Als ze instapt en naast me gaat zitten weet ik het al. Die is niet 100%. Ze is veel te kinderlijk gekleed voor haar leeftijd, haar haren zijn veel te blond, de blos op haar wangen te roze, de zonnebril te opzichtig en de haar lippen te groot dankzij een fikse spuit collageen. Als ze vervolgens kusjes begint te werpen naar haar spiegelbeeld in het raam, tegen zichzelf begint te praten en uiteindelijk uitbarst in klagelijk gezang, weet ik het zeker. Die spoort niet in de trein.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten