De woensdagavondrit van d'OF is een memorabele. Met z'n vieren fietsen we het asfalt aan flarden, zo hard gaat het. We zijn aan elkaar gewaagd en willen geen minuut onder doen voor de ander. Het gevolg, een explosieve rit, met rondvliegende zweetdruppels, en een tempo tussen de 37 en 42. Op wat binnendoorweggetjes, graffel, zand en versleten wegdek, gaat het minder hard, maar niet langzaam. Viaducten, mooie lange en steile aan de andere kant van de grens, vlieg ik op met een tellerstand tegen de 50 aan. Het begint zowaar een beetje op wielrennen te lijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten