spatel

spa·tel (de; spatels)
1 spaan, lepel e.d. met plat, bot uiteinde om mee te smeren, schrapen enz.

"Maikel, weet je zeker dat deze mooi is" galmt het door de winkel. Voor me staan een moeder en haar puberzoon. Ze zijn, tot groot ongenoegen van Maikel, samen boodschappen aan het doen voor het komende schooljaar. Moeder kijkt afkeurend naar de multomap die zoonlief heeft gekozen, eentje vol doodskoppen. De bijbehorende tabbladen, in de traditionele kleuren rood, geel, blauw, oranje en groen, kunnen wel haar goedkeuring krijgen. Ze legt zoonlief overbodig op luide maar zeurderige toon uit waar de bladen toe dienen. "Die kun je er tussen doen en er ook wat op schrijven".
Dan ziet moeder dat zoonlief zelf ook iets op de band zet. "Wat heb jij daar nou?". "Een boot." zegt de pukkelige puber met een zucht. Het gesprek zet zich voort. "Wat moet je daar nou mee?" "Varen", verzucht zoonlief. "En hoe wou je die dan oppompen?" "Met een pomp." "Nou dat is pas echt zonde van je geld, er zitten niet eens spatels bij, hoe wil je daar mee varen dan?" "Gewoon met mijn armen ofzo en anders koop ik er wel spatels bij" verzucht zoonlief als hij zijn pinpas door de pinautomaat haalt.
Buiten nemen de twee de boodschappenlijst nog eens door. "Sportschoenen, trainingspak, schriften, pennen, multomap, we hebben toch alles?" Dan lopen ze verder. Volgens mij is hun lijst nog niet compleet. Ze zijn een woordenboek vergeten. Dan hadden ze ook geweten dat je met een spatel niet ver komt op het Rutbeek.