Een mooi ritje. Zo mag ik mijn fietstochtje naar Grachtengordelstad toch wel omschrijven. Een mooi avontuur ook, dat zeker. In iets meer dan zeven uur het halve land door. Prachtig en lang leve de ANWB voor de richtingbordjes. Probleemloos vind ik de weg over mij totaal onbekende wegen en de laatste kilometers kan mijn routebeschrijving aan de kant vanwege de fijne bordjes.
Ik ben al vroeg op pad gegaan en een kilometer of tien voor Koekstad haalt een "collega"wielerfietser mij in, ik zit in een rustige modus vanwege te nog af te leggen kilometers. Hij reageert niet op mijn vriendelijke goedenmorgen en fietst zo door. Ik laat me niet op de kop zitten en als we uiteindelijk in Koekstad zijn heb ik heerlijk in zijn slipstream gezeten. De Kaco's hebben de koffie klaar en ik maak een korte stop. Lekker, Ka smeert me zelfs nog een paar plakjes ontbijtkoek en samen met Co poseer ik in de kamer.
Dan ga ik verder, op weg naar Paleis het Loo, het eerste paleis van de dag. Ik neem wederom kort een kijkje, ik ben niet bezig met een tijdrit. De weg naar Tegenwoordigmoetjehieraltijdoverstappenstad is vervolgens lang, maar mooi. Golvend door het landschap met af en toe een leuke bult zodat ik zelfs nog even boven de 53 per uur kom. In Tegenwoordigmoetjehieraltijdoverstappenstad staat de route naar Grachtengordelstad al aangegeven en ik fiets door het land van de Waterlinie, langs kastelen, forten en bunkers. Meerdere malen maak ik een klein ommetje uit nieuwsgierigheid. Normaal zoef ik hier alleen maar doorheen met trein of auto, tijd en of plek om stil te staan is er niet. Nu wel.
zo fiets ik door naar de grote stad. Bij een open brug bel ik mijn broertje en al snel herken ik de weg. Probleemloos fiets ik rechtstreeks naar zijn huis. Daar staat een koel IJwitje klaar, op het balkon in de zon naar binnen gewerkt. Als ik me gedouchet heb gaan we op terrastocht. Uiteindelijk belanden we op het terras van de voormalige kantine van een grote krant, met uitzicht over de hele stad. Het leven is mooi, het leven is heerlijk besluiten we. Dan zoeken we een lekker restaurant en besluiten rond half twaalf de avond.
De volgende ochtend pak ik mijn boeltje en fiets op slippers naar het centraalstation. Ik moet nog werken en dus op tijd thuis zijn. geen gefiets meer maar twee uur in de trein. Helaas. Ik weet wel een ding, 176 kilometer kan ik probleemloos aan en vaker grote afstanden wil ik zeker doen. Een rondje om een voormalige binnenzee bijvoorbeeld. Maar eerst 21 september de Dam tot Dam.
Ik ben al vroeg op pad gegaan en een kilometer of tien voor Koekstad haalt een "collega"wielerfietser mij in, ik zit in een rustige modus vanwege te nog af te leggen kilometers. Hij reageert niet op mijn vriendelijke goedenmorgen en fietst zo door. Ik laat me niet op de kop zitten en als we uiteindelijk in Koekstad zijn heb ik heerlijk in zijn slipstream gezeten. De Kaco's hebben de koffie klaar en ik maak een korte stop. Lekker, Ka smeert me zelfs nog een paar plakjes ontbijtkoek en samen met Co poseer ik in de kamer.
Dan ga ik verder, op weg naar Paleis het Loo, het eerste paleis van de dag. Ik neem wederom kort een kijkje, ik ben niet bezig met een tijdrit. De weg naar Tegenwoordigmoetjehieraltijdoverstappenstad is vervolgens lang, maar mooi. Golvend door het landschap met af en toe een leuke bult zodat ik zelfs nog even boven de 53 per uur kom. In Tegenwoordigmoetjehieraltijdoverstappenstad staat de route naar Grachtengordelstad al aangegeven en ik fiets door het land van de Waterlinie, langs kastelen, forten en bunkers. Meerdere malen maak ik een klein ommetje uit nieuwsgierigheid. Normaal zoef ik hier alleen maar doorheen met trein of auto, tijd en of plek om stil te staan is er niet. Nu wel.
zo fiets ik door naar de grote stad. Bij een open brug bel ik mijn broertje en al snel herken ik de weg. Probleemloos fiets ik rechtstreeks naar zijn huis. Daar staat een koel IJwitje klaar, op het balkon in de zon naar binnen gewerkt. Als ik me gedouchet heb gaan we op terrastocht. Uiteindelijk belanden we op het terras van de voormalige kantine van een grote krant, met uitzicht over de hele stad. Het leven is mooi, het leven is heerlijk besluiten we. Dan zoeken we een lekker restaurant en besluiten rond half twaalf de avond.
De volgende ochtend pak ik mijn boeltje en fiets op slippers naar het centraalstation. Ik moet nog werken en dus op tijd thuis zijn. geen gefiets meer maar twee uur in de trein. Helaas. Ik weet wel een ding, 176 kilometer kan ik probleemloos aan en vaker grote afstanden wil ik zeker doen. Een rondje om een voormalige binnenzee bijvoorbeeld. Maar eerst 21 september de Dam tot Dam.
Sterk werk, heer HJ! Na al die kilometers nog zo fit als een hoentje. Wij hebben bewondering.
BeantwoordenVerwijderen