Het is eigenlijk niet te geloven anno 2010, een rechtbank die het probleem heeft dat een simpel dvd-tje van een politieverhoor niet in de zaal is af te spelen op een computer. Op de mijne wel, maar die ga ik niet afstaan. Vervelende is dat er op deze manier vertraging ontstaat. Zeker als, wanneer de opnamen eindelijk, na bemoeienissen van twee IT medewerkers en vervanging van zeker drie laptops, het gevolg hebben dat de rechtbank besluit de video-opnamen achter gesloten deuren te bekijken.
Daar zit je dan als pers. In kamer 007, de perskamer. Wachten tot de opnamen, waar je alle verslagen inmiddels in geuren en kleuren hebt horen voorlezen, bekeken zijn. Bijna twee uur lang. Niets te doen. Een berichtje in het voren te tikken, koffie drinken, wat ouwehoeren, een beetje twitteren, agente Krullenkopje pesten met haar badhair-day. Hangen dus, ouderwets rondhangen.
Totdat duidelijk wordt dat er ook nog gelunched moet worden door de rechters. Ondertussen komt mijn afspraak bij de tandarts dichterbij en ik ontsnap en ruil de ene wachtkamer in voor de andere. Al hoor ik in de laatste de boor van de tandarts gillen. Ondertussen zit Krien in zaal D voor het vervolg van de zitting. Acht jaar wordt uiteindelijk de eis. Mooi, lekker lang opsluiten zo'n idioot.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten