De komende twee dagen wordt er gewerkt aan dit gedeelte van de fietsenstalling. Ben alleen bang dat de eerste dag opgaat aan het verplaatsen van al die honderden fietsen die er nog staan. Sterkte dus!

Op het eerste gezicht is er niets bijzonders te zien aan het flesje uit Kanondorp. Totdat ik iets beter kijkt. Want wat een heel normaal en gewoon alledaags knalpotje lijkt, is in werkelijkheid iets volledig anders. Altenmünster Brauer Bier lees ik. Uit het Zuid-Oosterbuurse . Hmm.
De fles plopt open met een tevreden geluid. Klinkt goed, de eerste punten zijn binnen. Ik schenk in. De kleur is wat donkerder dan een gewone pilsner, mooi goud met een stevige schuimlaag. De volgende punten zijn binnen. Ik neem een slok, de smaaktest.

Krien kijkt naast mij verschrikt op als ze mijn luide "hmmm!" hoort. Ze vraagt wat er is, maar ik kan alleen maar uitbrengen dat ik zojuist een slok van een heerlijk biertje biertje genomen heb. Lekker bitter, pittig, precies wat de kleur en naam al deden vermoeden. Ik ben niet snel teleurgesteld als een flesje leeg is, maar deze keer pink ik een traantje weg.

Binnenkort maar weer eens naar de Bierhalle in Netoverdegrensstadt...

episode 162

Harm Job op schaatsen! Voor het eerst in 25 jaar! Gaat ie onderuit of koopt hij straks nieuwe schaatsen?

"Vindt u het erg om uw MekGiantburger op een MekFunkyChickenBroodje te krijgen?" Krien en ik staan al een half uurtje in de rij bij de MekDrek en we zijn net vijf minuten aan de beurt. Om ons heen is het GIGA-druk, lopen ouders gillend achter hun kroost aan en trekt naast ons iemand zijn portemonnee om voor ruim 85 euro aan burgers af te rekenen.

"De MekGiantburgerBroodjes zijn namelijk nog bevroren" vertrouwt de pukkelige puber achter de balie me toe. Als ik luister naar de manier waarop hij me deze mededeling doet, is mijn eerste neiging om verontwaardigd uit te schreeuwen... "Een MekGiantburger op een MekFunkyChickenBroodje!!! Maar dat is toch heiligenschennis?!?! ", maar als ik hem aankijk denk ik dat elke opmerking, die verder gaat dan een simpele bestelling, hem boven de pet gaat. Dus ben ik braaf en zeg hem in duidelijk verstaanbare taal dat het goed is.

Dan komt een collega van Puberpuist langslopen. "Je moet geen MekGiantburgers meer verkopen hoor, de broodjes zijn op!" Wanhopig werp ik een blik op het menu. Wat zal ik dan nemen. Dan hoor ik Puberpuist tegen zijn collega zeggen " Het is goed hoor, deze meneer krijgt zijn MekGiantburger op een MekFunkyChickenBroodje" Ik zie de collega een fractie van een seconde ineen krimpen, maar dan hersteld ze zich en loopt door. "U moet alleen even geduld hebben, ze zijn nog niet klaar" zegt Puberpuist tegen me en schuift een blad met twee cola en een frites (medium) naar me toe.

Ik vraag of het nog lang duurt. Want als dat zo is, dan mag hij mijn frites nog wel even warm houden. Hij kijkt verbaasd op. "U wilt de MekGiantburger tegelijkertijd opeten met de frietjes?" Ik vertel hem dat me dat fantastisch lijkt. " Maar wilt u niet vast beginnen met de frietjes? De meeste mensen beginnen vast daarmee, en dan breng ik straks uw MekGiantburger."

Na een korte discussie loop ik zonder frietjes naar een tafeltje in het inmiddels bijna lege restaurant. Amper drie minuten later komt hij aanlopen met het dienblad met daarop mijn MekGiantburger op een MekFunkyChickenBroodje. Ondertussen is mijn nieuwsgierigheid gestegen tot een bijna onthoudbaar niveau. Hoe speciaal zal deze combi niet zijn?

Ik neem een hap en snap niets van deze consternatie. Het smaakt precies zoals een MekGiantburger hoort te smaken. Alleen dan op een MekFunkyChickenBroodje. Eerlijkheidshalve moet ik toevoegen dat ik, zou ik een MekFunkyChicken op een MekGiantburgerBroodje eten, ik ook geen verschil zou proeven.

episode 161

Waarin een klein hokje groot kan zijn....

beetje geduld

Heb de hele ochtend in de Beschuitstadse rechtbank gezeten bij de strafzaak tegen de eigenaar van deze "smartshop". Die had al een paar jaar grote partijen wiet en hash verkocht aan een stel Oosterburen. Halve kilo's, van dat werk. Die verkochten ze dan aan de andere kant van de grens. Met een hoop winst dus.

De zaak kwam uit op het moment dat agenten de Oosterburen aan de achterkant uit de winkel zien komen. Ze gedragen zich wat opgewonden en verdacht. Op grond van artikel 9 van de opiumwet worden ze aangehouden en slaan bijna direct door. Ze wijzen agenten de weg en de eigenaar wordt betrapt terwijl hij bezig is om de rest van de softdrugs te verstoppen in de "stash-plaats", onder de vloer.

Vanaf dat moment ontkent de man in alle toonaarden. Niet slim, de zaak is, zoals officier van justitie Grafjedelen uitdrukt "bewijstechnisch een van de volledigste ooit". Overal vingerafdrukken, stapels verklaringen en herkenningen te over. Dat wordt een half jaar zitten, aldus rechter Stoofjemee. Ook wat maatjes van de eigenaar verdwijnen achter de tralies, de Oosterburen komen vandaag nog op vrije voeten. Zij hebben hun straf uitgezeten en mogen nooit meer in ons land komen, een levenslange verbanning.

Ik fiets later langs de shop, even fotootje schieten voor bij het bericht op internet. Voor de deur van de gesloten shop staan twee Oosterburen wanhopig naar binnen te turen. Ze kloppen, bellen en proberen telefonisch contact te krijgen. Na een aantal minuten lopen ze verslagen weg. Het kost me moeite om niet om te vallen van het lachen. Ze zullen nog wel even geduld moeten hebben, met een maand of vier is de zaak weer open. Of niet. Ik hoop van wel, weet ik zeker dat ik over een half jaar de eigenaar weer terug zie in de rechtbank...

wegpiraat

Ik kan 'm nog net ontwijken, het busje dat opeens over het fietspad van rechts opduikt. Ik rij op een voorrangsweg, op het fietspad waar de bus rijdt staan haaientanden. Zonder omkijken of een spier te vertrekken gooit de eikel achter het stuur zijn bus voor me, reageert niet als ik verontwaardigd "hé" roep door zijn open raam en scheurt vervolgens richting rotonde. Op de rotonde bij het voormalige Textielmuseum kan de chauffeur nog net op tijd remmen en zo een aanrijding met een buurvrouw uit het begin van de straat voorkomen. Dan trekt de bus op en verdwijnt uit mijn gezichtsveld.

Ik weet in ieder geval dat ik dit bedrijf nooit mijn huis laat schilderen!

19 dagen

Jongens! Hallo! Nog 19 dagen en dan is het lente! Help me herinneren dat ik straks de rosé vast koud leg.

(met snelle song...)

lekke dag

Niet alleen buiten komt er een hoop water naar beneden de laatste dagen, ook binnen werd het steeds vochtiger. In de badkamer onder andere. Daar hing opeens een druppel aan het deurkozijn. Een keurig vochtspoor loopt vanuit het plafond naar beneden.

Op het dak valt me vooral de enorme hoeveelheid water op. Ik voel in de afvoer en voel alleen maar water. Vreemd, dat moet toch weglopen.

Op advies van Buurman Krattenstapelaar, riooladviseur, druk ik de bezemsteel even in de afvoer. Direct kolkt het water wild weg en daalt het niveau aanzienlijk. Dan zie ik een verdacht plekje, normaal nooit onder water vanwege het afschot, maar niet als een badmeester met alle duikdiploma's diep onder water.

Dus als iemand binnenkort even een klein brandertje te leen heeft hou ik me aanbevolen. Even dichtplakken...

(met toepasselijk liedje...)

kwast

Of ik nog even langs kom, als ik tijd heb. "Kan je mooi even een kwast vast houden" aldus Buurvrouw Krattenstapelaar gisteravond. Nooit de beroerdste op pad dus, kwast vasthouden. Helemaal in goede aarde valt mijn gebaar niet als ik inderdaad met de kwast, of verfroller, op de gevoelige plaat wil. Ik vang iets op over handen die eerst uit de zakken en dan uit de mouwen moeten. Ik kijk wel uit, en dan vieze handen bekomen? Nee dank u! Ben al druk genoeg met de spaghettisaus. En daar hoef ik geen verflucht aan.

(met muziekje)

episode 160

Nog even, en we kennen het echt uit ons hoofd...

episode 159

"Soms denk ik wat ben jij een mongool als jij zo zit te dansen" aldus ons jongste fietskluplid Stef. Tsja, wat zeg je dan terug...