grootheidswaanzin en nutteloze bouwwerken

Donderdag staat in het teken van grootheidswaanzin. We beginnen met het winnende songfestivallied van 1974, precies, de slag bij Waterloo. Bij de Butte de Lion om precies te zijn. De trap is voor de Baas te veel, maar de rest rent omhoog voor een blik over het slagveld. We hebben wederom geluk met het weer, de zon schijnt volop en zal dat de hele dag blijven doen. Het uitzicht is dan ook super maar de wind die vrij spel heeft rond het monument is koud. Beneden bezoeken we het panorama waar we vijftien minuten later, door quadrofonische oorlogsgeluiden opgezweept, weer buiten komen. In het museumpje aan de overkant bestuderen we een wassen Napoleon, een afdruk van zijn handen en zijn dodenmasker.
Dan is het tijd voor nutteloze bouwwerken. Via onze laatste overnachtingsadres komen we onderaan het hellend vlak van Ronquieres. In februari waren we hier met Kaco, maar alles was dicht. Nu kunnen we naar binnen en dat doen we ook, helemaal naar boven om te genieten van een zonnig uitzicht op 132 meter hoogte. Dan delen we ons op, de Baas en Krien gaan kijken hoe een schip uit de bak vaart, terwijl Ag-Nes en ik het "spektakelparcours" bezoeken, een rondreis met papier maché door de wondere wereld van de binnenvaart. Informatief en wat amateuristisch aandoend, maar het plots verschijnen van de machinekamer als het filmdoek omhoog gaat (zie filmpje hieronder) is een superverrassing. Halverwege komt een medewerkster mij het boekje over het hellend vlak brengen. Ik had getracht het te kopen in het winkeltje op de bijna bovenste verdieping, maar als de laatste lift naar beneden gaat, weigert de medewerkster mij nog een exemplaar te verkopen, haar toko is dicht. Het is tot grote verbazing van haar collega's, die mij verzekeren dat ze er alles aan gaan doen om mij het felbegeerde boekwerkje te bezorgen. Vriendelijke mensen die Zuiderburen.
Vriendelijk zijn ze ook bij de Ultrabrouwerij waar we na een kort bezoek aan de scheepslift uitkomen. De scheepsliften zijn al dicht, reden om nog een keer terug te komen, en het eten bij de Ultrabrouwerij is top! Nog een reden om nog eens terug te komen. Al was het maar om een paar Ultramourtjes voor Krien te halen.