Posts tonen met het label vervoer. Alle posts tonen
Posts tonen met het label vervoer. Alle posts tonen

woensdag 16 juli 2008

werk


De zomervakantie lijkt inmiddels ook redelijk te zijn doorgedrongen in de rechtbank. Maandag maak ik in Beschuitstad de kortste behandeling van een zaak ooit mee. Binnen een minuut is de zaak klaar. De verdachte is niet verschenen, een mij onbekende fraudeparket officier van justitie mompelt wat en komt met een eis, de voorzitter van de rechtbank vertelt dat de uitspraak over twee weken is en dan sta ik weer buiten. De collega van de plaatselijke krant staart mij verbaasd aan. "Hier kan ik helemaal niets mee" stamelt hij en verlaat het gebouw.
De volgende dag heeft dezelfde rechtbank geen zin om naar beneden te komen voor een pro forma zitting van de G-team oplichters en sta ik helemaal voor de kat z'n *** in de rechtbank. 's Middags doet de Provinciehoofdstadse politierechter er dan weer meer dan drie uur over om de zaak van twee werktreinmachinisten af te handelen. Onbegrip over regelgeving, spoortechnische begrippen, getuige deskundigen en langdurig advocatengewauwel maken dat ik bijna de schoolmusical van S-anne mis. Uiteindelijk ben ik net op tijd op het station, waar alle seinen op groen staan en ik probleemloos richting Koekstad rij.

donderdag 12 juli 2007

spoorbeleven

Ik kan het niet laten. Voor mijn neus staat een reus uit vroegere tijden. Machtig bromt zijn binnenste, zijn kracht spat eraf. Ik moet er even een plaatje van schieten, van deze prachtmachine. Ik heb er tijd voor, mijn aansluiting laat nog even op zich wachten. Ik ben niet de enige. Een man in een rood jasje staat ook met zijn telefoon in de lucht. Onze blikken kruisen elkaar. We wisselen een veelbetekende lach uit en leggen onze jongensdroom vast op de gevoelige plaat. Dan komt mijn trein binnen en ik stap in. Zou het rode jasje weten dat ik ooit op een mooie dag deze machtige machine zelf bestuurde? Met mijn hand op de Oerlikon 108 ton op voelen optrekken.

Als we Textielstad binnen denderen zaait een opmerking via het omroepsysteem enige onrust onder de reizigers. "Dames en heren, we rijden zojuist station Domstad binnen". Reizigers kijken elkaar aan, Dan beseft de omroeper zijn vergissing en uit de luidsprekers klinkt snel "herstel, we rijden zojuist station Textielstad binnen". In de trein haalt iedereen opgelucht adem.

vrijdag 27 april 2007

plakband

Even dacht ik bij het zien van deze trein dat het echte dieptepunt in de spoorweggeschiedenis bereikt was. Een kapotte trein repareren met gaffertape. "Sorry, hij deed 't niet meer, maar we hebben 'm opgelapt en nu kunnen we weer vandan", van dat laken een pak. Geen gekke gedachte, heb in al mijn reisjaren genoeg meegemaakt om zo te denken.

Gelukkig bleek het niet zo te zijn. Er was meetapparatuur aan boord en personeel wat af en toe de uitslagen van de meettesten zou uitlezen. Zo viel er op het, met nog veel meer plakband vastgezette, briefje te lezen. Och jee, personeel dat testresultaten gaat uitlezen terwijl ik aan boord ben. Nee, dan ga ik niet mee, besloot ik. Met deze tropische temperaturen (LENTE-LENTE! Iemand?) wil ik niet gezien worden in een luchtloze trein als deze. Ik zal zeker met een vuurrood hoofd en grote zweetplekken op rug en onder oksels Textielstad binnenstappen?


Ik heb het gele gevaarte dus lekker laten vertrekken en ben, via een omweg langs Koekstad, naar huis gegaan. Geen plakband op deze treinen, wel een extreem plaatsgebrek. Vooral het laatste traject naar huis als vee opeengepakt in een mini-intercitietje. Wel lef voor een spoorwegbedrijf, in de spits zegge en schrijve op een van de drukste trajecten één miezerig treintje inzetten. En dat met deze temperaturen!

donderdag 19 april 2007

uitzicht


De treinen hadden al zo lang niet gereden dat ik het uitzicht vergeten was...

zondag 8 april 2007

mannetje (eindelijk daar!)


