vinger

Om kwart voor negen staat ie al op mijn voicemail, de telefoon opnemen kan ik niet, die gaat net door de scanpoort van de Provinciehoofdstadse rechtbank. Wanneer ik eventueel tijd heb om even mee te gaan naar mijn favoriete fietswinkel. Pleitmevrij is los, heeft het hardlopen weer opgepakt en is na twee rondjes door de straat rennen ervan overtuigd dat er triatlons gedaan moeten worden. Mr. T-Rex aan de zwem, Pleitmevrij aan de ren en ik aan de fiets. Pleitmevrij wil ook aan de fiets. Met zo'n stuurtje.
Ik heb de middag vrij en even later scheuren we met z'n tweeën de grens over naar de fietsenwinkel. Bijna drie uur zullen we er rondlopen. Aan het eind heeft Pleitmevrij een fiets, een outfit, sokken, een pomp en dat wat je nog meer nodig kunt hebben. De service in deze "Laden" is super. Uitgebreide metingen om een zo perfect passende fiets te bouwen vinden plaats. Het gaat in een gezellige combinatie van twee talen, waardoor wel eens kleine verwarringen ontstaan. Het geeft niet, het plezier is alleen maar groter. Maar waarom Pleitmevrij denkt dat het ook nodig is om de middelvinger te meten is mij nog steeds onduidelijk.
De fiets mag nog niet mee, dat gaat nog wel een paar weekjes duren. We rijden terug de grens over en eindigen uiteindelijk met z'n allen aan een tafel met een echte wielrennersmaaltijd, pasta. Binnenkort gaan we samen de wegen rond Beschuitstad maar eens onveilig maken.