Het is een flinke klim, maar uiteindelijk sta ik er wel. Het kost me zelfs minder moeite dan gedacht en het uitzicht is een beloning op zich. Als ik nog even na sta te genieten begint mijn linkerhand te slapen. Ik wil hem omhoog doen maar het gaat niet, hij zit vast in een sling. Shit, ik moet nog helemaal naar beneden, 22 kilometers dalen! Dat ga ik niet redden met één hand, ik heb twee handen nodig om te remmen, straks val ik nog en breek wat.
"A candy-colored clown they call the sandman
Tiptoes to my room every night
Just to sprinkle stardust and to whisper
Go to sleep. Everything is all right.
I close my eyes, Then I drift away
Into the magic night. I softly say"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten