buitje

Ik was vastbesloten om gisteravond op de fiets te springen. Uiteindelijk zag ik er maar van af. Ik douche liever na het fietsen dan tijdens.

hennepheli

Boven het westen van de stad hangt sinds een uur een helicopter. Ik zat er al op te wachten, wist dat vanmorgen om half zeven er een grote politieactie zou komen waarbij vanuit de helicopter onder andere naar hennepkwekerijen wordt gezocht. Spannend.
Bij een soortgelijke actie in Koekstad, alweer een aantal jaren geleden, werden bijna 100 kwekerijen gevonden. De dag dat al die mensen voor de rechter moesten verschijnen was een van de mooiste en grappigste die ik ooit meemaakte in de rechtbank. Bijna de hele buurt was komen opdagen, zodat er echt honderden mensen op de publieke tribunes zaten. In allerijl werden er extra zalen geopend en rechters achter hun bureaus weggetrokken. Het was zo vol dat ik mijn verslag het gemaakt vanaf het opstapje naast de rechter. Er was in de hele zaal nergens meer plek om te zitten dan op de grond voor in de zaal. Prachtig.

oale fietse

Wat een triest gezicht. Een echte Batavus Champion in deplorabele toestand. Gesignaleerd in de stalling van het plaatselijke station. Ik had 'm bijna meegenomen om te verzorgen maar heb 'm laten staan. Op slot en weinig zin om aangehouden te worden als dief van een "oale fietse". Als ie er morgen nog staat doe ik er wel een briefje aan, voor vijf euro (toe) bezorg ik 'm een goed leven.

haast

Stevige pijnstillers vertroebelen soms de blik. Dat merk ik vanmorgen in de trein van Koekstad naar Provinciehoofdstad. Als ik mijn stukken nog eens goed bekijk zie ik plots dat ik te laat ga komen. Niet tien uur, maar een half uur eerder begint de zaak waar ik al zo vaak voor op pad ben geweest. "Damn" denk ik maar kan niets meer doen. Uiteindelijk kom ik net niet buiten adem de rechtbank binnen, 25 minuten te laat.

Redden wat er te redden valt. Ik storm niet direct de zaak binnen maar informeer eerst even bij de bode. "Oh, doe maar rustig aan, die is nog niet verschenen en komt waarschijnlijk ook niet. Of de zaak doorgaat weet ik niet". Tuurlijk, ik had het kunnen weten. De ongeschreven wet, als ik te laat ben gaat het niet door en als ik op tijd ben, ben ik vaak te laat omdat alles is omgegooid. Na meer dan 9 jaar zou ik dat toch moeten weten.

De officier van justitie houdt een slag om de arm. "Misschien dat we iemand langs de woning van de verdachte kunnen laten rijden om te kijken of ze thuis is. Kunnen we haar nog hier krijgen in de loop van de dag". Fijn, het wordt weer zo'n dag van rondhangen en hopen op een beetje geluk.

Om twee uur heb ik de uitspraken binnen. De Koekstadse Lisl en haar Bernd (zie 17-08-2007) verdwijnen voor negen jaar achter de tralies en de messteker in het Provinciestadse uitzendbureau zeven jaar. Ik informeer een laatste keer naar de zaak van half tien. Die gaat niet door hoor ik. Ik pleeg snel een paar telefoontjes en geef de uitspraken door. Dan verlaat ik het gebouw en loop naar het station, op mijn gemak. De trein is net weg en ik heb nog een half uur. Thuis concludeer ik dat mijn "verloren" dag uiteindelijk nog zes berichten heeft opgeleverd. Toch grappig, het leven van een rechtbankcorrespondent.

feestje?

�Real Life Second Life

In navolging van de mateloos populaire internet hype ondergaat de bezoeker in ClubVinex een transformatie en zal niets zijn zoals je denkt dat het is.
In een omgeving van karton speelt de bezoeker mee in een fantasie wereld die nooit af is. Ondertussen kijk je mee naar de mensen in de echte wereld. Fantasie en realiteit op het scherpst van de snede zonder in te hoeven loggen.
Te zien in Theater Bellevue/garderobe tijdens het TF-2 /Amsterdam Fringefestival, en wel op donderdag 6 september, vrijdag 7 en zaterdag 8 september.
Aanvang 22.00 - einde 01.00 uur,�
lengte 10 minuten.�Voorstelling begint op elk heel en half uur.
Entree: 1 euro!�
Graag tot dan.

vriendelijke groeten

Janseneenes

Meer info? LINK

990

Het aftellen is begonnen. Blog nummer negenhonderdnegentig. Nog tien blogs en dan ben ik aan de duizend!

Daarom een nieuwe uitdaging. Vertel mij waar jij wil dat het duizendste feestblog over gaat? Wil je een haiku? Een fotoloos logje? De kleur van mijn onderbroek weten? Een feestelijke download top 25? Een lekkere kaaspannenkoek? Zeg het me en wie weet vieren we het op deze plek. Net naast het bordje "niet eten of drinken bij de waterval".

Want geloof me, het staat er niet voor niets. Op marktdag is deze waterval in een sportwinkel een geliefd plekje om het visje te verorberen.

worteltjes

Ik kan al behoorlijk hard fietsen tegenwoordig. Zondag 47,9 kilometer per uur zelfs. Het wordt ook steeds meer een kick om op de fiets te springen en lekker los te gaan. Zit zelfs bijna elke dag wel even op mijn prachtige klassieker uit 1983.

Vanavond zal het er wel niet van komen. Heb zojuist een bezoekje afgelegd aan de tandarts voor de tweede en laatste wortelbehandeling van dit jaar. Op dit moment is alles nog gevoelloos en dik van de verdoving, maar straks zal dat wel anders zijn. Lange, diepe en dunne wortels en allemaal ontstoken met als bonus een extra ontsteking erachter.

"Rustig aandoen" aldus de tandarts terwijl hij mij een onooglijk dun pinnetje laat zien waar hij net mee heeft zitten peuren in een van mijn kanalen. "0,15 millimeter en dan ook nog in een scherpe hoek". De tandarts is een grappenmaker.

Ik hou dus nu mijn hart vast voor als de verdoving straks is uitgewerkt. Naast me ligt al een strip met zware pijnstillers klaar, om de klap op te vangen. En of ik vanavond op de fiets zit, heb mijn twijfels. Met een gevoelige mond hobbelen over mooie boerenweggetjes lijkt mij niet echt super.

peesee hoofd

Textielstad is het Grachtengordelstad van het Oosten. Blijkt uit onderzoek. Sterker nog, dankzij het nieuwe centrum is Textielstad zelfs "the place to be". Er is zelfs sprake van een PeeSeeHoofdstraat met alleen maar dure winkels. (zie hier). Er wordt druk gewerkt om voormalige "gewone" winkeltjes om te bouwen tot grootsteedse smaakvolle en dure "magasins".

Textielstad een PeeSeeHoofdstraat? Ik kon het zelf ook bijna niet geloven. Totdat ik gisteren zonder enig pardon aan de kant getoeterd werd. Door een Oosterbuurse auto met twee gezonnebrilde dames achter het stuur. Type te veel geld en zonnebank. Alsof het autoloze gebod niet voor hun gold toeterden ze nog een paar argeloze voetgangers, een oude dame met een rollator en een invalide in een rolstoel aan de kant om vervolgens de auto ergens midden op straat achter te laten. Nu geloof ik het wel. Textielstad krijgt een echte PeeSeeHoofdstraat. Ik hou mijn hart vast.

penguin

Wat een feest. Afgelopen weekend kreeg ik maar liefst twee pakken met Penguin cookies! Mijn meest favoriete koekjes sinds deze koekjes mijn tienjarige leventje redden tijdens een uitwisseling met een gezin ver weg. Het taalprobleem was te groot, verder dan "yes, no en maybe" kwam ik niet. Resultaat was dat ik mijn gastgezin niet kon uitleggen dat ik hun eetgewoontes niet kon waarderen, witte bonen in tomatensaus en brood met zoute boter. Ik had dus constant trek maar kreeg wel elke dag een aantal van deze fabuleuze koekjes mee.
Nu kan ik er weer van genieten dankzij een fietsdame die 1500 kilometer over dit eiland fietste en ruimte maakte in haar fietstas. Super! Ik hoop volgend jaar ook op de fiets die kant op te gaan, maak ik extra veel ruimte!

schokkend

Vlak voor de grens scheer ik de bocht om en kan nog net voorkomen dat ik bovenop een blauwe container vol dode biggetjes bots. De stank slaat me op de keel, overal het geluid van dikke zwarte bromvliegen. Gatver! Het lijkt erop alsof de container van een aanhanger is gevallen of door onverlaten is omgegooid.
Ik fiets snel verder, blij dat ik er niet middenin ben gevallen.

weekendje

En het was weer een druk weekendje. Van hot naar her vliegen, fietsen en feesten. Vrijdag in het donker op pad naar de Burenzandse camping waar Buur#15 zijn verjaardag vierde in de openlucht en zonder afdak tegen de regen. Zaterdag ging de tocht richting Industriestad, waar presentator Hans zijn bruiloft met juffrouw Edith vierde. De twee waren reeds enige tijd in de echt en ook al voorzien van een peper- en zoutstel, maar hadden nog niets gevierd. Zondag vierde Hetliefstezusje haar verjaren met een tuinparty vol wijn en heerlijke hapjes.

Tussendoor liep Krien, samen met Burvrouw Krattenstapelaar en oud-collega en Krattenstapel Oom, nog een natte wedstrijd waar ze op de drie zware kilometers door zand en water de vierde plaats behaalde. Dit debuut leverde haar zelfs nog een aardig woordje in de krant op. Ben trots op haar en ik weet zeker dat ze volgend jaar op het podium staat.

Zelf heb ik alle dagen op mijn reesfiets gezeten, alleen of in klupverband. Van hard fietsen in mijn eentje tegen de wind in tot een kluprees naar de grens en zondags kluphuis. Hoogstgemeten snelheid op mijn teller? 47,9 kilometers per uur!

Veel gedaan dus. Gelukkig is de doordeweek weer aangebroken, tijd om een beetje bij te komen.

watergevecht

De zon schijnt, het is warm. Het duurt dan ook niet lang of de eerste waterstraal vliegt over de schutting. Game On! Overal duiken plots buren met waterpistolen op. Het keukendak, tuinen, achter struiken, poorten en keukendeuren. Binnen een paar minuten is iedereen kletsnat, beleeft onze hoogbejaarde buurvrouw de schrik van haar leven als plots een gewapende buurman het gangpad door komt stuiven en weet KlaasKat niet waar hij het heeft, zoveel waterstralen om mee te spelen, het arme beest kan niet kiezen. kortom, het is weer in de Pieperdepiepstraat. Later, onder het genot van een verkoelend drankje, spreken we de wens uit dat het nog heel lang zomer mag zijn. Veel zon en lekker warm.

platte reifen

"Haben sie pech gehat" vraagt de vriendelijke Oosterbuur me. Ik heb net mijn handen gewassen bij een smal beekje, het was hard nodig. Ik leg de man uit dat ik "nen platten reifen" had, maar dat ik dat reeds verholpen heb. Vervelend zeg de man, waarop ik hem zeg "ach das passiert mahl, gehört dazu wenn mann radrennen macht". De man begrijpt mij, we wensen elkaar "nen schönen tag" en ga ieder ons weegs.
Mijn Oosterbuurs taalgevoel- en gebruik is nog niet veel beter dan op de middelbare school (een vijf...), maar dat maakt niet uit. Ik fiets er graag. Alleen wat minder lekke banden lijkt me wel fijn.

Ik kijk op van het boek dat ik lees. Aan de andere kant van het gangpad heeft een mevrouw plaats genomen. Met moeite. Iets in haar blik zegt dat deze mevrouw niet een doorsnee reiziger is. Ze zucht en wurmt zich op haar plaats. Argwanend neemt ze haar omgeving in zich op. Als ze mij ziet verstrakt haar blik en grijpt ze haar plastic tas extra stevig vast. "Oh, zo één" denk ik en lees verder. Heb vandaag al genoeg vreemde types gezien, een beetje inherent aan mijn werk.

Tien minuten later wordt toch mijn aandacht getrokken. Het plastic tasje gaat open en een ouderwets uitziend geschrift komt tevoorschijn. De vrouw zet haar leesbril op en begint te lezen. Hardop. Het kost me moeite om mijn aandacht bij mijn eigen boek te houden. Pagina na pagina leest de vrouw hardop door. Totdat we aankomen in Textielstad. Dan gaat het geschrift in de tas en de bril in de koker. Als ik uitstap hoor ik een harde krakende stem achter me. "Is er iemand die me even kan helpen met uitstappen"? De leesmevrouw. Ik steek mijn hand uit en help haar de trein uit. Op het perron bedankt ze mij. Ik schud haar de hand en wens haar een goede dag. Dan draai ik me om en loop verder.

op de fiets

Het is nog voor negenen, ik sta in de rij bij de kassa van een buurtsuper in Provinciehoofdstad. Voor me pakt een man zijn tas in. Het ene bierblik na het andere gaat in de tas. Dan rinkelt zijn telefoon. "Jaja, ik kom wel, zit nu op de fiets, bel je zo wel terug" hoor ik de man zeggen terwijl het wisselgeld van de caissière aanpakt en de verbinding verbreekt.

spannende post (5)

"Zo, daar heb je 'm alweer terug". De deurbel gaat, en een mij inmiddels bekende koerier in bruine uniform (ik heb er al eens naar gezocht, vind het erg mooi) staat voor de deur. Hij drukt me een bekende enveloppe in de handen en vraagt mijn handtekening. Ik moet iets harder drukken met het stukje plastic op het schermpje, maar dan is het klaar. Mijn iPod is weer terug. Ik kan niet wachten met uitpakken, maar maak eerst zorgvuldig enige foto's. Voor later. Dan scheur ik beheerst de verpakking open en sta oog in oog met mijn (nieuwe) iPod. Even ben ik stil. Dan dans ik vol vreugde. Pas wel op dat ik mijn hoofd niet stoot aan de deuropening naar de keuken. Vervolgens haal ik voorzichtig het plastic er af en sluit de lader aan. In het scherm verschijnt het bekende appeltje en ik mag een taal uitkiezen.

Hmmm, wat mooi. Nu alleen nog even vullen. Gelukkig ben ik al bezig om een mooie speellijst te maken in iTunes. Ik ga er ook snel mee verder, maar wilde mijn geluk even delen met de lezer. Hmmm.

spannende post (4)

Geachte H. Job,

Uw serviceaanvraag is afgerond en uw vervangende IPOD 5TH GENERATION (LATE 2006) is verzonden op 2007-08-21. Wij hebben uw creditcard gedebiteerd voor de vervanging. (???) Levering binnen twee werkdagen (vijf werkdagen als uw product een persoonlijke gravure heeft).Uw product wordt verzonden met een heeft het trackingnummer 576943493323, dat binnen 24 uur actief moet worden.

Verzendadres: Pieperdepiepstraat, Textielstad Reparatienummer: D34786849302rit5

U kunt de reparatiestatus online Apple en kiest u een land uit het pop-up menu.

Apple--------

vriendelijk bord

Vriendelijk, niet?

geheime test

Of buurvrouw Krattenstapelaar in de gaten had dat haar geliefde twee huizen verderop, aan de bar van een zeker kluphuis, zat na een klimtocht in het donker, weet ik niet. Daarvoor was ze misschien te verzonken in een televisieprogramma. En te druk met het telefonisch bespreken daarvan met Krien.

Buurman K. had uit Spaghettiland een mooi flesje gerstenat meegenomen en het was tijd om deze gezamenlijk te testen.

Zo gezegd zo gedaan. Een echt biertje om te delen. Laat ik daar maar eens mee beginnen. De inhoud van de fles, 66cl, doet vermoeden dat de inwoners van Spaghettiland van het dorstige type zijn. Twee pijpjes in een fles, tsjonge. Dan de geur. Behoorlijk sterk voor een "gewoon" biertje. En bitter, doet vermoeden dat de smaak ook richting de bittere kant gaat. Klopt, blijkt bij de eerste slok. Aangenaam bitter zelfs, niet het scherpe van een Grolsch, maar smakelijker. De kleur, voor zover dat goed te zien was in het kluphuis, mooi. Licht tot midden goud, met een mooie schuimkraag. En met twee originele glazen om het uit te drinken, beleven we een mooi moment. Totdat K. weer, in het donker, thuis moet zien te komen.

spannende post (3)

Geachte H. Job,Uw IPOD 5TH GENERATION (LATE 2006) is aangekomen bij ons reparatiecentrum.

Wij zullen u per e-mail op de hoogte stellen als de reparatie klaar is.

Datum ontvangst: 2007-08-21

Reparatienummer: D575330356

Apple--------

schoonmaaktip

Voor het ontdooien van de vriezer gebruik ik altijd mijn supersooker met heet water. Echt een tip, werkt perfect! De vriezer is binnen no-time ijsvrij. En jij ook!

spannende post (2)

spannende post

Een enveloppe vol spannende gebruiksaanwijzingen en spannende verpakkingen. Ik ga mijn iPod opsturen voor reparatie...

Wordt vervolgd!

pissers

Ik maak het vaak mee in de provinciale rechtbanken. Ondergepieste toiletten. Daders? Meestal "heren" die zojuist veroordeeld werden. Of advocaten die net hun strafzaak "verloren" hebben. Uit boosheid wordt soms het hele toilet volgepiest. Juk! Smerig! De volgende pisser die ik betrap, lever ik direct over aan de parketpolitie. Mogen ze zelf schrobben.

tuincafé

We bellen aan bij Buur#16, hij is net thuis en weet nog niet dat we een groot deel van de avond in zijn tuin hebben doorgebracht. Buurman Krattenstapelaar en ik, al klussende. Boven gaat een raam open. "Weet je wel dat het raam van je schuur wagenwijd open staat?" vragen we hem. Hij schrikt een beetje en zegt direct te gaan kijken. Dan gaat het raam dicht.
We sluipen snel achter onze tuin in en horen een mopperende Buur#16 zijn tuin inlopen. "Grumbelgrumbel". Dan doet hij het licht in zijn schuur aan. "Wat is dit nou weer?" Dubbel van het lachen hangen we inmiddels al over de schutting. Bij Buur#16 gaat er een lichtje branden. We klimmen, voor de zoveelste keer, over de schutting en stellen hem gerust. Vertellen hem dat we diverse verbeteringen aan zijn toekomstige tuincafé hebben aangebracht. En een stereo met spiekerboksen hebben opgehangen.
Kijk voor een spannend filmpje en meer verslag van deze aktie op Mr. T-rex.

bierhalen

Of ik niet ook nog een "bierhaalblog" wil maken. Aldus buurman Krattenstapelaar. We staan op de parkeerplaats van de Oosterbuurse supermarkt. De koelkast in het kluphuis is aardig leeg, die van K. zelf ook en die vn de zojuist teruggekeerde Buur#15 is ook dringend toe aan vulling. Dus zijn we op pad naar onze favoriete stek. Twee winkelwagens zijn er nodig om de lege en later volle kratten de winkel door te voeren. Sterker nog, de meeste kratten moeten, vanwege onze inkoopgrootte, van boven komen. Vanuit het magazijn. We gooien de gratis vriespizza's in de kar, een paar zakken muesli ("goed voor het poepen" aldus K. die voor de zoveelste keer zijn toiletgewoonten met mij bespreekt) erbij en dan karren we weer terug naar de grens.

Of er een "bierhaalblog" komt weet ik niet. Voorlopig laat ik het nog even even zo.

the king

Gisteren was het dertig jaar geleden dat "The King" zijn aardse bestaan inruilde voor een magisch bestaan. Voor de liefhebbers van zijn muziek; 50 grote hits zijn hier te vinden...

hemelen

"Tonnie was beter af in de hemel, daar zou hij gelukkig zijn" aldus Lisl. Ik zit in de Provinciehoofdstadse rechtbank en voor mijn ogen speelt zich een klassieke zaak af. Een vrouw die samen met haar minnaar de echtgenoot wil vermoorden. Hoofdpersonen; Lisl, de kleine Koekstadse echtgenote en moeder van twee zoons, Bernd, haar minnaar en medestander in de alcoholverslaving en tot slot Tonnie, "tweedekeuze" nietsvermoedende echtgenoot en vader van diezelfde, inmiddels zwaar getraumatiseerde kinderen.

Het is de zaterdagnacht van twaalf op dertien mei. Vader Tonnie suft weg op de bank en wordt om drie uur plots wakker met een stekende pijn in zijn nek. Hij ligt in een plas bloed met een lange snee in zijn hals. In de kamer is verder niemand aanwezig. Bij 112 komt even later een telefoontje binnen. Een vrouw vertelt rustig dat haar man op de bank ligt met messteken in zijn nek. Ze wordt woedend als de telefonist haar argwanend vraagt naar haar rol. De verbinding wordt verbroken.

Dezelfde nacht nog houdt de politie Lisl aan. Ze ontkent elke betrokkenheid maar in de loop van de dag biecht ze een buitenechtelijke relatie op. Met Bernd, die maandagavond stomdronken en vol schuldgevoel op het bureau wordt afgeleverd door zijn vader. In de verhoren die volgen komt er steeds meer naar boven. Bij het dertiende verhoor komt dan het uiteindelijke verhaal naar boven. Schokkend.

De geheime relatie van Lisl en Bernd bestaat sinds november als de twee alcoholverslaafden elkaar ontmoeten in een Torenstadse afkickkliniek. Vanaf het begin maken de twee al plannen om Tonnie van het leven te beroven, "dat is beter dan scheiden" zegt de gelovige Baptistengemeentebezoekster Lisl. Bernd zoekt op het internet naar de mogelijkheid van anti-vries, er wordt gedacht aan een vuurwapen. "Het liefst nog voor de kerstdagen, ik heb geen zin in al die familiebezoeken" zegt Lisl tegen haar kale minnaar. Bernd gaat zijn best doen. Zegt hij. De kerstdagen gaan voorbij, inclusief de familiebezoeken. Er gaan meer dagen voorbij, dagen dat Tonnie werkt in de nachtdienst en Bernd met zijn Lisl in het echtelijke bed ligt.

Dan nadert er echter een onvermijdelijke datum, veertien mei. De dag dat Bernd opgenomen gaat worden voor een anti-alcoholische behandeling. Voor die datum moet het gebeuren. Er wordt inmiddels gezocht naar een scherp mes. Geen van beiden heeft zo'n mes in huis. Op naar de huishoudwinkel. Met lege handen komen de twee naar buiten, niets van hun gading te vinden. Ze vragen een plaatselijke slager of hij hen een scherp mes kan verkopen. Dat lukt niet, niet eerder dan dinsdag, aldus de verbaasde vleesverkoper. "Dan is het te laat, het moet voor maandag gebeuren" zegt Bernd. Dan lopen beiden de plaatselijke supergrutter binnen waar ze voor bijna vier euro een scherp mes vinden.

De zaterdag is gevuld met gezellige familiedingen, beide zoons spelen wedstrijden voetballen onder het toeziende oog van de ouders, in de videotheek worden twee horrorfilms gehuurd en er wordt gezellig gegeten. Om tien uur, als de zoons al in bed liggen, gaat Lisl nog even een uurtje weg op de brommer, doet ze wel vaker. Wat Tonnie niet weet is dat ze direct naar Bernd scheurt, daar het bed induikt om vervolgens achteraf de definitieve afspraken te maken. Er worden verdovende pillen fijngemalen, die gaan straks door de bamisoep en dan als Tonnie onder zeil is, zal Bernd hem de keel doorsnijden.

Op dat moment trekt Bernd de keutel in. Heeft hij Lisl al langer aan het lijntje gehouden, nu laat hij zich van zijn echte kant zien en zegt tegen Lisl dat ze "het dan zelf maar moet doen". Lisl stemt ermee in en gaat naar huis. Bamisoep klaarmaken, "bittere bamisoep" kan Tonnie zich later nog goed herinneren. Hij valt in slaap op de bank. Ondertussen smsen de twee minnaars alsof hun leven ervan af hangt. "Leg er wel een handdoek omheen, anders heb je die bloedspatten" sms-t Bernd.

Dan pakt Lisl het grote scherpe mes en haalt uit. Een jaap van zeker 15 centimeter die net niet de halsslagader of andere vitale delen raakt. In paniek zoekt Lisl contact met haar lover. Ze wil 112 bellen, tegen het advies van de kale Casanova. "Doe dat niet, dan komt alles uit" bericht hij haar en gaat er dan vandoor. Tonnie wordt door zijn dertien jarige zoon in een plas bloed gevonden, op tijd gered en overleefd de aanslag op zijn leven

De cirkel is rond en de officier van justitie heeft er niet heel veel woorden voor nodig. hij uit zijn afschuw over de daad met een eis van twaalf jaar. Voor beiden. In de zaal zit Tonnie. Hij houdt nog heel veel van zijn lieve Lisl. Ondanks de aanslag. Ondanks dat hij Lisl hoort vertellen dat hij haar "tweede keus echtgenoot" is. De eerste liefde van Lisl, een zekere Harry, liet haar in de steek terwijl ze zo graag wilde trouwen. "En Tonnie, ach, dat was ook wel een aardige vent" en dus trouwde ze hem.

Buiten breekt de zon door de regenwolken en plots ontstaat er een dubbele regenboog. Even vergeet ik deze idiote zaak. Maar niet voor lang. Over twee weken weten we meer, dan zal de rechtbank haar beslissing kenbaar maken.

Wordt vervolgd.