We hebben net op een lievelijk Oosterbuurs terrasje gezeten. Met uitzicht op een feesttent, de preek van meneer pastoor, een dorpsruzie over een verkeerd geparkeerde GroteAuto en andere vrolijke taferelen van een dorp dat net ontwaakt na een avond Altbierfest. De bediening is vriendelijk en het eerste ontbijtsapje gaat er goed in. Dan leveren we onze bijdrage aan het dorpsfeest en fietsen, langs de feesttent, een rondje om de kerk.
Buiten het dorpsplein klinkt plots de waarschuwing " GLAS!!!". De wegen om het feestterrein bestaan grotendeels uit kapot gevallen en gegooide Altbierflessen en glazen. Geen optimale omstandigheden voor een klup die normaal zonder problemen over een stukje kasseien fietst. Maar glas staat wiskundig gezien gelijk aan lekke fietsbanden, iets waar de gemiddelde fietser weinig trek in heeft. Zeker niet met dit mooie weer en met een mécanicien die plots toch snel ging fietsen.
De aarzeling is dan ook kort. Na een snelle controle op de aanwezigheid van glasdelen in het bandenrubber, gaan de fietsen de lucht in. En zo lopen we het dorp uit. Tegemoet komende Oostebuurse fietsers kijken geamuseerd toe. Onze kreten "Glas!!!" brengen weinig teweeg bij de fietsende gezinnetjes. Dan dringt het door, in Oosterburen kent met deze kreet natuurlijk niet. Vlot klinkt dan ook de alarmkreet "Glaes" die direct effect scoort. Met paniek in de ogen springen bosjes Oosterbuurse toerfietsers van hun fietsen, terwijl onze Pake Klaas vragend om zich heen kijkt. Tenslotte wordt hij steeds geroepen. Inmiddels zijn we aangekomen bij het dorpseinde waar geen spoor meer te vinden is van enig feestgeweld. We springen op de fiets en zetten onze tocht voort.
Via rustieke boerenweggetjes koersen we richting ons eindpunt, het altijd zonnige "Chez Nous".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten