schuttingbier

Einde zomer, begin herfst. Als Schuttingbrouwer moet je vooruit denken. Niet aan de zon, maar aan bladeren die van bomen vallen en gezellige avonden binnen, voor een knapperend haardvuur. En dus zijn de najaarsbiertjes, Schutting3pel en Zuiderbuurs Bruin, vanavond op fles gegaan. Een weekje in de warmte en dan de kelder in.

Proost!

nat

Bij de nazit van de Ut van de Lut allemaal stoere verhalen over het fietsen op de zondagmorgen. Iedereen zou komen, ondanks de kilometers zaterdag gereden, de wilde klimtijdrit op de Holterberg en de zware nazit. En dus vanmorgen op tijd het nest uit, in de fietskleding en naar de permanence. Daar stapt Buurman Krattenstapelaar net uit de auto om de koffie aan te zetten. Even later komt ook DiStefano binnen, om de vissen te voeren. Verder geen fietser te zien,. Lekker. En dus uiteindelijk maar een klein tochtje van 17,5 kilometer gedaan. Totdat het water in de schoenen sopte en er niets meer droog was aan mijn lijf. Wel lekker en mooi, al was het kort...

langs het kanaal

Uiteindelijk merk ik dat de route richting de grens gaat. Langs het kanaal. Ben vertrokken met de bedoeling om lekker te fietsen en heb geen route in mijn hoofd. Spontaan links en rechts en niet te snel terug, dat is het enige plan. 

Een mooi plan, want al snel rij ik over zandpaden, bospaden en heb geen idee waar ik ben. Totdat ik bij het kanaal uit kom. Links weiger ik, ik heb mijn eerste vakantiedag en wil niet in Beschuitstad komen. Dan maar de andere kant, richting Noordhoorn. Stevig doorfietsen over het smalle fietspad en dan ben ik ook mooi op tijd voor een lunch daar. 

Ik vlieg het stadje binnen en al snel heb ik een Self Back gevonden. Koffie voor 80 cent en voor pakweg 2 euro aan zoete baksels, geen slechte plek. Rustig drink ik de koffie met uitzicht op mijn fiets en ga dan verder. Opnieuw een stukje langs het kanaal maar dan al snel links, Deankaamp in. Alsmaar rechtdoor tot de afslag Tankberg. Daar even een klimmetje en dan via een omweg naar huis. 

 In Textielstad parkeer ik mijn fiets even voor de deur bij @edstep en Buurman Krattenstapelaar, een vaste grap, die ook wel eens midden in een woonkamer eindigt. Uiteindelijk bijna 90 kilometer gereden, heerlijk!   

En oh ja, dat alles in het shirt van Veloist.com. Because the world is better on a bike!

frustrerend

Het is eigenlijk niet te geloven anno 2010, een rechtbank die het probleem heeft dat een simpel dvd-tje van een politieverhoor niet in de zaal is af te spelen op een computer. Op de mijne wel, maar die ga ik niet afstaan. Vervelende is dat er op deze manier vertraging ontstaat. Zeker als, wanneer de opnamen eindelijk, na bemoeienissen van twee IT medewerkers en vervanging van zeker drie laptops, het gevolg hebben dat de rechtbank besluit de video-opnamen achter gesloten deuren te bekijken.

Daar zit je dan als pers. In kamer 007, de perskamer. Wachten tot de opnamen, waar je alle verslagen inmiddels in geuren en kleuren hebt horen voorlezen, bekeken zijn. Bijna twee uur lang. Niets te doen. Een berichtje in het voren te tikken, koffie drinken, wat ouwehoeren, een beetje twitteren, agente Krullenkopje pesten met haar badhair-day. Hangen dus, ouderwets rondhangen. 

Totdat duidelijk wordt dat er ook nog gelunched moet worden door de rechters. Ondertussen komt mijn afspraak bij de tandarts dichterbij en ik ontsnap en ruil de ene wachtkamer in voor de andere. Al hoor ik in de laatste de boor van de tandarts gillen. Ondertussen zit Krien in zaal D voor het vervolg van de zitting. Acht jaar wordt uiteindelijk de eis. Mooi, lekker lang opsluiten zo'n idioot. 

stoom

Als zijn cliënt, tijdens een strenge doordringende ondervraging van rechter Stoofvlees en rechter Bordenzijnnogleeg, steeds vaster blijft volharden in een uiterst sloom "weet niet" is het gedaan met de rust van Pleitmevrij. Vanuit het persbankje in zaal D is te zien hoe hij steeds roder en roder wordt totdat de stoom letterlijk uit de oren dampt. Dan vraagt hij om een schorsing voor overleg en trekt de jongeman aan zijn oren de zaak uit. 

Ik volg iets later als blijkt dat de zaal leeg moet en wordt buiten aangesproken door advocate Vonder Trout. Deze blondine heeft zojuist een stomende PMV langs zien rennen met in zijn rechterhand het oor van een verschrikt kijkende cliënt en de tranen van het lachen stromen uit haar ogen.

Even later komen de twee terug. Voorop een woest kijkende toga gevolgd door een timide verdachte. In de zaal geeft die plots aan "bang te zijn". 

Het is eigenlijk het mooiste moment van de hele dag in zaal D. Voor mij is het de zoveelste keer dat de zaak van de schietpartij in de Industriestadse binnenstad langskomt. Ik heb al zoveel verslagen gemaakt dat ik pas aan het einde van de middag, na het schrijven van een tweetal fietsblogjes, inspiratie heb voor een aardig bericht. 

Ik ben dan ook blij dat ik van de OvJ alvast een requisitoir krijg zodat ik niet nog eens een keer hoef mee te pennen. De spanning zit er ook pas morgen aan te komen. Ik ga het deels, samen met Krien die voor tv op pad gaat,  meemaken. 

Totdat ik naar de tandarts moet, tijdens de lunch breekt mijn kroon, bij het eten van een volkoren boterhammetje ,af. Het levert wel een grappig gesprekje met de assistente van de tandarts als ik binnen een halve minuut, bijna nog met volle mond, bel. Ervan uit gaande dat het ergens tijdens de feestdagen of langer geleden gebeurde is ze uitermate verrast als ik haar duidelijk maak dat het ding nog geen 30 seconden geleden afbrak. We'll see.

blogstilte

Het is even heel stil op Harmjobinhetwild. Dat klopt, Harm Job is namelijk daadwerkelijk in het wild, Twitterritten rijden, jazzfestivals bezoeken, paardenconcoursen verslaan, kluptochten rijden, gele truien in ontvangst nemen, verjaardagen vieren, de tijd om daarover te bloggen ontbreekt. Geen getreur, via Twitter zijn alle avonturen te volgen en is er zlefs ruimte om te communiceren. Niet langer treuzelen op deze pagina dus, maar snel door naar Twitter! Foto's zijn hier te bekijken

zon!

Eindelijk weer zon en warmte! Zou het dan echt lente worden? Zo vlak voor onze zomervakantie?

kratje

Hij is er maar druk mee, onze Kratje. Dag in, dag uit een kratje bier halen bij de goedkope supermarkt om de hoek. De komende dagen zal hij er drukker mee worden, feestdagen is winkel dicht. Ik verwacht Kratje dan over een half uurtje weer in de straat en morgen ook twee keer.

Mr. T-Rex heeft eindelijk weer een echte auto. Veertien hele kilometers staan er op de teller, maar dat gaat niet lang meer duren. Straks gaan we even de grens over, BBQ-vlees halen. Dat zijn toch weer zeker 20 kilometertjes. Komt het Twents Schuttingklooster weer een beetje fatsoenlijk voor de dag.

De Ut van de Lut

Na de wielerklassiekers als de De Ronde van Vlaanderen, Luik-Bastenaken-Luik en Parijs-Roubaix is het tijd voor de jaarlijkse Twentse voorjaarklassieker, de Ut van de Lut!

Zaterdag 29 mei 2010 zal de 20e versie van deze wielerklassieker van het Onderwijs Sport Verenigend Verband Enschede (O.S.V.V.E.) verreden worden. De klassieker is geschikt voor iedere enthousiaste fietsliefhebber op race-, sport-, of stadsfiets. In een gezellige sfeer over landelijke wegen door de fraaie natuur van ons mooie Twente en het naastgelegen Duitsland.

De Ut van de Lut zal verreden worden in een drietal afstanden. Met plusminus 115 kilometer is de Grote Ut een echte uitdaging voor de echte fietsliefhebber. De iets kortere medium-Ut van 75 is natuurlijk net zo mooi en uitdagend. De 40 kilometer lange mini-Ut is zeer geschikt voor de enthousiaste maar misschien iets minder getrainde fietsliefhebber.

Het vertrek van de drie Ut van de Lut-tochten is vanaf onze vaste permanence Het Schip aan de Groot Bruninkstraat 9 te Enschede.

Vertrektijden: 115 km 10.00u, 75 km 10.30u, 40 km 11.00u

Het inschrijfgeld is € 3,50, dit is inclusief een consumptie en een herinnering.

Route-informatie:

De route is niet gepijld. De afstanden van 115 en 75 km worden gereden in groepen met voorrijders, die per groep verschillende richtsnelheden aanhouden. Bij de 40 km wordt met een routebeschrijving gewerkt.

De klassieker wordt verreden onder auspiciën van de AOb, www.aob.nl

Na afloop is er genoeg gelegenheid tot evalueren!

Voor meer informatie:

Henk Takens: htakens@aob.nl

Wouter Assink wouter.assink@gmail.com

Gerrit Meere: gmeere@tiscali.nl

Onderwijs Sport Verenigd Verband Enschede

scooterkast

...

zwart gat

Er zijn wel overeenkomsten te zien. Beide mannen verklaren over zwarte gaten in hun geheugen en beide zijn ook stereotypen van de vieze man. In beide gevallen klopt dat ook, de ene vergrijpt zich aan kleine kindjes, vermoordt er zelfs één, de ander sluipt een kerk binnen, vergrijpt zich aan een arm kristelijk meiske, waarna ze samen in gebed gaan. 

Het is de oogst van een dagje rechtbanken. De zaak Geert B., noemen hem maar bij naam, is de meest in het oog springende natuurlijk. Twaalf jaar cel en tbs met dwangverpleging voor de doodslag, bijna twintig jaar geleden,op de achtjarige Semiha in Koekstad en een nieuwe reeks zedendelicten in onze omgeving. Een DNA onderzoek linkte Geert B., met een trefzekerheid van één op een miljard, aan de dood van het meisje. 

Een zelfde soort van DNA onderzoek wijst uit dat de kerkverkrachter in 1988 in het westen van het land ook al eens toesloeg. Zijn "zwarte gat" in zijn geheugen lijkt overigens pas later ingegeven te zijn. Eerst legt hij een schone bekentenis af, inclusief alle details. Vooral het rapport van de psycholoog die de man onderzocht is schokkend.

Niet om de inhoud, maar om het advies. Ondanks een waslijst aan stoornissen, eerdere veroordelingen, een totaal gebrek aan motivatie en grote kans op herhaling, het advies om de man in het kader van een voorwaardelijke straf te behandelen. Ergo, doet hij het niet, wordt zijn voorwaardelijke straf omgezet en komt hij na afloop onbehandeld weer op straat. Keer op keer weer verbazing om zulke rapporten die natuurlijk op deze manier niet meer dan een vrijbrief zijn.

De officier van justitie steekt daar een stokje voor met een verzoek om uitgebreidere rapportage, hij geeft aan een tbs eis in gedachten te hebben. Niets anders verwacht. De rechtbank gaat met hem mee en besluit de zaak aan te houden. Terecht.

In bed

Een prachtig lief liedje en mooi videoclipje. Kijk zelf maar.

op de zevende....

"a room with a view...."

loerders

Ons romantische etentje wordt ruw verstoord door een loerder. Een echte, ouderwetse ongegeneerde naarbinnenloerder. Het is blogcriticus, jazzfanaat, boekenruiker en levensgenieter Jeroen die even polshoogte komt nemen samen met zijn bevallige echtgenote Diana. Een snelle blik op ons bord, een kort verslag van de ramp opera Wake en dan is het illustere duo weer uit het zicht verdwenen en genieten wij weer verder van ons prachtige maal, zestien jaar, dat moet je wel even goed vieren...

Nieuwe vuilniszak en invalidenparkeerplaatsen

Deze docu, over het prachtige landgoed Twikkel, wil ik u niet onthouden. Kroegbaas @Kroonprins als presentator Jerry Wally voert ons langs prachtige plekjes en merkt en passant op dat niet alles even vast zit als lijkt. Een aanrader!

hupje

Hij heeft het bijpassende hupje. Bij zijn alpinopet. Hij draagt het platte hoofddeksel dan ook met zwier en een blik in de ogen die zegt "kijk mij eens, ik heb een alpinopet op".

post!

Post van mijn broertje uit Grachtengordelstad. Een prachtig wielershirt voor de collectie en een mooie wielerpet. Zuiderbuurs spul, hij werkt tenslotte op Zuiderbuurs grondgebied midden in onze hoofdstad. Wielerliefde alom.

Broer, wow, bedankt!

winnaars

Het zijn broer en zus, duidelijk te zien. Beiden kunnen niet afblijven van de wielershirtcollectie en bestijgen bij het passen ook nog eens het podium om de lauwerkrans in ontvangst te nemen. De komende tijd hou ik mijn favoriete shirtjes goed in de gaten. Voordat ik het weet fietst er plots eentje naast me...

herdenken

15:34:40/15:35:46 uur....

dauwtrapt

...

blubber

De tocht van d'Oale Fietse is woensdagavond spectaculair. Niet alleen regent het bijna de hele tijd, de gekozen route is ook bijzonder. Na het beklimmen van een mooi bergje gaan we veldrijden. Braaf volgen we de aanwijzingen van Buurman Krattenstapelaar op en belanden op bijzondere plekken. Op de de oude luchtmachtbasis zitten de bordjes Eigen Weg op het verkeerde hek, vertellen we ook de protesterende mevrouw op wiens gebied, een voormalige openbare weg, we een paar meter rijden. Even later ploeteren we door een weiland vol blubber. Buurman K. kende een kortere route en natuurlijk hadden we beter moeten weten. Ach, de fietsen zijn weer schoon en de spierpijn van het lachen trekt ook wel weer weg.

10 jaar geleden

Vandaag staat in het teken van tien jaar. De grote knal, tien jaar geleden. Ik ga niet opnieuw beschrijven wat ik die dag meemaakt, dat heb ik vijf jaar geleden al uitgebreid gedaan. Natuurlijk blijft het altijd een deel van me, de beelden blijven op mijn netvlies geëtst, ik ben trots dat mijn omroep nieuwe ontdekkingen heeft gedaan die leiden naar een nieuw onderzoek en wil ook graag weten wat het ware verhaal is. 

Ik kom regelmatig terug op de plek waar ik bijna dood ging, het is de plek waar de Krattenstapelaars hun kasteel hebben opgetrokken. Ik ben trots op hoe de wijk weer is opgebouwd, ik kom er graag en als ik er doorheen fiets, zoals gisteravond, besef ik me dat ik er wel klaar mee ben. Het ligt achter me. De toekomst roept.

de koe

Vijf euro, dat is wat er in de Koe moet. Werkloon voor de reparatie van mijn defecte freewheel. Afgelopen weekend brak het defect mij bijna op tijdens de laatste kilometers na de finish. Krak, krak, oversla, krak, dat deed het aandrijfwerk na 150 km plots. Mijn angst dat het een dure reparatie aan de trapas zou worden werd binnen 2 seconden weggenomen door mecanicien Vakbondshenk. 

Wat gerommel in bakjes levert een gebruikt maar gaaf exemplaar op dat niet veel later, inclusief nieuwe kogellagers, het versleten ding vervangt.Een lading vet erbij, wat gerommel met een nieuwe as en de Rode Stier is als nieuw. Met een kop koffie en een afspraak voor een complete revisie volgende maand (op tijd voor het NK) op zak fiets ik smooth naar huis. Leve de man van de AOB!

hiephiephiep

 

deze blog uit 2008 is opnieuw geplaatst nadat onderstaande melding werd ontvangen

Blogger is aangemeld, volgens de voorwaarden van de Digital Millennium Copyright Act (DMCA), dat bepaalde inhoud in uw blog is inbreuk zou hebben gepleegd op de auteursrechten van anderen. Als gevolg daarvan hebben we opnieuw de post (s) op "ontwerp"-status. (Als we dit niet zou doen, dan zouden we worden onderworpen aan een vordering van schending van het auteursrecht, ongeacht de gegrondheid ervan. De URL (s) van het beweerdelijk inbreukmakende post (s) kan gevonden worden op het einde van dit bericht.) Dit betekent uw post - en eventuele afbeeldingen, links of andere inhoud - is niet verdwenen. U mag het bericht te bewerken om de overtredende inhoud te verwijderen en opnieuw te publiceren, op welk punt de functie in kwestie opnieuw zal zichtbaar zijn voor uw lezers.

