Ik heb leren toepen. Tenminste, dat vermoed ik. Gisteravond, de laatste zaterdagavond van het jaar, bij de Krattenstapelaars thuis. Ze waren maar net terug van de "wintersport" (slechts hier en daar een centimeter sneeuw) en sms-ten "biertje?".
Krien en ik hadden net besloten dat we niet gingen koken, wel zouden zien wat er ging gebeuren en waar we ons eten vandaan zouden halen. Er was dus weinig aarzeling en even later zaten we aan tafel twee huizen verderop. Daar was ovenpatat (wordt je helemaal niet dik van) en kip-teevee-sticks van die hele fijne groothandelsupermarkt aan de andere kant van "den Poal".
Even later zitten we te kaarten. Eén potje "open" en dan voor het eggie. Veel snap ik er nog niet van. Er blijft iets hangen van "ik toep er overheen" en "laatste slag" en daar blijft het bij. Ik ben dan ook verbaasd als de uiteindelijke strijd tussen Krien en mij gaat. Met een briljante (?) zet lapt Krien me erbij en wint...
Dan begint de Krattenstapelaar te gapen en deelt mee dat hij gaat slapen. Het komt onverwacht, maar dan bedenk ik me dat het inderdaad beter is om de krachten te bewaren voor de grote oudejaarsuitsmijter vandaag. Het kan wel eens laat worden. Maar eerst gaan we zo op straat disco-oliebollen-bakken&drinken. Zal de Glühwein vast opzetten... .
