Geen fietstocht deze zondag, maar een dagje samen met de Kaco's de grens over, naar ons favoriete gebied, het Ruhrgebied. Cultuur, kunst en industrie combineren tot een dag vol ontdekking en verrassing. We beginnen in
Crefeld, bij het museum Haus Lange en Haus Esters, twee door
Mies van der Rohe ontworpen woningen en bezoeken de tentoonstelling van
Andreas Gursky.
Met moeite vinden we een parkeerplaats, de straat voor het museum staat boordevol met auto's. Binnen blijkt dat we niet de enigen zijn die besloten om de expositie te bekijken. Binnen is het lastig om de bijna 200 foto's rustig te bekijken, zo druk is het. Een speciale reden is er niet, het is altijd druk bij de "Ausstellungen" hier, horen we even later in het
Kaiser Wilhelm museum. Bij openingen staat het publiek tot op de straat. Een bijzonder polulaire bestemming in de regio dus. rare jongens die Oosterburen.
De expo is prachtig, totdat de grote hoeveelheid werk tegen begint te staan. Tijd om de keizer op te zoeken. Ook een prachtig museum met een mooie collectie moderne kunst. het is er uitgestorven, in tegenstelling tot de andere locatie. We hebben alle tijd om rustig, met een praatgrage suppoost achter ons aan, het werk te bekijken. Een aanrader, absoluut, als je van ietwat (wereld)vreemde musea houdt, breng een bezoekje.
Na de musea besluiten we een bezoek te brengen aan een heel andere plek. De bruinkoolmijnen van
Garzweiler. In april
bezochten we dit gebied ook en kwamen in het dichtgespijkerde dorpje Holz terecht. Daar komen we nu ook weer terecht, op zoek naar de lampjes van de grote gravers in de mijn. Het wordt een bizarre zoektocht in een donker gebied dat
niet meer op de kaart staat, aan de TomTom hebben we niets meer.
Opnieuw komen we in Holz terecht. In de afgelopen acht maanden is bijna het
hele dorp platgeslagen. Op het plein staat een kaarsje te branden naast het kapelletje, om het plein resten alleen nog hopen puin van de huizen waar we eerder nog doorheen liepen. In een aantal huizen, vijf in totaal, brand nog licht. Hier wonen nog mensen die hun Heimat om zich heen zien
verdwijnen in de grijpers van de graafmachines die steeds dichterbij komen. Over een paar maanden is er niets meer over, de infrastructuur is al bijna weg. De weg die ons eerder tot bijna bovenop de machine's bracht, bestaat al niet meer, verdwenen.
(Op Googlemaps is het dorp nog steeds te vinden, kijk hier)
Uiteindelijk vinden we ook het Aussichtpunkt
(volg Julicher Strasse naar de Grubenrandstrasse en rij dan een meter of 100 rechtdoor) om de lampjes te bekijken. Een machtig gezicht, zo ver het oog reikt, zijn gravers in het duister aan het werk. Met de camera van de Kaco's lukt het om een paar mooie plaatjes te schieten.
Dan gaan we op pad naar de volgende belevenis.
De tunnel onder het terrein van
ThyssenKrupp, een must voor de echte industrieliefhebber. Het is prachtig! Een bizarre ervaring om door de tunnel te lopen en rijden. De stank is verschrikkelijk, het lawaai van de toeters en fluiten als er gegast wordt in luid en in de tunnel verwacht je een misdaad om elke hoek. We verkennen
het terrein van de
staalfabriek en stappen regelmatig uit de auto om foto's te maken. Indrukwekkend is het, beangstigend, mooi, lelijk, prachtig!
Dan is het tijd om huiswaarts te keren. Nog een laatste blik en dan gaan we. Bis Bald!
(klik op foto's voor groter beeld)Meer lezen over ontdekkingstochten in industrieland? Klik
hier voor de officiële website van een genootschap in oprichting.
