on the green

Het is zondagmiddag. De zon staat bovenaan de hemel volop te schijnen. De fiets staat al lang weer in de garage, de brunch is reeds genuttigd, de oogjes zijn ook al even dicht geweest in de hangmat. Het is tijd voor een spelletje...

zonnig

Wordt het dan toch eindelijk nog zomer. Hier hou ik wel van. Zon, buiten zijn, gezelligheid, dit weekend ga ik zeker mijn best doen. ;-)

speelplezier

Er gebeuren echt leuke dingen in Textielstad. Zoals deze prachtige waterspeelplaats. Wederom, op een supermooie locatie, voor jong en oud een hoop speelplezier!

shot!

De vrijdag-drie-op-een-rij-muziekjeslijst!


My Morning jacket - Picture Of You

Belle & Sebastian - Photo Jenny (live) [savefile]

Plug-In City - Blank Photo [Zshare]

concert

Het Pleinconcert gaat niet door. Te weinig kaartjes verkocht. Logisch, wie gaat er nou geld betalen om een fakers-band als Kane te zien? Ik snap het wel, ik zou zelf ook massaal weg blijven. Toch heb ik wel kaartjes voor een concert in deze stad gekocht. Tracy Bonham treedt volgende week op in Atak. Het laatste concert in deze roemruchte poptempel, voordat de deuren voor eens en altijd dicht gaan. Daar wil ik bij zijn!

popje

Net bijgekomen van het muizendrama en volgend drama in de tuin. Als ik thuiskom van het tv-optreden tref ik bovenstaande situatie aan. Een merel, kassiewijle, en Popje. Vreemde combi. Popje is KlaasKat's meest favoriete speeltje ever. Maar waarom ligt Popje naast een dode vogel? Had de vogel Popje gestolen en werd hij onderschept en met wat eigenrecht bestraft? Of was het zelfverdediging? Wil KlaasKat mij een cadeautje geven in de vorm van een smakelijk hapje of wil hij graag dat ik het dode beestje, net als Popje, op de trap omhoog gooi zodat hij er achteraan kan rennen om het te apporteren?
Ik weet het niet. Wat ik wel weet is dat ik wens dat KlaasKat en zijn compaan Oli4Kat vanaf nu alleen nog maar met kattenspeelgoed spelen.

ren!

Of het me gaat lukken om met deze auto mee te rennen als hij wegrijdt weet ik niet. Maar het is natuurlijk wel een prachtig kenteken voor een getaway-car. Of, wat saaier, als bezemwagen bij de Textielstadse marathon.

take 4

Inmiddels zijn we ervaren figuranten. Vier takes zijn er nodig voordat het er op staat. Met zes fietsers van de zondagsklup zijn we op een prachtig landgoed waar we, net als vorige week, door een scene moeten fietsen. En opnieuw moeten we joelen, fluiten en "mooie route" roepen naar een tweetal hoofdrolspeelsters uit de regiosoap. Wat fietsmaat Laurens in zijn hoofd heeft gehad toen hij het aandeel van zijn kluppie in de serie schreef weet ik niet, maar de fietsers zijn meer met het kijken en fluiten naar jongedames dan met fietsen bezig.
Seizoen vier dus. Kijken binnenkort!

R.I.P.

Het muisje is niet meer. Vanmorgen zat er weinig leven meer in en pogingen om het melk te geven en warm te krijgen hebben niets uitgehaald. Helaas. Triest. Niets aan te doen. Het leek goed te gaan, maar niet genoeg. De natuur is hard, dat weet ik ook wel, maar leuk is anders.

pieppiep

Best lastig, typen met een hand. In de andere hand ligt het kleine ding lekker te slapen. Net nog wat (koffie)melk gedronken. Er komen er allerlei grappige geluidjes uit het beestje. Vannacht was het een tijdje erg lawaaierig. Luidkeels piepprotest dat het in het doosje naast bed moest, een warme hand is natuurlijk veel fijner. Kortom, voorlopig lijkt het redelijk te gaan en ik hoop dat het zo blijft of beter wordt.

"Oh nee, nu zijn we twee sukkels die gaan proberen om zo'n beestje te redden". Krien vat het goed samen. In haar hand een nog geen twee centimeter groot muisje, van nog geen tien dagen oud. Met een speciaal spuitje probeer ik wat melk toe te dienen. Het gaat goed, het beestje heeft duidelijk honger. Zijn andere broertje of zusje heeft het niet overleefd en het is de laatste van de vier. Het beestje wast zich en gaat eens lekker liggen in de holte van Krien haar hand. Ik maak een doosje met een lekker warm wolletje.
Maar eens kijken of het morgenochtend haalt.

zucht

Oli4Kat en KlaasKat zijn echt lieve beesten. Maar af en toe kan ik ze wel @#%^&&^%$#$!!!! Zoals net. In de tuin hoor ik gepiep en zie dat beide heren een jong muisje hebben. De muis die KlaasKat heeft krijg ik te pakken maar het beestje is zwaar gewond en dus verlos ik het uit zijn lijden. Oli4Kat is mij te snel af en hij eet zijn buit op. Zucht. Nu zit ik dus met een doosje met twee kleine muisjes. Oh wat moet ik daar nu weer mee. Dokter Jan maar even bellen denk ik.

(De muizen zijn na twee vergeefse pogingen terug in hun holletje. Of ze daar blijven weet ik niet, maar hun overlevingskans is anders in nihil volgens dokter Jan. Als ze het al redden...)

rondleiding

Het voordeel van bezoek rondleiden in je eigen stad is dat je ook weer eens op plekken komt waar je zelf niet zo vaak komt. Zo is er de verrassing van het nieuwe en het oude Rozendaal. Dat het er stond, ik weet niet beter. Van tijd tot tijd was er een brandje of zakte er weer een deel in, vergane glorie. Het Bamshoeveterrein was indertijd veel mooier, groter. Het terrein en ons voormalige atelier werden nog gebruikt in de film De Zwarte Meteoor.
Alles veranderde natuurlijk na de grote klap. De potentie van het voormalige Bamshoeveterrein was weg en de vergane glorie van het Roozeldaal kreeg weer glans. En hoe! Rondlopende over het complex en door de omliggende wijk zie ik dat het werkelijk prachtig is geworden. Ik ben niet de enige die het ziet. Op de (zonnige) zondagmiddag is het druk op straat. Veel mensen die van buiten komen om te kijken. Super. Als we even later met z'n vieren op het nieuwe terras zitten wordt het er natuurlijk alleen maar mooier van.

fietsbroer

Voordat hij het wist zat hij in een geleende fietsoutfit op een geleende fiets in een peloton vol ervaren fietsheren. Het overkomt mijn Broertje, een weekendje met zijn lief over vanuit Grachtengordelstad, voordat hij er erg in heeft. Als ik hem in aktie zie, ben ik helemaal trots. De voorgespiegelde tocht van vijftig kilometer blijkt in praktijk een derde langer te duren, maar hij geeft niet op.
Materiaalpech, een derailleurwieltje dat plots van de oale fietse wegschiet en drie reparatiestops, het deert hem niet.Sterker nog, hij maalt vrolijk verder en probeert me er zelfs uit te rijden in de laatste kilometers! Een goede fiets onder zijn kont en we kunnen samen nog een hoop plezier beleven.

golf

En dan zijn we plots de koning te rijk. Tijdens onze gezellige fietstocht, links-rechts, in de regen spotten we een vijftal golfclubs bovenop een afvalcontainer. Vondst! Yes! De ideeën borrelen meteen op. We maken een minigolfbaan in de tuin! Of we gaan ergens anders golfen! Of we gaan.... Kortom, dolenthousiast zijn we. En met een brede lach fietsen we verder.

Chris Twining - Women's Golf

McDONALDS: Miniature Golf

Boys Life – Golf Hill Drive

Erik Satie - Sports et Divertissements Le Golf

Victor Scott - Golf

van jonge leu en oale groond

opname

In de stromende regen moeten we doen alsof het een zonnige zondagochtend is. Net na kerktijd. Wachtend op een teken van de opnameleiding worden we natter en natter en kouder en kouder. We zijn met vijf fietsers van de zondagklup op de set van Jonge Leu en Oale Groond om te figureren in een aantal opnames van seizoen vier. Vandaag rijden we de verontwaardigde Monkie en Eva bijna van de sokken, volgende week mogen we het Janis onmogelijk maken. Hoe? Dat is te zien in seizoen vier van de regiosoap.
Vooralsnog duik ik een warm bad in, ik ben tot op het bot verkleumd in de regen.

In de stromende regen moeten we doen alsof het een zonnige zondagochtend is. Net na kerktijd. Wachtend op een teken van de opnameleiding worden we natter en natter en kouder en kouder. We zijn met vijf fietsers van de zondagklup op de set van Jonge Leu en Oale Groond om te figureren in een aantal opnames van seizoen vier. Vandaag rijden we de verontwaardigde Monkie en Eva bijna van de sokken, volgende week mogen we Janis verontwaardigd maken. Hoe dat is te zien in seizoen vier van de regiosoap.
Vooralsnog duik ik een warm bad in, ik ben tot op het bot verkleumd in de regen.

luchtje

Klaaskat komt even gezellig langs als we op bed de krant lezen. Heerlijk laat meneer zich aaien, luidkeels klinkt zijn gespin, meneer raakt steeds ontspannener. Dan begint het plots te stinken. Onze Klaaskat is zo ontspannen dat hij gewoon een scheet laat.

knie

We rijden een route om de bui heen in de tegenovergestelde richting als we de verkeerde afslag nemen. Keren is het devies en achter mij keert de rest van de ploeg vast. Ik neem een draai als ik plots tegen de grond klap. Mijn voorwiel is in de zachte berm terechtgekomen en alle wegligging is letterlijk geworden. Nog geen seconde later sta ik weer overeind en neem de schade op. Een schaafwond en een klein wondje op de knie. That's it. Gewoon dom. Even later fietsen we ook gewoon weer verder.

brutaal parkeren

Het viel me vandaag opeens op. Dat het fietsparkeerverbod op grote schaal genegeerd wordt, dat wist ik wel. Maar dat men zo brutaal is om de stalen rossen pontificaal onder de verbodsborden te plaatsen, dat was me nog niet eerder zo opgevallen.

olympische gedachte

Terwijl er ver weg tweemaal goud gehaald wordt, zit ik in de olympische intercity. In diezelfde Olympische gedachte haal ik mijn eigen gouden plak. Ik ben de eerste die uitstapt. Gek genoeg klinkt er op het station geen gejuich of gejoel en is onze kroonprins nergens te bekennen.

toast

Mariatoast om precies te zijn. Een gezonde geestelijke boodschap bij het ontbijt. Smakelijk!

LeLe - Breakfast

Blktop Project - Beans for Breakfast

Casettes Won't Listen - Lunch for Breakfast

Oppenheimer - Breakfast In NYC

Deep Blue Something - Breakfast at Tiffany's

Rainer Maria - Breakfast of Champions

Telenovela - Breakfast with Birds

delinquentje?

Nee, het is geen S-Anne als jeugdboefje. Gelukkig maar. S-Anne is een paar daagjes logeren en mocht vandaag even een kijkje nemen in de Beschuitstadse rechtbank. Een van de activiteiten die op het programma staan. Een andere, twee jeugdboefjes in een auto achtervolgen naar hun huis hebben we ook al gedaan. De boefjes wonen niet heel ver hiervandaan en de auto met de jeugdhulpverleenster nam dezelfde route als wij. Ondertussen zijn de eerste knikkertegels gemaakt en gaan we zo verder met pizzahalen en eten. Komen we onderweg nog langs de winkel die vandaag een rol speelde in een van de "echte" rechtszaken vandaag. En natuurlijk langs die andere winkel, die ik ook al ken vanuit de rechtbank. In wat voor een criminele buurt woon ik eigenlijk?

stoel

kentekenen de grens over

Een nieuwe ronde international kentekenen vandaag. Met een paar wel heel erg sterke exemplaren!


Deze twee "K" kentekens zijn een cadeau van Mr. T-Rex. Hij komt met een exemplaar waar ik al een tijdje naar op zoek was. Ik zag 'm al rijden afgelopen vakantie bij de Oosterburen, maar op een andere bahn en dus kansloos om vast te leggen. Mr. T-Rex ging een land of wat verder en legde daar deze twee vast, maar dat geeft niet. Er zijn blijkbaar meer landen waar autorijden "K" is.

Tot slot vond Ikbenhetvriendjevanhetzusjevanburmankrattenstapelaar de onderstaande vaderlandsliefde bij de Oosterburen. Hoe kan het nou mooier?

zo kom je nog eens ergens

Mijn broertje en zijn wederhelft hadden via marktplaats een tweetal stoeltjes gekocht. Ze zijn inmiddels huisbezitter in het Grachtengordelstadse maar misten nog iets op het balkon in de zon. Voor een tientje waren ze rond, moest alleen wel even opgehaald worden. In Textielstad. En of ik dat even wilde doen. Tuurlijk. Zo kom je nog eens ergens met nieuwe uitzichtpunten op je stad. Leuk hoor.

brummels

De mensen die in het Krattenstapelaarhuis zijn komen wonen zijn gewoon stom. Inmiddels zijn alle buren daar wel van overtuigd. Gillende kinderen en een keffende hond, een zo mooi gemaakte maar ondertussen volledig overwoekerde tuin, een stapel dakpannen die al maanden voor de deur staan in afwachting van de vuilstort, de buurt is er niet op vooruit gegaan.
Er is echter een voordeel. Omdat het tuinonderhoud nihil is, krijgt de braamstruik, die buurman Krattenstapelaar ooit plantte, alle kans om megagroot te groeien. Met als gevolg dat er werkelijk kilo's bramen aan de struik hangen bij Mr. T-Rex in de tuin. Daar hebben ze hun buik al vol, zodat ook andere buren met hun vergiet langs kunnen. Omavandeoverkant, die eerder zulke fijne buren had, mist de bramen heel erg. Het is te hopen dat ze voorlopig even genoeg heeft, maar ik kan me voorstellen dat de poort altijd open staat voor haar om er een paar bij te plukken.

oh ja!

Het fijne van de vakantietijd is dat vaste blogbezoekers cadeautjes meenemen in de vorm van gefotografeerde buitenlandse kentekens. Zo kwam het Koekstadse Kacoduo terug met deze twee juweeltjes.


Het eerste kenteken, OH JA, verwijst vermoedelijk naar de verbazing die de bijrijdster van deze groene auto heeft over het feit dat er achter haar twee dolenthousiaste buitenlanders rijden in een klein zwart autootje waarvanuit driftig plaatjes geschoten worden met een camera.
(klik op de afbeelding voor een vergroting)

Het tweede kenteken is er een voor de echte bierliefhebber. ALE, een biersoort uit Kanaaleiland. Echte liefhebbers drinken 'm in een pint, met een nauwelijks zichtbaar laagje schuim erop. Heerlijk!

Improviezaterdag. Een mooi gegeven. maak geen plannen voor de zaterdag, denk dat je genoeg tijd hebt om lekker thuis wat achterstallig schilderwerk te doen en laat alles vallen bij het eerste sms-je van Buurman Krattenstapelaar. Sms "ja" teriug en zit even later op de fiets, de grens over, op weg naar het terras van de Haarmolen. Gezellig en lekkere Weizen en een Bockwurst mit Pommes erbij. Twee uur later via een alternatieve route terug naar huis, tijd om te eten.
Ne-Krien en Sjeenap doen ook aan improviezaterdag en schuiven gezellig aan. De avond eindigt aan de andere kant van de schutting, bij Mr- T-Rex in de Paddock. Zeven buren komen over de schutting, eentje loopt netjes om. Doel is om de koelkast van #16 leeg te maken, er breekt daar een tijd van gezond leven aan.
De vuurkorf gaat aan, van #10 komt er een boel hout, het is plots niet meer koud of kil, maar warm en gezellig. Ondertussen is Buuf#16 druk in de keuken, de ene schaal met hapjes volgt de andere op. Uiteindelijk is het vuur bijna uit, zijn de hapjes op en komt er uit de mond van Sjeenap geen zinnig woord meer. Tijd om naar bed te gaan.

joepie

Joepie! het is weer improviezaterdag! Alle plannen van tafel, deksels weer op de verfpotten, het is tijd voor.... IMPROVIEZATERDAG!

tuindans

De buren zijn op vakantie, tijd voor een dansje in hun tuin. Merken ze toch niets van...

donder?

Ik zit lekker in de tuin en hang wat rond bij en in de hangmat als de lucht betrekt en het begint te donderen. Snel haal ik alles naar binnen, de hangmat, de laptop en de stapel met rechtbankstukken die ik aan het doorworstelen ben. In afwachting van de bui ga ik binnen zitten, het zal zo wel losbarsten. Twintig minuten later kijk ik nog eens op. De zon schijnt volop en nergens een regendruppel te zien. Ik begin nu echt te twijfelen aan mezelf. Heb ik het echt horen donderen of was het in mijn hoofd?

spelvout

Behalfe dad hedt un heele raare advetentie is, is het ook noch vout geskrefen. Tiswad...

pikkers

Vanmorgen in het plaatselijke sufferdje dit artikel. Opmerkelijk. Naast mij in de persbank, gistermiddag laat, geen andere verslaggever, in de zaal alleen een agent van de parketpolitie. Eén schrijvende ooggetuige dus. En toch in de krant vanmorgen. Niet gezien, goed overgeschreven van mijn bericht, beetje omgeschreven. Een pikkertje dus. Ik beschouw het maar als een compliment dat ik wel goed mijn werk heb gedaan. Maar de volgende keer een bronvermelding stel ik op prijs.

(En een aantal tips voor wie de volgende keer W. wil bedreigen, wens 'm een besnijdenis toe, of een huwelijk met een moslim voor zijn vrouw. Dat is niet strafbaar)

stank

In het prachtige blauwe gebouw in Beschuitstad komen natuurlijk mensen van allerlei slag. Zakenlieden die onderling conflicten uitvechten, blije families met net geadopteerde kindjes, boze ex-echtelieden, boefjes, groot en klein. Regelmatig lopen er ook echte stinkerds binnen. Niet van het niveau autofraude, maar real-life penetrante geurverspreidende ongewassen viezerikken die met een brandspuit nog niet schoon te krijgen zijn. Mensen die zo erg stinken dat je na een keer ademhalen van je stokje gaat. Ook als je op tien meter afstand staat. Bij de infobalie hebben ze een afdoende oplossing in een fles. Een sterke chemische geur, die binnen no-time vieze geuren weghaalt. Slim, maar een betere oplosing zou toch zijn om geurdetectie aan de poort te doen. Alleen bij frisse luchtjes naar binnen.

Dans de reis weg

De zon schijnt volop en tijdens de treinreis krijg ik zin in een dansje. Zo gezegd, zo gedaan...

voor paal

Vervolgen. Dat is het enige dat ik kan zeggen over de kwestie (luister vooral het radiofragment) van burgemeester Gordeldier en het paaltje. Onze burgervader ramt een paaltje dat kapot gaat en, in plaats van dat direct te melden en even te wachten op wat er komen gaat, rijdt hij door en moet aan de hand van zijn kenteken worden opgespoord.
Naderhand neemt hij wel contact op, maar op dat moment is de melding al gedaan, en breekt de pleuris uit bij de politie omdat de corpsbeheerder is doorgereden na een aanrijding. En dan ontstaat een precaire situatie. Want, kan de politie onderzoek doen naar hun eigen baas? En hoe gaan we om met de pers, die inmiddels aan de telefoon hangt.
Nu maak ik regelmatig rechtszaken mee met vergelijkbare situaties. mensen die na ongeluk veroorzaakt te hebben, doorrijden. In al die gevallen krijgen deze mensen van justitie te horen dat ze netjes melding hadden moeten doen en hadden moeten wachten. In veel gevallen volgt er ook een uitspraak van een rechter.
Ik kan het Beschuitstadse Openbaar Ministerie dan ook alleen maar aanraden om burgemeester Gordeldier te vervolgen voor het doorrijden na (en niet NAAR, zoals bovenstaande krantenkop wil doen geloven) een aanrijding. Net zoals dat elke gewone brave burger zal gebeuren. Laat de rechter maar uitspraak doen. Ik vrees dat ik me anders niet aan de indruk dat er sprake zou zijn van klassenjustitie kan ontrekken.

dierenleed

Net bijgekomen van de portemonneeschrik word ik geconfronteerd met dierenleed. In de vijver ligt Pieter, een gogomobielvis, op de kop in het water. Afgelopen weekend zijn we met Pieter nog even naar de vijverwinkel geweest, want Pieter zijn staart is raar. Vinrot is de conclusie met het advies om Pieter gewoon terug te zetten omdat hij nog zo vrolijk zwemt.
Van de staart van Pieter is inmiddels bijna niet meer over, zwemmen kan hij niet meer en er zit nog weinig leven in. Met pijn in mijn hart verlos ik hem uit zijn lijden.
Binnen nog meer dierenleed. Oli4Kat, die overduidelijk last heeft van de wind, heeft de muis van de computer in meerdere delen doormidden gehapt. De prachtige blauw lichtgevende muis heeft het loodje gelegd. Benieuwd wat er nog meer gebeurt vandaag...

zoek

Halverwege de stad voel ik in mijn achterzak. Oeps, portemonnee vergeten. Ik fiets terug, onderweg kijk ik eens goed om me heen op straat, ik zal hem toch niet per ongeluk hebben laten vallen. Ik zie niets en pak thuis mijn rugzak. Grijp direct mis, geen portemonnee te zien. De tas gaat op de kop en wat er ook uit komt, geen geldknip. Kwijt schiet het door me heen en ik fiets snel nog een keer het stukje grote weg naar de stad. Niets. In mijn hoofd ga ik het lijstje vast langs. Bankpas blokkeren, politieperskaart vervangen, kortingskaart ook. Damn! Thuis gaat de boel weer op de kop. Dan zie ik hem plots liggen. Op de bank, wat weggezakt en uit mijn rugzak gevallen toen ik die pakte. Pffft, de opluchting is groot.

bij de kapper

Kapper Kniptgraag is voorlopig geknipt en geschoren en zal zelf weinig knippen de komende tijd. Tenzij hij in de bajes een tijdelijke salon in mag richten. De Dearnkaampse kapper gaat brommen op een plaats waar hij ook zijn andere hobby’s niet kan uitvoeren.
Het oogt als een normale kapsalon, de zaak van Kniptgraag en zijn ega Lolo. Klanten komen voor een coupe, een permanentje, highlights of laten zich wassen en watergolven. In de kappersstoel zal er ongetwijfeld gekletst zijn over de kleinkinderen en dorpsgenoten. Of tijdens de knipbeurt ook geroddeld wordt over de kapper en zijn Lolo weet ik niet. In het dorp wel. Daar keilen jeugdigen op de rotonde van hun fiets onder invloed van GHB en XTC en al snel is het algemeen bekend, de dope komt bij kapper Kniptgraag vandaan.
Als de onrust in het anders zo rustige dorpje toeneemt en ook de huisarts zijn zorgen uitspreekt volgt er een inval. De nodige chemische producten worden aangetroffen. Behalve de gebruikelijke haarproducten ook een voorraad XTC, Viagra, Kamagra, een andere erectiepil en een flinke snuif coke. Achter in de tuin staat nog een flink aantal liters zelfgestookte GHB af te koelen in de skottelbraai.
Volgens Kniptgraag is er weinig aan de hand. Alles is voor eigen gebruik; "voor op feestjes". Ik kijk eens goed naar het echtpaar Kniptgraag, maar ik zie deze twee nog niet rondlopen op een housefeest met een hand pillen in de broekzak. Dan blijkt al snel wat voor feestjes het zijn. Swingersfeesten! Kniptgraag en zijn Lolo zijn fanatieke bezoekers van parenclubs. Vandaar de erectiepillen.
Op de feestjes gaan wilde avonturen samen met ladingen pillen, lijnen coke en glazen vol GHB en Kniptgraag is daar de populaire man die alles kan leveren. De rechtbank heeft moeite om Kniptgraag te geloven als hij zegt dat alles voor eigen gebruik is. Elf liter is goed voor zes jaar gebruik en de bewering van de kapper dat hij een halve liter per week gebruikt maakt zijn verhaal er niet geloofwaardiger op.
De Beschuitsstadse rechtbank is er uiteindelijk wel over uit. De inmiddels op vrije voeten zijnde Kapper Kniptgraag gaat nog een half jaar terug naar het gevang en zijn Lolo gaat 180 uur goede daden verrichten. Niks eigen gebruik, handelsvoorraden en verkoop aan jeugdigen bewezen. De verweren van advocate Tijgertje en haar confrère Eenvandedrie gaan rücksichtslos van tafel.
En het stel Kniptgraag? Ze hopen op een doorstart van hun salon. Tegen beter weten in lijkt het.

Bierdief

Mr. T-Rex heeft het me voor de vakantie nog zo op het hart gedrukt, je hebt de sleutel, maak er gebruik van en drink de hele koelkast leeg. En als ik dan zijn gras kort heb gemaakt, dan is de dorst natuurlijk wel groot. Tijd om over de schutting te klimmen.

tsjoeketsjoek

Treintjes. Als kind was ik al wild van deze machines. Op de zolderkamer achter de elektrische trein, maar ook op het perron, rangeerterrein en soms zelfs op de bok van een locomotief, met een pen en een camera in de hand. Ergens halverwege jaren tachtig ben ik gestopt met deze hobby, belangrijkere dingen dienden zich aan.
Toch heeft het me nooit helemaal losgelaten, nog steeds check ik welk treinstelnummer ik bereis, iets nieuws of vreemds op het spoor trekt direct mijn aandacht en van tijd tot tijd schiet ik nog wel eens stiekum een fotootje van een treintje. Co van Kaco heeft een gelijksoortige tik, alleen meer op het van trams.
Toen onze Ka&K onlangs aangaven behoefte te hebben aan een heerlijke verwendag met high tea en sauna, waren Co en ik het al snel eens. Wij gaan ook een verwendag doen. Maar dan eentje met treintjes. Niet heel erg ver, in ons favoriete industriegebied, zou een prachtig museumpje moeten zijn.
Na een prachtige route door het werkelijk wonderschone gebied vinden we het museum. De toegang is met 5,5 euro goed betaalbaar en een blik door het hek doet ons beiden jubelen. Snel naar binnen maar eerst een blik op de klok, bijna vijf uur hebben we nog.
Het museum is gevestigd op een voormalig Bahnbetriebswerk en dat is te zien. Prachtig, overal staan loc's en wagons, in verschillende stadia van verval of opknap. Af en toe klinkt er een omroepbericht dat er "nicht auf die Gleise gelaufen" mag worden, maar niemand trekt zich er iets van aan.
Een bijzonder charmant museum, in tegenstelling tot ons eigen nationale spoorwegmuseum hier geen gelikte en gepoetste treinen, kinderbeleving of speurtochten. Nee, hier is het Walhalla voor de spoorliefhebber. Hier staan de werkpaarden zoals ze echt hebben gereden of nog steeds rijden.
Co en ik vermaken ons dan ook uitstekend. We klauteren en klimmen overal bovenop, achterlangs of onder en bestuderen elke wagon, lok of Schienenbus die we kunnen vinden. Tussendoor drinken we een kopje koffie of Apfelschorle met een spannende automatenkoek, maar al snel is het tijd om te gaan. Het museum gaat dicht. In de winkel, "Wir sind geslossen" maar kijkt u gerust rond, koop ik voor een absoluut prikje een paar boekjes en een mooi Wagon 277 bordje. Dan gaan we verder. Naar de Schwebebahn zal later blijken, zie daarvoor het filmpje hieronder.

zweefbaan

Samen met Co van Kaco ben ik een dag op stap in het Oosterbuurse. Na een bezoek aan een prachtig spoorwegmuseum (later meer) vouwen we de kaart van het gebied der Grote Roerganger open. Co's oog valt op de plaats Wubberdal en ziet dat we vlakbij zijn. Wubberdal is bekend om zijn Schwebebahn, een uniek vervoersysteem in de wereld. We aarzelen niet lang en even later staan we, met een Kurzticket in de handen, een meter of tien boven de grond, te wachten op een rit die we nooit zullen vergeten. Heen en weer duurt het ritje een uur. Een waar feest!

bekentenis

Aan de vooravond van een nieuwe ontdekkingstocht bij onze Oosterburen is het tijd voor een bekentenis. Ik heb een vreemde liefde voor bepaalde muziek uit het prachtige land van onze Oosterburen. Udo Jürgens is wel mijn grootste. De collectie Udo op vinyl is inmiddels bijna niet meer te overzien, en waar ik ook ga, altijd heb ik een stukje Udo bij me. Tijd voor een paar videootjes...



(video die helemaal aansluit bij de tocht die ik vandaag met Co van Ka ga maken)

omafiets

We hebben een schuur vol prachtfietsen, snelle reesfietsen, stoere tourfietsen en een afgeragde stadsfiets. Maar sinds kort is de oude omafiets van de bejaarde buurvrouw onze favoriet. Vol plezier fietsen we met z'n tweeën gezellig samen rond. De wereld vanuit een heel ander perspectief bekijkend. Lang leve de zomer.

vis

De nieuwste aanwinst in de vijver, René die bij Buur#15 uit de vijver komt. René is een goudvis van onbestemde kleur, die hopelijk binnenkort net zo oranje is als zijn vriendjes. Bedankt Buur#15! (en gezellig dat je weer terug bent in de straat)

sluitingstijd

Het was al weer enige tijd geleden dat ik als laatste de kroeg uitkwam. Maar gisteren, op het verjaardagsfeest van collega Djouk, lukte het. De jarige job was inmiddels ergens anders aan het dansen, maar met collega Blondie en haar ega was het nog een gezellige nazit. Dat de bediening telefonische bestellingen het niet leuk vindt, tsja, vaker een rondje door de zaak lopen of beter kijken naar dorstige gezichtjes. Na afloop fieteen Krien en ik samen op één fiets naar huis, de oude omafiets van de bejaarde buuf. Het is zo gezellig dat ik bijna nog wel een rondje wil.

vinger

Om kwart voor negen staat ie al op mijn voicemail, de telefoon opnemen kan ik niet, die gaat net door de scanpoort van de Provinciehoofdstadse rechtbank. Wanneer ik eventueel tijd heb om even mee te gaan naar mijn favoriete fietswinkel. Pleitmevrij is los, heeft het hardlopen weer opgepakt en is na twee rondjes door de straat rennen ervan overtuigd dat er triatlons gedaan moeten worden. Mr. T-Rex aan de zwem, Pleitmevrij aan de ren en ik aan de fiets. Pleitmevrij wil ook aan de fiets. Met zo'n stuurtje.
Ik heb de middag vrij en even later scheuren we met z'n tweeën de grens over naar de fietsenwinkel. Bijna drie uur zullen we er rondlopen. Aan het eind heeft Pleitmevrij een fiets, een outfit, sokken, een pomp en dat wat je nog meer nodig kunt hebben. De service in deze "Laden" is super. Uitgebreide metingen om een zo perfect passende fiets te bouwen vinden plaats. Het gaat in een gezellige combinatie van twee talen, waardoor wel eens kleine verwarringen ontstaan. Het geeft niet, het plezier is alleen maar groter. Maar waarom Pleitmevrij denkt dat het ook nodig is om de middelvinger te meten is mij nog steeds onduidelijk.
De fiets mag nog niet mee, dat gaat nog wel een paar weekjes duren. We rijden terug de grens over en eindigen uiteindelijk met z'n allen aan een tafel met een echte wielrennersmaaltijd, pasta. Binnenkort gaan we samen de wegen rond Beschuitstad maar eens onveilig maken.

woef

Gespot op het station in Beschuitstad...

zomer

Helemaal goed natuurlijk, temperaturen van boven de dertig.


Behalve als je in een trein stapt die de hele dag al in de brandende zon heeft stilgestaan en geen airco of fatsoenlijk openstaande raampjes heeft. Binnen tien seconden was ik drijfnat van het zweet.


Maar als ik de keuze heb uit drijfnat door de hitte en drijfnat door de regen, dan weet ik het wel. Kies ik mooi voor het eerste. Dus regen, oprotten!