No fun?

Een vooruitblik naar het aanstaande Pinkpop met een terugblik naar 2006...

vakantie!

Het is officieel, ik heb vakantie! De zon schijnt en buiten flitst het landschap voorbij als een film. Ik geniet. Nu alleen nog een mooie borrel om het te vieren!

tan

...

overval

"Voor mij was het een beetje moeilijk. Het was heel anders dan ik verwacht had, ik zat helemaal te trillen weet je". Aan het woord de 19 jarige verdachte uit het verre Grachtengordelstad. Samen met een vriend uit Crimetown overvalt hij afgelopen februari een juwelier in Provinciehoofdstad. Met een neppistool lopen de twee de winkel binnen waar twee meisjes aan het werk zijn. Ze moeten, onder de dreiging van het wapen, mee naar een kantoortje boven waar ze moeten knielen. Een van de winkelmeisjes is bezig met haar eerste werkdag en is net net twee uur in de winkel als de twee binnenkomen. Ze verhaalt de doodsangst die ze uitstaat als de twee de winkel leeg roven. Vooral de rust die ze uitstralen en opmerkingen "als ze iets uithalen dan blazen we ze weg" maken dat ze denkt het einde van de dag niet te gaan halen.
De 19 jarige tracht zijn aandeel te bagataliseren. Het is niet zijn idee, zijn mededader is degene die al weken aan zijn hoofd zeurt over de overval. Hij wist niets van een wapen, dat ziet hij pas een seconde voor de overval. "Maar het was geen wapen om mee te shooten weet je". Net als hij pas de avond ervoor, op het perron van het Crimetownse station, hoort van het plan en daar ook voor het eerst de tas met bivakmutsen, tie-wraps en tape ziet. Dat hij toch meegegaan is met zijn maat komt door de nacht vol drank, "wel vier flessen wodka". Daarnaast "dacht ik dat het toch niet door zou gaan".
Hij is vreselijk geschrokken van de overval, "toen ik de schrik op die gezichten van die meisjes zag weet je". Zich omgedraaid en weggelopen is hij niet. "Ik kon mijn vriend niet in de steek laten".
Dan onderbreekt de rechtbank de zaak. Er zijn beelden van de beveiligingscamera en die moeten bekeken worden. Het klaarzetten van een laptop die de beelden kan tonen duurt drie kwartier. De afdeling ICT hier is een toonbeeld van hoe het niet moet. Apparatuur is niet voorzien van de juiste programma's en tijdens het bekijken van de beelden gaat de computer uit.
Daarna vertelt het winkelmeisje wat de overval met haar heeft gedaan. Ze praat over de angst die ze heeft, sinds de overval voelt ze zich geen seconde meer veilig, "angst beheerst mijn leven". Haar werkgever heeft haar ontslagen omdat ze daardoor niet goed meer functioneerde en dat doet extra pijn. Tijdens de overval dacht ze maar één ding "schiet mij maar dood, dan is het voorbij".
"Zoals zij zegt, hetzelfde voelde ik ook tijdens de overval" zegt de overvaller daarna. Een van de rechters merkt op dat het meisje toch echt het slachtoffer is van zijn handelen. "U heeft het leven van iemand volledig in de vernieling geholpen, wat zou het met u doen als het uw moeder was die in de winkel stond en slachtoffer werd?" Veel spijt zegt de overvaller, heel veel spijt.
"Meneer komt met stip binnen" aldus de officier van justitie. "In één minuut en veertig seconden heeft meneer het leven van twee mensen voor altijd op de kop gezet. Voor een slechte grap die honderdeneen euro veertig opleverde?" Eenentwintig maanden waarvan zeven voorwaardelijk is de eis.
Het valt mij tegen.

thanks!

Mooi kenteken, BeDanKT!

snurk

Doe dan maar twee keer de Therm-a-Rest TrailPro. Aan de vooravond van een Pinkpopfestival en een fietsvakantie komen we er achter dat onze self inflating matrasjes ook self uitflatable zijn geworden. We dachten vorig jaar dat het wel eens kon liggen aan de nattigheid van onze vakantie, maar een droge test leverde na een nacht al twee lege matten op. No way dat we zo op vakantie gaan en dus was er vandaag een zoektocht naar een goede vervanger.
De keuze is beperkt vanwege het toegestane gewicht en omvang. En opnieuw een gelijk goedkoop exemplaar lijkt ons ook geen oplossing. De levensduur daarvan zal even lang zijn, kort dus. We komen uit bij de outdoorwinkel en moeten wel even slikken als het om de prijs gaat. Helaas is het niet anders, overmorgen zal de eerste overnachting op de matjes moeten plaatsvinden. Een beetje vooruit gaan we wel, 12 mm omhoog namelijk. Belangrijke milimeters als je op een harde grond slaapt na een lange fietstocht. Daarnaast krijgen we de twee pakjes Hartkeks gratis mee. Maar of je dat nou een enorme korting kan noemen?

dansje

Twintig minuten wachten op de trein. Dan maak ik wel een filmpje...

tsja

Tsja, toen liep alles anders dan verwacht. Na een tea break blijft het hof lang weg en komt terug met een lijst van onderzoekswensen. De zaak wordt aangehouden en we kunnen naar huis. Een hele dag kwijt voor niets. Pleitmevrij heeft het hof de schrik aangejaagd met zijn 40 pagina's, heb ik zo het vermoeden en de raadsheren en dames hebben wel wat beters te doen. Ik niet, ik zit hier speciaal voor het vuurwerk. Tot nu toe is er weinig nieuws te beluisteren geweest.
De, door Buuf#13 zo verafschuwde, plassen bloed heb ik al vaker zien langskomen en de ontkenning van de Oostblokkistaanse verdachte ken ik ook wel. Net als de verhalen over wegdrukbare lijkvlekken en de invloed van omgevingstemperatuur op de lijkstijfheid.
Nee ik ben benieuwd naar het vuurwerk dat Pleitmevrij in petto heeft. En de eis, zal het 15 jaar zijn of 12? Ik gok op 15. Nu heb ik niks. Hoogstens dat ik op tijd klaar ben, maar ja, dat gaat weer verloren als we met PMV en zijn kantoorgenote Laatmijtochrijden (we proberen ff wat) even bij Dudok een korte eenglazige nazit doen.
De terugweg wordt, ondanks een volledig alcoholvrije bestuurder, een hele lange. Zowel de aanwijzingen van de Zuiderbuurse dame op de navigatiemachine als de aanwijzingen van de routedeskundigen negeert hij, zodat we een mooie rit maken door het prachtige Torenstad. Uiteindelijk belanden we wel in Twickeldorp en mag ik even mezelf vermaken met het wachten op de trein naar huis.
Hoe dat ging zie je later nog hier.

pauze

En zo is het dan pauze in het gerechtshof van Brugteverstad. Ik ben er op tijd binnen gekomen, met de nodige omzwervingen. In Torenstad willen zoveel reizigers met de sneltrein mee dat ik rechtsomkeert maak en een perron verder in de Sprinter stap. Dan maar op Brugteverstad Dukendurg uitstappen, ik weet van vroeger nog, de weg goed in de stad en ik fiets wel binnendoor. Met een glimlach op het gezicht natuurlijk.
Via de nodige balies kom ik in bezit van een pasje om de perstribune op te komen en een aanbod om mij naar die tribune te later begeleiden door een medewerkster van de afdeling communicatie. Het laatste sla ik af, ik weet de weg. tot mijn grote geluk is er ook een stroomvoorziening aanwezig.
Advocaatje Pleitmevrij is met bijna het hele kantoor uitgerukt om de Oostblokkistaanse verdachte te verdedigen. De verdachte ondertussen blijft, op een enkel klein feitje, bij hetzelfde verhaal als vorig jaar in Beschuitstad. Een medisch deskundige heeft heel veel tijd nodig om te concluderen dat het tijdstip van de dood van de schoonmaker
niet goed vast te stellen is. Het vuurwerk vandaag moet komen van Pleitmevrij. Veertig pagina's pleitnotitie heeft hij. Ik ben benieuwd.
Bovenstaande foto's zijn van de prachtig saaie perskamer waar ik nu zit. Inspirerende omgeving om een boeiend artikel te schrijven...

rennen

Mijn Strida gaat op ooghoogte recht vooruit en ik baan me een weg naar buiten. Ik ben op weg naar Brugteverstad voor het hoger beroep in de Textielstadse schoolschoonmakermoord als ik op station Industriestad opeens hoor dat de duurdere route via Koekstad een half uur vertraging oploopt vanwege noodweer elders. Ik giet mijn koffie terug in de kan, graai alles bij elkaar en ren naar buiten. Net op tijd kan ik de toiletloze boemel naar Torenstad halen. Pffft. Nu hopen dat de aansluiting daar wel goed gaat.

kanton

Twee locaties vandaag. De eerste levert uiteindelijk geen bericht op, maar is wel mijn eerste kennismaking met het Textielstadse kantongerecht. Wat een prachtig pand! De stoelen in de zittingszaal zitten vele malen beter dan die in Beschuitstad, alleen de persplek wordt ingenomen door de heren van de PaPo. Begrijpelijk, er zit nooit iemand van de pers hier.
Alleen vandaag, er staat een oud-burgemeester terecht wegens het veroorzaken van gevaar op de weg waardoor een ongeval ontstond. Uiteindelijk maken we er geen bericht van, het nieuws is te klein. Ik vind het goed.
De middag breng ik ouderwets door in Beschuitsstad. De voormalige penningmeester van een Gristelijke onderwijsklup heeft ruim 40.000 euro achterover gedrukt. De voormalige basisschool-directeur en kerkbestuurder heeft een gokverslaving. Hij komt alleen niet opdagen voor de rechter omdat hij zich schaamt. Rechter Spellingvrouw is er niet echt blij mee en steekt haar teleurstelling niet onder stoelen of banken.
Aanvullend neem ik een soortgelijke zaak mee, zei het op wat kleinere schaal. Een barmedewerker van een tafeltennisvereniging steekt 2300 euro barwinst in eigen zak. Een klap in het gezicht van de kleine en laagdrempelige vereniging. Het is bijna het hele kapitaal van de klup. Ook deze verdachte komt niet opdagen, hij heeft waarschijnlijk slechte herinneringen aan de val waar het bestuur hem in liet lopen. Onder leiding van de voorzitter, een medewerken van de Fiod, zetten ze een slimme val, posten na sluitingstijd en betrappen de barman op heterdaad! Hun "file" kan zo het dossier in zonder enige politiebemoeienis, het bewijs is rond.

Zoek de verschillen

Veel verschil zit er niet tussen de zondagmiddag en avond. Ja. 's middags wordt er cola gedronken en gegeten van de BBQ, terwijl er 's avonds een lekkere Big Chouffe wordt leeggedronken en niemand meer trek heeft om iets te eten. Verder zijn het allemaal een stel kinderen. De jongsten komen moeder- en vaderdag vieren, de ander viert zijn 35ste verjaardag.

los prisoneros

Tour de France voor gevangenen

PARIJS (ANP/RTR) - Ontsnappingen zijn niet toegestaan, maar verder wordt de
eerste Tour de France voor gevangenen vergelijkbaar met de jaarlijkse
wedstrijd voor 'gewone' wielrenners. De autoriteiten maakten maandag bekend
dat vanaf 4 juni bijna tweehonderd gedetineerden 2300 kilometer door
Frankrijk gaan rijden.
De gevangenen moeten echter bij elkaar blijven. Begeleid door
124 bewakers en sportinstructeurs moeten vluchtpogingen worden voorkomen. De
Tour de France is dan ook vooral bedoeld om waarden als samenwerking,
zelfvertrouwen en inzet te stimuleren.

solar

De idelae gadget voor de moderne mens die op een primitieve reis gaat. Geen electra, maar wel de bijbehorende apparaten. Daarom gaan we dit jaar op zonne-energie. En het werkt perfect!
Let the sun shine!

running like the devil

Torenstad

Vlak voor Torenstad wordt het wel heel erg donker aan de hemel. Ik heb net 15 km als een gek gefietst om de bui achter me voor te blijven maar er zijn er blijkbaar meer. Ik fiets langs de manege van Dallas en speur naar schuilplekken. Bel Buuv of ze thuis is en zit bij haar binnen als het buiten losbarst.


Ik moet even in Torenstad zijn na een ongerust SMSje uit Stokbroodkaasenwijnland. Mijn vader heeft zijn nieuwe GSM uitgezet, 3 keer de verkeerde pincode ingetoetst en nu heeft hij een pukcode nodig. De code ligt bij hun thuis in de computerkast en ik heb het al snel gevonden. Net zo snel krijg ik een bericht terug dat het gelukt is.


Mijn taak voldaan besluit ik om even rond te kijken wie er allemaal te vinden zijn. Nicovriend, de man met de mooiste fietsenwinkel van de stad (Kunst en Fietswerk), zet direct koffie en brengt me weer op de hoogte van de gebeurtenissen in de stad.


Dan fiets ik langzaam staduitwaarts en bel The Foxx, we zijn al vrienden sinds de zesde klas van de lagere school. Hij is thuis en zet ook koffie. Ik kan een extra stoot cafeïne goed gebruiken en zeg geen nee. Op zijn kleine TV bekijken we deze site, ik krijg een demonstratie Blu Ray (dat is mooi!), een stapel liga's en een stuk ontbijtkoek. The Foxx is een (kracht)sportmens en weet wat een sporter toekomt. Ik ben hem dankbaar want even later vlieg ik in een uur en vijftig minuten terug naar huis.
Honderdenvijfentwintig kilometer op de inmiddels weer van een batterijtje voorziene, teller en drie bliksembezoekjes verder. Super!

foto van de week

kruis

Krijtkruizen op de voordeur. Ooit was er heel veel om te doen, maar het is gewoon onschuldig kindervermaak. Alhoewel, onschuldig, er zitten nu wel vijf kraskruizen in de verf van de voordeur. toch minder leuk.

hemelvaart

Naar de hemel zijn we niet geweest. Dat doen we een andere keer wel. Met de Krattenstapelaars steken we wel de grens over. Op terrasjesjacht. Buurvrouw K en Krien hebben een iets andere invulling dan Buurman K en ik, maar het lukt om in Nieuwenburcht te komen op het terras waar d'Oale Fietse gisteren langsflitste. Onweer en regen zien we niet, wel van tijd tot tijd de zon. Krien en ik zijn wat optimistisch in korte broek, maar het mag de feestvreugde, inclusief de tuin van de Krattenstapelaars, drie terrasjes, een oud houten bruggetjes voor de hapjes en een heel fout grensrestaurant, niet drukken. Opnieuw een geslaagde hemelvaart.

fast forward

De woensdagavondrit van d'OF is een memorabele. Met z'n vieren fietsen we het asfalt aan flarden, zo hard gaat het. We zijn aan elkaar gewaagd en willen geen minuut onder doen voor de ander. Het gevolg, een explosieve rit, met rondvliegende zweetdruppels, en een tempo tussen de 37 en 42. Op wat binnendoorweggetjes, graffel, zand en versleten wegdek, gaat het minder hard, maar niet langzaam. Viaducten, mooie lange en steile aan de andere kant van de grens, vlieg ik op met een tellerstand tegen de 50 aan. Het begint zowaar een beetje op wielrennen te lijken.

hemelvaart

Het is heerlijk weer, de zon schijnt, de tuin bloeit en de beesten zijn blij. Bikkel eet weer en lijkt zich beter te voelen en Krien loopt van blijdschap te huppelen in de tuin. Kan het nog mooier?

en daar sta je dan, mond vol ...

Gespot bij de vuilniscontainer van een flatgebouw. Ik zou zeggen dat je toch zou moeten merken dat je iets verliest als je het vuilnis weg gooit. Of niet?

optimist

De zon breekt door en ik ben thuis. Het duurt niet lang voordat ik de korte broek aan heb. Heerlijk, vast een beetje voorbereiden op de vakantie. Vakantie? Ja!

regenboog

Die regenbui krijg ik toch wel onderweg en ik kom thuis met een natte kont. Het maakt niets uit, onderweg heb ik uitzicht op de prachtigste luchten en regenbogen. Ik doe mijn kasseienrondje en buig bij de brug van Twickeldorp linksaf. Ik voel me beresterk, maar kan het niet zien op mijn teller, die is nog steeds batterijloos. Feit is dat ik de plusminus 35 km in iets meer dan een uurtje rij. Heerlijk!

op de grens

De grens van een bui, precies boven de tuin. Mooi gezicht.

fluit

"Als je een filmpje maakt dan doe ik het niet". Marjoleintje van #15 komt evenlaten zien dat ze haar blokfluit heeft teruggevonden.

vrij

Even ziet het eruit dat het een hele lange dag gaat worden. Zes advocaten staan klaar om te pleiten in de hypotheekfraudestrafzaak. Ik verwacht vuurwerk, rookmachines en doorgeprikte zeepbellen, maar om eerlijk te zijn, het blijft een beetje achterwege. Er worden wat vergaande dingen in de richting gezegd van het Openbaar Misterie, maar het echte knalwerk zie en hoor ik niet langskomen. Nou ja, een opmerking van advocaat Hamersteen, dat de zaak hem deed denken aan het winnende songfestivalliedje "I believe in fairytales", maar dat nummer wilde onze presentator weer niet draaien na het lezen van het nieuwsbericht. Jammer.
Gelukkig vindt dat wel elders in de rechtbank plaats. Tijdens de pro forma behandeling van een doodslagzaak, ik ben even de verbouwde fraudezaal uitgesneakt, loop ik advocaat Kippenkontje tegen het geblokte lijf. Ik schiet hem direct aan en vraag hem of er nieuws is in de zaak. En dat is er! Want het slachtoffer is helemaal niet overleden aan tijdens een eventuele vechtpartij opgelopen verwondingen! Uit sectie is gebleken dat de man van zichzelf al druk bezig was om dood te gaan, longen en hart deden niet zoveel meer. De confrontatie met de cliënt van Kippenkontje heeft hierbij geen rol gespeeld.
Even later heb ik Kippenkontje voor mijn microfoon. Altijd een genot om een advocaat van dit kaliber te ondervragen. Als het klaar is en ik het geluidsfragment heb verzonden, er is tegenwoordig ook verbinding in Beschuitstad na de plaatsing van een nieuwe UMTS-mast, ren ik terug om nog het laatste deel van het pleidooi van Pleitmevrij mee te pikken. Het is nog kort en dan is de zaak voorbij. Ondertussen heeft Krien een persofficier weten te regelen en heb ik die voor de microfoon.
Dan mag ik eindelijk naar huis. Eindelijk vrij. De zon schijnt en ik ben uiterst tevreden.

deurkat

Hoe hij er op komt weet ik niet. Waarschijnlijk weet ons praktijkschoolkatje Oli4Kat het zelf ook niet. Hij valt er dan ook bijna af als ik een foto maak.

zonnig uitzicht

wat is het?

Een pracht gezicht tegen een langzaam duisterende hemel, maar wat is het?

zon onder

De zon zakt al aardig aan de kim als ik op de Red Bull spring. Na een hele dag in de rechtbank en een bord pasta is het tijd om even de kop leeg te maken. Het lukt, ik maak een heerlijk rondje, zie onderweg hazen, konijnen en fazanten, ontmoet een compleet peloton mountainbikers op een smal paadje in de bocht en verlies het batterijtje van mijn teller. Het geeft niet, ik koop wel een nieuwe.
Morgen weer een lange dag in de rechtbank.

circus

Twee dagen gaat het zeker duren. De behandeling van de oude fraudezaak. Fraude met hypotheken, zucht. Valse werkgeversverklaringen wisselen elkaar af met financiële termen uit de wereld van het grote geld. De omvang van de zaak is zo groot dat zaal D van de Beschuitstadse rechtbank volledig op de kop is gezet om het hele circus een plaats te bieden. Het lijkt meer op een klaslokaal.
Twee brede rijen met bankjes, vijf/zes verdachten op een rij (verschil zit in een plek voor een BV die niet lichamelijk wordt ingenomen), erachter een gelijke rij voor de advocaten, een los bankje met een niet werkende microfoon voor de deels niet verschenen getuigen en daar achter weer een bankje voor de pers. Omdat ik de enige ben is er speciaal voor mij een losse stoel neergezet en een verlengsnoer uit de kast gehaald.
Het is een lastige zaak. Grotendeels niet interessant voor luisteraars, kijkers en lezers. Lastig ook om te plaatsen waar het steeds over gaat, ik heb geen dossier en geen kennis van de hypotheekwereld. Ik snap de achterliggende gedachte van de zaak.
Duidelijk is dat er van tijd tot tijd bijzondere dingen boven komen drijven. Zo komt uit de mond van de financial chief director van een internationale bank de opmerking dat banken prijzen van panden opdrijven door tijdens de veiling mee te bieden. Het gaat dan om panden die de maatschappijen zelf veilen omdat de eigenaren het niet meer kunnen betalen. Dat is lekker.
Ondertussen schenkt de parketpolitie met gulle hand bekers vol met vers kraanwater. Het gevolg is dat er druk heen en weer gelopen wordt naar het toilet. Zo blijven we nog een beetje bij.
Vandaag zou het OM met een eis moeten komen, morgen gaat de advocatuur aan de slag. En wat voor advocatuur. Landelijk bekende Indebonen en Hamersteen, maar ook de internationaal (www) bekende Pleitmevrij zullen dan met grof, fijnzinnig, ironisch, subtiel en ander geweld soep maken van het requisitoir van de officier.
Wordt vervolgd.

Ut van de Lut

Zaterdag scheen de zon, bleef het droog en fietsten we een echte Ut van de Lut!

goudvis

topaloff

Kadootje van matijn.nl, deze prachtige single. Ik zet 'm maar snel en dankbaar online, ik weet dat er inmiddels een belastend filmpje van mij bestaat.

Allo, Lola… C'est Lolo, ma Lola !
Allo, Lola… Non c'est pas Paolo !
C'est Lolo, là !
Ho la la, ma Lola, La vérité, la voilà…

never wak alown

...

eurovisie

Het is altijd te snel voorbij, gezellig, leuk en lekker. Een avondje met de Kaco's Eurovisie kijken, lijst erbij en commentaar leveren.

De winnaar kreeg van mij een mager zesje, met als opmerking "doet het niet voor mij". Deze wel:

1 - Russia (video)

2 - Israël (video)

3 - Duitsland (video)

4 - IJsland (video)

5 - Estland (video)

6 - Moldavië (video)

7 - Frankrijk (video)

8 - Portugal (video)

9 - Azerbeidjan (video)

10 - Roemenië (video)

tante post

Het gaat echt niet goed met de nationale brievenbestellersgarde. Niet alleen is deze week het hoofdpostkantoor gesloten, het wordt ook steeds lastiger om een brief te posten. In dit geval is zelfs de laatste lichting niet meer te achterhalen.

megazuig

Gespot op het Textielstadse station, een railstofzuiger! Had ik nog nooit gezien, maar ik begrijp het wel. Heb al vaak langs de rand van een perron gestaan, verbaasd over de meuk die mijn medereizigers weggooien terwijl overal op de perrons afvalbakken staan (in beeld een Bammesbak) en elke zitplaats in de trein een prullenbakje heeft. Maar ja, nu is er de railstofzuiger.

feestdag

Een dubbele feestdag vandaag. De Ut van de Lut, de feestelijke tocht van de zondagsklup en het 15 jarig bestaan van Krien en mij. Jaja, 15 jaar, reden voor een feestje. Vanavond, voor de songfestivalbuis...

Nerds

"Wat een stelletje nerds zijn we zo" klinkt het van achter het computerscherm. Direct gevolgd door "snif, da's grappig, snif, als je verkouden bent kun je niet eten en ademhalen tegelijk".
We zijn inderdaad een stelletje nerds, met een pizza erbij, ieder achter een laptop. Borrel erbij. Voor Krien een "echte" stevige en medicinale borrel, ze is snip en snip verkouden, zo erg dat ze zo ongeveer voor de eerste keer in haar leven ziek thuis is gebleven. En dus mag je best een keer achter de laptop een pizzaatje eten terwijl je een spelletje mahjong speelt.

eerste klasse

Een uitbreidende serie zwart/wit foto's van uitzichten uit een treinraam, gemaakt met de ingebouwde camera van de gsm. Nu met significant verbeterde kwaliteit!
Zie ook de PerronzichtFlickr

Ze is net een opstandige puber aldus de deskundigen. Het verschil is alleen dat ze bijna 20 is en terecht staat voor de bijzonder gewelddadige overval op haar eigen moeder. Tijdens de zitting komen de foto's even voorbij, de schoenafdruk van het verslaafde vriendje is nog op het, verder onherkenbaar bont en blauwe, gezicht van moeders te zien.
De Beschuitstadse zaak trok landelijke aandacht vanwege de functie van pa. Assistent-trainer bij de Beschuitstadse prof FC. Het is ook een schokkende zaak, los van het feit dat het slachtoffer de eigen moeder is, valt vooral het extreme geweld op. Ma moest zo snel mogelijk K.O. zodat ze Bianca *niet zou herkennen als ze in de ouderlijke woning spulletjes ging jatten. Drogensucht zeggen de Oosterburen zo mooi, er was geld nodig om de snuifroes voort te zetten.
Twee dagen eerder viel er al een ander slachtoffer, een oud-lerares van Bianca. Deze dame deed ook de deur los en ontving al snel een paar klappen en zag haar laptop onder de arm van haar belager het huis uit lopen. Zij kwam er genadig vanaf, de schrik in de benen en een zere elleboog.
Een opstandige puber, aldus de onderzoekers. Op jonge leeftijd al het huis uit na een lading van zelfveroorzaakte problemen, moeder van een kind op haar zeventiende. Een kind dat ze vanwege de Drogensucht weinig zal zien omdat het al snel bij haar weg wordt gehaald. Niets is haar schuld, iedereen heeft het gedaan en alles moet wijken voor haar behoeftes.
De conclusie is een jeugd-tbs, behandelen is beter dat simpelweg afstraffen, aldus officier van justitie Paardenstaart. Anders gaat het helemaal mis en komt het echt nooit meer goed. En alles via het jeugdstrafrecht, vanwege de geestelijke leeftijd. Misschien dat Bianca haar dochtertje dan nog eens te zien krijgt. Of dat er weer enig contact met haar ouders zou kunnen ontstaan. Dat laatste zal nog wel eens een hele zware dobber kunnen worden, de ouders hebben aangegeven dat ze Bianca nooit meer willen zien.
Over twee weken horen we wat de rechtbank met de zaak gaat doen. Of de vriend de geëiste 6 jaar aan zijn broek krijgt. Ook hij had een beetje moeite met het erkennen van zijn eigen fouten. Het was weer de maatschappij...

* naam verzonnen

kransjes

Ik ga wel harder de laatste tijd. Maar of dat alleen komt omdat ik wat zwaarder trapte vanwege een tweetal versleten tandwieltjes, dat durf ik niet te zeggen. In ieder geval zitten er weer twee glimmende kransjes op het achterwiel. Met dank aan klupmecanicien Vakbondshenk.

bye

Of ze de juiste richting naar huis aanwijzen weet ik niet. Zou wel handig zijn, want 't was nix. De dansende Romeinen waren nog beter. Nu moet ik eerlijk zijn, vanavond heb ik het grotendeels aan me voorbij laten gaan. Zaterdag staat het eigenlijke festival op de agenda en dat kijken we met de Kaco's met een stemformulier in de hand. Eén avond is de max die ik wat dit betreft kan trekken. Alleen de Toppers (what's in a name?) heb ik even gekeken. Het was al snel duidelijk, dit wordt een snelle thuisreis. Leeg, plat, drie keer niets.

eindelijk

Hij is eindelijk leeg, de grote pot met Stokbroodkaasenwijnlandse Cornichons. Lekkere kleine augurkjes, in tegenstelling tot de bommen hier in de winkels, niet zoetzuur, maar heerlijk fris en zuur. De Krattenstapelaars namen van een eerdere vakantie drie (!) grote potten mee. Nu heb ik er nog één staan. Kan ik daarna aan de diverse potjes Cornichons die ik later van andere vrienden en familie kreeg. En dat terwijl het bijna vakanie is...