Of het vanavond ook daadwerkelijk tot fietsen komt, de Driedaagse de Panne bekijkende, is de vraag. Regen, noodweer, storm en omgewaaide fietsers, dat gaan we hier ook krijgen. Toch hoop ik op een wonder. vooral omdat het Kluphuis helemaal klaar is voor het komende seizoen. De prijzenkast van de Zondagse Fietsklup is toegevoegd, samen met wat historische foto's en verder is er het een en ander vernieuwd.

aapjes kijken

De bewoners van de Nachtengaalstraat hebben het helemaal gehad. Weg pottenkijkers, ga maar naar de dierentuin als je aapjes wil zien. En dus hangt de hele straat vol spandoeken van het achterdochtplatvorm timefortruth (welke site ongevraagd foto's van mijn hand publiceert).

Want achterdocht dat is het. De bewoners denken dat bezoekers die de wijk bekijken op zoek zijn naar slachtoffers van de ramp. Aapjes kijken. Volgens mij is daarvan geen sprake, bezoekers worden aangetrokken door de combinatie mooiste wijk van ons land en de ramp. En natuurlijk heb je als rampslachtoffer niet gevraagd om de ramp, maar begrijp wel dat deze wijk een toonbeeld van herstel en voorbeeld van goede architectuur is. De schoonheid van de wijk laten zien, dat is de reden van de rondleiding. Niet om naar binnen te gluren in de hoop een rampslachtoffer in 'real life" te zien.

uitslag

Ik heb het trainen weer serieus ter hand genomen. Na een test vorige week om te kijken waar ik sta en een rit met de "langzamen" zondag, opnieuw een rit gemaakt. Serieuzer deze keer. Hartslagmeter om (de nieuwe kilometer/hartslagteller moet nog op het dashboard), gps-tracker op de telefoon aan en fietsen maar. Mijn vaste trainingsrondje met wat afwijkingen. Voor het vergelijkingsmateriaal.

Het gaat goed, ik kom uit op een rit van 30,2 kilometer, met een gemiddelde van 27,8, een dito hartslag van 129, 719 calorieën en een stralende kop. Natuurlijk, normaal rij ik op het rondje rond de 30-32 gemiddeld. Ik ben ook nog niet waar ik moet zijn. Daarnaast heb ik voorzichtig gereden, geen zin om alweer te vallen, ook al is het deze keer op glibberige wegen vol bladerrot en moddertroep of loslopende honden met of zonder baasje.
Het is heerlijk. De natuur ontwaakt, de vogels fluiten, op de Zonneweg rent een wild konijn mij langdurig tegemoet totdat het beseft dat het felgekleurde ding op wielen wel eens een bedreiging kan vormen en vlak voor me het bos in schiet. In afwijking op mijn normale route fiets ik even langs de boomman. Hij is weg en ik weet ook waarom. Zijn plek is ingenomen door de ooievaar die in het weiland naar voer loopt te zoeken. Opgestaan is plaats vergaan.

Stoerrrrrr!

Haar jarenlange wens is in vervulling gegaan. Krien heeft gisteravond, na het curlen, een rit gemaakt op de Zamboni. Alle perikelen rond de ijsmachines bij de Olympische winterspelen volgde ze op de voet, met haar neus stond ze al meerdere malen voor garagedeuren of ijsbaanvensters en had ze haar blik ook al gericht naar straatveegmachines.
Maar eindelijk was het dan zover. Luuk de IJsman wees haar de weg, liet alles zien en kreeg de oren van het ijsmutshoofd gevraagd en toen mocht ze. Zelden zo'n brede lach gezien op haar gezicht. En dat terwijl ik er niet eens bij was.
Nu wordt het zoeken naar een nieuwe wens. Wie helpt?

men in trees

"Nen dwazen in nen boom". Aan de rand van Textielstad zit een man in een boom. Hij is gezekerd (gewapend zoals het zelf in een interview met presentator Hans Oudeman zegt), heeft een plu, een regenpak aan, dikke kleren, sinds woensdag honger vanwege de gelijknamige staking en een fles voor zijn plas. Alles goed voorbereid.
Nou ja alles, aan zijn verhaal is weinig touw te knopen. Hij wil zijn kinderen terug van de Jeugdbescherming. Die beschuldigen hem en zijn vrouw van kindermishandeling en haalden ze uit huis. Nu zit hij in de boom totdat er iets gaat gebeuren.
Hoe dat moet gebeuren daar heeft de man nog niet echt over na gedacht. "Ze" moeten actie ondernemen, "ze" krijgen genoeg betaald "blijkt uit alle computerdossiers". Met "ze" praten wil hij niet. Maar "ze" moeten wel gaan handelen. Naast de man hangt een oranje strop. Als "ze" niets doen dan "hebben de kinderen alleen nog maar een moeder".
Even later verdwijnen de journalisten, collega Janneke met Cameramichel en hun hoogwerker, de paparazzifotografen, enkele nieuwsgierigen, de echtgenote en een vaag figuur dat bij haar hoort en de boswachter. Eenzaam en alleen blijft de man zitten.
Veel succes zo'n actie. Het valt zo weinig op dat een voorbijganger op zijn fiets niets merkt van de man in de boom. Ben bijna geneigd om vannacht met een flinke zaklamp even te gaan kijken. Of hij niet stiekem thuis in zijn eigen bedje slaapt.

plaatjes weg...

Google
	Error

Server Error

The server encountered an error and could not complete your request.

If the problem persists, please report your problem and mention this error message and the query that caused it.

Even geen beeldmateriaal op blogger.com dus. We werken aan een oplossing.

zondagse rit

Het overkomt me niet vaak, maar vanmorgen reed de hele ploeg van de zondagse klup in dienst van mij. Keer op keer omgedraaide kopjes, komt Harm Job wel mee, gaat het? Sportbroederschap.
En hoe het ging? Goed, gelukkig was het geen verre tocht. Ik weet in ieder geval dat het voorzichtig aan weer gaat. De benen zijn wel goed, de conditie, het gewicht (ik ben zwaarder dan ooit) en natuurlijk de schouder minder. Maar het voelt goed en het vertrouwen is er.
Gelukkig.

de fiets....

De fiets van de man die ooit reed bij de nationale jeugdselectie, maar daarna afstapte. Ik ga zijn verhaal schrijven, hij moet alleen een beetje tijd hebben. Zijn fiets is wel tevoorschijn gekomen en hoe. Mecanicien Vakbondshenk gaat er een hels karwei aan hebben, maar ik weet zeker dat deze fiets binnenkort door de stad rijdt. In puike conditie met in het zadel een voormalig kampioen.

of je worst lust

Weinig te bloggen vandaag. Hele dag doorgebracht in zaal D. Nare vervelende zaak met kansloos pleidooi van Pleitmevrij. Niet omdat het slecht was, maar het wordt gewoon niets. Er was ook iets met een worst, maar daar moet je het live-verslag van collega F. maar voor lezen.

wind in de haren

Onderweg moet ik een traantje wegpinken. Van de wind hou ik mezelf voor, maar stiekem weet ik wel beter. Het is een traantje van geluk! Want of het nu mag of niet, ik ben op de Red Bull gekropen en heb een stuk gefietst. Heerlijk in de zon, Of het nou mag of niet, ik moet weten hoe ik er voor sta, wat ik kan en niet.


En ik moet zeggen, het valt me mee, verwacht tot aan de grens te komen en dan weer terug te rijden. Het wordt 23 km met een snelheid van rond de 29. Mijn hartslagmeter ligt nog keurig thuis, uitslagen daarvan heb ik niet. De arm voelt goed, de breuk is duidelijk genezen wat mij betreft. Stabiliteit en mobiliteit dat zijn nog de factoren. Beperking door het kapsel en beperking door gebrek aan spierkracht.
Het laatste begint te komen, het eerste is duidelijk nog een probleem. Ik voel natuurlijk best dat ik gefietst heb, een wat vermoeide schouder, spierpijn, maar die zat er toch al van de fysio. Morgen maar eens opbiechten bij de fysiopeuter dat ik de weg op ben gegaan.

schoonmaak

Als de lente echt doorbreekt is het tijd voor de schoonmaak. Brute schoonmaak. Niet lang nadenken over wat weg te gooien, doen. We beginnen in het Kluphuis. Volgende week start het fietsseizoen en het is er een puinhoop. Uiteindelijk rijden we twee keer naar de stort met een wagen vol, komt er het nodige achteraf in de grijze, ga ik eindelijk die ene oude fiets slopen om de bruikbare onderdelen eraf te halen en hebben we een zee van ruimte plots. De verrbouwingsplannen voor het Kluphuis gaan de prullenbak in, de bar blijft waar die staat, er is alleen een hoop troep eromheen weg. Nu nog wachten op de bekers van de zondagse klup, en de foto's en dan maken we er een echt wielermuseum van.

verdacht

Bij de metaaldumpboer komt een busje aangereden. Twee mannen stappen uit en dragen een aantal kapotte kluizen naar de container. Ze kijken eens argwanend naar ons en rijden weg. Ik probeer een glimp op te vangen van het kenteken, maar onze eigen auto staat ervoor. Helaas, want ik ben er vrijwel zeker van dat ik op het spoor ben van een paar gevaarlijke kluiskrakers. U hoort nog van mij!

wie wat bewaard

Vandaag bij het opruimen tegengekomen, een exemplaar van Neues Deutschland, nog uit de DDR tijd. Volgens mij ook niet te zien bij de onlangs gesloten tentoonstelling. Ik moet nog even checken of er wielernieuws in staat. Ten slotte ligt het krantje in ons Kluphuis. Met een serie USSR tijdschriften en veel meer historie. Paris Match over de dood van Edith Piaf of Kennedy. Papier dat ik toch niet weg kan gooien.

ok.....go!

Ik kom er niet onderuit, de nieuwe clip van Ok Go (bekend van deze clip) is fabuleus! Waarom? Kijk maar eens goed!

livin'in the fast lane

Fast food, fast camera, fast service, foodfeast, no dishes, happy me.

door de lucht

De stoel zelf zie ik niet vliegen, maar een paar seconden later heb ik het verhaal wel in geuren en kleuren, inclusief de bloedspetters op het overhemd van agent Dirty Herrie en het kapotte horlogebandje van de rechter.
Terwijl de stoel vliegt sta in aan de andere kant van de deur van zaal D. Net te laat om nog ongemerkt mee te glippen tijdens een schorsing en geen zin om storende factor te spelen. Het maakt niet uit. Ik heb mijn verhaal, en wat voor één.
Een verdachte gooit een stoel naar een rechter en even later prijst de persrechter de vitaliteit van de getroffene om daarna fijntjes uit te leggen dat het voor deze rechtbank geen reden is om de boel beter te beveiligen. Lees en luister.
Bij een omgekeerde zaak, een rechter die zijn voorzittershamer naar een verdachte gooide, zat ik wel. Samen met de daaropvolgende vrijspraak, de verdachte zei linkshandig te zijn en ving de hamer ook meestens met links, haalde het het landelijke nieuws. Altijd mooi om aan de bakermat te staan van een bericht dat het hele land meekrijgt.
Stiekem hoop ik daar nu ook weer op...

tentoonstelling

Binnenkort te zien in de nieuwe kunstgalerie van Банкя! Werk van mijn eigen vader! Schilderijen en gedichten, deels voor mij ook gloednieuw en nog nooit gezien. Helaas kan deze trotse zoon niet bij de opening aanwezig zijn, volgende keer beter.

stil

U had ze nog van mij tegoed, de foto's van de militaire begraafplaats Reichswald. Terwijl de zon doorbreekt even stilstaan bij die verschrikkelijke geschiedenis.

lentefeest

Vaste volgers van mijn twitter hebben het live meegekregen. De viering van het lentefeest in de Pieperdepiepstraat. Zaterdag 18.32 uur precies hief een groep buren, met een enkele aangewaaide of verdwaalde gast, het glas op de lente. De start van een ouderwetse viering van de lente. Met vuur, een maaltijd, taart en drank (Zelfgemaakte tuin wii-n en Schuttingtripeltjes!) hebben we elkaar een fijne lente gewenst, de hoop op mooi weer uitgesproken en het glas meerdere malen geheven omdat dat zo'n fijne gewoonte is. En toen het vuur uit was, de drank op, en de klok laat sloeg zijn we lekker het nest ingedoken.

blaadjes

Met het begin van de lente neemt ook plots de komst van de (reclame)blaadjes toe. Net was dat alweer de derde bezorger die langskwam in de straat. binnenkort de brievenbus weer eens opnieuw bestickeren.

nachtelijk bezoek

Vlak voor het slapengaan kom ik deze vriend tegen. Vermoedelijk is het dezelfde die vorig jaar ook al in de vijver bivakkeerde. Zijn tactiek om niet gezien te worden in het donker is stil zitten. Zinloos natuurlijk als je wordt gadegeslagen door een persoon met een Nikon D3000 in zijn handen. Dan sta je er haarscherp op. Ook in het pikkedonker!