Na de kindermoordzitting van vandaag moet de kop even opfrissen. Geen bloederige details, maar mooie gedachten over, tsja, alles als het maar niet met dode babies te maken heeft. En dus stao ik even op de fiets voor een rustig rondje.
Rustig, mijmeren, de gedachten laten gaan, even weg zijn. Het lukt. Maar niet met een rustig tochtje, nee, mijn benen die vanmorgen al op springen stonden, willen maar een ding. Gaan! En dus vlieg ik na een paar kilometer al over de weg. Het rondje van 35 kilometer gaat in iets meer dan een uurtje. De kop is leeg, gedurende die tijd ben ik alleen benen die malen en armen die sturen. Heerlijk!
Thuis drink ik met Buur#15 een biertje en voel me daarna heerlijk moe. Geestelijk en lichamelijk. Tijd voor een herstelmaaltijd en de bank.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten