Er zijn wel overeenkomsten te zien. Beide mannen verklaren over zwarte gaten in hun geheugen en beide zijn ook stereotypen van de vieze man. In beide gevallen klopt dat ook, de ene vergrijpt zich aan kleine kindjes, vermoordt er zelfs één, de ander sluipt een kerk binnen, vergrijpt zich aan een arm kristelijk meiske, waarna ze samen in gebed gaan.
Het is de oogst van een dagje rechtbanken. De zaak Geert B., noemen hem maar bij naam, is de meest in het oog springende natuurlijk. Twaalf jaar cel en tbs met dwangverpleging voor de doodslag, bijna twintig jaar geleden,op de achtjarige Semiha in Koekstad en een nieuwe reeks zedendelicten in onze omgeving. Een DNA onderzoek linkte Geert B., met een trefzekerheid van één op een miljard, aan de dood van het meisje.
Een zelfde soort van DNA onderzoek wijst uit dat de kerkverkrachter in 1988 in het westen van het land ook al eens toesloeg. Zijn "zwarte gat" in zijn geheugen lijkt overigens pas later ingegeven te zijn. Eerst legt hij een schone bekentenis af, inclusief alle details. Vooral het rapport van de psycholoog die de man onderzocht is schokkend.
Niet om de inhoud, maar om het advies. Ondanks een waslijst aan stoornissen, eerdere veroordelingen, een totaal gebrek aan motivatie en grote kans op herhaling, het advies om de man in het kader van een voorwaardelijke straf te behandelen. Ergo, doet hij het niet, wordt zijn voorwaardelijke straf omgezet en komt hij na afloop onbehandeld weer op straat. Keer op keer weer verbazing om zulke rapporten die natuurlijk op deze manier niet meer dan een vrijbrief zijn.
De officier van justitie steekt daar een stokje voor met een verzoek om uitgebreidere rapportage, hij geeft aan een tbs eis in gedachten te hebben. Niets anders verwacht. De rechtbank gaat met hem mee en besluit de zaak aan te houden. Terecht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten