Het feest begint op de A1, als we op weg zijn richting de Grachtengordelstad. We halen de spelersbus in en zo begint een lange wilde avond vol voetbalavonturen met een aantal fotostops op parkeerplaatsen. Dan komen we, een recente voetbal/sport liefhebber en het Deankaampse duo kEk, in de hoofdstad en is het tijd voor deel één van onze missie vandaag; de presentatie van het boek "Guus Hiddink" over, hoe kan het ook anders, Guus Hiddink.
Vraag niet hoe we er terecht komen, we komen er terecht. Met een doel, een boek met handtekening van Guus. Alledrie weten we een boek te regelen dat de topcoach uit het Verre Oosten van een zwierige handtekening voorziet. Behalve dat levert de presentatie een hoop leuke gesprekken op, een ontmoeting met een oude schoolvriend en de hoop de uitzending van Holland Sport (zie onderstaand blog) bij te wonen. Het laatste lukt niet, ook omdat we twijfelaars aanmoedigen om juist wel naar binnen te gaan, maar een gratis biertje maakt een hoop goed. Onze kans komt nog wel.
De schrijvers van het boek waren twee jaar bezig om het loodzware boek te schrijven, mij kost het aanzienlijk minder tijd om een
verhaal over het boek op de site van sportgeschiedenis.nl te schrijven. Inderdaad, ik schrijf (voorzichtig) tegenwoordig over sport.
"een stoeptegel op de koffietafel"
Ophalen herinneringen
Ook Cocu mijmert
Hiddink reikt het boek uit aan twee van zijn Oranje-spelers, Dennis Bergkamp en Philip Cocu. Eerstgenoemde zit nog steeds in de voetbalwereld, hij traint de D-tjes van Ajax, terwijl de ander parttime en buiten het zicht van de mediua deel uitmaakt van de technische staf van PSV.
De coach signeert
Trotse man met boek
Dan gaat onze tocht verder. Richting de
Toekomst, het jeugdterrein van de Ajax jeugd. We zijn net op tijd om te zien hoe de jeugd van
FC Twente met 4-0
verliest van de jonge wit-roden. De vierde wordt met een mooi lobje door belofte Suk gemaakt.
Net naast is toch mis....
Mister Ajax
Na de wedstrijd verplaatsen we ons naar de kantine van de club. Een prachtcomplex, vol historie en mooie velden. We eten wat en laten de ambiance op ons inwerken. Op een centrale plaats, rechts naast de bar, staat een man die eerder op de avond ook al bij Guus was. Het is
Sjaak Swart, de man die rood-wit bloed in zijn aderen heeft. Ik spreek hem aan en maak een kletspraatje en een paar foto's. Een hartelijke hand en klop op de schouder en het is voor ons tijd om te gaan.
En we gaan op pad met een absolute uitdaging.
José Mourinho de coach van
Real Madrid, logeert in het Okura hotel en kEk wil op de foto met hem. Drie paar stoute schoenen trekken we aan en lopen de lobby binnen. Snelle blikken schatten de situatie in, het team zit op de eerste verdieping, en we spotten de hotelbar. In bezit van drie drankjes nestelen we ons in een makkelijke, strategisch opgestelde bank.
Naast ons een trap naar de eerste verdieping, discreet afgesloten met een een lint. Na een tijdje lopen we naar boven, hartslag op 150, elk moment de verwachting om een grote hand op de schouder te voelen, maar dat gebeurt niet. In plaats daarvan staan we oog in oog met de beroemdheid en hij staat een foto toe. Drie kwartier later bedenk ik me dat ik me ook wel eens gefotografeerde in plaats van fotograaf wil voelen en als de topcoach naar beneden komt grijp ik mijn kans.
Het klopje dat hij me op de rug geeft voel ik nog steeds als we het hotel verlaten. Net als de hand die Hiddink mij gaf. Mooi, even gewoon een klein kind zijn. Terwijl we richting het Oosten rijden zakt voorzichtig de hartslag. De slaap is thuis moeilijk te vatten, mijn rechterarm is lam van het kilo's zware boek.
