Als ik de bocht om kom zie ik hem staan. Een hitsige ree! Ik maak me wat breder, laat de hoorns van mijn stuur eens goed zien en stuur recht op hem af. Hij kiest het hazenpad en verdwijnt in het bos. Even later vliegt een Vlaamsche Gaai verontwaardigd lawaai makend voor me uit. Hoe ik het toch durf om zijn rust te verstoren.
Ik ben lekker over de grens aan het fietsen. Op weg naar Ochwateentroep kies ik een verkeerde afslag en rij een compleet andere tocht. Raakte ik vroeger enigszins onzeker als ik de weg kwijt was, inmiddels overkomt me het zo vaak dat ik er niet meer om maal. De vele kilometers die in maak aan de andere kant van de grens maken dat ik altijd wel weer op een bekende plek uitkom. Nu ook. Met iets van rond de 55 kilometer kom ik thuis. Wilde wel verder, maar kreeg wat last van mijn schouder. En dan is het gewoon klaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten