dinsdag 13 juli 2010

werkkleding


Ik twijfel net iets te lang wat ik ga doen. Dan kan ik niet meer anders, ik moet wel. De trein ga ik niet meer halen en de zaak wil ik niet missen. Even later vlieg ik door de stad, rugzakje met het logo van de baas op de rug en een fietsshirt aan van de site waar binnenkort meer verhalen van mijn hand zijn te vinden.
Met 45 minuten fietstijd, sneller dan een treinreis, ben ik net op tijd in zaal D. Mijn binnenkomst veroorzaakt wel wat gegniffel, maar ook complimenten. De eveneens fietsende OvJ steekt een duim op en een advocate komt naast me zitten omdat ik er zo sexy uitzie. Kijk, dat horen we graag.
De zaak gaat aardig onderuit. Het scenario ziet er goed uit, een man is met zijn auto ingereden op de Nieuwevriend van zijn ex, heeft vervolgens een pistool getrokken, geschoten en op de een of andere manier heeft de Nieuwevriend een afgebroken mes in zijn been zitten. Alleen nog even een producent zoeken en de film is klaar.
Het pakt anders uit. Tot ieders verrassing is het slachtoffer naar de rechtbank gekomen om te vertellen dat het niet "allemaal zo gegaan" is. Als hij onder ede staat blijkt wat er werkelijk speelt. Zowel verdachte als slachtoffer behoren tot dezelfde geloofsgemeenschap en die gemeenschap is niet zo blij met de kwestie. 
Nieuwevriend wordt stevig aan de tand gevoeld. "Ik heb het zelf uitgelokt" zegt hij. Hij blijft bij zijn oorspronkelijke verhaal maar kronkelt vervolgens alle kanten op. De verdachte ontkent überhaupt. Waarom hij om middernacht in een auto voor de woning van Nieuweviend zit te wachten, dat weet hij niet. Iets vaags met de ex-vriendin die sigaretten wilde. En inderdaad, achterin zijn auto zaten zijn twee jonge kinderen die allang in bed hoorden te liggen, maar waarom die mee waren, ja, dat weet hij ook niet.
Langzaam brokkelt de bewijslast af. Niet alleen is het verhaal van een van de getuigen, een dame van de straat, volledig gelogen op punten, ook andere getuigen hebben verschillende verhalen. "Vrijspraak", is het enige dat de OvJ nog kan concluderen. 
Als de advocaat dezelfde lijn volgt en dat hele verhaal nog een keer langs laat komen, begrijpelijk, sneak ik stiekem de zaal uit. Heerlijk weer fietsen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten