fietstocht

Afgelopen zondagmorgen, de wielerronde Textielstad-Beschuitstad-Textielstad. Een verslag.

zonkatten

Het is lente! De zon schijnt!

oud en nieuw

Oud en nieuw vandaag, maar beiden hartstikke gesloten. De boodschappen heb ik maar ergens anders gedaan.

Huh?

Achter mij, Krien met Pleitmevrij aan de lijn. Naast mij dit uitzicht.

(had uren hiervoor al geblogd moeten worden, maar na een aantal uren live bloggen zonder stroom, was de accu leeg)

parkeerl*l

Het is een hectische dag. Om half acht vanmorgen, op haar vrije dag, begint Kriens telefoon te rinkelen en houdt daar vervolgens niet meer mee op. De zaak Marike H. blijft om het kwartier de kop op steken en de dag beginnen we in de studio. Daar moet Krien een voice-over opnieuw inspreken na nieuwe ontwikkelingen.



Dan gaan we op pad. Voor wat geïnspireerde interieurklusjes in huis gaan we wat regionale kringloopwinkels bezoeken, te beginnen in Boeskooldorp. Een waanzinnig gave kringloop, we komen buiten met een mighty mooie (kantoor)stoel, de eerste wereldbol, MelkdeWitteMotor-glazen om de gesneuvelde exemplaren van Baasje te vervangen en nog veel meer.



Dan gaan we verder, naar Dinkeldorp. Het bezoek aan de kringloop daar (leve de TomT.) is net zo succesvol met een nieuwe wereldbol, een ouderwets wollen fietsshirt voor de Kluphuiscollectie en wederom veel meer. Inmiddels hebben we aardig trek gekregen en gaan in het dorp op zoek naar een bakker.



Op de nieuwe parkeerplaats in het dorp parkeren we de auto en terwijl Kriens telefoon weer gaat, loop ik naar het filiaal van de Hollandsche Eenheids Maatschappij. Daar valt vast wel wat te halen, maar als ik de winkel in wil lopen merk ik dat de opening van dit filiaal pas morgen is. Natuurlijk. Samen lopen we een rondje van nog geen 5 minuten, op zoek naar leverancier van maagvulling. Niets.
We kletsen nog wat over het gezellige dorp en de vriendelijke mensen als ik een parkeerl*l spot.
Tegelijkertijd spot ik ook het gele papiertje onder de ruitenwisser. K*t! We kijken elkaar aan en gaan op zoek naar een aanwijzing dat het hier gaat om betaald parkeren. Nergens te zien. We spreken de parkeerl*l aan en vragen uitleg. De blauwe kaart! We hadden de blauwe parkeerkaart neer moeten leggen! Krien haalt 'm uit haar tas, een gloednieuwe, net vorige week aangeschaft. Het mag niet baten, ook als we vertellen alleen maar een rondje door het aardige dorp te hebben gelopen om brood te zoeken.
We hebben de auto in een blauwe zone geparkeerd en daar valt niets aan te veranderen. inmiddels komen er van allerlei kanten mensen met gele papiertjes aanlopen. Niemand heeft de gebodsborden gezien. Die hadden we wel moeten zien, zegt de P-l*l, dat is hier altijd al zo. We leggen uit dat het ons eerste bezoek is aan het dorp en dat we nergens borden hebben gezien. Het blijft niet helpen en als er nog meer mensen komen, besluiten we weg t gaan. Hier valt niets tegen te doen.
Op weg van de parkeerplaats zien we een bord staan, onzichtbaar vanaf onze parkeerplek. We maken een extra rondje en zien dat, ergens in een woud van reclameborden en verkeersborden inderdaad een bord staat. Op het bord staat een klein, bijna onleesbaar, tekentje waaruit moet blijken dat er iets moet. Ook zie ik dat de P-l*l druk bezig is met het opnieuw uitschrijven van boete's. Leuk middagje zo, met €60,- per bon! Grrr!

live=live

En om het echte live gevoel te krijgen; gespot door collega technicus en criticaster Jeroen.

live

Livebloggen vanuit de studio van de baas.

dossier

Krien is er maanden mee druk geweest. Vanavond dan eindelijk op de buis. Het dossier Marike H.. Niet vergeten te kijken!
Vrijdag staat Marike H. voor het eerst voor de rechter in Beschuitstad, in een pro forma zitting.

spiegeltje

naar de zon

(archieffoto)

Boven Textielstad hangt een donkere lucht, maar tussen Höksebargen en Watwaserheteerstbergen schijnt de zon. Vanaf dat moment blijf ik de zon volgen. Het is heerlijk op de oale fiets. Ik ben op weg naar L.A. om zo lekker aan te schuiven bij Baasje. Hij kookt vanavond een lekkere stoemp en dat zijn mij de kilometers wel waard.
Zonder problemen weet ik een constante snelheid van rond de 29 te houden, de benen malen heerlijk rond. Halverwege Grolle schiet ik het nieuwe fietspad over het oude spoor op. Het asfalt is zo glad als een biljartlaken en het is jammer als ik eraf moet. Vlak voor L.A. maak ik nog een kleine omweg, het gaat zo lekker. Bij de oude werkplaats schiet ik de Tankweg op en fiets de zon tegemoet.

straatsjoel

Mr. Supermarktman gooit uit de losse pols 140. alsof het hem geen enkele moeite kost. Waarschijnlijk is dat ook zo. Een enkeling probeert hem te evenaren, maar het lukt steeds net niet. Zondagsjoelen na, voor sommigen, een zwaar weekend, het valt niet mee. Dat blijkt wel, als meerdere buren onder hun kunnen gooien. Zelf heb ik zaterdag rust genomen en verder alleen sportieve activiteiten gedaan voordat ik aanschuif bij het sjoelen. Het resultaat is er naar. Een vierde plek haal ik, samen met mijn maatje.
Over twee weken gaan we voor de derde plaats!

heerlijk rondje

Het is een heerlijk rondje Textielstad-Beschuitstad, maar dan binnendoor, dat we rijden. De zon breekt voorzichtig door, de temperatuur is zo goed dat de winterkleding thuis kan blijven, de regen heeft vrij, de eerste kievit wordt gesignaleerd, net als een vlucht kraanvogels. Alleen de wind is een probleem. De wind in de banden wel te verstaan.
Vijf lekke banden heeft oud-leraar Natuurliefhebber achter elkaar. De eerste vlak voor de gemeentegrens van Beschuitstad en even later, ter hoogte van de bajes, vier achter elkaar. Een miezerig scherp stukje steen, een muizentandje, veroorzaakt de eerste twee. De rest is een verhaal apart. Eén van de toegeworpen banden is nieuw maar zo lek als een mandje. Bij een volgende breekt spontaan het ventiel af en een derde gaat lek zodra de buitenband er weer op zit. Onkunde is het niet. Zowel Natuurliefhebber als Vakbondshenk zijn de twee mecaniciens van het team. Zoveel rijwielkennis bij elkaar zou het probleem van een lekke band binnen drie minuten moeten oplossen. Vandaag zit het er niet in.