tsjoeketsjoek

Treintjes. Als kind was ik al wild van deze machines. Op de zolderkamer achter de elektrische trein, maar ook op het perron, rangeerterrein en soms zelfs op de bok van een locomotief, met een pen en een camera in de hand. Ergens halverwege jaren tachtig ben ik gestopt met deze hobby, belangrijkere dingen dienden zich aan.
Toch heeft het me nooit helemaal losgelaten, nog steeds check ik welk treinstelnummer ik bereis, iets nieuws of vreemds op het spoor trekt direct mijn aandacht en van tijd tot tijd schiet ik nog wel eens stiekum een fotootje van een treintje. Co van Kaco heeft een gelijksoortige tik, alleen meer op het van trams.
Toen onze Ka&K onlangs aangaven behoefte te hebben aan een heerlijke verwendag met high tea en sauna, waren Co en ik het al snel eens. Wij gaan ook een verwendag doen. Maar dan eentje met treintjes. Niet heel erg ver, in ons favoriete industriegebied, zou een prachtig museumpje moeten zijn.
Na een prachtige route door het werkelijk wonderschone gebied vinden we het museum. De toegang is met 5,5 euro goed betaalbaar en een blik door het hek doet ons beiden jubelen. Snel naar binnen maar eerst een blik op de klok, bijna vijf uur hebben we nog.
Het museum is gevestigd op een voormalig Bahnbetriebswerk en dat is te zien. Prachtig, overal staan loc's en wagons, in verschillende stadia van verval of opknap. Af en toe klinkt er een omroepbericht dat er "nicht auf die Gleise gelaufen" mag worden, maar niemand trekt zich er iets van aan.
Een bijzonder charmant museum, in tegenstelling tot ons eigen nationale spoorwegmuseum hier geen gelikte en gepoetste treinen, kinderbeleving of speurtochten. Nee, hier is het Walhalla voor de spoorliefhebber. Hier staan de werkpaarden zoals ze echt hebben gereden of nog steeds rijden.
Co en ik vermaken ons dan ook uitstekend. We klauteren en klimmen overal bovenop, achterlangs of onder en bestuderen elke wagon, lok of Schienenbus die we kunnen vinden. Tussendoor drinken we een kopje koffie of Apfelschorle met een spannende automatenkoek, maar al snel is het tijd om te gaan. Het museum gaat dicht. In de winkel, "Wir sind geslossen" maar kijkt u gerust rond, koop ik voor een absoluut prikje een paar boekjes en een mooi Wagon 277 bordje. Dan gaan we verder. Naar de Schwebebahn zal later blijken, zie daarvoor het filmpje hieronder.