En dit is 'm dan, Mannetje. Met een 1.4 motor en 75 PK geen Kerel, maar wel een mooi en fijn Mannetje. Hij stond al fijn gepoetst klaar, nieuwe autoradio erin (met iPod aansluiting voor het betere meezingwerk onderweg), trots te blinken voor ontvangst en overdracht. Een stap voorwaarts in comfort, zijn stoelen zitten echt hemels, de kofferbak biedt iets minder ruimte voor kratjes bier, maar daar is ook wel weer een oplossing voor te vinden, en alle lampjes op het dashboard doen het warempel. Ergens dit jaar gaan we Stokbroodkaasenwijnland laten kennismaken met Mannetje.
Enige minpuntje is toch het afscheid van goede en trouwe kameraad "Vriendje". Die lieten we, na bijna negen jaar trouwe dienst, achter bij zijn oude baasje. Voor Vriendje in zoverre fijn dat ie door zijn oude baasje direct bij de wasstraat werd neergezet, daar was ie ook echt aan toe. Hoop wel dat ie een aardige nieuwe baas terug krijgt. Want dat verdient ie wel...

woensdag 4 april 2007

middelvinger!


Mijn middelvinger schiet automatisch omhoog als de Oosterbuurse patserbak plots vanaf de oprit naast ons opduikt. We rijden met Vriendje op de meest linkerbaan om alle invoegers ruimte te geven. Voor de Oosterbuur is het nog niet genoeg. Met alle macht versucht hij om met zijn pooiermobiel vriendje van de weg te drukken. Uit mijn mond klinkt verschrikt "WEL V;&%@#%%*%$">G%@#%%*%$#@@!^ME'>G%$&*^_***&&%@#%%*%$">G%$&*^_***&&%@#%%*%$#@@!^ME!!!" als ik de voorkant van de debielmobiel op nog geen 15 centimeter naast me zie verschijnen. Krien stuurt uit alle macht naar links, maar vangrailtechnisch gezien is daar weinig ruimte over.
De Zonnebrilmetgladdeharen achter het stuur lijkt nog niets te willen zien. Hij blijft doordrukken en ik begin hem te knijpen. De l*l gaat toch niet proberen om Vriendje tijdens een van zijn laatste ritten in de kreukels te rijden. Dan begint er in het hoofd van de Schoenmakerkloon een lampje te branden. Ik zit dichtbij genoeg om het proces te volgen. Krien ramt nog eens stevig op de toeter en dat ziet het zandbakwonder plots dat het zo niet gaat. Hij schiet naar rechts en haalt ons vervolgens een tiental seconden, wij staan met Vriendje bijna stil van de schrik op een andere rijbaan, in en gaat er met een noodtempo vandoor. Ik ben sneller, en klik 'm nog net voordat hij bij de volgende afrit opnieuw meerdere auto's net niet raakt en de andere snelweg opschiet. Even hoop ik dat hij de snelheid te hoog heeft om de scherpe bocht niet te halen, tenslotte is er niets mooiers dan "op het nieuws" te zitten, maar dan zie ik zijn remlichten opgloeien en met een laatste stuurcorrectie verdwijnt het zandbakwonder uit het zicht.

zaterdag 31 maart 2007

episode 174 (een speciale reis)



In Grensregio kampt de Vaderlandsche Ijzeren Spoorweg Maatschappij met grote problemen. Vorig weekend werd een klein stukje tijdelijk noodspoor aangelegd. Een werkje van twee daagjes dacht de Ijzeren. Mooi niet, het gaat nog zeker twee weken duren voordat er weer normaal treinverkeer mogelijk is tussen Industriestad en Beschuitstad. Twee weken! De langste storing uit de geschiedenisboeken!
En wie heeft er geen rijbewijs (wel heel verstandig hoor) en is dus afhankelijk voor zijn werk van deze verbinding? Precies Harm Job. Daarom een kort verslag van een reis die begon met gratis koffie en oranjekoek op het Textielstadse station.

vrijdag 30 maart 2007

mannetje


En dit is 'm dan geworden. De nieuwe vierwieler, heilige koe, vriend. Ons oude "Vriendje" was al 15 geworden en met het vooruitzicht op een aantal mega-reparaties werd het tijd om een modelletje jonger in te stappen. Over acht dagen staat ie helemaal gepoetst op ons te wachten. Voor het eerste ritje. Kan niet wachten...