katziek

"Komt u maar direct even langs" hoor ik aan de andere kant van de lijn. En dus zitten Krien en ik even later bij de beste dierenarts van het land. KlaasKat was plots niet lekker, wilde geen aandacht, geen eten en het leek alsof hij niet kon plassen. Alarmbellen dus.

Als Dokter Jan voelt aan KlaasKat zijn blaas is dat niet het probleem. Hij laat spontaan een straal gaan, waarna Dokter Jan driftig met een spuitje urine begint op te zuigen. Ook gooit hij er direct een soort van lakmoespapiertje in. Na een blik onder de microscoop zijn er ernstige blikken, het suikergehalte in zijn urine is veel te hoog en wordt er, geheel tegen KlaasKat 's zin, bloed afgenomen voor nader onderzoek.

Vijftien minuten later is er een voorlopige uitslag. Of KlaasKat heeft een blaasontsteking en door alle stress een verhoogd suikerspiegel, of, ernstiger, hij heeft suikerziekte. Het eerste is makkelijk te verhelpen met een paar tabletjes. Het andere, waar we nog maar even niet aan willen denken (maar dat natuurlijk wel doen) wordt een ander verhaal en heeft de nodige consequenties. Als was het alleen dan maar dan er twee keer daags insuline gespoten moet worden. Zoals gezegd, daar wil ik nog even niet aan denken.

Morgen rond vijf uur is er het resultaat van het aanvullende onderzoek bekend. Was het maar vast zover...