Herman ist weg!

Herman is weg! De eigenaar van het beeld, voor poptempel Hedon in Provinciehoofdstad, is bang dat koperdieven het unieke beeld zullen stelen. Ik ben bang dat ik, ondanks dat het te belachelijk is voor woorden, de man gelijk moet geven. Nu graven op kerkhoven niet meer veilig zijn vanwege de hoge koperprijs en overal beelden gestolen worden, zou het toch wat zijn als ze onze Herman zouden pikken en omsmelten. 

Ik stel overigens voor om koperdieven die graven schenden en kunst jatten zwaarder te straffen. De onbeschoftheid met je tengels aan deze dingen te zitten, hoe haal je het in je hoofd. Niet alleen de dieven, ook de helers, oud-metaalboeren, die alleen naar de weegschaal kijken en doen alsof ze niet weten wat ze opkopen, aanpakken. Bedrijf sluiten en de dieven een ongelofelijke pets om de oren geven, een cursus kunstgeschiedenis en lange indringende gesprekken met familieleden van de vernielde en bestolen graven, zodat ze beseffen wat ze aangericht hebben. . 

Blijf met je tengels van kunst en graven af, dan hebben we Herman snel weer terug.

de bergen in

Weest blij dat u deze prachtige video van een aantal heren die de bergen ingaan kun bekijken, bij de Oosterburen wordt deze video geblokt vanwege kopierechtproblemen met de muziek. Come on, het is Toots, onze Toots!

OEPS!

Een verdachte die plots opbiecht dat hij helemaal niet degene is die gedagvaard is, dat heb ik al wel eens meegemaakt. De man bleek uiteindelijk 26 identiteiten te bezitten waarmee hij internationaal door Interpol werd gezocht. Ook een verdachte wiens zaak is aangehouden en twee weken later toch wordt aangevoerd (laconiek "ach ik had wel zin in een uitje"), ook dat heb ik al eens meegemaakt.

Wat ik nog niet eerder heb meegemaakt is dat twee verdachten door elkaar gehaald worden en beiden in de verkeerde rechtbank terecht komen. Want dat gebeurde vandaag in Beschuitstad. Door een vergissing van de Dienst Vertraging en Oponthoud blijkt de moordverdachte in Eenbrugteverstad te zitten en de verkeerde verdachte in Beschuitstad.

De officier van justitie heeft er rode koontjes van. Met een zachte géé legt ze de rechtbank voor dat er snel een nieuwe zitting moet komen anders staat de verdachte wegens overschrijding van de termijn vrijdag op straat. En is ie zeker te weten foetsie! Een hoop heen en weer gebel volgt en er komt uit dat de zaak morgen om tien uur verder gaat. Hoe de verdachte vanuit het penitentiair psychiatrisch centrum op tijd voor de rechtbank moet verschijnen is niet duidelijk. De busjes van DVO rijden niet eerder dan 9 uur. 

Ik vraag me overigens wel af hoe de persoonsverwisseling heeft plaatsgevonden. Kan me  indenken dat beide verdachten een zelfde huidskleur hebben en geen van beide onze taal machtig zijn. Dat, in combinatie met kortzichtigheid van de DVO'ers, moet tot deze verwarring hebben geleid.

fysio

Ik zit inmiddels op iets van 85-90% van mijn normale gebruik van mijn linkerarm. Alleen de eindbeweging zit er nog niet in en het blijft de vraag of het ooit 100% wordt. Ik moet veel oefenen, doorgaan waar ik steeds al mee bezig ben, en voorlopig niet meer terug te komen bij de fysiotherapeut. De beste man vindt mij een aardige patiënt, we hebben leuke gesprekken, maar voorlopig hoeft hij mij niet meer te zien. Fijn om te horen, tot over een maand.

hitsig

Als ik de bocht om kom zie ik hem staan. Een hitsige ree! Ik maak me wat breder, laat de hoorns van mijn stuur eens goed zien en stuur recht op hem af. Hij kiest het hazenpad en verdwijnt in het bos. Even later vliegt een Vlaamsche Gaai verontwaardigd lawaai makend voor me uit. Hoe ik het toch durf om zijn rust te verstoren. 

Ik ben lekker over de grens aan het fietsen. Op weg naar Ochwateentroep kies ik een verkeerde afslag en rij een compleet andere tocht. Raakte ik vroeger enigszins onzeker als ik de weg kwijt was, inmiddels overkomt me het zo vaak dat ik er niet meer om maal. De vele kilometers die in maak aan de andere kant van de grens maken dat ik altijd wel weer op een bekende plek uitkom. Nu ook. Met iets van rond de 55 kilometer kom ik thuis. Wilde wel verder, maar kreeg wat last van mijn schouder. En dan is het gewoon klaar.

kapelleke

Het echte Zuiderburen is helemaal niet zo ver weg van hier. Een kilometer of 15/20 hiervandaan is een echte Zuiderbuurse kapellenroute op de fiets te beklimmen. Het is een mooi stukje regio waar ik van tijd tot tijd lekker ga spelen op de fiets. Bultje op, bultje af, rondje, van de andere kant omhoog, versnellen en nahijgen. Woensdag bleek dat ik zelfs een uniek weggetje wist waar de fietsklup nog nooit was geweest. Een groepsfoto waard dus!

vuurtje?

Helaas zitten er geen lucifers meer in, maar deze twee doosjes zijn wel het pronkstuk in onze museumkast.

schuttingperikelen

"Mamma, er zitten mannen op de schutting" zegt een van de larven van Desukkelvan18. Het is even rustig geweest, maar het kind staat alweer te gillen op de trampoline. Vanaf de schutting twee doordringende blikken en even later is het stil. Eindelijk rust. 

Kunnen we eindelijk rustig genieten van een koel biertje op de schutting, MrT-Rex, Twitterbuurvrouw Zunne en ik. Gezellig, Zunne heeft een bak met pastasalade meegenomen zodat mijn maaltijd geregeld is. Zo blijkt dat sociale media in het echt ook heel sociaal kan zijn, mooi.

spiegel

Even heb ik het gevoel op ijs te rijden, maar gelukkig is het alleen maar spiegelend wegdek in de ondergaande zon. Ik snapte al niet hoe er ijs kon liggen terwijl het toch zo lekker warm is.

Rood-wit-blauw

Ik ging vanmorgen dus op pad met de nieuwste aanwinst voor op de fiets aan. Ooit had ik een prachtige broek, gekocht bij onze Zuiderburen, in deze mooie jaren 80 kleuren. 

Toch heb ik mijn tocht vandaag niet gemaakt in deze trui. Bij de start kreeg ik, uit handen van fietsvriend De Sigaar, een trui die vele malen waardevoller was! Mijn felgekleurde heeft vandaag wel meegefietst, circusdirecteur en oud-jeugdwielrenner Di Stefano heeft er vol trots on rondgereden. twee keer gescoord in het peloton, das mooi.

denk erom...

Dat u met deze warmte voldoende drinkt!

20%

Fietsers afstappen, 20%. Nou ik dacht het dus niet! Schakel lichter en stoemp het hellinkje op. Na vijf meter, net onder de top, moet ik uit de pedalen, kracht zetten op een niet verharde beklimming gaat niet, het achterwiel slipt als een gek door. Helaas. Gelukkig is het Zand bij Duluth wel een prachtig gebied om doorheen te fietsen. Alleen de volgende keer niet meer met de wielrenner. Toch was het een lekker tochtje, mooi wat interval gedaan, de Twentsche bergen een aantal keren beklommen in de hitte. Veel wind ook, warm, straf en recht van voren. Kweekt karakter.

look out

"Hi you guys, you'll take care of the bike, won't you?" De renner van Saxo schiet het mobiele toilet in en laat zijn tijdritfiets er tegenaan staan. "I will" roep ik terug, "swap it for my bike!". Vanuit het toilet klinkt een klaterende straal en een luide lach. Even later is hij klaar, steekt een duim op en fiets het proloogparkoers op.

werkkleding

Ik twijfel net iets te lang wat ik ga doen. Dan kan ik niet meer anders, ik moet wel. De trein ga ik niet meer halen en de zaak wil ik niet missen. Even later vlieg ik door de stad, rugzakje met het logo van de baas op de rug en een fietsshirt aan van de site waar binnenkort meer verhalen van mijn hand zijn te vinden.

Met 45 minuten fietstijd, sneller dan een treinreis, ben ik net op tijd in zaal D. Mijn binnenkomst veroorzaakt wel wat gegniffel, maar ook complimenten. De eveneens fietsende OvJ steekt een duim op en een advocate komt naast me zitten omdat ik er zo sexy uitzie. Kijk, dat horen we graag.

De zaak gaat aardig onderuit. Het scenario ziet er goed uit, een man is met zijn auto ingereden op de Nieuwevriend van zijn ex, heeft vervolgens een pistool getrokken, geschoten en op de een of andere manier heeft de Nieuwevriend een afgebroken mes in zijn been zitten. Alleen nog even een producent zoeken en de film is klaar.

Het pakt anders uit. Tot ieders verrassing is het slachtoffer naar de rechtbank gekomen om te vertellen dat het niet "allemaal zo gegaan" is. Als hij onder ede staat blijkt wat er werkelijk speelt. Zowel verdachte als slachtoffer behoren tot dezelfde geloofsgemeenschap en die gemeenschap is niet zo blij met de kwestie. 

Nieuwevriend wordt stevig aan de tand gevoeld. "Ik heb het zelf uitgelokt" zegt hij. Hij blijft bij zijn oorspronkelijke verhaal maar kronkelt vervolgens alle kanten op. De verdachte ontkent überhaupt. Waarom hij om middernacht in een auto voor de woning van Nieuweviend zit te wachten, dat weet hij niet. Iets vaags met de ex-vriendin die sigaretten wilde. En inderdaad, achterin zijn auto zaten zijn twee jonge kinderen die allang in bed hoorden te liggen, maar waarom die mee waren, ja, dat weet hij ook niet.

Langzaam brokkelt de bewijslast af. Niet alleen is het verhaal van een van de getuigen, een dame van de straat, volledig gelogen op punten, ook andere getuigen hebben verschillende verhalen. "Vrijspraak", is het enige dat de OvJ nog kan concluderen. 

Als de advocaat dezelfde lijn volgt en dat hele verhaal nog een keer langs laat komen, begrijpelijk, sneak ik stiekem de zaal uit. Heerlijk weer fietsen.

bosje bomen

na de storm

groene luchten...

Noodweer boven het land. Ook boven Textielstad. Donkergroene luchten, geraas en gedonder, bliksem, regen horizontaal door de straat, in de stad stroomuitval, in de tuin waait de vlinderstruik uit elkaar. Blij dat ik niet ben gaan fietsen...

it's over

Op slag is al het enthousiasme weg. "We" hebben verloren. Onterecht natuurlijk, het was buitenspel. En de scheidsrechter was ook partijdig, die wilde alleen maar een recordaantal kaarten uitdelen. Ontzetting, teleurstelling, ontgoocheling, woede, noem het maar op, het is allemaal zichtbaar. 

Gelukkig hebben we de Tour nog. 

plons

Fietsvriend Marcel heeft het goed voor elkaar, achter in de tuin een heerlijk bad*. Even afkoelen en dan neem ik, in fietskleding, een duik. Heerlijk!

(* inmiddels staat er achter in onze tuin ook een badje)

1000 kilo in Koekstad

Koekstad op stelten. Nou ik heb er niet zoveel mee. Maar als het echt spectaculair wordt dan wil ik graag kijken. En spectaculair was het! Om half elf begint een spektakel waarbij wit geklede figuren hoog door de lucht klieven en in een krap halfuurtje het hele plein vol veren werpen.

Als de voorstelling voorbij is, gaat het volk los. Veren, sneeuw, het maakt niet uit, je kunt overal mee gooien. Wat een feest! De veren liggen inmiddels tot in Textielstad!