hit 'n run

Zoefzoef, kort maar krachtig en verder geen commentaar.

tocht

Een mooi ritje. Zo mag ik mijn fietstochtje naar Grachtengordelstad toch wel omschrijven. Een mooi avontuur ook, dat zeker. In iets meer dan zeven uur het halve land door. Prachtig en lang leve de ANWB voor de richtingbordjes. Probleemloos vind ik de weg over mij totaal onbekende wegen en de laatste kilometers kan mijn routebeschrijving aan de kant vanwege de fijne bordjes.
Ik ben al vroeg op pad gegaan en een kilometer of tien voor Koekstad haalt een "collega"wielerfietser mij in, ik zit in een rustige modus vanwege te nog af te leggen kilometers. Hij reageert niet op mijn vriendelijke goedenmorgen en fietst zo door. Ik laat me niet op de kop zitten en als we uiteindelijk in Koekstad zijn heb ik heerlijk in zijn slipstream gezeten. De Kaco's hebben de koffie klaar en ik maak een korte stop. Lekker, Ka smeert me zelfs nog een paar plakjes ontbijtkoek en samen met Co poseer ik in de kamer.
Dan ga ik verder, op weg naar Paleis het Loo, het eerste paleis van de dag. Ik neem wederom kort een kijkje, ik ben niet bezig met een tijdrit. De weg naar Tegenwoordigmoetjehieraltijdoverstappenstad is vervolgens lang, maar mooi. Golvend door het landschap met af en toe een leuke bult zodat ik zelfs nog even boven de 53 per uur kom. In Tegenwoordigmoetjehieraltijdoverstappenstad staat de route naar Grachtengordelstad al aangegeven en ik fiets door het land van de Waterlinie, langs kastelen, forten en bunkers. Meerdere malen maak ik een klein ommetje uit nieuwsgierigheid. Normaal zoef ik hier alleen maar doorheen met trein of auto, tijd en of plek om stil te staan is er niet. Nu wel.
zo fiets ik door naar de grote stad. Bij een open brug bel ik mijn broertje en al snel herken ik de weg. Probleemloos fiets ik rechtstreeks naar zijn huis. Daar staat een koel IJwitje klaar, op het balkon in de zon naar binnen gewerkt. Als ik me gedouchet heb gaan we op terrastocht. Uiteindelijk belanden we op het terras van de voormalige kantine van een grote krant, met uitzicht over de hele stad. Het leven is mooi, het leven is heerlijk besluiten we. Dan zoeken we een lekker restaurant en besluiten rond half twaalf de avond.
De volgende ochtend pak ik mijn boeltje en fiets op slippers naar het centraalstation. Ik moet nog werken en dus op tijd thuis zijn. geen gefiets meer maar twee uur in de trein. Helaas. Ik weet wel een ding, 176 kilometer kan ik probleemloos aan en vaker grote afstanden wil ik zeker doen. Een rondje om een voormalige binnenzee bijvoorbeeld. Maar eerst 21 september de Dam tot Dam.

paraat

Zo, hij staat paraat. Morgen ga ik op bezoek bij mijn broertje Grachtengordelstad. Op de fiets. Inderdaad, ik heb dit nog nooit gedaan. De route staat in mijn eigen handschrift op een drietal papiertjes, van de grote stad heb ik een printje gemaakt en in de tas gaat een kaart van ons land. Hoe ver het is weet ik niet, dat is de verrassing van de dag. De fiets is schoongemaakt en gesmeerd, de banden staan op spanning en ik hoop op een mooie rugwind.

dicht

De hoerentent om de hoek is dicht. Geen vieze, vage mannetjes meer die hun auto onopvallend bij ons in de straat parkeren en dan snel teruglopen. De tent is wel te huur, als studentenwoning bijvoorbeeld. Liefhebbers?

gevechten

Vanaf vijf uur loop ik al rond met een waterpistool in mijn handen, overal heb ik flessen water verstopt, tot in de brievenbus aan toe, waterbommen gemaakt en een strategie bedacht; de aanval openen vanaf het dak met een bom. De familie Pleitmevrij is iets vroeger dan ik verwacht, maar ik betrap ze op tijd om een positie in te nemen. Dan gaat het los. Waterbommen, waterzwaarden, tuinslangen, supersoakers. Krien komt gelukkig op tijd thuis om met haar meegebrachte wapen een verrassingsaanval uit te voeren, terwijl Wiefke zich niet onbetuigd laat van achter de schutting. Binnen de kortste keren is iedereen zeikenat en staan we allemaal op straat Mr. T-Rex op te wachten. Als hij zich omgekleed heeft is hij het opnieuw bal totdat nergens meer een stukje droge kleding is. Dan drinken we de vredespijp en steken de barbecue aan. met z'n zessen schuiven we aan en de zon is reeds lang weg als we afscheid nemen. Een geslaagd waterballet. Dat de zomer maar lang mag duren.

oorlog!

It geht an!

The National - Start a war

The Morning Benders - Waiting On A War

U2 - Summer Rain

Gunk - Star Wars

Chad & Jeremy-A Summer Song

Paul Young - The Boys Of Summer

The Millennium: Some Sunny Day

My Brother Woody - When Summer Comes Around

Slow Club - Summer Shakedown

“Here Comes The Summer” - Fiery Furnaces

Less Than Jake - Summer Nights

The Morning Benders - Waiting On A War

zonnige zondag

We zouden natuurlijk zinnige dingen kunnen doen op een zonnige zondag. Naar de kerk, wandelen, of naar de dierentuin. We zouden natuurlijk ook gewoon de hele middag en avond onzinnig bezig kunnen zijn. Met watergevechten, barbecueën of bier drinken op de schutting en spelletjes doen. Moeilijke keuze hoor...

les

Er waren toch nog wat vragen over Hyves. Tijd voor een les dus. Met het mooie weer een buitenles. Twee laptops op de tuintafel en krabbelen maar. Baasje en Ag-Nes waren er druk mee. Als alles goed is weten ze nu hoe ze vrienden moeten accepteren, berichtjes krabbelen of sturen en waar de smilies zitten. Binnenkort les twee, uploaden van foto's...

de laatste

De laatste etappe in de TdF. Mart Smeets zijn kleding, een colbert voor de gelegenheid, ziet nog steeds niet uit, Fifi deelt zijn liefde voor het prachtige land, Jan Janssen won 'm veertig jaar geleden toen ik net uit de box mocht en ik weet nu al dat ik het ga missen.

ready for war

My rifle is my friend
My rifle is my friend
I clean my rifle everyday
I clean my rifle everyday
That's why my rifle is my friend

Ready for war, ready for war
Ready for war, ready for war
Ready for war, ready for war
Ready for war, ready for waterwar!

(John Cale)

summertime

In the summertime, when the weather is fine...

gevoel

De zon schijnt en dan komt het vakantiegevoel al snel. Zeker als de betaalautomaat in de plaatselijke supermarkt de Stokbroodkaasenwijnlandse taal op het schermpje heeft staan. Nog meer als Krien en ik later de boodschappen afmaken aan de andere kant van de grens, in een dorp waar ik anders alleen met de fiets kom. En wat een mooie supermarkt!

warme worst (zonder woorden)

zuiplap

Van harte beste Robert. Ik weet niet wie je bent, alleen dat je graag zuipt. Gezien het spandoek verwacht ik dat je daar op je feest ook geen moeite mee gehad hebt.

ingelijst

Buurman Mr. T-Rex was er blijkbaar niet van op de hoogte dat de spitsstrook bij Koekstad al geruime tijd open is na een blikseminslag. Tenminste daar ga ik vanuit als ik lees dat hij post heeft gekregen van de uheefttehardgeredenenwijhebbenugeflitstdienst. Balen dus.
Toch vond ik dat je ook anders tegen zo'n bon aan kan kijken. Zeker als je snelheidsfreak met een tuincafé, dat "de Paddock" heet, hebt. Dan vraagt zo'n bon toch om gezien te worden. En dus heb ik 'm maar even ingelijst en opgehangen. Kan iedereen er van genieten en mogelijk zelfs een vrijwillige bijdrage leveren.

triviant

Hoogst vermakelijk, een potje triviant. Altijd goed voor vragende gezichten, diepe denkdrempels en vuistslagen op tafel. "Ach natuurlijk, dat wist ik wel, maar ik wist toch niet dat ze dat bedoelden?" Een spel met een set kaarten uit 1995 is vooral goed voor vertwijfelde, vragende gezichten. Achterhaalde informatie, guldens, vergeten beroemdheden en hits en reeds ingestorte gebouwen of verdwenenen mogendheden. Teveel om op te noemen, teveel ook om aan te passen. Alleen de blauwe vraag van bovenstaand kaartje is eenvoudig aan te passen. Bestaat vervangen door bestond en werken door werkten.
En is er iemand die het antwoord weet op de roze vraag?

Hobbeldebobbel. Alles wat aan mijn lichaam en fiets kan schudden en lawaai maken, doet dat ook. Ik fiets in het heuvelachtige Oosterbuurse Kasteeldorp over de kasseien. Een brede lach op het gezicht, ik heb megaplezier. Ik hobbel naast het kasteel de steile weg naar beneden, eet in de zon even een reepje en sleep mijn fiets met gemak naar boven. Iets van 14% schat ik het laatste stukje in, ik ben de enige die het doet, alle brave burgers en buitenlui zijn afgestapt en lopen met de fiets aan de hand omhoog.
Ook in het naastgelegen Gildehuis vlieg ik het steile weggetje tegenover de molen op. Heerlijk. Bijna tachtig kilometers maak ik nadat ik kort een bezoekje breng aan het verderop gelegen Schutdorp. Voor de snelheid ga ik vandaag niet. Genieten staat voorop. Volgende week wil ik naar Grachtengordelstad fietsen, ik spaar m'n benen een beetje. 170 kilometer is best ver.

winst

We hebben de berg samen beklommen en kijken ook samen hoe de renners in de TdF omhoog fietsen. Het is een feest van herkenning, met de kaart in de hand volgen we de route nauwkeurig.


De spanning stijgt als de renners de brug over het stuwmeer oprijden. Zij zullen zo rechtsaf slaan, terwijl wij linksaf sloegen op onze eerste tocht door dit prachtige berglandschap. Aan het begin van de linkse klim wist ik als enige nog niet dat ik eigenlijk via een omweg al bezig was met de beklimming van de Alpe.


De kaart gaat aan de kant, vanaf hier kennen we elke centimeter wegdek. Hier links is de bakker, hier rechts hebben we getankt en als we deze bocht omgaan komen we bij de rotonde en dan begint de klim. Kijk daar deed ik nog even een plas en hier doen de benen pijn.


Beiden zitten we op het puntje van de bank, de Voorzitter en ik. Dan gaat Sastre, in zijn kielzog een groep achtervolgers met een hoop potentiële punten voor mijn tourpool. De finish is snel, twee keer zo snel als ik zelf naar boven fietste. Dan is het voorbij. 's Avonds zie ik dat ik juist vandaag, op deze etappe, de winnaar ben van onze tourpool. Het voelt alsof ik de klim zelf heb gefietst, zo blij ben ik. Wat een dag!

handrem

Inventieve handremreparatie. Complimenten, kan zo in de improvisatiefietsreparatieboeken.

spatel

spa·tel (de; spatels)
1 spaan, lepel e.d. met plat, bot uiteinde om mee te smeren, schrapen enz.

"Maikel, weet je zeker dat deze mooi is" galmt het door de winkel. Voor me staan een moeder en haar puberzoon. Ze zijn, tot groot ongenoegen van Maikel, samen boodschappen aan het doen voor het komende schooljaar. Moeder kijkt afkeurend naar de multomap die zoonlief heeft gekozen, eentje vol doodskoppen. De bijbehorende tabbladen, in de traditionele kleuren rood, geel, blauw, oranje en groen, kunnen wel haar goedkeuring krijgen. Ze legt zoonlief overbodig op luide maar zeurderige toon uit waar de bladen toe dienen. "Die kun je er tussen doen en er ook wat op schrijven".
Dan ziet moeder dat zoonlief zelf ook iets op de band zet. "Wat heb jij daar nou?". "Een boot." zegt de pukkelige puber met een zucht. Het gesprek zet zich voort. "Wat moet je daar nou mee?" "Varen", verzucht zoonlief. "En hoe wou je die dan oppompen?" "Met een pomp." "Nou dat is pas echt zonde van je geld, er zitten niet eens spatels bij, hoe wil je daar mee varen dan?" "Gewoon met mijn armen ofzo en anders koop ik er wel spatels bij" verzucht zoonlief als hij zijn pinpas door de pinautomaat haalt.
Buiten nemen de twee de boodschappenlijst nog eens door. "Sportschoenen, trainingspak, schriften, pennen, multomap, we hebben toch alles?" Dan lopen ze verder. Volgens mij is hun lijst nog niet compleet. Ze zijn een woordenboek vergeten. Dan hadden ze ook geweten dat je met een spatel niet ver komt op het Rutbeek.

weg

In de vijver heerst grote schrik blijkt gistermorgen. Alle vissen zitten diep en komen niet boven om te eten. Ergens van geschrokken waarschijnlijk. Inmiddels heb ik ook wel een idee waarvan. Oli4Kat is het niet geweest, die zat veilig binnen en nergens zijn staartloze vissen te vinden. Ik denk meer aan een reiger. Want er missen twee goudvissen, wat ik ook tel, ik kom tot acht. Terwijl er echt tien in zaten.

hedendaagse communicatie

...

32

De zon gaat al onder als ik besluit om toch nog even op de fiets te stappen. Ik heb nog zeker een uurtje voordat het duister wordt, maar neem voor de zekerheid een lampje mee, je weet maar nooit. De temperatuur is heerlijk, een voorbode van echt mooi weer. Mijn benen voelen super en ik scheur al met een aanzienlijke snelheid door de stad als Krien mij belt met de vraag of ik het telefoonnummer van Bram Tankink heb. Voor morgen in de uitzending. Vreemd genoeg kan ik aan haar verzoek voldoen en even later kan ik weer met volle versnelling verder.


Ik volg de grote weg naar Carnavalsdorp en dender over het hobbelige fietspad. Heerlijk, ik hou van een weg die je voelt en laat werken. Al snel staat er een gemiddelde van 30 op de teller en ik ga door. Het fietspad langs de Carnavaldorpse rondweg is nog een stukje slechter, dit dorp, met zijn toch beroemde wielerclub, is niet bepaald fietsvriendelijk, nergens heb je als fietser voorrang en je moet van links naar rechts over de weg door superkrappe bochten.
Ik moet een paar keer flink in de ankers en fiets op een bepaald moment over een achterafpaadje, (waar is het fietspad gebleven?) maar rij uiteindelijk probleemloos via Autofraudedorp richting het vliegveld. Voor het spoor in de stad check ik mijn teller, 32 gemiddeld. Yes! Morgen nog zo'n rondje voordat ik samen met de voorzitter naar de Alpe d'Huez etappe in de TdF ga kijken. De Alpe vanaf de bank is misschien ook wel eens mooi.

covermodel

spannend

Het is een machtig mooie col, de Bonette. Dat blijkt vandaag maar weer. Alles uit elkaar, overal groepjes die zich te pletter fietsen tegen de berg op. Wat een feest.


Ik zou 'm zelf ook op willen fietsen. Doe ik alleen in de afdaling deze renner niet na. Rechtdoor in de bocht kukelt hij naar beneden en doet hij een "mijn hart stond stil, maar mijn Pontiac liep" na. Gelukkig zelf niet heel ver, maar zijn fiets ligt onbereikbaar onder aan de helling. Een lift met de motor naar beneden, op zoek naar een fietsenmaker, zit er niet in krijgt hij te horen van de wedstrijdleiding.

rangorde

De afgelopen dagen werd opnieuw even de rangorde opnieuw bepaald. KlaasKat zijn favoriete stoel staat weer in de kamer en Oli4Kat waagde het zomaar om er zonder toestemming in te gaan liggen. Gevolg een paar knokpartijen, wat gehak en gegrom waardoor weer is vast komen te staan dat KlaasKat de baas is. Nu dat weer duidelijk is mag Oli4Kat er bij komen liggen.

sloopt u maar

Textielstad is de laatste tijd flink bezig met de slopershamer. In bijna elke wijk verdwijnt er wel iets. De ene keer een oude textielmachinefabriek die plaats moet maken voor (oerlelijke)woningbouw, dan weer verdwijnt een toonaangevend singelgezicht of een complete woonwijk.



Zo ook in Krien haar vroegere buurt. Het winkelcentrum en de flats eromheen, er staat nog iets, maar het meeste is al weg. De flat aan de Alcoholstraat waar Krien vroeger woonde heeft jaren geleden al plaatsgemaakt voor een bejaardenoord, maar het winkelcentrum was altijd nog een herkenbaar punt.


Nog wel, binnenkort is ook dit stukje Textielstad verdwenen.



Textielstad uit de oude doos; LINK

drive-by

In de lege Pieperdepiepstraat komt een auto wild aanrijden. De auto remt en in een flits zie ik dat het raampje van de bijrijder open is en dat hij iets richt op ons huis. Instinctief wil ik uit hjet zicht van de auto duiken, het zal toch niet gebeuren, een drive-by-shooting?


Dan zie ik dat de bijrijder een fotocamera bedient en met wilde gebaren converseert met een oude dame op de achterbank. Hun aandacht is voor #16, het huis van Mr.T-Rex. Ik herken de oude dame, vermoedelijk een oud-bewoonster op memoriepad met de kleinkinderen, niet. Te zien aan haar leeftijd kan het ook al wel een hele tijd geleden zijn dat ze hier woonde.
Dan geeft de auto gas en verdwijnt uit de Pieperdepiepstraat. Vermoedelijk op weg naar het volgende adres.

muis

KlaasKat speelt graag met muisjes. Speelgoedmuisjes wel te verstaan. Heel enthousiast de trap op en af rennen, een beetje mee dollen. Precies dat wat meneer doet als hij een echte muis vangt. Vrolijk vliegt het muizenlijkje door de lucht met een blije KlaasKat erachteraan. Ondertussen doen wij het luikje maar even dicht totdat hij is uitgespeeld. De vogels en rat die Oli4Kat mee naar binnen nam zitten nog vers in het geheugen.

diep gaan

Het is zondagmorgen en als ik wakker word scheen de zon en geeft de buienradar aan dat het nog zeker een uur of twee droog zal blijven. Snel een ontbijt en een kop koffie naar binnen en op de fiets. Ik volg de wind en fiets er recht tegenin door het land van Jonge Leu en Oale Grond. Ik ben op zoek naar mooie weggetjes maar die zijn rond Autofraudedorp vrij zeldzaam en leiden allemaal weer terug naar de grote weg die ik probeer te vermijden. Het gevolg is dat ik willekeurig links en rechts sla en op zandwegen, gruispaden en betonplaten terecht kom. Mooi, maar vrij zwaar, zeker omdat ik wel tempo wil blijven rijden en voor de regen thuis wil komen.
Dan bots ik tegen het Bolletjekanaal en ik sla rechts af, richting Bejaardendorp. Ik besluit op weg te gaan naar het parcours van het NK wielrennen. Eerder stond ik langs de kant te kijken naar de groten die langsflitsten, nu wil ik zelf ondervinden hoe het voelt. Als ik het parcours opfiets merk ik het direct, dit is een mooi wedstrijdparcours. De wind heeft volop vrij spel, overal vals plat en er zitten mooie scherpe bochtjes in. Dan voel ik de eerste regendruppels, als ik om kijk zie ik een bijna zwarte wolkenlucht aankomen met in de verte een hevige bui. Ik besluit de te laten voor wat het is, die rijden we binnekort wel weer op en zet het op een spurten.
Ik probeer de regen voor te blijven maar heb de pech dat we beiden dezelfde richting op gaan. Ik ga diep, onderin de beugels, schakel een tandje zwaarder en zie mijn teller omhoog kruipen. Onderweg passeer ik alles en iedereen terwijl ik mijn benen gesel. Uiteindelijk blijf ik de regen voor en kom ik droog thuis aan. De zeventig kilometer voel ik zowaar in mijn benen, maar het mag voor deze keer. Dan spring ik onder de douche. De warme waterstralen zijn heerlijk. Even later zit ik heerlijk op de bank te genieten van de 15e etappe van de Tour de Stokbroodkaasenwijnland.

hulk

De "Hulk" is toch beter dan de "Cobra"...

(Oscar Freire wint de 14e etappe van de TdF)

tv gidids?

Niet vergeten, TV gidids kopen...

(gevonden boodschappenbriefje)

appel

Zouden we dan toch echt binnenkort weer een echte Appelwinkel in de stad krijgen?

niet meer

Ik denk dat de eigenaar van deze fiets vandaag niet aan de finish zal komen...

Glück Auf

Bergbau. Wat een vreemde naam hebben onze Oosterburen toch voor de mijnbouw. Totdat je op een Halde (Terril genoemd bij onze Zuiderburen) staat, hoog uitkijkt over een industrieel landschap en beseft dat alles onder je voeten opgegraven en uitgehakt is uit moeder aarde en je bovenop een enorme berg steenafval uit de mijnen staat. Op dat moment komt ook het besef wat voor een gigantisch iets het eigenlijk is, een kolenmijn. Als de berg afval al zo enorm is, hoe hoog zou de berg kolen dan wel niet geweest zijn?
Glúck Auf. We, industriedwazengenootschap in oprichting, zijn opnieuw voor een ontdekkingstocht afgereisd naar het Oosterbuurse Industriegebiet. We beginnen in het Bergbaumuseum. En wat voor een museum!
Wezijn er om wat op te steken over de Oosterbuurse Regional Bergbau maar het museum is compleet. Zo compleet, zo groot, zo enorm, dat het onmogelijk is om alles te zien. Niet alleen staat het museum vol met werkelijk alles wat Bergbau aangaat, vanaf het ontstaan van de aarde tot alle typen gravers, delvers, nee, het museum heeft ook nog eens 2,5 kilometer ondergrondse mijngang nagemaakt waar alles nog eens in het "echt" te zien valt. Daarnaast is er ook nog een echte lifttoren van een meter of vijftig hoog. Het bekijken van beiden is verplichte kost.
Zeker als blijkt dat de lift van ondergronds in een keer doorschiet naar het hoge platform tot grote schrik van Krien en ik er zelf ook achterkom dat ik nog steeds een zekere mate van hoogtevrees ken. Een wiebelende metalen toren is nog niet helemaal mijn ding.
Een übercomplettes museum kortom. teveel om te zien, teveel om te verwerken, maar wel prachtig. Zeker ook omdat het enorme complex sinds de jaren zeventig weinig is veranderd, de oubolige sfeer is een genot.
Het is vijf uur als we het museum verlaten. De tocht gaat naar de Halde die we een tijdje geleden al zochten. Het weer zit niet mee als we de Kreuzweg volgen naar de top. We vinden tijdelijk een schuilplaats, maar worden uiteindelijk tot op de draad nat in het maanlandschap van de gigantische bult. Het geeft niet, daar is het te mooi en spannend voor. We zoeken naar fossielen en andere mooie stenen, genieten van het uitzicht. Dan reizen we verder, naar Netoverdegrensstadt voor een hapje en een drankje.
Binnenkort komen we in deze regio weer opzoeken, er staat nog veel op het programma en er komt steeds meer bij.

Glück Auf!

Het gaat fantastisch! Er staat een lekker windje, vandaar dat ik tot twee keer toe Industriestad tegenwinds binnenfiets. Dan schiet ik richting Höksebargen, gewoon langs de grote weg. Achter me ontwaar ik een een groep van zeker twintig wielrenners, ze dezelfde richting op. Ik demareer en hoop dat de uitkomst niet hetzelfde zal zijn als vandaag in de Tour, waar de ontsnapte vlak voor de meet aan gort wordt gereden. Het lukt, ik zie de groep nog een tijd in de verte en dan verdijnen ze uit mijn blikveld.


De teller gaat steeds verder omhoog, ik voel de pijn in mijn benen en weet dat ze super zijn. Ik race door en vlieg langs de grenswinkel de grens over richting huis. Met 55 km achter de rug en een gemiddelde van 31.73 ben ik bijzonder tevreden.

lekker

Zou ik bijna deze vergeten...


Een simpel sms-je is genoeg. Mr.T-Rex is direct om als ik hem bericht een grote pan pasta te gaan klaarmaken en of hij maar aan wil schuiven zodat Mrs. T-Rex om vijf uur aan de rosé kan.


Het is een mooi moment om weer eens wat nieuwe pilsners aan een smaaktest te onderwerpen. Plezierig bijkomstigheid van een gezellig samenzijn.


Ook Krien deed een smaaktest, nadat de fles rosé leeg is, gaat de voorraad rosébier er aan. Griebels, ik drink nog liever een kriek of cola dan aan de rosébier te gaan.

(en dat zou Buuv ook moeten weten...)