Tegen het eind van de middag was de spanning in de buurt om te snijden. Er was geen sprake van Domstadse toestanden, maar het krioelde van de politieauto's die driftig heen en weer reden. Zelf werd ik aan het begin van de Pieperdepiepstraat bijna omver gereden door twee zwaailichtvoertuigen vol agenten in kogelwerende vesten. Reden om de fiets aan de kant te gooien, Krien te bellen met de alarmmelding, mijn camera te grijpen (in de haast vergat ik mijn nieuwe iPod-opnamemachine) en de achtervolging in te zetten.
Dankzij buurvrouw#17 kwam ik na een hoop tevergeefs gefiets en gezoek, de zwaailichtautootjes verdwenen steeds uit mijn blikveld (nadeel van de eenzame fietser), achter de aanleiding van alle commotie. Een overval op de bruidsjurkenwinkel om de hoek. De daders zijn al opgepakt en de politie wil en kan niets zeggen. Ja, één ding. "Harm Job moet niet zoveel naar buiten kijken" zegt de geplaagde politiewoordvoerder. En hij weigert vervolgens uit nijdigheid om een persbericht naar buiten te brengen. Reden, een, door het Algemeen Neerbuigend Persbureau geschonden embargo (ander verhaal.
"Bij het zien van de politiemensen gingen ze er hard lopend vandoor een bouwterrein op, met achterlating van twee fietsen die ze bij zich hadden."
BeantwoordenVerwijderenAldus een dienstmededeling van de politie.
Advies: zet ook zo'n blauw zwaailampje op je fiets.