Torenstad

Vlak voor Torenstad wordt het wel heel erg donker aan de hemel. Ik heb net 15 km als een gek gefietst om de bui achter me voor te blijven maar er zijn er blijkbaar meer. Ik fiets langs de manege van Dallas en speur naar schuilplekken. Bel Buuv of ze thuis is en zit bij haar binnen als het buiten losbarst.


Ik moet even in Torenstad zijn na een ongerust SMSje uit Stokbroodkaasenwijnland. Mijn vader heeft zijn nieuwe GSM uitgezet, 3 keer de verkeerde pincode ingetoetst en nu heeft hij een pukcode nodig. De code ligt bij hun thuis in de computerkast en ik heb het al snel gevonden. Net zo snel krijg ik een bericht terug dat het gelukt is.


Mijn taak voldaan besluit ik om even rond te kijken wie er allemaal te vinden zijn. Nicovriend, de man met de mooiste fietsenwinkel van de stad (Kunst en Fietswerk), zet direct koffie en brengt me weer op de hoogte van de gebeurtenissen in de stad.


Dan fiets ik langzaam staduitwaarts en bel The Foxx, we zijn al vrienden sinds de zesde klas van de lagere school. Hij is thuis en zet ook koffie. Ik kan een extra stoot cafeïne goed gebruiken en zeg geen nee. Op zijn kleine TV bekijken we deze site, ik krijg een demonstratie Blu Ray (dat is mooi!), een stapel liga's en een stuk ontbijtkoek. The Foxx is een (kracht)sportmens en weet wat een sporter toekomt. Ik ben hem dankbaar want even later vlieg ik in een uur en vijftig minuten terug naar huis.
Honderdenvijfentwintig kilometer op de inmiddels weer van een batterijtje voorziene, teller en drie bliksembezoekjes verder. Super!