Een beetje achtergrond: de DMCA is een Amerikaanse auteurswet dat de richtlijnen voor online service provider aansprakelijkheid in geval van inbreuk op het auteursrecht bepaalt. Als u denkt dat u de rechten om de inhoud aan de orde hier te plaatsen, kunt u een tegenvordering in te stellen. Voor meer informatie over ons DMCA-beleid, met inbegrip van hoe te om een counter-claim in te dienen, zie http://www.google.com/dmca.html.

Het bericht dat we hebben ontvangen, met alle persoonlijke gegevens zijn verwijderd, zal online worden geplaatst door een service genaamd Chilling Effects op http://www.chillingeffects.org. Wij doen dit in overeenstemming met de Digital Millennium Copyright Act (DMCA). U kunt zoeken naar de DMCA-melding in verband met het verwijderen van uw inhoud door naar de Chilling Effects zoekpagina op http://www.chillingeffects.org/search.cgi, en het invoeren van de URL van de blog post die werd verwijderd. Als het is onder onze aandacht gebracht dat u opnieuw de post te hebben zonder het verwijderen van de inhoud / verbinding in kwestie, dan zullen wij verwijderen uw post en tel het als een inbreuk op uw account. Herhaalde overtredingen op onze Algemene Voorwaarden van de Dienst kan resulteren in een verdere corrigerende maatregelen worden genomen tegen uw Blogger-account, inclusief het verwijderen van je blog en / of beëindiging van uw account. Indien u juridische vragen hebt over deze kennisgeving, behoudt u uw eigen juridisch adviseur.

Met vriendelijke groet,

De Blogger-team

Betrokken URL's:

http://harmjobinhetwild.blogspot.com/2008/02/hiephiephiep.html

Onze Kunniggin werd gisteren zeventig. Nou ben ik niet heel erg oranjegezind, maar het was een goede gelegenheid om weer eens de kroeg in te duiken. Even de hoofden laten zien, een glaasje drinken en dan vroeg naar bed.

En vroeg werd het. Niet omdat het een spetterend feest was. Integendeel, JEP-chef met maat, een omgebouwde vent, enige leden van de Bond, twee Overzeesche Inwooners met live muziek en een paar nietsvermoedende studentjes, meer gasten waren er niet.


Hoe het dan in een steeds leger wordende kroeg alsnog bijna half drie kon worden weet ik niet. Wel weet ik dat Krien haar oogjes na drie glaasjes wijn glommen van plezier. En haar discussie met oud-collega Danniet levendig was. Toch maar weer eens vaker de kroeg in...



De liedjes behorende bij deze blog zijn n.a.v. dreigementen van de DMCA verwijderd..

Sporen in de sneeuw

In het donker klinkt het gegrom van een automotor met een hoog toerental. Op de spekgladde besneeuwde weg kiest de auto plots het luchtruim op een scherpe drempel. Een enorme klap volgt en de wagen komt tot stilstand tegen een hek en een lantaarnpaal. De portieren klappen open en drie mannen kruipen versuft naar buiten en kiezen het hazenpad, de chauffeur met moeite, zijn benen zin zichtbaar pijnlijk.
“Onzin” zegt de man bijna vijf maanden later in zaal D. Tegenover hem zit rechter Ikhebeengroterekenmachine. Deze rechter heeft zojuist van de zere benenman alias Maik de Veelpleger, het verwijt naar zijn hoofd geslingerd dat hij vooringenomen is. “Onzin, ik heb die jongens voor het laatst gezien toen ze weg gingen en ze de weg nog gewezen, daarna deed ik andere dingen”.
Maik de Veelpleger, vanaf hier door het verhaal gaande als MdV, ziet de bui namelijk al hangen. Ontvlucht uit de ISD-maatregel nu verdacht van een gewelddadige carjacking bij een Textielstads verkeerslicht. Hij hoort de kassa van het Openbaar Ministerie al rinkelen, tsing, weer een paar jaar cel erbij.
Nee MdV blijft ontkennen. Net als Mr. Soulman, de hoofdverdachte in het verhaal. Ook al op de vlucht vanuit een justitieel behandelcentrum hangt hem de verdenking van maar liefst drie overvalpogingen op supermarkten en een cafetaria boven het hoofd. En dat in combinatie met de verdenking dat hij de man was die een onschuldige automobiliste een zilverkleurig pistool op het hoofd zette en haar beroofde van auto en goederen.
De auto die tien minuten later total loss gevonden wordt. Van de daders geen spoor. Of toch wel? Agenten volgen een duidelijk herkenbaar voetspoor in de sneeuw naar een woning waar, als ze voor de deur staan, de eigenaar van die schoenen net naar buiten komt lopen. Behalve een 100% match komt ook het signalement voor bijna 100% overeen. Lengte, postuur, gezichtsbeharing en kleding. Het is Mr. Soulman!
Mr. Soulman komt hier niet uit de buurt. Dat blijkt. Onderdeel van zijn ontkenning is een verhaal dat hij op zoek was naar een hotel in onze stad. “Ik heb er wel een stuk of vijf, zes bekeken, maar die waren te duur”. Hij is bij verschillende hotels binnen geweest om te informeren naar hun tarieven, “ook bij een vestiging van de bekende keten Van de Buizerd“. Laatstgenoemde keten heeft geen enkele vestiging in onze stad, alleen een bord dat aankondigt dat er een hotel gebouwd gaat worden. Knappe teletijdmachine heeft Mr. Soulman. 

Alle drie de heren ontkennen brutaal. Zo brutaal dat een van hen een niet te versmaden waarschuwing krijgt van de rechter. Meewerken met welke rapportage, ook dat willen ze niet, net als openheid geven over wat dan ook. De officier van justitie is duidelijk. Gewoon langdurig opsluiten, de heren carjackers voor 2 jaar, Mr. Soulman 5 jaar. Over twee weken laat de rechtbank weten wat het zal worden. Ik hoop minimaal op een conforme straf, maar in dit geval mag het ook best " ietsjes meer zijn". Tuig!

30-0

Ondanks een goedgevulde etensbak blijft KlaasKat een jager. En een goede. Zeker in deze tijd, dat de vogels onbevangen de tuin in vliegen, is zijn tijd. Vandaag dus een koolmeesje, arm ding...

Proloog

De proloog wordt verreden met 150000 toeschouwers rond het 8,4 kilometer lange parcours.Een feest, een haag van gejoel, bier en wietlucht, van 10.000 oranje petjes, roze shirts en caps, 16 kilometer reclamespandoek, schreeuwende souvenirverkopers, een lust voor alle zintuigen. Wie er wint zal de toeschouwers worst zijn, elke renners die de bocht om komt is een held, de een hoogstens iets meer dan de ander, maar alle 198 renners zijn het gewoon, punt.

real man go pink

Terwijl de renners nog moeten vertrekken rij ik zondagmorgen om half acht weg bij het Olympisch stadion voor de 150 kilometer lange tourversie.

Bradley

Op weg naar de roze trui racet Bradley Wiggins langs onze tribune. Eerste rang, met achter de tv zodat we, voordat hij de hoek om komt, weten dat hij inderdaad op weg is naar die bewust trui. Prachtig.

Pink

Echte mannen dragen roze...

Swoosh!

De stad ontwaakt zinderend van de spanning die van de beregende straten straalt. De verwachting van het onbekende, klaar voor het geratel van kettingen over tandwielen, de swoosh van carbon dat tot hoge snelheden wordt gedwongen door benen vol kabels spieren.

De opwinding bereikt een eerste hoogtepunt als de eerste teamwagens door de straten scheuren. Team Astana komt als eerste de straat doorracen. Twee duidelijk herkenbare teamwagens en een bus vol renners schieten de bocht om, uit zicht. Vandaag gaat het gebeuren! 

Dan dringt de swoosh door tot op de tweede verdieping. Swoosh, swoosh, swoosh. Een sprint naar het raam openbaart de eerste renner op verkenningspad. Daar komen ze! De camera begint te klikken en het geluid van de sluiter vermengt zich met dat van de banden op het asfalt.

De renners komen meerdere keren langs, soms op topsnelheid, andere keren gezellig kletsende met collega's van andere ploegen. In een nog erg stille stad zijn ze aanraakbaar en zie ik sommigen zelf lachen tegen de camera. Mooi.

Roze!

Gedurende de Giro 'dItalia kleurt deze site roze. Een eerbetoon aan de slaven van de weg, die zaterdag vertrekken voor een fantastische rit van duizenden kilometers. De proloog ga ik van dichtbij bekijken, na de start vanaf het Museumplein in Grachtengordelstad rijden gedurende een aantal uren wielrijders voor mijn neus langs. Zondag draag ik zelf mijn steentje bij met een 150 kilometer lange tocht. In het roze. Natuurlijk!

Alors on danse!

Alors on chante

Et puis seulement quand c’est fini, alors on danse.

Alors on danse

Et ben y en a encore 

(voor Krien)

sleeptoilet

Of het zo moet zijn. Er zit maar één winkel in deze straat, een winkel met bruids- en feestjurken. Hele lelijke, dat wel. Vinden de heren die de nieuwe ondergrondse containers aan het installeren zijn waarschijnlijk ook. Ze hebben precies deze winkel uitgekozen om hun mobiele sleeptoilet te stallen. Sta je in de winkel je jurk te passen, zie je buiten een bouwvakker van de pot komen.

blik

Op het eerste gezicht een doodnormaal blik. Toch is het een bijzonder blik. Zeker voor mijn moeder. Het is een blik dat in de familie kwam kort na de bevrijding. Er zaten biscuits in, "gewone droge biscuits, maar heerlijk, een traktatie!" aldus mijn moeder. Ze maakte als kind de hongerwinter mee en kan zich de smaak van tulpenbollen nog goed voor de geest halen, "vies weeïg zoet, brr".

Het verhaal komt naar boven als we samen zitten te kijken naar de dodenherdenking op de Dam. Er komen meer verhalen naar boven over het einde van de oorlog. Over Hoogovenkarretjes, karretjes gemaakt van buizen van de Hoogovens, gebruikt om hout mee te halen in het bos of plantsoen. "Dan gingen wij aan de rand van het bos sprokkelhout zoeken en waren de mannen in het bos stiekem bomen aan het zagen, dat was verboden".

Die dag, 5 mei 1945, was de spanning in de straat voelbaar. Met hun karretjes staan de buurtkinderen klaar om hout te halen, maar de ouders komen niet buiten. Dan komt het grote nieuws, de oorlog is voorbij! Hout wordt er die dag niet gehaald, wel takken met oranje besjes, om de huizen mee te versieren. Ook het verhaal over het Zweedse Wittebrood komt naar boven, "nog nooit zulk lekker brood gegeten". 

Best nuttig voor de overlevering, zo'n (bruut) verstoord televisie-avondje.

Witte schoenen

Fietsvriend Vakbondshenk, lang en breed pensionado maar nog altijd volop in het bondswerk, komt me achterop fietsen. "Weet je" begint hij, "ik zat vanmorgen in de trein met twee meisjes. De ene vertelde de andere dat haar broer witte schoenen had gekocht en dat hij nu opeens uit wil. Ach zegt het andere meisje, mijn broer koopt altijd witte schoenen...." Dan klopt hij mij nog eens op de schouders en fietst verder.

20.02

...

Overijssel's Mooiste!

Een sportief weekend. Qua sportkijkgedrag dan. Zaterdag is het tijd voor een klassieker in de wielerhistorie, de RvO. Fietsvriend GerritdeDijk heeft mij uitgenodigd om de hele dag mee te gaan als gast. Harm Job als V.I.P. het is wat. 

Deze Hele Belangrijke Persoon behandeling begint al met de parkeerkaart. " Toegelaten" staat er op en waar iedereen weggezonden wordt, gaan de hekken breed lachend voor ons open. net zo vriendelijk is de ontvangst met koffie en appelgebak. Binnen vijf minuten heb ik de hand van een burgemeester geschud en sta ik aan tafel met een aantal (fietsende) wethouders. Het ochtendprogramma bestaat uit een aantal interviews met oud-renners en een huldiging. 

Dan is het snel naar buiten, op het terrein voor het statige Parkgebouw schrijven de renners zich in. Niet alle renners zien we, de bussen staan klaar voor een rit door de provincie. In de bus een lunchpakket, alsof niemand nog wat gegeten heeft wordt er al gretig broodjes gehapt. ht is de bedoeling dat iedereen ook een ritje gaat maken in een gastenwagen. Een zenuwslopende overstap zal blijken en dan wil je geen tas met de lunch meer voorhanden hebben. 

Dan valt buiten ons blikveld het startschot en schieten de renners weg. In hun kielzog rijden we weg, de autobaan op. Ja, de autobaan, we gaan de renners voor zijn, om ze live langs te zien komen op locatie. Ondertussen staat de radio aan en vermaken oud-renners ons met praatjes via de microfoon. 

dan zijn we op de eerste stop, mooi op tijd om op een bekend plekje (fiets er zelf ook vaak) een fotoplek in te nemen. Dan komen de renners, kliklikliklklik klinkt het en het is weer rennen naar de bus. Op naar de volgende plek, waar het ritueel zich herhaalt.En nog een keer.

Op de Holterberg mag ik met GerritdeDijk in de gastenauto van de voorzitter van de ronde. Nog voor de kopgroep langskomt in de stromende regen zitten we al in de wagen. Als de kopgroep langs is gereden geeft de belangrijkste man van de ronde gas. We schieten weg en maken ons op voor een halsbrekende rit achter de kopgroep en later peloton aan. 

De chauffeur kent de route uit zijn hoofd, 25 jaar ervaring maken van hem een ervaren wielerrijder. Gassen, remmen, renners, motorrijders en ploegauto's die links en rechts langs komen schieten, over hobbels, met volle vaart scherpe bochten. Achterin probeer ik met de 300mm telelens vast te leggen wat er allemaal gebeurt. De camera blijft klikken en ik kom met een volle kaart thuis, het uitzoeken gaat nog wel wat tijd kosten. 

Met een rotgang scheuren we naar de finish. Daar worden we uit de auto gegooid, snel, want het achtervolgende peloton komt er aan, en rennen we naar de tribune. De beste plek en het beste uitzicht, dat is het leven van een Hele Belangrijke Persoon. Winnaar Job Vissers schiet vlak voor mijn neus over de finish en even later is ook de huldiging op een paar meter afstand. 

De bekers uitgedeeld is het tijd voor het buffet. Ja het leven van een Hele Belangrijke Persoon gaat over rozen. We schuiven aan bij de Rondemiss, die ons opbiecht dat ze haar gesponsorde sjerp straks gewoon weer moet inleveren. Alleen het boeketje bloemen mag ze meenemen en dat doet ze graag, ze wil graag haar kamer in dezelfde kleuren schilderen en het is een mooi voorbeeld.

Ik ben blij dat ik deze kleuren niet in mijn kamer hoef, waag nog wel een poging om het boeket te scoren voor de prijzenkast in het Kluphuis, maar dat is een helaas. Dan is het feest over, het buffet is leeg en het handenschudden is begonnen. Aan alles komt een eind. Ook aan het leven van een Hele Belangrijke Persoon. 

Thanks Gerrit!

olé olé!

Kan een nietvoetballiefhebber 10 uur feesten? Ja dat kan. Spierpijn in de benen, een schorre keel, doodmoe maar wat een prachtig feest! De plaatselijke FC wordt landskampioen en in het café gooit een enorme sukkel een rookbom. Paniek breekt, voornamelijk bij het personeel, uit. Het resultaat is een dichtedeurenbeleid. Op goed geluk, bij het zien van een bekend gezicht, kom je nog binnen, iets dat uiteindelijk lukt.

De Oude Markt is afgeladen vol, een gekkenhuis vol uitzinnige fans, zeker als de 2-0 wordt gescoord (het doelpunt dat ik in een donker vies en goor wc-gangetje van het poolcentrum mis). Met zoveel mensen is het opvallend genoeg ook echt feest. Onvertogen woorden vallen er niet, bezoekers die zich dreigen te gaan misdragen worden direct aangesproken door andere feestvierders en stoppen meteen met wangedrag.

Het is zelfs geen enkel probleem om bij de patatmuur te komen. Het is ook geen probleem om de friet kwijt te raken, links en rechts graaien grijnzende handen in het bakje. Iedereen is gelukkig en vrolijk. Prachtig! Uiteindelijk zie ik kans om 10 uur lang te feesten, Kriene verslaat me zelfs, die komt pas na 12 uur feestvreugde thuis. Ik merk het niet eens meer, verkeer in dromenland. Daar voetbal ik de sterren van de hemel op mijn racefiets.

Eenmaal zullen wij kampioenen zijn!

De ronde

Het was prachtig vandaag... De Ronde van Overijssel.