Als ik rond half acht 's morgens de stad uit fiets is er geen enkele aanwijzing dat de dag zo dramatisch zal eindigen. In tegenstelling, de zon schijnt, de vogeltjes fluiten, er is nog niemand op de weg, kortom, ik begin aan een prachtige fietstocht naar Wersnfelt.
De route die ik laatst nam zit nog goed in het hoofd en ik geniet van de kleine weggetjes terwijl de wereld om me heen langzaam wakker wordt. Overal kom ik nietsvermoedend wild tegen, dat schrikt van mijn plotse verschijning. De Red Bull loopt, na de uitgebreide schoonmaakbeurt, als een echte stier en voor ik het weet sta ik bij Buuv voor de deur.
S-Anne vangt mij op en even later lopen we naar de rommelmarkt. Ik ben gekomen om te helpen vandaag en ik heb er zin in. Opa en oma Jongensjulliegaanverkeerd zijn er ook en als ik aankom wordt er net een hele paardrijuitrusting verkocht.
De zaken gaan uitstekend, het geld stroomt binnen. Het is een leuke rommelmarkt in het centrum van Wernsfelt. Groot, maar lang niet zo druk als in Textielstad. Er is ruimte genoeg om de kraampjes rustig te bekijken. Ik maak een rondje maar koop niets. Geen plek om het mee te nemen op de fiets.
Van tijd tot tijd komen bekenden langlopen. Lagere schoolvriend Fox bijvoorbeeld. Hij spot me meteen en we maken even gezellig een praatje. Helaas lukt een bezoekje later niet meer als de markt uitloopt en er nog gegeten moet worden, maar binnenkort sprint ik opnieuw richting Torenstad en komt het er wel van.
Samen met Buuv vermaak ik me uitstekekend. Heerlijk in de zon bekijken we wat er allemaal langs komt lopen en wat de mensen allemaal kopen. Het is een bonte stoet, met af en toe een vage herkenning.
Met hulp van Buuv komt er herkenning en ik moet constateren dat veel van de mensen van vroeger niets veranderd zijn, sommigen lopen twintig jaar later nog steeds in dezelfde (zwarte) kleren. geen van hen herkent mij, logisch, wie herkent het punkertje van toen in de kale man in wielrenoutfit.
Tegen vieren breken we op. Inmiddels sijpelt het nieuws van de
gebeurtenissen voorzichtig over de rommelmarkt, maar de echte impact is nog niet duidelijk. Dat komt als we de TV aanzetten en zien wat er is gebeurd. Verschrikkelijk.
Bewust van de ellende nog geen twintig kilometer verderop spelen er toch andere dingen. De blijdschap van S-Anne over de opbrengst van de dag. Een hele goede, bijna tweehonderd euro maar liefst. Ze kan niet alleen de paardrijlaarzen kopen die ze graag wil, er blijft nog een mooi bedrag over.
S-Anne neemt ons mee naar de Mac voor een welverdiend maal. Met een volle buik fiets ik even later weer richting huis. Het is opnieuw prachtig, rustig en verlaten. Na een uur en vijftig minuten ben ik thuis. Mijn benen zijn moe, binnen 24 uur heb ik er bijna 170 kilometer (de woensdagtocht meegerekend) opzitten.
Alle reden voor een feestje. Het Juridisch Persbureau Provinciestad van Margootje bestaat 25 jaar. Een kwart eeuw verslaggeving vanuit de persbankjes. Margootje en haar damesteam zag roemruchte strafzaken langskomen, maar schuwde nooit een klein verhaal.
Als ik rond half acht 's morgens de stad uit fiets is er geen enkele aanwijzing dat de dag zo dramatisch zal eindigen. In tegenstelling, de zon schijnt, de vogeltjes fluiten, er is nog niemand op de weg, kortom, ik begin aan een prachtige fietstocht naar Wersnfelt.
De route die ik laatst nam zit nog goed in het hoofd en ik geniet van de kleine weggetjes terwijl de wereld om me heen langzaam wakker wordt. Overal kom ik nietsvermoedend wild tegen, dat schrikt van mijn plotse verschijning. De Red Bull loopt, na de uitgebreide schoonmaakbeurt, als een echte stier en voor ik het weet sta ik bij Buuv voor de deur.
S-Anne vangt mij op en even later lopen we naar de rommelmarkt. Ik ben gekomen om te helpen vandaag en ik heb er zin in. Opa en oma Jongensjulliegaanverkeerd zijn er ook en als ik aankom wordt er net een hele paardrijuitrusting verkocht.
De zaken gaan uitstekend, het geld stroomt binnen. Het is een leuke rommelmarkt in het centrum van Wernsfelt. Groot, maar lang niet zo druk als in Textielstad. Er is ruimte genoeg om de kraampjes rustig te bekijken. Ik maak een rondje maar koop niets. Geen plek om het mee te nemen op de fiets.
Van tijd tot tijd komen bekenden langlopen. Lagere schoolvriend Fox bijvoorbeeld. Hij spot me meteen en we maken even gezellig een praatje. Helaas lukt een bezoekje later niet meer als de markt uitloopt en er nog gegeten moet worden, maar binnenkort sprint ik opnieuw richting Torenstad en komt het er wel van.
Met hulp van Buuv komt er herkenning en ik moet constateren dat veel van de mensen van vroeger niets veranderd zijn, sommigen lopen twintig jaar later nog steeds in dezelfde (zwarte) kleren. geen van hen herkent mij, logisch, wie herkent het punkertje van toen in de kale man in wielrenoutfit.
Bewust van de ellende nog geen twintig kilometer verderop spelen er toch andere dingen. De blijdschap van S-Anne over de opbrengst van de dag. Een hele goede, bijna tweehonderd euro maar liefst. Ze kan niet alleen de paardrijlaarzen kopen die ze graag wil, er blijft nog een mooi bedrag over.
S-Anne neemt ons mee naar de Mac voor een welverdiend maal. Met een volle buik fiets ik even later weer richting huis. Het is opnieuw prachtig, rustig en verlaten. Na een uur en vijftig minuten ben ik thuis. Mijn benen zijn moe, binnen 24 uur heb ik er bijna 170 kilometer (de woensdagtocht meegerekend) opzitten.
