Harm Job was, samen met Krien en het Koekstadse Kaco-duo, een paar dagen op bezoek bij onze Zuiderburen. In een aantal delen daarom een verslag van drie prachtige dagen.
Maar liefst 14 "dingen om te doen" had Kaco op een lijst staan; "Gewoon voorstellen hoor, als jullie ook ideeën hebben horen we het graag". Die hebben we. Want na enig gegoogle blijkt al snel dat het liefelijke dorpje waar we verblijven een bijzonder duistere kant heeft. Nu zitten er aan Zuiderburen meerdere duistere kanten, maar dit dorpje had wel een hele lugubere inwoner, Marc Dutroux. In de tuin van zijn huisje begroef hij niet alleen twee verhongerde slachtoffertjes, een handlanger werd gedrogeerd en levend begraven.
De eerste avond staan we al voor het hek van het huis. In het donker is er weinig te zien, een dichtgegroeid en ingezakt pand, maar het voelt raar. Uit de naastgelegen en fel verlichte plaatselijke kroeg klinkt luide live-muziek. Het idee dat daar nu mensen vrolijk zitten te doen die Dutroux gekend is ook raar.
Een dag later staan we in een grauw straatje in Charleroi. Achter een betonnen schutting denderen treinen langs. We kijken naar het huis waar enkele van de slachtoffertjes van Dutroux maandenlang opgesloten zaten en tenslotte van de honger overleden.
Van het huis zelf in weinig te zien, voor de gevel zit een grote foto van een spelend kind in vrolijk blauw, het contrast met de omgeving is enorm. De vraag komt boven hoe iemand onopgemerkt dit soort dingen kan uithalen zonder dat buurtbewoners het merken. Maar dan wort al snel duidelijk dat er weinig sociale cohesie is te vinden in deze armoedige buurt. Verder valt op dat bijna uit elke kelder in de straat wel een (lucht)slang steekt, eentje meer of minder valt niet op.
De zaak van de vermiste meisjes werd uiteindelijk opgelost. Er blijven natuurlijk de nodige theorieën over de achtergrond van het verhaal, maar de zaak die te maken heeft met de volgende plek die we in het "duistere" kader van onze tocht bezoeken is nooit echt opgelost en kent nog veel meer complotten.
En zo staan we zondagmiddag op het parkeerterrein van een supermarkt in Nivelle. Aan deze supermarkt dankt de Bende van Nivelle haar naam. De eerste dodelijke slachtoffers van deze bende vielen hier. Een onschuldig stel bij het, tegenwoordig vrolijk groen gekleurde, tankstation en een lid van de Rijkswacht die te hulp schoot.
De zon schijnt volop, de supermarkt is dicht en er valt verder weinig te zien. In de stijl van de bende scheuren we naar de naastgelegen snelweg. Bewuste keuze van de bende, overvallen naast een goede vluchtroute. Ka trapt het gaspedaal bijna door de bodemplaat van de niesmobiel en even later zijn we de stad uit. Op weg naar nieuwe avonturen. Die laten niet lang op zich wachten, maar daarover later meer.
Maar liefst 14 "dingen om te doen" had Kaco op een lijst staan; "Gewoon voorstellen hoor, als jullie ook ideeën hebben horen we het graag". Die hebben we. Want na enig gegoogle blijkt al snel dat het liefelijke dorpje waar we verblijven een bijzonder duistere kant heeft. Nu zitten er aan Zuiderburen meerdere duistere kanten, maar dit dorpje had wel een hele lugubere inwoner, Marc Dutroux. In de tuin van zijn huisje begroef hij niet alleen twee verhongerde slachtoffertjes, een handlanger werd gedrogeerd en levend begraven.
De eerste avond staan we al voor het hek van het huis. In het donker is er weinig te zien, een dichtgegroeid en ingezakt pand, maar het voelt raar. Uit de naastgelegen en fel verlichte plaatselijke kroeg klinkt luide live-muziek. Het idee dat daar nu mensen vrolijk zitten te doen die Dutroux gekend is ook raar.
Een dag later staan we in een grauw straatje in Charleroi. Achter een betonnen schutting denderen treinen langs. We kijken naar het huis waar enkele van de slachtoffertjes van Dutroux maandenlang opgesloten zaten en tenslotte van de honger overleden.
Van het huis zelf in weinig te zien, voor de gevel zit een grote foto van een spelend kind in vrolijk blauw, het contrast met de omgeving is enorm. De vraag komt boven hoe iemand onopgemerkt dit soort dingen kan uithalen zonder dat buurtbewoners het merken. Maar dan wort al snel duidelijk dat er weinig sociale cohesie is te vinden in deze armoedige buurt. Verder valt op dat bijna uit elke kelder in de straat wel een (lucht)slang steekt, eentje meer of minder valt niet op.
De zaak van de vermiste meisjes werd uiteindelijk opgelost. Er blijven natuurlijk de nodige theorieën over de achtergrond van het verhaal, maar de zaak die te maken heeft met de volgende plek die we in het "duistere" kader van onze tocht bezoeken is nooit echt opgelost en kent nog veel meer complotten.
En zo staan we zondagmiddag op het parkeerterrein van een supermarkt in Nivelle. Aan deze supermarkt dankt de Bende van Nivelle haar naam. De eerste dodelijke slachtoffers van deze bende vielen hier. Een onschuldig stel bij het, tegenwoordig vrolijk groen gekleurde, tankstation en een lid van de Rijkswacht die te hulp schoot.
De zon schijnt volop, de supermarkt is dicht en er valt verder weinig te zien. In de stijl van de bende scheuren we naar de naastgelegen snelweg. Bewuste keuze van de bende, overvallen naast een goede vluchtroute. Ka trapt het gaspedaal bijna door de bodemplaat van de niesmobiel en even later zijn we de stad uit. Op weg naar nieuwe avonturen. Die laten niet lang op zich wachten, maar daarover later meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten