Onderweg moet ik een traantje wegpinken. Van de wind hou ik mezelf voor, maar stiekem weet ik wel beter. Het is een traantje van geluk! Want of het nu mag of niet, ik ben op de Red Bull gekropen en heb een stuk gefietst. Heerlijk in de zon, Of het nou mag of niet, ik moet weten hoe ik er voor sta, wat ik kan en niet.
En ik moet zeggen, het valt me mee, verwacht tot aan de grens te komen en dan weer terug te rijden. Het wordt 23 km met een snelheid van rond de 29. Mijn hartslagmeter ligt nog keurig thuis, uitslagen daarvan heb ik niet. De arm voelt goed, de breuk is duidelijk genezen wat mij betreft. Stabiliteit en mobiliteit dat zijn nog de factoren. Beperking door het kapsel en beperking door gebrek aan spierkracht.
Het laatste begint te komen, het eerste is duidelijk nog een probleem. Ik voel natuurlijk best dat ik gefietst heb, een wat vermoeide schouder, spierpijn, maar die zat er toch al van de fysio. Morgen maar eens opbiechten bij de fysiopeuter dat ik de weg op ben gegaan.
Misschien krijg je er voor op je donder, maar het was de moeite waard... Welkom terug op de pendalen!
BeantwoordenVerwijderendinanc