En dus gingen we met "die andere" fietsklup op pad. De jaarlijkse snerttocht. Een tocht vol verrassingen en plezier. Dat was volgens ingewijdenen dit jaar toch wel anders. Bij de eerste stop reed er wel een busje met een echt "Boris" kenteken weg, maar versnaperingen waren er niet. Was ik even blij met mijn goedgevulde fietstas. De eerste heupfles met Weinbrandt was binnen 10 seconden leeg. Op dat moment besefte ik dat het nog wel eens een hele zware dag kon worden.
En dat werd het ook. Niet omdat er zo'n 42 kilometer gefietst moest worden. Daar draai ik mijn hand niet voor om. Nee, de "last" begon te drukken bij de eerste (en enige) "echte" stop onderweg. Een kleine boerenuitspanning ergens op het Oosterbuurse platteland. Ik had er wel de hele dag willen blijven zitten. De barkrukken waren echt geweldig, het bier kwam langzaam maar smakelijk uit de tap en het was er erg gezellig. De stop veroorzaakte ook al snel een scheiding in de groep. Een deel ging na de "Kaffee und Kuchen" al snel weer verder over de voorop vastgestelde route, de rest bleef nog even nagenieten in de wetenschap dat er altijd een korte en snellere route bestaat.
Uiteindelijk lukte het om inderdaad via die snelle route de kopploeg voor te blijven. Tot grote verbazing van, moet ik zeggen. De soep, die direct daarna ten tafel kwam, smaakte wonderbaarlijk goed. Ik had er graag een pannetje van mee naar huis willen nemen, maar de bodem was eerder in zicht. Volgend jaar beter.
Na het hele fietsklupgebeuren was het nog niet afgelopen. Er was ook nog een verjaardag van BijnaBuuf16 met een balkon vol kratten en een bar vol hapjes. Wel knap dat we, de Krattenstapelaars, Krien en HJ, überhaupt thuis zijn gekomen. Heelhuids. Maar het was vanochtend niet makkelijk om op te staan. Een uur in bad was wel lekker.
(foto's zien van de tocht? Hier!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten