episode 112

Het was weer klupavond. Met een recordaantal bezoekers en verse frituurhapjes.

Geniet ervan, ik ben even een paar dagen weg. Lekker weg. Sinterklaas halen...

prijs!

(Niet zo lang geleden was KaCo de winnaar van de HarmjobinhetwildHerfstPrijsvraag2006 (kopierecht). Zij wonnen daarmee een orgineel HerfstPresentje. Gisteren ontvingen ze eindelijk dan hun langverwachte cadeau. Als bouwpakket. Lees en kijk wat zij er zelf over te zeggen hebben....)

Zonder ons op de borst te willen kloppen kunnen we vol tevredenheid melden dat we uw schier onmogelijke opdracht tot een goed einde hebben gebracht (inclusief uitlopers).

Met onze speciale nachtkijkeruitrusting, zagen we dit bijzondere beestje er fluks vandoor gaan. We schoten hem (niet neer natuurlijk, al verloor hij wel regelmatig een (p)nootje. Hier het snelle diertje vastgelegd door onze nacht- en infraroodkiekert.


liefs kaco en herfstbeestje (PS hij heeft nog geen gebruik gemaakt van ons kattenluikje)

episode 111

lotto?

Van de vriendelijke PaPo (parketpolitie m/v) kreeg ik een mooie enveloppe in handen gedrukt. Ik had het bijbehorende nummertje. Zou ik dan nu toch echt prijs hebben? Helaas trof ik alleen mijn eigen telefoon aan in nummer 22. Net als een twintig minuten eerder in nummer 21. En daarna nummer 36. Geen enkele keer prijs. Of het moet zijn dat ik blij mag zijn dat ik een omgeving van levensgevaarlijke criminelen überhaupt mijn mobiele communicator weer terug kreeg. Want dan had ik in de zwaarbeveiligde rechtszaal heel veel geluk. Met als hoogtepunt natuurlijk dat ik door een hoofdverdachte werd aangesproken met "hé chef!"...

hete kip

Zondag was Er-Do uit Kanaalvalleidorp drie hele jaren geworden, reden voor groot en gezellig familiefeest met een uitgebreid buffet bij H-rold en Djan. Drie keer opscheppen liet mij achter met een volle buik die ik maandagochtend nog steeds voelde en een brandende mond van de hete kip. Vervolgens deed H-rold ook nog aan een doggiebag met als gevolg dat we met "één maal nummer zesendeltig vool meneel" naar huis reden.

Als iemand zijn eten met jouw deelt, dan ben je eigenlijk verplicht om dat heerlijke eten vervolgens ook weer te delen met anderen. En dus werden dat de Krattenstapelaars die op deze manier mooi konden helpen de sporen van het weekend weg te werken. Ik had vast een grote kan met ijswater op tafel gezet. H-rold had mij al vreselijk te pakken genomen met de hete kip. Want die zou helemaal niet zo heet zijn. Zei hij. Dus gingen er drie hele kannen water leeg.

kluptocht

Secretaris Krattenstapelaar klonk rond half tien op zondagochtend nog niet echt wakker aan de telefoon. "Man, ik kan de ogen nog niet loskrijgen". Hij was dan ook zojuist door mijn telefoontje gewekt na een zware avond. Buiten scheen de zon en was het heerlijk weer. Fietsweer. Klupfietsweer zelfs. Vond ik. Op mijn vraag of ie me ging kwam dan ook niet direct een enthousiaste reactie. Toch gingen we een goed half uur later op pad.
Tegen de wind in. Natuurlijk. In de richting van de natuurgebieden achter Höksebargen. Even buiten de stad, op een smal en kronkelig boerenweggetje gaat het bijna mis. Terwijl er links en rechts sporters hardlopen en wij als klup ruimte op de weg proberen te maken worden we allemaal de berm ingedrukt door een asociale automobilist zonder geduld. "%%$#@#&*(@#!!!" klinkt het van meerdere kanten, maar het is zinloos want de rode auto verdwijnt uit het zicht.
We herpakken ons en fietsen verder. De secretaris wijst de weg. Krom gaan de ruggen op de kale vlakte recht tegen de wind in. We proberen flink door te stampen. Valt niet altijd mee. Het zweet staat op de rug als we de eerste van een lange reeks schelpenpaadjes opschieten.
Ik hou mijn hart vast. Ken de voorliefde van K. voor mulle en onreesfietsbare zandpaden. En dus zitten we na een rondje door een prachtig zonverlicht veengebied vast in het zand. "Het is maar een klein stukje" zegt hij nog als mijn wielen niet meer rond willen. Dit alles tot grote hilariteit van de vele mountainbikefietsers op wiens uitgezette route wij zitten.
Ik hoef inderdaad ook maar een kleine honderd meter te lopen. Veel minder dan een eerdere tocht waarbij we met de fiets om de nek door en over omgewaaide bomen en struikgewas moesten klauteren. Dan gaan we richting "D'n Pruus" of "Langs 'n poal" en bevinden we ons op bekend Oosterbuurs grondgebied. Met een stevige spurt komen we aan bij het kluphuis waar we er eentje delen.
En de cijfers? Iets meer dan 42 kilometer in ongeveer anderhalf uur. Hoogstgemeten snelheid 42,3 tijdens de laatstemetersspurt.

straatmeubilair

Hier in Textielstad hebben we tegenwoordig echt designstraatmeubilair. Tenminste, op één plek. Bij de outletwinkel die het spul ook verkoopt. En er ook niet al te zuinig op is. Want rond tweeëntwintighonderd uur stond deze gewoon nog buiten.

Op de deur hing een briefje met een telefoonnummer. Ik belde, maar kreeg een berichtenservice. Heb maar ingesproken dat ie maandag de aanbieding waarschijnlijk moet veranderen. Vijf voor tweehonderdvijftig euro. Want ben bang dat de stoel dan wel weg is. Denk wel dat het lastiger verkoopt, een set van vijf stuks.

En of ie lekker zit? Ben ik helemaal vergeten te vragen aan Krien.

episode 109

episode 108

verkiezingen

Ik ben er echt even stil van. Heb geen woorden. Ja eigenlijk wel. Zijn we helemaal gek geworden? Teveel zetels op een blonde gek? Verdubbeling van kristenunie-engerds? Huh? Wat? Snap er helemaal niets meer van. Echt helemaal niks. Op Tv zijn politici elkaar aan het afbekken, de uitslagen laten mij volledig flabbergasted achter. Denk dat een hoop mensen op het verkeerde knopje hebben gedrukt of met een rood potlood het foute hokje hebben ingevuld. Kan niet anders. Hoop dan ook dat we binnen twee maanden opnieuw naar de stembus mogen. In ieder geval ben ik blij dat ik me de kop niet gek heb laten maken bij mijn keuze. Dat is tenminste iets.

katkwijt

We waren druk bezig. Schuren en plamuren, plafondstrijken en gronden. Dus alles netjes afgedekt. Tenslotte krijg je anders zo'n rotzooi.

En als we dat dan doen, ja, dan doen we dat goed. Dan wordt er helemaal niets stoffig. Ook KlaasKat niet. Alhoewel, die deed het zelf. Had vermoedelijk genoeg van al dat gestof. Slim beest.

wakker worden

Het valt echt niet mee vanmorgen. Ik lig nog zo ontzettend lekker onder de warme dekens. Wil gewoon nog wat langer blijven liggen. Nog even een keer omdraaien. Want buiten is het grijs en koud, nat en winderig. En binnen niet.
Helaas mag het niet zo zijn. Maar geen tranen. Vanavond is het weer klupavond en misschien draaien we deze LP (klik op het krijtje...) wel!

episode 107

Het gaf me even rust. Na een dag vol geren van rechtszaal naar rechtszaal bleek buiten de zon volop te schijnen. Prachtig. Dus genoot ik van de laatste zeven minuutjes dat dat nog duurde. En was er erg blij mee.
Net zo blij als ik was toen ik thuis kwam en mijn nieuwe contract in de brievenbus vond. Mag ik weer een jaartje genieten van dit uitzicht... Geniet met mij mee, inderdaad, zeven minuten lang.

sterrenteam

De VooruitkijkPiet kwam met een kado voor buurman Krattenstapelaar en ondergetekende. Echte orginele winkeltruien van de Goedkoop & Veel! Inclusief naamplaatjes. En, om met de woorden van buurman K. te spreken, "met zo'n team heb je toch een mega-omzet?".

kentekenen

Zou de bestuurder van deze auto na het stappen zomaar achter het stuur kruipen?

(grappig muziekje onder het nummerbord)

episode 106

zondag

De nazomer komt langzamerhand een beetje aan zijn of haar einde. Ik zal het maar eerlijk toegeven. De hele dag de wind en regen tegen de ramen, de centrale verwarming die inmiddels staat te loeien tegen de opkomende frisheid. Ik kan er niet omheen. Buiten kan ik HilbertKat nauwelijks nog terugvinden in de oranje kleurenzee van gevallen bladeren, als hij al de deur uitwil vanwege het hemelvocht.

Nog een paar maandjes. Dan is het weer lente.

(maar tot het zover is eerst nog het eerste albumpje van FF onder de blaadjes...)

episode 105

koper

Omavandeoverkant kwam een bosje bloemen brengen. En deed daar heel geheimzinnig en mysterieus over. Dus veel dacht ik er niet van. Ging ervan uit dat zij en Krien iets hadden afgesproken. Dat Krien de bloemen namens aan iemand zou geven. En dus zitten we gisteravond gezellig in het kluphuis. Lekker druk, muziek, drankje en hapje erbij. Opavandeoverkant vraagt of al goed gekeken heb in de bos bloemen. Naar het kaartje. Het kaartje? Had ik nog niet gezien.
Ik ga snel naar binnen en vind, na enig speurwerk, een kaartje. "Van harte met jullie koperen samenzijn" staat er. Oh jee! Oh jee! We zijn beiden vergeten dat we inderdaad 12,5 jaar samen zijn. Met het schaamrood op de kaken keer ik terug naar mijn plek achter de bar en deel wat balletjes gehakt uit.
Schijnbaar heb ik ooit iets op een log geschreven wat Omavandeoverkant als trouwe lezeres heel goed in haar oren heeft geknoopt. Als Krien later drijfnat geregend terugkeert van de sportschool vliegt iedereen haar om de nek. Ze snapt er helemaal niets van. Dan ziet ze het kaartje. "Een rondje voor iedereen...!".

En de wijze les? De volgende keer zal ik het niet meer vergeten. En vanaf nu keer ik elke bos bloemen binnenstebuiten op zoek naar een boodschap.

nazomertocht

Net een paar meter over de 50 kilometer. Heerlijk. Ik stak mijn neus in de behoorlijk stevige wind en ging er vervolgens recht en hard tegenin. Alleen, dat wel. Ik had wel een imaginaire ploeg bij me, maar die bleven allemaal achter me rijden. Dus was het mijn kop die er recht tegenin ging. Richting Burenzand, langs een bekende camping en zo de Oosterbuurse grens over. Door Oudstadtje en vervolgens binnendoor uiteindelijk naar Netoverdegrensstadt.
Daar aangekomen betrok de lucht vanuit Textielstad, de zon viel weg, de dreiging kondigde zich aan. Regenbuien later op de dag, zei onze weerman op de radio. Ik weet dat ik nooit naar hem moet luisteren, maar was jasloos op pad gegaan. En ik zat al tegen de 40 kilomters aan, dus naar huis. Met de nodige kronkelweggetjes om toch nog boven de 50 uit te komen.
Thuis had ik zo'n honger dat ik direct een paar boterhammen met oude kaas en Luikse Stroop naar binnen heb gewerkt. En dat terwijl ik onderweg ook nog wat had gehad. Fietsen maakt hongerig. En dorstig, maar dat komt vanavond wel tijdens de klupavond. Is er tenminste eentje aanwezig die de afgelopen anderhalve week nog wat op de fiets gezeten heeft.
En de cijfers? Een toppie van 38,5, een gemiddelde van pakweg 24 en een duur van iets meer dan 2 uur...

episode 104

krantje

Zo begon ik mijn ochtend. Heel vroeg. Rond zeven uur zat ik op de grond, met een kop koffie

ernaast, de krant te lezen. Even later stonden er twee mannetjes met een grote bus voor de deur. De stukadoors.

Nu is het bijna 12 uur later. Ben uren aan het schoonmaken geweest, maar met resultaat. Eindelijk kan ik de kamer weer zien. Voor het eerst kijken hoe de nieuwe, verhoogde, kantplanken het doen. Er is nog een hoop te doen. Vooral schilderen en plamuren, in welke volgorde dan ook. Maar het wordt mooi. Echt mooi!

vertraging

Ik was er al erg content mee. Had in een loeivolle trein de enige enkele zitplek gevonden. Ik hoefde niet ver meer, van Industriestad naar Textielstad, maar wel iets om trots op te zijn. Tenslotte probeerden op dat zelfde moment de reizigers van zeker drie gestrande treinen een plekkie te vinden.

Minder blij was Buurman Krattenstapelaar die net na de bovenste foto de coupé binnen kwam lopen. Waar ik pas net onderweg was, en zodanig slechts een vertraging van enkele minuten had, was hij naar eigen zeggen, al anderhalf uur onderweg. K. was ondanks de lach op de foto, danig uit zijn humeur. Kan ik begrijpen.
ondanks dat hebben we wel gezellig de tocht voortgezet. Om zijn verdrieteen beetje te verzachten heb ik onder de foto's een mooi "Kuntrie & Westeren" melodietje verstopt. Tenslotte werkt hij in Beschuitstad en daar zie ik nog regelmatig Kowbois instappen...

kijk omhoog...

Ik kan er altijd zo van genieten. Van een mooie lucht vol met tekeningen. Vanmorgen was het ook weer zo mooi dat ik er even voor stil moest staan. En dat nog gewoon in streepjespyjama...

stank

Ik dacht al, waarom stinkt het toch zo ontzettend in de treincoupé?

episode 103

deurtje?

Gratis af te halen, een mooi binnendeurtje. Iemand interesse? Geef maar door!

nazomer

Het nazomeren vertoonde gisteravond wel een heel erg dieptepunt. Hagelstenen die met bakken uit de lucht kwamen kletteren.



Wordt toch wel weer eens tijd voor het echte voorzomeren...

heppie!

We hebben feest vandaag!
S-anne is ja-rig!

Deze stoere dame is alweer ELF jaar geworden!

Hieperdepiephoera!

Van harte en het kadoo komt zo!

(maar voor nu alvast dit muziekalehitparade! klik op de foto voor de link en zie de tekst voor het wachtwoord....)

vrijdagse perikelen

Het was maar goed dat ze zo lekker kan koken, Hetliefstezusje. Want ze had me op pad gestuurd voor een pokkenzaak in de Provinciehoofdstadse rechtbank, nou daar lusten de honden nog geen brood van. Ik was er keurig op tijd rond tien over elf waarna de boel volledig uit de hand liep. De zaak van tien over half twaalf, waar tien minuutjes voor stond, was pas tegen vier uur afgelopen. Niet alleen moest de zaak halverwege verkassen wegens ruimtegebrek, ook bleef er van het oorspronkelijke verhaal helemaal niets over.
Het verhaal van, volgens het slachtoffer dan, racistisch geweld, bleek niets meer dan een ordinaire ruzie om een parkeerplaats. En daarbij had het slachtoffer zich in eerste instantie ook niet helemaal onbetuigd gelaten, tenslotte kwam hij met een parasolbuis naar beneden. om vervolgens helemaal in elkaar gerost te worden, maar ach da's weer een heel ander verhaal.
In ieder geval was ik zo laat dat ik zonder problemen zo kon aanschuiven bij de afscheidborrel van krantencollega Gait W., die van zijn ouderdomstijd gaat genieten. Jammer dat hij dat gaat doen. Zeker ook voor collega M-Argoo, die zal nu vaker slachtoffer van de grappen en grollen van het jonge persvolk worden.
Maar, om weer bij het begin te beginnen, of te eindigen. Gelukkig kan Hetliefstezusje goed koken. Want daar mochten wij aan het einde van de drukke dag aan tafel schuiven. Voor een heerlijk maaltje van de markt in Middelpuntvandewereldgehucht. Heerlijke kiprolletjes, prachtige krieltjes en meer van dat lekkers.

(met natuurlijk weer een gemoedelijk muzakje onder het rechter iPod-dopje...)

kleertjes maken de man...

Het was een gekkenhuis vanochtend. Vertelde Krien me aan de telefoon. En omdat het al bijna 1 uur was moest ik ook direct op pad om op zoek te gaan naar die trui en die stropdas. En natuurlijk die ene mooie jurk voor haarzelf. Nou van dat plan kwam weinig terecht. In maar negen filialen van het Knäckerbrödlandse kledingconcern werd het verkocht, de kleding van het bekende ontwerpduo V&R. Maar dan ook echt alleen vanmorgen vroeg. Want na elven stonden de eerste jurken en truitjes al op de bekende tweedehandsverkoopsites terwijl de winkels bijna leeg waren. Voor pakweg drie keer de prijs van een uur eerder. Dus ik vond 1 rek met nog een paar overhemden en een paar colberts. Op de damesafdeling stond nog 1 zielig rekje. Een beehaatje maatje erg klein, twee jurkjes in een idem maatje en een bloesje. Denk ik, want toen ik even met mijn ogen knipperde was het al weg.

Triest eigenlijk. Of niet natuurlijk. Ten slotte was het droog buiten toen ik met mijn tasje naar huis fietste. Want kleren maken toch de man. Niet?

natte kop

Als ik op de fiets stap zie ik de bui al hangen. Letterlijk en figuurlijk. Goed, een wedstrijdje. Kom ik droog aan of krijg ik klets op de kop. Honderd meter verder heb ik het antwoord. Grote druppels komen naar beneden. Het is duidelijk, ik heb verloren. Helemaal als ik even later de stad verlaat en de zon van achter de wolken begint te schijnen. Soms heb je geluk en soms gewoon een hele erge natte broek.

(Oh ja, muziekje onder de regendruppels...)

plafondperikelen

Boven mijn hoofd knapt het steeds meer op. De gipsplaten zitten aan het plafond, de kantplanken aan de muur, overal is het al mooi glad gestreken. Je kunt het echt zien, straks is het echt prachtig, echt waar. Op de grond intussen wordt het steeds erger. Steigers, gereedschap, stof, puin, troep noem maar op.
Ach het hoort er bij, ken het wel erger. Drie maanden in het kluphuis met een noodvoorziening douchen of koken. En dan net schoon en droog of met een pan eten de kluphuisdeur uit als het echt begint te hozen. Dus deze daagjes vallen ook best mee. En zoveel zijn het er ook niet meer.
Wel mooi om eerder vandaag de reactie van Leo uit Grensdorp te zien. Ze keek omhoog en zag het plafond, keek met grote schrikogen eens goed om zich heen en slaakte een gil van ontzetting. Terwijl het, om eerlijk te zijn, er best goed bij lag allemaal. Overal stond wat, maar het was eigenlijk best overzichtelijk vond ik.

(en met een klikje op de steiger kom je vanzelf uit bij een prachtige musical in empeedrie-formaat...)

episode 102

boeven kiek'n

Boeven fotograferen in de rechtbank is in ons land verboden. Maar een echte rasboef voor de rechtbank op de gevoelige plaat zetten, ach wie maalt daar om? Er was net 7 en 9 jaar geëist tegen twee beroepsdrugssmokkelaars. Voor een zaal met familie en vrienden. En dan gaan de emoties leven, blinkt er links of rechts een traantje. Bij mij ook. Van vermoeidheid. Door een zaak die al bijna een jaar loopt, en na twee lange dagen vol juridisch gesteggel en prachtig toneelspel. Alhoewel, afgelopen. Er moesten nog twee advocaten aan het woord komen. En die hadden al aangegeven dat het wel eens 2 uur de man zou gaan duren. Met alles wat erna nog zou komen. Tijd dus om het strijdtoneel te verlaten. Wegwezen dus. En snel een beetje. Zo dacht ook krantencollega en rechtbankmonster Bert J. er over. Dus bleven de persbankjes leeg bij het verhaal over de onschuld van de twee smokkelaars...

episode 101

uitslag!!!

-UITSLAG-UITSLAG-UITSLAG-

**************************************************

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Tijd voor de uitslag van de HarmJobinhetwildPrijsvraag!

(jawel joepiedepoepie!)

ANONYMUS heeft gewonnen!

Het is inderdaad het binnenste van de rioolbuis die onder het plafond loopt!

EUH JEK! ECHT

????

Jahaa echt!

Dus ANONYMUS (in bezit van defecte poepvermaler) kan binnenkort een prachtige passende herfstprijs tegemoet zien. En wie ANONYMUS nou precies is? Misschien maakt hij/zij zich wel bekend in de reakties. Maar eerst ga ik deze week even het bos in...

dubbelbokjes

Nog een kort fotoverslag van de verjaardag van de BijnaBuuf#16 afgelopen zaterdag. Niet dat ik het was vergeten, maar ik moest een beetje bijkomen van de bokjes en dubbelbokjes. Die hadden er behoorlijk ingehakt, met de vele frituurhapjes uiterst smakelijk er ingehakt dat wel, maar toch kan ik me niet echt heel veel herinneren van de terugtocht. Het zal wel donker zijn geweest en de route waarschijnlijk erg bochtig en oneven.

snerttocht

En dus gingen we met "die andere" fietsklup op pad. De jaarlijkse snerttocht. Een tocht vol verrassingen en plezier. Dat was volgens ingewijdenen dit jaar toch wel anders. Bij de eerste stop reed er wel een busje met een echt "Boris" kenteken weg, maar versnaperingen waren er niet. Was ik even blij met mijn goedgevulde fietstas. De eerste heupfles met Weinbrandt was binnen 10 seconden leeg. Op dat moment besefte ik dat het nog wel eens een hele zware dag kon worden.
En dat werd het ook. Niet omdat er zo'n 42 kilometer gefietst moest worden. Daar draai ik mijn hand niet voor om. Nee, de "last" begon te drukken bij de eerste (en enige) "echte" stop onderweg. Een kleine boerenuitspanning ergens op het Oosterbuurse platteland. Ik had er wel de hele dag willen blijven zitten. De barkrukken waren echt geweldig, het bier kwam langzaam maar smakelijk uit de tap en het was er erg gezellig. De stop veroorzaakte ook al snel een scheiding in de groep. Een deel ging na de "Kaffee und Kuchen" al snel weer verder over de voorop vastgestelde route, de rest bleef nog even nagenieten in de wetenschap dat er altijd een korte en snellere route bestaat.
Uiteindelijk lukte het om inderdaad via die snelle route de kopploeg voor te blijven. Tot grote verbazing van, moet ik zeggen. De soep, die direct daarna ten tafel kwam, smaakte wonderbaarlijk goed. Ik had er graag een pannetje van mee naar huis willen nemen, maar de bodem was eerder in zicht. Volgend jaar beter.
Na het hele fietsklupgebeuren was het nog niet afgelopen. Er was ook nog een verjaardag van BijnaBuuf16 met een balkon vol kratten en een bar vol hapjes. Wel knap dat we, de Krattenstapelaars, Krien en HJ, überhaupt thuis zijn gekomen. Heelhuids. Maar het was vanochtend niet makkelijk om op te staan. Een uur in bad was wel lekker.

(foto's zien van de tocht? Hier!

sjoelavond

(door een technische storing dit log een dag later, excuses)

We moeten stiekum maar een hoop oefenen. Gordijnen dicht en dan opperste concentratie. Maar eerst moeten we zelf een sjoelbak kopen, anders valt er helemaal niets te oefenen. Want op de zesde en laatste plaats eindigen tijdens de eerste straatsjoelcompetitie, tsja.
De aftrap, of beter gezegd, de afschuif, was gisteravond op #17. Om 20.00 uur scherp schoof de eerste steen vak 2 in. Dat was dus een ervaren sjoeler die afgelopen tijd heel veel geoefend heeft. Maar goed, 5 beurten in teams van 2 maal 6 vanwege het aantal deelnemende teams maakt dat ik zelf de tel kwijt raak. Gelukkig werd de puntentelling bijgehouden door scheidsrechter Opavandeoverkant. En dus is de beker van nummer 17 overgegaan naar nummer 13. Buur#13 en Buur#15 vormden samen het winnende team. Voor een eerste avond gun ik ze dat van harte. Echt waar. We krijgen ze nog wel!

(voor een fotoverslag klik je op de foto!)

HeJa

"Zo Jan, at wie noe den plank efkes ene noar onder doet, dan kunt wie ok zitt'n" hoor ik vanuit de kamer en even later zitten ze. Bouwbedrijf HeJa uit L.A., twee man sterk en overal inzetbaar. Klaar voor de koffie. Een lange week werk zit er inmiddels op en het resultaat wordt langzamerhand zichtbaar. De hele kamer is voorzien van nieuw elektra, er zijn nieuwe lichtpunten (met dank aan de uitgebreide versie van Bouwbedrijf HeJa, n.l. HeJaWi), de isolatie ligt er weer in en de boel is aan de kant. Klaar voor het weekend. Volgende week de gipsplaten en hopelijk de "gladmaakplafondman" en dan gaan we schilderen, nieuwe deur plaatsen, lampen kopen, idem bank en luie stoel erbij. Om eerlijk te zijn kan ik er eigenlijk niet op wachten. Lekker onderuit op de bank in een mooie kamer....

plafondkat

HilbertKat is een echte ontdekker. Dus hebben we tegenwoordig een echte plafondkat, tot grote ongerustheid van Krien. Ach, binnenkort zit het dicht. Hoop alleen zonder kat.

(en met een klikje op de foto gaan we muzikaal het weekend in...)

klupavond

Het is de enige plek in huis waar je nog fatsoenlijk kan zitten, maar gisteren was het ook nog klupavond, dus dat kwam helemaal goed uit. De plots opzettende vrieskou veroorzaakte nog wel even een koudeprobleem, maar met een hoop kaarsjes en de warmte van het gezelschap was dat zo opgelost. Wat er verder allemaal ter bar en kruk kwam? Kom zelf een keer langs of kruip een keer over de schutting....

En vergeet niet om nog even mee te doen met de spannende prijsvraag!

weg krat

Heb uiteindelijk rustig kunnen slapen vannacht. Ben niet om half twee wakker geworden van het geluid der stapelende kratten. Ook vanmorgen bij het wakker worden was het uitzicht op Krattenstapelaar's schuurtje bijzonder kaal. Een hoop wind en regen, zelfs van het niveau weerwaarschuwing inclusief loeiende sirene's om zeven uur, maar geen krat te zien. Nergens.
En dat terwijl het toch zo gezellig was. Vreemd...

(maar wel weer met een muziekale surprise onder de foto...)