oranje boven

De baas van Krien was op het onzalige idee gekomen dat het maandag en dus een gewone werkdag is. En dus kon ze jammer genoeg vandaag niet mee naar de rommelmarkT. Gelukkig was Buurvrouw Krattenstapelaar nog nooit echt op de koninginnedagse "meukmarkt" geweest en wilde ze dat wel graag een keer. Ik hoefde dus niet alleen op pad, met alle risico op tassen vol onnodige troep als resultaat.

Uiteindelijk hebben we de nodige uren rondgelopen, moest ik wel wat kopen bij de kinderen van AnneKrien van 10, dronken we koffie met A-gnes en Baasje, aten een onbekend groene of gele kikkererwtenbroodje met groente en kwam ik thuis met een beschaafde hoeveelheid troep. Een paar dingetjes voor in het kluphuis en een heleboel kadootjes voor Krien. Want dat moet dan natuurlijk. Buurman K. is ook niet vergeten, maar waarom deze platenliefhebber niet blij was met de langspeelplaat "kinderen voor kinderen 2" begrijp ik niet.

mysterie

Deze stond vandaag plots voor de poort. Een mooie zware barkruk. Ik denk voor het kluphuis. Ik denk ook dat de anonieme donateur zich ook nog wel een keer laat zien. In ieder geval is er weer wat meer zitplek rond de bar.

doortrappen

Uiteindelijk zijn het zo'n zestig kilometers, op weg naar Duluth met zes man op de fiets. Veel meer fietsers zijn er niet, die zijn allemaal met vakantie. Het tempo is hoog, met ruim dertig vliegen we recht tegen de harde wind in. Een deel van de route ken ik, maar dan zijn we achter Duluth en duiken we de bergen in. Poasbarge, Wilmsbarge en de beroemde Tenkbarge. We nemen ook deze bergen met een stevig tempo en genieten uiteindelijk van het uitzicht op het kasteel van het Oosterbuurse BadSlotdorff in de verte. Het is druk op de bergen en de afdalingen zijn echt een kwestie van opletten. We eindigen niet op de vaste plek, maar vinden verkoeling in de tuin van EenvandeGerritten en later op ons eigen Kluphuisterras. Dan is het weer voorbij, de wekelijkse heldentocht op de fiets.

borrelavond

Uiteindelijk hebben we drie uur gehaald. 's Nachts wel te verstaan. Het was dan ook een vrolijke boel, de borrelavond in en om het kluphuis. Foei wat hebben wij gedronken en door elkaar ook. Tequila sunrise of zonder sunrise, rare flesjes uit Oosterburen, Baby Guinness en volgens mij nog meer. Heel plezierig allemaal, alhoewel uiteindelijk niet voor iedereen, maar dat is een ander verhaal. Ik heb zo'n vermoeden dat we dit nog wel een keer doen. Alleen voorlopig eventjes nog niet. Gewoon omdat...

slachtoffers

Opzienbarend nieuws, bij een brand in de Provinciehoofdstadse rechtbank zijn twee dodelijke slachtoffers gevallen! Het is nog niet bekend hoe de slachtoffers, een onbekend gebleven man en dito vrouw, om het leven zijn gekomen. Ernstige rookontwikkeling speelde vermoedelijk een rol. Te hulp geschoten brandweerlieden konden niets anders doen dan de stoffelijke resten afvoeren. Zij deden dat met gepaste eer.

Bron: Persbureau In 't wild

plakband

Even dacht ik bij het zien van deze trein dat het echte dieptepunt in de spoorweggeschiedenis bereikt was. Een kapotte trein repareren met gaffertape. "Sorry, hij deed 't niet meer, maar we hebben 'm opgelapt en nu kunnen we weer vandan", van dat laken een pak. Geen gekke gedachte, heb in al mijn reisjaren genoeg meegemaakt om zo te denken.

Gelukkig bleek het niet zo te zijn. Er was meetapparatuur aan boord en personeel wat af en toe de uitslagen van de meettesten zou uitlezen. Zo viel er op het, met nog veel meer plakband vastgezette, briefje te lezen. Och jee, personeel dat testresultaten gaat uitlezen terwijl ik aan boord ben. Nee, dan ga ik niet mee, besloot ik. Met deze tropische temperaturen (LENTE-LENTE! Iemand?) wil ik niet gezien worden in een luchtloze trein als deze. Ik zal zeker met een vuurrood hoofd en grote zweetplekken op rug en onder oksels Textielstad binnenstappen?

Ik heb het gele gevaarte dus lekker laten vertrekken en ben, via een omweg langs Koekstad, naar huis gegaan. Geen plakband op deze treinen, wel een extreem plaatsgebrek. Vooral het laatste traject naar huis als vee opeengepakt in een mini-intercitietje. Wel lef voor een spoorwegbedrijf, in de spits zegge en schrijve op een van de drukste trajecten één miezerig treintje inzetten. En dat met deze temperaturen!

dol

Rare jongens, die Oostblokkiestani. Maar mooie kentekens dat ze hebben! Ben blij dat ik deze tegenkwam toen ie ergens stil langs de weg stond. Je zult 'm maar "real live" op de autobahn tegenkomen, brrr. Te dol voor woorden.

uitzicht

Locatie - schutting Pieperdepiepstraat Textielstad; tijd - 19.43 uur

(en voor de liefhebbers, zoek de verschillen)

lekker

Het is bijna middernacht. Ik ben zojuist uit de hangmat gekomen om te vertellen dat het nog zo'n gigantisch heerlijk weer is dat ik serieus nadenk om vannacht buiten te gaan slapen. Wanneer maak je nu mee dat het op 25 april om half twaalf nog 20 graden is? Lang leve de "global warming" zou ik zeggen. Heerlijk.

dubbel feest

Dubbel feest vandaag. Vakbond Henk is 36 geworden en vierde dat met nieuwe binnenbanden, heerlijke chocoladetaart en koele biertjes.

En Buur#15 fietste vandaag voor de derde keer mee met (een deel van) de fietsklup d'OF en werd op deze manier echt officieel lid. Na een korte toespraak van onze voorzitter ontving hij een speciaal flesje en was het tijd om zijn toetreding in dit illustere gezelschap te vieren.

In beide gevallen, van harte!

uitzicht

Plaats - Provinciehoofdstad; tijd - 17.11 uur; bijzonderheid - geliefde plek van 's lands eerste en enige Rock 'n' Roll ster.

Zo, Provinciehoofdstad is ook weer veilig. Schietpartijen op scholen zijn daar voorlopig ook niet meer te verwachten.

nieuwe stand

Als ik thuiskom zie ik het direct. De hele kamer ligt vol met vogelveertjes. Klaaskat zit binnen en heeft als enige geen dringende honger. Ik zucht eens diep en pak de stofzuiger. Het is 10-0. Dat gaat nog wat worden dit jaar.

zonfiets

Het werd uiteindelijk een gemengde groep, langzaam en snel door elkaar. De opkomst was te mager om tot een fatsoenlijke splitsing te komen, op een ontsnapping van de bekende Elindebroek, die in zijn eentje er vandoor ging. Maar de dag begon met een wanhopig telefoontje. EenvandeHenken zat met een enorm groot probleem. Het ontbreken van lucht in de band, plakkertjes in combi met opgedroogde tubetjes lijn die niet wilden plakken en, tot slot, een vooroorlogse maat reserveband die niet paste. Tijd dus voor de technische ploeg om in te grijpen. Met als gevolg een hoop hilariteit in een zekere buurt en een band vol lucht.
En zo kon er dan eindelijk gefietst worden, in een netietssnellernetietslangzamer- tempo op weg naar Vrededorf. Via prachtige grensweggetjes in de zon. Af en toe werd er even gestopt om fietsen te controleren op balhoofdproblemen, zo had Vakbond Henk moeite met het bochtenwerk en weet hij dat aan technische oorzaken, was er hier en daar plotse behoefte aan extra bandlucht of een snel banaantje.
Bij binnenkomst van het ommuurde Vrededorf werd meteen vastgesteld dat de plaatselijke fietsenmaker een "Reifenautomaat" aan zijn gevel had hangen. Advies aan EenvandeHenken en andere onkundige bandenplakkers was om bij solotochten altijd deze plaats aan te doen en zich niet te vergissen in de andere rubberautomaat vijf meter verderop.
Een korte stop op het marktplein, een snelle hap en een slok water later werd het tijd om door te stormen naar Textielstad. Ten slotte zou medefietser Krattenstapelaar rond een zeker tijdstip op een zekere plaats langs zou rennen in de halve marathon van Textielstad. Belofte was reeds gemaakt, op de zekere plek, kort voor de finish, zou hem door de klup, een koele fles bier aangegeven worden.
Zo gezegd, zo gedaan, na enige testen op het bier in de zon bij vertrekpunt "Bij ons", was de tijd gekomen. Vijf minuten voordat onze hardloopheld langs liep, stond de hele ploeg langs de weg. Missie volbracht.
En zo, met een kort bezoekje aan een achtertuin, eindigde de dag op een terrasje in de stad.

uitzicht

Tijd; 10.14, locatie; dak Pieperdepiepstraat, Textielstad

overal

Ik heb 'm de hele dag aan gehad, mijn oude trouwe overal. Ooit zwart en afkomstig uit de collectie van een Torenstads bedrijfsbrandweerkorps en in mijn wildeharenovereindtijd gedragen als gewoon kledingstuk, nu vaal, gevlekt en kapot. Maar het maakt me niet uit, als ik echt ga klussen, trek ik 'm direct weer aan.

Wat dat betreft was het er een echte zaterdag voor. Rond een uur of tien zat ik op het dak van ons huis. We hebben wat lekkage in de voorgevel en ik wilde met eigen ogen de toestand van boven bekijken. Weinig te zien, maar even later zat ik boeiplanken te poetsen, kroop ik rond met een pot verf om hier en daar wat aanstipwerk uit te voeren en genoot ik van het uitzicht.

Vervolgens was de gevel aan de beurt. Van Baasje had ik een jerrycan met een afdichtmiddel gekregen. Moest alleen nog maar even op de gevel gespoten worden. Nou ben ik een grote held, maar niet op de ladder. Tot een meter of drie gaat het nog, maar hoger, misschien later een keer. Dus ramen eruit en uit het raam hangen om boven overal bij te komen. Pieppiep gaat het spuitflesje.

Uiteindelijk voegde ik me bij Buurman Krattenstapelaar. Die was, net als ik vrijdag al had gedaan, bezig met verwijderen van groene aanslag. Precies, een typisch mannen-zaterdag-als-de-lente-invalt-ding, groene aanslag verwijderen. Met een stoere hogedrukspuit! En een handig ding van Baasje waardoor het beter ging en niet spetterde.

Buur#16, een lang weekend weg naar de Fomule races zal wel opkijken als hij maandagochtend uit zijn raam kijkt. Zijn terras, mooi groen vond hij niet lelijk, is weer prachtig schoon en algenvrij. Net zoals de terrassen van zijn buren.

Tot slot buig ik me nog even over het gangpad naast ons huis. Buurvrouw Knobbelopdekop ziet haar straatje graag brandschoon, maar heeft op haar leeftijd én met zo'n man, weinig kracht meer. Tegen half zes ben ik klaar. In een luie tuinstoel zak ik zachtjes in slaap. De iPod, met de zomerse speellijst, kan niet verhullen dat ik hardop snurk.

Lekker zo'n dag.

uitzicht

Station Beschuitstad; 10.34 uur, perron 2b

krantje

Voor de ingang van de supermarkt staat een man de "daklozenkrant" te verkopen. Da's grappig. Want ik heb nog niet eerder gehoord dat er een Textielstadse daklozenkrant op de markt was. De meneer die het verkoopt ken ik ook niet als een van de daklozen in deze stad. Op zich niet zo vreselijk gek, ken ze natuurlijk niet allemaal, maar beroepsmatig kom ik er van tijd tot tijd toch wel eens een tegen. Meestal hebben ze dan geen krantje bij zich overigens. Maar toch. ik weet het nog niet zo net. Heb iets te veel verhalen gehoord over valse verkopers. Ten slotte heb ik ook al eens een "kunstacademiestudent" aan de deur gehad die hele lelijke en slecht gegoten gipsen beeldjes verkocht. "Om wat bij te verdienden voor de studie". Of de "ansichtkaarten voor het goede doel" waarbij het enige doel de eigen portemonnee bleek te zijn.

Misschien dat ik te achterdochtig ben, geef graag mijn ongelijk toe. Maar nu blijf ik nog maar even achterdochtig.

snifsnif

Wees gerust, ik heb het goed onderzocht maar geen gaslucht geroken. Het is dus veilig in Beschuitstad, ondanks deze alarmerende waarneming. Gelukkig.

weggegooid geld

In de nieuwe serie "weggegooid geld", vandaag de cent. Heb jij ook foto's van weggegooid geld? Stuur ze op naar harmjobfanklup@gmail.com!

uitzicht

De treinen hadden al zo lang niet gereden dat ik het uitzicht vergeten was...

"oale fietsen"

Het werd uiteindelijk nog een hele mooie tocht. Met hetzelfde gezelschap als vorig week, het complete bestuur van d'OF, Buur#15 en gastfietser Vakbond Henk, met drie oude fietsen en twee nieuwe. Verschil met de vorige tocht, vier kilometers, enkele plasstops en een een heldere kijk op de te volgen route. Links, rechts over Oosterbuurse paadjes langzaam maar zeker richting het beruchte OchwateentroepDorf, een mooie klim met uitzicht aan de andere kant van de grens.

De weg naar de top is een race tussen drie heren die in een felle sprint naar de top vliegen. Bovenop nemen we een moment tijd, voor hen die op adem willen komen of voor hen die wat verbrandbaars naar binnen willen gooien. Bananen en energierepen komen uit de shirtzakjes en gaan gretig naar binnen voordat we ons in de afgrond storten. Het betere werk, met de zon in de ogen is het alleen jammer dat halverwege de afdaling een kruispunt befietst moet worden. Dus gaan de ankers even uit en worden dan weer gevierd na het bericht "vrij!".

Thuisgekomen, in ons trouwe Kluphuis, is het bier gratis. Gevolg van een door bestuurslid Krattenstapelaar gewonnen harenknipweddenschap. We drinker er één om aan te sterken en gaan vroeg naar bed. Volgende week weer!

eisco

Met grote letters staat het in diepe krassen op het raam.

"EISCO"

Vandalisme met spelfouten.

birthday

Gisteren was ze jarig, heel vrolijk en met een heel fijn en bijzonder geslaagd smakelijk etentje. Ka van Co, uit Koekstad vierde het bij een superhippe-en coolevettetent. Nogmaals, van harte.

summertime

Terwijl er in Hamburgerstaat 32 studenten op een universiteit worden doodgeschoten, fietsen Krien en ik door een zomers landschap. We weten vn niets en onze vakantie is niet ver weg meer dus er moet getraind worden op de toerfietsen. Over een paar weken al fietsen we langs de "Grotebinnenzee" in Stokbroodkaasenwijnland en de fietsen moeten weer eens getest worden. Dus zijn we op weg naar L.A. om daar een verrassingbezoekje te brengen aan Baasje.

De temperatuur is om te smullen, ergens achter in de twintig. De zon brandt er lustig op los en eigenlijk moeten we zonnebrand smeren. We doen het niet en fietsen met omwegen via onbekende routes verder. Op een prachtig uitzichtplekje eten we een boterhammetje terwijl we fantaseren over het eten in de vakantie. Stokbrood, kaas en wijn natuurlijk. Maar ook lekkere tomaatjes, salade en vers fruit.

Uiteindelijk fietsen we precies 99 kilometers en concluderen dat we straks in drie dagen van beginpunt naar eindpunt kunnen fietsen. Via de kortste en drukste weg, dus dat doen we niet. Drie weken hebben we straks, tijd genoeg voor verfrissende duiken in zee, uitstapjes het binnenland in en onderuit met een boek op de camping. Kan haast niet meer wachten.

stoepkrijten

Straatgraffiti in Textielstad, het wachten is op een emmer met sop...

gevechten

In de Pieperdepiepstraat is de oorlog weer uitgebroken. De waterpistolenoorlog wel te verstaan. Bij de eerste waterstralen over de schutting sloeg bij mij wel even de paniek toe. Want waar had ik toch ons waterwapen gelaten. Gelukkig had ik 'm al snel te pakken en hebben we het hele weekend in hinderlaag gelegen. Lang leve de zomer!

"Glas!"

We hebben net op een lievelijk Oosterbuurs terrasje gezeten. Met uitzicht op een feesttent, de preek van meneer pastoor, een dorpsruzie over een verkeerd geparkeerde GroteAuto en andere vrolijke taferelen van een dorp dat net ontwaakt na een avond Altbierfest. De bediening is vriendelijk en het eerste ontbijtsapje gaat er goed in. Dan leveren we onze bijdrage aan het dorpsfeest en fietsen, langs de feesttent, een rondje om de kerk.
Buiten het dorpsplein klinkt plots de waarschuwing " GLAS!!!". De wegen om het feestterrein bestaan grotendeels uit kapot gevallen en gegooide Altbierflessen en glazen. Geen optimale omstandigheden voor een klup die normaal zonder problemen over een stukje kasseien fietst. Maar glas staat wiskundig gezien gelijk aan lekke fietsbanden, iets waar de gemiddelde fietser weinig trek in heeft. Zeker niet met dit mooie weer en met een mécanicien die plots toch snel ging fietsen.
De aarzeling is dan ook kort. Na een snelle controle op de aanwezigheid van glasdelen in het bandenrubber, gaan de fietsen de lucht in. En zo lopen we het dorp uit. Tegemoet komende Oostebuurse fietsers kijken geamuseerd toe. Onze kreten "Glas!!!" brengen weinig teweeg bij de fietsende gezinnetjes. Dan dringt het door, in Oosterburen kent met deze kreet natuurlijk niet. Vlot klinkt dan ook de alarmkreet "Glaes" die direct effect scoort. Met paniek in de ogen springen bosjes Oosterbuurse toerfietsers van hun fietsen, terwijl onze Pake Klaas vragend om zich heen kijkt. Tenslotte wordt hij steeds geroepen. Inmiddels zijn we aangekomen bij het dorpseinde waar geen spoor meer te vinden is van enig feestgeweld. We springen op de fiets en zetten onze tocht voort.
Via rustieke boerenweggetjes koersen we richting ons eindpunt, het altijd zonnige "Chez Nous".

!!!

09.47 uur, deze ochtend, plaats; de achtertuin

afbraak

boem

De kleine kettingbotsing had ik nog niet eens direct opgemerkt. De boze mensen aan de overkant van de straat wel. Er werd hard gepraat, stevig gerookt, met armen gezwaaid en verhit gediscussieerd. Twee auto's met politieagenten waren uitgerukt om de boel te sussen. En dat op de eerste echt warme lentedag. Blij dat ik fiets.

Jek!

Informatievoorziening bij de NS...

En de mening van een anonieme reiziger daarover...

d'OF woensdagavondtocht

Met vijf man sterk vertrekt de tourploeg van fietsklup d'Oale Fietse. In het peloton het complete bestuur van d'OF (met "" Onze Voorzitter" op nieuwe fiets!), buur#15 op zijn eerste rit en gastfietser Vakbond Henk van de zondagse fietsklup. Het doel, een mooie tocht, via een aantrekkelijke route lijkt aanvankelijk al snel mis te gaan. Via de Zonnenweg beginnen we, onder leiding van "fietser van het jaar 2006" aan een toer die de hele ploeg van tijd tot tijd verrast. Zo komen we onderweg zeker drie keer in hetzelfde dorp, proberen we de Autobahn te nemen en zitten er verdomde veel bulten (viaducten) in de route.
Het begin is aardig, met een snelheid van rond de dertig schieten we door Oosterburen heen, maar in de tweede helft zakt de teller geleidelijk. Plasstops, "fotomomenten" aldus gastfietser Vakbond Henk, zijn er deze tocht maat twee maal, waarvan één met prachtig uitzicht op de ondergaande zon. Buur# 15 slaat zich er manmoedig doorheen, maar heeft het uiteindelijk wel zwaar. Met de nodige doping haalt hij de finish, moe maar tevreden. Het eerste kantinenatje smaakt goed.

Lengte tocht: 52 kilometer, gemiddelde snelheid: 27.

Citaat van de dag: "lang geleden dat ik zo'n rustig tochtje reed" (Vakbond Henk)

bellen met de camera

Een plaatje van een vroeg wakkere Harm Job. Op zich niets bijzonders, in een week dat Krien ochtenddienst heeft gaat de wekker sociaal vroeg. Ook niet verkeerd omdat het treinverkeer tussen Industriestad en Beschuitstad nog steeds niet bestaat en ik straks nog helemaal naar Provinciestad moet voor een zaak of twee. Wel bijzonder omdat ik eindelijk met mijn telefoon vast kan leggen wat ik met mijn ogen zie. Zeg maar een camera waar ik ook mee kan bellen. En das mooi.

bijpraten

Het is de laatste dagen een beetje stil geweest op deze plek. Ik was simpelweg te druk met van alles om aan bloggen toe te komen. Ik zal dat, verkort, goedmaken.

Zo hebben buurman Krattenstapelaar en ik het straatriool eens aan een grondig onderzoek onderworpen. Uit de kofferbak van deze gemeentelijke riooldeskundige kwam zaterdag plots rioolgereedschap en mocht ik de putdeksel lichten.

"Zoveel rond" was de eerste opmerking van Buurman K. bij het zien van het ondergrondse kanaal. Hoeveel weet ik dus niet meer, maar ik was wel onder de indruk van de grootte van het gebeuren. Spannend.

Zondag werd er weer gefietst. Mistig en koud begin van een tocht die uiteindelijk ergens tegen de 55 kilometers lang zou worden. Ook deze keer viel het aantal plasstops weer op, rond Industriestad is er intensief aan bewatering gedaan. Met een positief gevolg, in deze regio was er geen verbod op paasvuren vanwege de grote droogte. Gelukkig werd het droogteprobleem onder de fietsers na afloop in het zondagse kluphuis succesvol opgelost.

En dan was er maandag weer de jaarlijkse poasbrunsj. Twaalf gasten aan een weldadig gedekte tafel.

Voor een gezellige dag vol eten en activiteiten. Voor de kinderen waren er in de tuin natuurlijk eieren verstopt, een lastig karwei omdat de zon alle niet in de schaduw verstopte eitjes deed smelten. Voor de heren was het ook Paasij zoeken geblazen. Tot hun grote vreugde lagen er in de koelkast van het kluphuis vier flesjes van dit goddelijke Grachtengordelse bier klaar.

Het brunchgebeuren liep uiteindelijk zo lang door dat er een tochtje naar de Moordchinees gemaakt kon worden om de warme hap af te halen. Twee tassen vol frituur die volledig leeg gingen. Dat er aan tafel een aantal dames zaten die op de paaskermis vreselijk naar waren geworden van een heel naar attractieding, dat alle kanten opging in een moordend tempo, was niet te merken.

Ten slotte was er het goede nieuws dat onze voorzitter, na de moordende tocht van vorige week, een nieuwe fiets heeft gekocht. Grote plannen lijkt hij te hebben. Het behalen van de titel "Fietser van het jaar 2007" is er één van.

En een nieuwe fiets moet natuurlijk natgemaakt worden.

Ander groot nieuws is dat de oude fiets van "onze Voorzitter" nu is overgegaan op Buur#15. Die is hiermee compleet om aanstaande woensdag mee te fietsen tijdens de eerste woensdagavondtocht. Kleding en helm had hij al een tijd liggen, op dezelfde plaats waar hij ook zijn stoere opmerkingen over te halen snelheden, kilometers en uithoudingsvermogen bewaard worden.

Wordt vervolgd!

mannetje (eindelijk daar!)

En dit is 'm dan, Mannetje. Met een 1.4 motor en 75 PK geen Kerel, maar wel een mooi en fijn Mannetje. Hij stond al fijn gepoetst klaar, nieuwe autoradio erin (met iPod aansluiting voor het betere meezingwerk onderweg), trots te blinken voor ontvangst en overdracht. Een stap voorwaarts in comfort, zijn stoelen zitten echt hemels, de kofferbak biedt iets minder ruimte voor kratjes bier, maar daar is ook wel weer een oplossing voor te vinden, en alle lampjes op het dashboard doen het warempel. Ergens dit jaar gaan we Stokbroodkaasenwijnland laten kennismaken met Mannetje.

Enige minpuntje is toch het afscheid van goede en trouwe kameraad "Vriendje". Die lieten we, na bijna negen jaar trouwe dienst, achter bij zijn oude baasje. Voor Vriendje in zoverre fijn dat ie door zijn oude baasje direct bij de wasstraat werd neergezet, daar was ie ook echt aan toe. Hoop wel dat ie een aardige nieuwe baas terug krijgt. Want dat verdient ie wel...

goede vrijdag

"Maan" kwam zojuist deze prachtige paastekening brengen. Ze verheugt zich al op de paasbrunch, 2e paasdag, en is helemaal in de stemming. Zondag gaat ze eerst 50 paaseitjes zoeken in de tuin, maar omdat KlaasKat helemaal weg was van haar tekening gaat ze er eerst nog één maken. Voor hem en zijn vriendje HilbertKat. Na het uitwisselen van enkele wijsheden draaide ze nog een rondje op de knikkertegels, zwaaide nog eens en was weg. Ben benieuwd wat ze voor onze kattenvrienden maakt.

...

Terwijl ik toch zo snel gefietst heb deze week, lukt het me niet om de bejaarde dame voor me in te halen. Niet dat ze in een Toer de Stokbroodkaasenwijnlands tempo fietst. Allesbehalve dat. De wassenenwatergolvenendoeermaareenkleurspoelinkjein dame gaat net hard genoeg om overeind te blijven. Het ligt aan mezelf. Ik krijg de benen niet rond, heb geen kracht.

Op het station sta ik even verdwaasd rond te kijken, parkeer mijn fiets en zie op het perron aangekomen de trein naar Industriestad voor mijn neus wegrijden. Ik zweet me kapot en heb het dan weer stervenskoud. Dan duurt het nog zeker vijf minuten dat ik wezenloos voor me uit sta te staren voordat ik een beslissing kan nemen. Naar huis, in bad en dan onder de dekens. En terwijl de zomer buiten met rappe schreden dichterbij komt, doe ik dat ook.