afrekening. Ben benieuwd.

1 opmerking: