worteltjes

Ik kan al behoorlijk hard fietsen tegenwoordig. Zondag 47,9 kilometer per uur zelfs. Het wordt ook steeds meer een kick om op de fiets te springen en lekker los te gaan. Zit zelfs bijna elke dag wel even op mijn prachtige klassieker uit 1983.

Vanavond zal het er wel niet van komen. Heb zojuist een bezoekje afgelegd aan de tandarts voor de tweede en laatste wortelbehandeling van dit jaar. Op dit moment is alles nog gevoelloos en dik van de verdoving, maar straks zal dat wel anders zijn. Lange, diepe en dunne wortels en allemaal ontstoken met als bonus een extra ontsteking erachter.

"Rustig aandoen" aldus de tandarts terwijl hij mij een onooglijk dun pinnetje laat zien waar hij net mee heeft zitten peuren in een van mijn kanalen. "0,15 millimeter en dan ook nog in een scherpe hoek". De tandarts is een grappenmaker.

Ik hou dus nu mijn hart vast voor als de verdoving straks is uitgewerkt. Naast me ligt al een strip met zware pijnstillers klaar, om de klap op te vangen. En of ik vanavond op de fiets zit, heb mijn twijfels. Met een gevoelige mond hobbelen over mooie boerenweggetjes lijkt mij niet echt super.